Back Togeter

“ไปไหนครับ” คนขับแท็กซี่ถาม
“ไปคอนโด xxx ครับ ด่วนเลยนะครับผมรีบ”
“ครับผม” สงสัยจะมีนัดกับแฟน หนุ่ม ๆ สมัยนี้ นี่นะ มาพี่จัดให้
โทโมะ // ไม่ต้องตกใจครับ ผมเอง ที่ต้องรีบไปคอนโดสุดที่รักก็เพราะ วันนี้ผมจะกลับบ้านครับ ป่านนี้พ่อกับแม่คงเป็นห่วง แต่ที่ต้องมาที่คอนโด ก็เพราะมาเก็บเสื้อผ้าให้สุดที่รักนี่แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีชุดใส่ไปทำงาน แล้วถ้าใส่ชุดผม รับรอง บริษัทแตกแน่ (แต่ผมก็อยากลองนะ) แล้วอีกอย่างถ้าผมชวนคนตัวเล็กไปนอนที่บ้านต้องไม่ยอมแน่ ๆ เดี๋ยวก็อ้างว่าเหนื่อยบ้าง เมื่อยบ้าง แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้กลับบ้านอีกตามเคย เพราะฉะนั้นเพื่อตอบทุกคำถามที่บ้าน ... พาไปนอนบ้านว่าที่สามีซะเลย .... ว่าแล้วก็ค่อย ๆ เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ว่าแต่แฟนเราก็ซ่อนรูปเหมือนกันนะ สีชมพูด้วย หึ หึ หึ
----------------------------------------------------
 
บ้านไทยานนท์
“กลับมาแล้วครับ” ชายหนุ่มบอกพี่ชายที่นั่งดูทีวีอยู่
“เห้ย กลับบ้านถูกด้วยเหรอ แล้วเมื่อคืนไปนอนที่ไหน บ้านเขื่อน บ้านป๊อป บ้านเคนตะ หรือคอนโดจงเบ แต่เดี๋ยวอย่าเพิ่งตอบ พี่มีอะไรเซอร์ไพรส์” บอกน้องชาย พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน
“พ่อครับ แม่ครับ ไอ้โมะมาแล้ว ...” ตะโกนร้องเรียกพ่อแม่ดังลั่นบ้าน นี่แหละที่จะเซอร์ไพรส์น้องชาย เพราะเมื่อคืนดันบอกไปว่าน้องชายสุดที่รักไม่กลับบ้านแถมนอนบ้านแฟน ซึ่งนั่นหมายถึงว่าที่ลูกสะใภ้เชียวนะ 555 งานนี้เจอซักฟอกจนซีดแน่ ๆ โทโมะ
“พี่เคนจิ ทำไมพ่อกับแม่ไม่ไปทำงานครับ รึว่า ที่อยู่กันหมด เพราะรอผม”
“ใช่ เจ้าลูกชายตัวดี” เสียงดังกังวาน ของประมุขแห่งไทยานนท์
“บอกแม่มานะ ว่าไปนอนที่ไหน นอนกับใคร” นายหญิง เอ่ยถามลูกชายตัวดี
มีหรือคนที่ถูกถามจะไม่ตกใจ แต่ถูกครับ นอกจากผมจะไม่ตกใจแล้ว ยังส่งรอยยิ้มกวนประสาทกลับไปให้ คนที่รอคำตอบ
“เดี๋ยว วันนี้พ่อกับแม่ก็เจอครับ รับรองถูกใจพ่อกับแม่แน่ๆ” เดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างพ่อแม่  แล้วกอดคอไว้หลวม ๆ
“แกรู้ได้ไงว่าถูกใจพ่อกับแม่ พูดอย่างกับแม่เคยเจองั้นแหละ” ผู้เป็นแม่ค้อนเจ้าลูกชาย พร้อมรอยแดงบริเวณเอว ที่เกิดจากการหยิกเบา ๆ แต่เจ็บลึก
“โอ๊ย แม่ครับ โทโมะเจ็บนะ เอาน่า ๆ เดี๋ยวตอนเย็นโทโมะพามาให้ดู คิดถึงพ่อแม่จัง รักพ่อกับแม่นะครับ” บอกพร้อมหันไปหอมแก้มพ่อ กับแม่ สลับกัน
“เจ้าโมะ เล่นเป็นเด็กไปได้ ตอนเด็กอ้อนอย่างไง โตมาก็ยังไม่เปลี่ยน ไอ้นิสัยขี้อ้อนของแก” ประมุขของบ้านปากบ่นลูกชาย แต่ทำไมหน้าแดง
“ก็นิสัยเหมือนพ่อไง ใช่ไหมครับแม่ ไม่คุยหล่ะ ไปอาบน้ำให้คุมะดีกว่า คุมะมาหาพ่อมา วันนี้แม่คุมะจะมาหานะ” ร้องเรียกลูกสุดที่รัก อุ้มแล้วเดินผิวปากอารมณ์ดี ออกไป
“แม่ผีดิบมันยิ้ม พ่อไม่เคยเห็นลูกมันยิ้มขนาดนี ตั้งแต่มีคนหนี้มันไปอเมริกา ไอ้ลูกคนนี้ ว่าแต่แม่ของเจ้าคุมะ ก็มีแค่คนเดียว... คือลูกแก้ว...ไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้ลูกแก้วไม่อยู่อเมริกา แล้วไอ้โมะมันหมายถึงใคร แม่พอจะรู้ไหม” ประมุขเอ่ยถามภรรยาสุดที่รัก
“พ่อก็อยู่ด้วยกันก็งงพร้อมกันหมดนี่ แล้วแม่จะรู้ได้ไงคะ แกหล่ะเคนจิรู้รึป่าว”
“ผมงงกว่าพ่อกับแม่อีก ไอ้บ้านี่ ชอบทำตัวแปลกๆ ว่าแต่พ่อกับแม่จะถูกใจ แฟนมันรึป่าวครับ รึว่าคิดถึงแต่ลูกรักอีกคนที่หนีลูกชายตัวดีไปอยู่อเมริกา 555”
“เจ้าเคนจิ เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวเจ้าโมะมาได้ยินก็เศร้าอีก ไป ไป ช่วยแม่เตรียมของในครัวหน่อย ไปค่ะคุณ” เรียกสามีและลูกชายเข้าครัว
----------------------------------------
ห้องซ้อม
แก้ว // ฮัดชิ่ว ... อยู่ ๆ ทำไมถึงจามได้เนี๊ยะ แถวตาข้างซ้ายขยิบอีกต่างหาก ขวาร้าย ซ้ายดี จะมีเรื่องดี ๆ เหรอ แล้วทำไมรู้สึกเหมือนจะมีเรื่องไม่ดีรออยู่เลย
“น้องแก้วไม่สบายรึป่าวค่ะ หนาวรึป่าวพี่เบาแอร์ให้เอาไหม” ครูสอนเต้นคนหนึ่งถาม
“นั่นสิครับ แต่ความจริงวันนี้เราก็ซ้อมหนักกันมาทั้งวันเลยนะ นี่ก็ เกือบ 3 ทุ่มแล้วด้วย พี่ว่าวันนี้พอก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปรายงานเฮียก่อน พรุ่งนี้เจอกันครับ”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ งั้นแก้วกลับก่อนนะคะ” บอกพลางยกมือไหว้
“น้องแก้วคะ เดี๋ยวค่ะ พอดีซ้อให้บอกน้องแก้วว่าถ้าจะกลับให้บอก จะได้ให้รถบริษัทไปส่ง เดี๋ยวพี่แจ้งซ้อให้นะคะ” พี่ในทีมบอกสาวร่างบาง
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้แก้วขอกลับเองดีกว่า พอดีมีธุระน่ะคะ” บอกไปอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ อยากที่จะนอนเป็นที่สุด
“ค่ะ งั้นกลับบ้านดี ๆ นะค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” กล่าวลาแล้วรีบเก็บของ
ขอโทษนะคะ ที่แก้วโกหกอีกแล้ว แต่ถ้าให้รถไปส่งที่คอนโด แล้วโทโมะรู้ว่าแก้วกลับไม่โทรบอก คนที่จะซวยต้องเป็นแก้วแน่ ๆ ค่ะ ว่าแล้วรีบกดโทรศัพท์หาแฟนหนุ่ม
---------------------------------------------------