Back Togeter

----------------------------------------
ออกจากห้องได้ เดินรี่มาตรงที่นัดพบ แต่ต้องพบกับความว่างเปล่า รีบกดโทรศัพท์โทรหาคนตัวเล็ก อยู่ไหนนะ ไหนบอกจะรอพี่อยู่ที่ IT ZONE ไง ห่วงนะครับ
“ตัวเล็ก พี่อยู่หน้าโซนแล้ว ตัวเล็กอยู่ไหนครับ” ยังไม่ทันจะฟังเสียงที่รับสาย รีบถามออกไป กลัวคำตอบ ถ้าบอกว่ากลับบ้านแล้ว น่าดูครับ อ้าวนอกจากไม่ตอบ กดวางเฉยเลย
“ตัวเล็ก ตัวเล็ก” เป็นอะไรไปนะโกรธอะไรรึป่าว มือเร็วกว่าความคิด โทรหาคนสวยอีกครั้ง
“พี่ไม่ต้องโทรแล้ว แก้วอยู่ข้างหลังพี่ อุตส่าห์กดวางจะได้ไม่เปลือง” ยืนหน้ามุ่ย เอาแต่ใจที่สุดพี่บ้าจะสะกิดเรียกก็ยังไม่ยอมสนใจ รู้งี้ปล่อยให้คลั่งตายก็ดี
“โธ่ตัวเล็ก พี่เป็นห่วงนี่ แล้วไปไหนมาครับพี่มองหาในห้องก็ไม่เห็น” เดินเข้าไปโอบเอวเอาใจ คว้ากระเป๋าคนสวยมาสะพายกลัวว่าจะหนัก
“แก้วไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ พอดีเหนื่อย” กล่าวยิ้มๆ ไม่ได้ว่าอะไรที่ร่างสูงกอดอยู่อย่างนั้น
“กลับบ้านเรากันครับ” มองหน้าคนสวย มือหนาเกลี่ยผมหน้าม้าของแฟนสาว ค่อยๆ ลูบเม็ดเหงื่อเล็กๆ ที่อยู่ตามไรผม
“แล้วพี่เลิกซ้อมแล้วเหรอ แก้วเพิ่งออกจากห้องเมื่อกี้เองนะ”
นั่นซวยแล้วผีดิบจะตอบว่าอะไรดี แต่ก็ไม่อยากโกหกตัวเล็กครับ ตอบความจริงเลยแล้วกัน
“พี่โดดซ้อม อย่าเพิ่งดุครับ ก็เพราะเรานั่นแหละที่ทำให้พี่อยากกลับบ้าน” บอกแฟนสาว ไม่เคยสักครั้งที่จะโดดงานแต่ครั้งนี้ไม่ไหวแล้ว เห็นภาพตัวเล็กเต้นเมื่อกี้ บอกตามตรงถ้ารู้อย่างนี้ วันนี้ผมไม่ให้มา
“เกี่ยวอะไรกับแก้วคะ คนที่เหลือทำไง ทำอย่างนี้พี่โดนตำหนิแน่ๆ รู้ไหม” ผมดูจากหน้าก็รู้ว่าตัวเล็กไม่พอใจ แต่ก็ยอมรับครับ ถ้าผมย้อนเวลาไปได้แล้วถามผมว่าจะโดดซ้อมมั๊ย คำตอบก็คือเหมือนเดิมครับ ยอมครับ
“ห่วงพี่กลัวพี่โดนตำหนิ แต่รู้ไหมพี่หวงตัวเล็กถึงอยากพากลับบ้าน ตัวเล็กไม่เห็นสายตาของไอ้พวกนั้น ถ้าพี่ไม่ติดว่าเฮียจะรู้ พี่เดินไปลากตัวเล็กกลับบ้านตั้งแต่ยังไม่จบเพลงแล้วครับ หึงรู้ไหม” สีหน้าจริงจัง อารมณ์โมโหหึง คงอีกนานกว่าจะเย็นลง กระชับเอวบางแน่นขึ้น ตอนนี้เค้าไม่สนด้วยซ้ำว่าใครจะมองมา ใครจะรู้ หรือว่าใครจะเห็น สาเหตุที่เป็นอย่างนี้มีแค่คำเดียว รักครับ
“พี่อ่ะ ไม่เอาแล้วแก้วไม่อยากทะเลาะกับพี่” บอกเสียงหวาน ไม่อยากทะเลาะจริงๆ เพราะดูแล้วอารมณ์แฟนหนุ่มคงยากที่จะสงบ แล้วถ้ายังไม่ยอมมีหวังได้รู้ทั้งบริษัทแน่ว่าแก้วกลับมาแล้ว
“งั้นตัวเล็กก็อย่าดื้อ กลับบ้านเรากันนะครับ” ค่อยยังชั่วหน่อยที่ตัวเล็กยอม ไม่งั้นผมต้องบ้าตายแน่ หรือไม่ต้องป่าวประกาศให้รู้ให้หมดว่าผู้หญิงคนนี้ เมียผม ห้ามมอง
“ค่ะ แต่ขอกุญแจรถด้วย” ทำหน้าอย่างนี้อีกแล้วตัวเล็ก เดี๋ยวเถอะคืนนี้ไม่ได้นอน
“ทำไมครับ ตัวเล็กจะขับเหรอ ขับเป็นรึไงที่รัก” ยีหัวคนสวยเล่น นึกยังไงขึ้นมา
“ป่าวค่ะ แก้วจะไปรอในรถ เพราะพี่ต้องไปหานู่น....” บอกแฟนหนุ่มแล้วชี้ไปที่กลุ่มแฟนคลับที่รออยู่ด้านหน้า
“ไม่ไปด้วยกันเหรอ พี่จะได้เปิดตัว ไปครับ” ไม่ว่าป่าว โอบเอวแฟนแล้วให้เดินออกไปพร้อมกัน
“พี่ อีก 2 อาทิตย์ค่อยเปิดเนอะ กุญแจค่ะ”
“วันนี้พี่ยอมตัวเล็กนะครับ นี่ครับถ้าร้อนก็สตาร์ทรถเปิดแอร์รอพี่นะ พี่สัญญาแปปเดียวไม่นานครับ แต่ขอรางวัลด้วย” หยิบกุญแจรถยนต์สีดำคันใหญ่ พร้อมทำแก้มป่องยื่นให้แฟนสาว
“ฟอด ไปนะ” หอมแล้วรีบเดินหนี อ้อมไปด้านหลังออกประตูด้านข้าง ไม่ได้โกรธ ไม่ได้อะไร อายนั่นแหละ
------------------------------------
♪อย่างเธอไม่เหงาหรอก อย่าบอกเหงาเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น♪
มองดูสายเรียกเข้า ไอ้ป๊อปมีอะไรวะ คนจะรีบกลับบ้าน
“ว่าไง”
“เพื่อนโทรมาทักแค่นี้ ทีกับสาวนิรนามคุยเป็นชุดเชียวนะแก”
“ไม่มีอะไร ฉันวาง”
“ไอ้ผีดิบ ถ้าแกวาง แกตาย จะบอกว่าพรุ่งนี้แปดโมงเช้าห้ามสายเข้าใจ แล้วตอนนี้แกอยู่ไหนวะ”
“ด้านหน้าบริษัท”
“แกอยู่ตรงไหนของหน้าบริษัท พวกข้ายืนอยู่กับน้องๆ ไม่เห็นแก”
“เดี๋ยวแกก็เห็น แค่นี้นะ”
ไอ้ผีดิบ ไอ้ชาเย็น ไอ้เย็นชา ไอ้เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน ไอ้ .... ป๊อปไม่รู้จะด่ามันอย่างไงแล้วครับ
-----------------------------------------
หน้าบริษัท สมาชิกที่เหลือของเคโอติค เฟย์ ฟางยืนคุยกับแฟนคลับ เล่นบ้าง ถ่ายรูปบ้าง แล้วแต่ว่าแฟนคลับอยากได้แบบไหน
“พี่เขื่อน พี่โทโมะหล่ะ”
“โทโมะออกมาตั้งนานแล้วนี่ครับ น้องไม่เจอเหรอ”
“หนูนั่งรออยู่ตรงนี้ ยังไม่เห็นออกมาเลย เห็นแต่พวกพี่อ่ะ”
“ป๊อป โทโมะอยู่ไหน รู้ป่าว น้องบอกว่ายังไม่ออกมา” งานเข้าตอบไม่ได้ครับ เดือดร้อนถึงบอสใหญ่ต้องตอบจ้า
“กำลังจะออกมาครับ” แจกลายเซ็นไปตอบไป
“นั่นไง พี่โทโมะมาแล้ว” เสียงแฟนคลับคนหนึ่งตะโกนบอกเมื่อเห็นหนุ่มหล่อคนสุดท้ายเดินมา
“พี่โทโมะ เหนื่อยไหม”
“นิดหน่อยครับ”
“พรุ่งนี้ซ้อมกี่โมง”
“แปดโมงครับ”
“พี่โทโมะใช้กระเป๋าสองใบเหรอ เมื่อเช้าหนูเห็นใบเดียว”
“เอ่อ ครับ” แฟนคลับผมจำได้ทุกรายละเอียดเลย
“พี่โทโมะขอถ่ายรูปหน่อย”
ยืนชูสองนิ้วยิ้มหวานให้แฟนคลับถ่ายรูป ใครจะว่าเค้าเย็นชาแต่กลับแฟนคลับไม่มีสักครั้งที่จะเฉยชาใส่ ให้ทำอะไรถ้าทำได้ทำให้หมดครับ
“พี่โทโมะ ทำไมรถพี่ไฟติดหล่ะ มีคนอยู่เหรอ”
“เออจริง โทโมะนั่นรถแก มีคนสตาร์ทเครื่องด้วย” เสียงหนุ่มหน้ายาวบอก ทำให้คนอื่นที่เหลือหันมามอง มันก็แน่อยู่เพราะถ้าเกิดรถโดนขโมยขึ้นมาจะทำไง
“ไม่มีอะไรหรอก เมื่อกี้พี่ไปติดไว้เองครับ มันร้อน” เกือบซวย เจอแฟนคลับช่างสังเกต ไอ้เขื่อนนี่ก็อีกคน
“แกผลิตน้ำมันได้ไง รู้มั๊ยว่ามันเปลือง” หมีฟูร์รักษ์โลกครับ
“เออๆ งั้นวันนี้โทโมะกลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน บ๊ายบาย” ยิ้มหวานลาแฟนคลับแล้วรีบเดินไปที่รถสีดำคันใหญ่ของตน เปิดประตูฝั่งคนขับ ทำให้แฟนคลับที่หันมามองเห็นสิ่งผิดปกติในรถหนุ่มหล่อ
“พี่เขื่อน ในรถพี่โมะมีผู้หญิง” ร้องบอกเสียงดังลั่น ตอนนี้ทั้งหมดหันมองมาทางเดียว
“เฮ้ย ใช่จริงๆ ด้วย ไอ้ป๊อปช่วยดูหน่อย เขื่อนตาฝาดรึป่าว”
“เออ ใช่ไม่ฝาด ใครกัน ฟางเห็นป่าว”
“อ้าวไม่ทันแล้ว ปิดประตูขับออกไปนั่นแล้ว” เสียงหนุ่มเกาหลีบอก
เกิดเป็นประเด็นใหม่สำหรับวันนี้ คอยดูพรุ่งนี้ต้องถามให้รู้เรื่อง แต่ละคนลาแฟนคลับแยกย้ายกันกลับบ้าน ป๊อปไปส่งฟาง เขื่อนไปส่งเฟย์ เคนตะไปส่งจงเบเหมือนเช่นเคย
--------------------------------------------