Back Togeter

------------------------------------
บนรถหน้าบริษัท
พี่คนขับ // คุณโทโมะขึ้นมาทำไมครับ ยังไม่เลิกไม่ใช่เหรอ
โทโมะ // ผมเล่นซ่อนแอบกับเพื่อนนะครับ ว่าแต่ พี่จะไปไหนครับ
พี่คนขับ // เฮียให้ไปส่งพนักงานใหม่ครับ พี่ไม่รู้หรอกว่าใคร
โทโมะ // งั้นพี่อยากบอกนะว่าผมอยู่บนรถ เดี๋ยวผมติดรถไปส่งด้วย
พี่คนขับ // เฮียไม่ด่าพี่แย่รึครับ
โทโมะ // ไม่ด่าหรอกครับ เชื่อผมเถอะ ผมแอบแล้วนะ
แล้วโทโมะก็โดดไปเบาะหลังสุดของรถตู้ VIP แล้วหมอบลง
ซ้อ // กลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้เริ่มงานเลยนะ
แก้ว // ค่ะซ้อ งั้นหนูกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ
ซ้อ // ส่งน้องเค้าตามที่อยู่ที่ให้นะ ขับดี ๆ หล่ะ ช่วงนี้รถติด
พี่คนขับ // ครับ  ซ้อ (สงสัยคนสำคัญ ซ้อมาส่งเองเลย)
แก้วเดินขึ้นไปนั่งแถวที่ 2 บนรถ พี่คนขับมาปิดประตูแล้วรีบขึ้นรถขับออกไป
----------------------------------------
แก้วนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อน
โทโมะค่อย ๆ ลุกมาจากท้ายรถ ลงนั่งข้าง ๆ ร่างบางช้า ๆ มองดวงหน้าสวยที่แสนคิดถึง จนเกือบจะอดใจไม่ไหว เค้าจะไม่ปล่อยเธอไปไหน ไม่ปล่อยไปให้ใครอีกต่อไป จริญญา ของ วิศว เท่านั้น เมื่อความอดทนถึงขีดสุด จึงไม่มีอะไรต้องทนอีกแล้ว เค้าคว้าร่างบางเข้าสู่อ้อมอกพร้อมกับกอดไว้แน่น
แก้ว // เฮ้ย (ตกใจ และใช้มือดันอกแกร่งหวังเพียงให้ออกห่างจากตัวเธอ) ทะ ทำอะไร นายเป็นใคร ปล่อยนะ
โทโมะ // เงียบเถอะ ขออยู่อย่างนี้สักพัก เดี๋ยวถึงบ้านจะปล่อย (พูดแค่นั้นแล้วกอดร่างบางไว้แน่น)
แก้ว // ... โทโมะ ...
พี่คนขับ // (มองผ่านกระจกมองหลัง) คุณโทโมะทำอะไรครับ ปล่อยคุณหนูคนนั้นก่อน (ตายแน่เรา คนสำคัญของซ้อด้วย)
แก้ว // โทโมะ ปล่อยแก้วก่อน อายพี่เค้านะ (กล่าวเบา ๆ )
โทโมะ // ไม่ปล่อย จะไม่ปล่อยให้ไปไหนอีกแล้ว ทรมานคนรักสนุกมากไหม (พร้อมกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม)
แก้ว // โทโมะ แก้วอึดอัด หายใจไม่ออก
โทโมะ // (คลายกอดเล็กน้อย เพื่อให้ร่างบางได้รับอากาศ แล้ว หันไปบอกพี่คนขับ) พี่ครับขับไปเถอะ คนเนี๊ยะแฟนผม ชอบหลอกให้รัก ให้หลงแล้วทิ้งไป เรื่องแค่นี้เธอไม่ว่าหรอกครับ ใช่ไหม (กระซิบถามที่ข้างหู พร้อมกดหน้าลงไปที่ลำคอร่างบาง)
แก้ว // มะ ไม่ โทโมะ พอก่อนนะ แก้วอายพี่เค้าอ่ะ นะ นะ ปล่อยก่อน
โทโมะ // คิดถึง (ผละออกจากตัวแก้ว มองสาวตรงหน้าด้วยสายตาแห่งรัก และคิดถึง) ทำไมไม่บอก หนี้ไปเฉย ๆ ไม่น่ารักเลยนะ
แก้ว // (สบตาร่างสูงด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน) จำแก้วได้ด้วย จำได้ตั้งแต่แรกเห็นหรือเปล่า
โทโมะ // หึ หึ ต่อให้เปลี่ยนมากไปกว่านี้ก็จำได้ แต่อย่าตอบคำถามด้วยคำถาม ครับ บอกโมะมา ทำไมไม่บอก
(ค่อยโน้มหน้าเข้าหา แก้วผลักเบา ๆ )
แก้ว // แก้วไม่ได้อยากไป แต่เพราะมันจำเป็นจริง ๆ อยากบอกแต่แก้วกลัว ...
โทโมะ // (โน้มเข้าหาจนจมูกชนจมูก) กลัวอะไรคนดี
แก้ว // กะ กลัวทำใจไม่ได้ กลัวทุกอย่าง (ร้องไห้แล้วโผเข้ากอดชายหนุ่มตรงหน้า)
โทโมะ // ...เราอยู่ด้วยกันแล้วที่รัก โมะจะไม่ปิดบังอีกแล้ว รักมานานแล้วรู้ไหม ... 5 ปีแล้ว เมื่อก่อนรักอย่างไง ตอนนี้ก็รักอยู่อย่างนั้น รักกันบ้างไหมคนดี ......... ไม่ต้องตอบ ขอแค่ให้โมะรักแก้วก็พอ อย่าจากไปไหนอีก ขอแค่นี้ได้ไหม กล่าวพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลช้า ๆ
แก้วก็จะไม่ปิดบังอีกแล้ว แก้วก็รู้สึกไม่ต่างกับผีดิบหรอก (กล่าวแล้วมองหน้าชายหนุ่ม) เค้าเรียกโมะอย่างนี้ใช่ไหม (หัวเราะ) พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ร่างสูงตรงหน้า
โทโมะ // (เช็ดน้ำตาให้คนรัก) ก็มีสาวขโมยหัวใจไป คนเราไม่มีหัวใจก็ต้องเป็นผีดิบใช้ไหมครับ สุดที่รัก
แก้ว // (หน้าแดง) แล้วได้คืนรึยังหัวใจน่ะ
โทโมะ // 555 (ผีดิบหัวเราะ) ได้คืนแล้วครับ ได้คืนที 2 ดวงเลย ใช่ไหม ที่รัก (ริมฝีปากหนาสัมผัสริมฝีปากร่างบางเบา ๆ)
แก้ว // พะ พอแล้ว อายพี่คนขับน่ะ
โทโมะ // ครับ งั้นขอกอดจนถึงบ้านได้ไหม (โน้มเข้าหาอีก แก้วรีบผลัก)
แก้ว // ค่ะ แต่อย่าทำลุ่มล่ามนะ อายพี่เค้า (กอดชายหนุ่มเอาหน้าซุกกับอกอุ่น)
โทโมะ // ... ครับ ... พี่ครับ อีกไกลไหมครับกว่าจะถึงที่หมาย
พี่คนขับ // รถติดอย่างนี้ พี่ว่าคุณโทโมะไม่ได้ซ้อมแน่ครับ ก็ร่วม ๆ ชั่วโมงแน่ ๆ
โทโมะ // ตามสบายครับพี่ผมไม่รีบ (ว่าแล้วซุกหน้าลงบนเรือนผมร่างบาง)
-------------------------------------------
หน้าคอนโด
โทโมะเดินลงมาส่งหญิงสาว
โทโมะ // ให้ขึ้นไปส่งไหม ที่รัก
แก้ว // ไม่ต้องเลยกลับไปซ้อมได้แล้ว ไม่กลัวเป็นข่าวรึไงฮะ
โทโมะ // เป็นข่าวก็ดี จะได้บอกให้แฟนคลับรู้ ว่าแฝดกามิฯ กลับมาแล้ว แต่ไม่ได้มาเป็นคู่แฝด แต่มาเป็นคู่รัก
พี่ครับ (บอกพี่คนขับ) กลับไปได้เลยครับไม่ต้องรอผม ผมจะอยู่กับแฟนครับ
แก้ว // โทโมะ (ตีไหล่)
พี่คนขับ // ครับผม โชคดีครับ
โทโมะ // เดินจูงมือร่างบางเข้าไปข้างใน ที่รักอยู่ห้องไหนครับ
แก้ว // (หัวเราะ) เดิมเหมือนเจ้าของห้องเลยนะ
โทโมะ // กอดเอวร่างบาง ไม่ได้เป็นเจ้าของห้องครับ แต่เป็นเจ้าของ ของเจ้าของห้องอีกทีครับ ไปเถอะที่รัก มีเรื่องอยากถามอยากคุยตั้งเยอะ
แก้ว // พยักพร้อมกับ รอยยิ้มเล็ก ๆ  
-------------------------------------------------------------------------------------------
ห้อง 2207