Back Togeter

ห้อง 2207

โทโมะ ปล่อยแก้วก่อน ร่างบางดุร่างสูง ที่ดึงมานั่งกลางหว่างขา บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง พร้อมกอดไว้แนบอก

โทโมะ // ไม่ปล่อยครับ

แก้ว // (สบตามร่างสูง) เมื่อกี้ก็กอดตลอดทางแล้วนะ ไม่พอรึไง  ว่าพลางบีบจมูกคนโตกว่า

โทโมะ // ฟอด ....... ไม่พอครับ ถ้าพอต้องตลอดชีวิต แล้วแก้วใจจะยอมรึป่าว ไม่พูดเปล่าก้มหน้าหอมแก้มสาวตรงหน้า พร้อมกับซุกหน้าคลอเคลียบริเวณลำคอ พร้อมฝากรอยแสดงความเป็นเจ้าของ

คนในอ้อมอก ผลักเบา ๆ เพื่อให้ร่างสูงหยุดการกระทำ

พอแล้ว .... ไหนบอกว่ามีเรื่องอยากคุยกะแก้วไง นี่อย่างนี้ไม่เรียกว่าคุยแล้ว .............(ดุคนเอาแต่ใจ พร้อมตีแขนเบาๆ)

ตอนนี้ไม่อยากคุยแล้ว อยากทำอย่างอื่นมากกว่า ได้ไหมครับแก้วใจ

แก้ว // โทโมะ! (ดุชายหนุ่ม พร้อมกับดวงหน้าขาว ๆ ที่ขึ้นสีโดยไม่ต้องแต่งแต้มเครื่องสำอาง) ........ ผีดิบหายไปไหนแล้ว เหลือแต่คนฉวยโอกาส คอยดูนะแก้วจะฟ้องเฮีย

โทโมะ // 555 ล้อเล่นครับแก้วใจ ขอแค่กอดอย่างนี้เฉย ๆ ก่อนได้ไหม  ... คิดถึงนะครับ

แก้ว // รู้แล้ว ... อยากกอดก็กอดสิ ใครไปว่าอะไร (พูดแล้ว เอนตัวพิง อกแกร่ง ปล่อยให้คนเอาแต่ใจกระชับกอดแน่น)

*********************************************

โทโมะ // แก้วคิดถึงโทโมะไหม (อยู่ ๆ ก็ถามขึ้นหลังจากเงียบมานาน)

คิดถึงสิ คิดถึงทุกคนนั้นแหละ กล่าวยิ้มๆ ..... แต่สามารถเรียกหน้าบึ้งตึงของคนที่กอดอยู่ได้ไม่น้อย

โทโมะ // คนใจร้าย ... ตอบไม่ตรงคำถาม คิด ถึง โทโมะ ไหม ครับ (ถามเน้นทีละคำ พร้อมกระชับกอดแน่นขึ้น) ตอบดี ๆ นะแก้วใจ ตอบไม่ดี มี ........ เลื่อนหน้าเข้าหา กดจมูกชนจมูก  ร่างบางยกมือดันใบหน้าหนุ่มหน้าหวานที่เข้ามาใกล้

ชิ ... ไม่คิดถึง คงไม่ให้กอดขนาดนี้หรอก ดูไม่ออกรึไงผีดิบ

โทโมะ // หึ หึ น่ารักที่สุด ที่รักของผม กล่าวพร้อมหอมแก้วเบา ๆ ... คบกันนะ

แก้ว // ไม่ขอตอบได้ไหม .... (เขิน นะอีตาผีดิบบ้า)

โทโมะ // ไม่ตอบโทโมะก็รู้ แค่อยากได้ยินจากปาก ได้ไหมที่รัก

แก้ว // เจอกันวันแรกก็ออกลายเลยนะ ผีดิบ ... ไหนเฮียบอกเงียบ ๆ ไง (มองหน้าร่างสูงพร้อมปีบจมูกแรง ๆ)

ที่รัก เค้าเจ็บนะ ลูบจมูกเบา ๆ ใจร้ายนะแก้วใจ ดังนั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ วันนี้โทโมะนอนกับที่รักนะครับ ... อ่อ อนุญาต ขอบคุณครับ

แก้ว // ถามเอง เออเองอีก ... ไม่ได้ค่ะ แก้วเป็นผู้หญิงนะ ให้ขนาดนี้ยังไม่พอใจอีกรึไง ค่ะคุณผีดิบ

สำหรับแก้วใจไม่มีคำว่าพอครับ นอนด้วยนะที่รัก ขอกอดเฉย ๆ ไม่ทำอะไรหรอก สัญญาครับ... (ใครจะเชื่อบ้างหนอ)

♪อย่างเธอไม่เหงาหรอก อย่าบอกเหงาเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น♪

หยิบโทรศัพท์มาดูหมายเลขโทรเข้า …….. (ผีดิบเซ็งครับ)

โทโมะ // ว่าไงป๊อป มีอะไร โทรมาไม่ดูเวลา...

ป๊อปปี้ // ไอ้บ้า ไอ้ผีดิบ แกนั่นแหละไม่รู้เวลา อยู่ไหนว่ะ เค้ารอแกคนเดียว จะซ้อมไหม ทำงานนะทำงาน หายหัวไปไหน

โทโมะ // ก็ซ้อมไปดิ รอทำไมว่ะ เดี๋ยวไปตามเก็บ ตอบไปพลางเหลือบตามองคนในอ้อมกอด แต่ไม่ทันแล้ว

แก้วลุกขึ้นชี้หน้า   เอาเรื่องอย่างแรง ...

โทโมะโดดซ้อมเหรอ …..

ลุกขึ้นดึงร่างบางเข้าหา คนตัวเล็กถลาเข้าหาอกแกร่งโดยยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้ล้มไปบนโซฟาทั้งคู่ ริมฝีปากหนาสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวในอ้อมกอด ....

โวยวายอีกที ผีดิบคุมตัวเองไม่อยู่แน่ครับ แก้วใจ กระซิบเบา ๆ ข้างหู แล้วมีหรือคนตัวเล็กจะกล้าโวยวาย

ป๊อปปี้ // เสียงใครว่ะ เฮ้ย! ไอ้ผีดิบอยู่กับผู้หญิง (พูดเสียงดังให้เพื่อน ๆที่นั่งรอในห้องซ้อมได้ยิน)

เขื่อน // ผีดิบอยู่กับผู้หญิง เว้ย พวกเรา ................... โทโมะแกอยู่ไหนว่ะ แล้วเอาแก้วใจไปไว้ไหน ไอ้ผีดิบ เฟย์ ๆๆ ที่ร๊ากคร๊าพ ๆๆ  ฟ้องแก้วใจเลย ฟ้อง ฟ้อง ฟ้อง

ไอ้เขื่อนหนวกหูน่า ... ว่ามาไอ้ผีดิบอยู่ไหน เค้าจะซ้อมกันหมดแล้ว ไม่มาแน่ใช่ไหมจะได้บอกเฮีย ... (หัวหน้าใหญ่แห่งเคโอ เริ่มหงุดหงิดแล้ว  ... แต่ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกเพราะรู้ดีว่าผีดิบ เต้นเก่ง เรื่องแค่นี้ไม่ใช่ปัญหา แต่ไม่รู้จะตอบเฮียอย่างไงคร๊าพ เดอะฟูห์เศร้า)

โทโมะ // เออ ๆ ไปฟ้องซะ บอกเฮียด้วย เอาช้างมาลากก็ไม่ไปโว๊ย เพราะข้ามีคนสอนส่วนตัว เออแกเก็บของไปบ้านแกด้วย แล้วจะไปเอา แค่นี้นะ ไม่ต้องโทรมาอีกนะโว๊ย ... (ปิดโทรศัพท์มันซะเลย)

ไง โดดซ้อมเหรอ สนุกไหมคุณผีดิบ กลับไปได้แล้ว  แก้วจะพักผ่อน ลุกขึ้น

ร่างเล็กฉุดร่างหนาที่นอนสบายบนโซดา แต่มีหรือคนตัวเล็ก จะสู้คนโตกว่า สุดท้ายตัวเองก็ไปกองอยู่บนตักคนข้างล่างจนได้

ไม่ไปครับ ... จะอยู่ แล้วก็จะอยู่อย่างนี้ด้วย กอดร่างบางแน่น ซุกหน้าลงกับลำคออีกครั้ง

พอแล้ว พอแล้ว นิสัยไม่ดี ... ผีดิบ แล้วจะตามเพื่อนทันเหรอ เฮ่อ! ถ้ารู้งี้แก้วไม่กลับมาหรอก น่าตีชะมัด .... (ทำหน้ายู่ ค้อนขวับให้คนโตกว่า)

งั้นตีเลย ตีให้ตาย ผีดิบก็ไม่ไปครับ แล้วจะกลัวอะไรแค่ตามไม่ทัน ในเมื่อ ....... โมะมีครูส่วนตัว ใช่ไหมตัวเล็ก ตัวเล็กรู้ไหมเวลาตัวเล็กเต้น เซ็กซี่ที่สุดเลย (โยกคนบนตักเบา ๆ )

ใคร ใครจะสอน ไม่มี้ ... แก้วไม่สอนหรอก สอนยาก (ส่งสายตาค้อนให้คนโตกว่า)

โห่! ที่รักอ่ะ ผลัดกันก็ได้ แก้วสอนเต้น แล้ว โมะสอน ................... (ยิ้มเจ้าเล่ห์ ส่งสายตาหวาน พร้อมจะกลืนกินสาวในอ้อมกอด) อยากเรียนไรสอนหมดเลยครับ.... มา มา ไม่ไหวแล้ว โทโมะอยากสอน เริ่มเรียนกันเลยดีกว่า (ดันสาวร่างบางบนตักนอนราบกับโซฟา แขนสองข้างค่อมคนด้านล่างไว้ไม่ให้หนี้ไปไหน)

ทะ โทโมะ แก้วไม่เล่นนะ ............. มือเล็กดันอกแกร่งของร่างที่โถมเข้ามาเบา ๆ

แล้วทำไมหน้าแดงครับ น่ารักจังตัวเล็ก มองหน้าโมะสิครับ ว่าไง๊ ว่าไง ....... แล้วอีกอย่าง โทโมะไม่เคยล้อเล่นกับแก้วใจครับ

มะ มะ ไม่ ........... แก้วพูดได้แค่นั้น เมื่อริมฝีปากหนาก้มลงสัมผัสริมฝีปากตรงตรงหน้า ทุกสัมผัส ของคนเอาแต่ใจ ทำเอาร่างบางหัวใจแถบหยุดเต้น

พะ พอก่อนนะ เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ ก็รีบเอ่ยบอกคนเอาแต่ใจก่อนที่จะไม่มีโอกาส

ไม่หยุดได้ไหม ... พร้อมก้มหน้าซุกลำคอคนสวยในอ้อมกอด ฝากรอยรักไว้ทุกที่ ที่ริมฝีปากหนาลากผ่าน

ไม่หยุดแก้วโกรธแล้วนะ ......... (หน้าเรียกสีอัตโนมัติ ทั้งเขิน ทั้งอาย ไม่รู้จะหยุดผีดิบตรงหน้าได้ไงก็ใช้ไม้นี้ละกันแก้วใจ)

ได้ผล........ ผีดิบมองหน้าเหยื่อตรงหน้าอย่างแสนรัก แสนเสียดาย พร้อมฝากจุมพิตไว้ที่คอระหงหนัก ๆ ฝากรอยสีชมพูตัดผิวขาวอีกครั้ง แสดงความเป็นเจ้าของ อย่างชัดเจน

หยุดก็ได้ครับ แต่สำหรับวันนี้นะ แต่วันต่อไปไม่หยุดนะครับ ........

โทโมะ ไอ้ผีดิบ ลุกไปเลย แก้วหนักนะ (ฟอร์มตวาดไปงั้นแหละ อายซะมากกว่า)

แก้วก็ลุกซิครับ ฉุดร่างบางลุกขึ้น อย่างเสียไม่ได้ ... เสียดายชะมัด

แก้ว..ผีดิบหิวข้าวแล้วอ่ะ ทำให้กินหน่อยสิที่รัก กอดหลวม ๆ อ้อนแฟนสาวเพื่อแสดงความต้องการของตน

ไม่ทำ กลับไปกินที่บ้านได้แล้ว แบร่ ……

ก้าวเท้าจะวิ่งหนี แต่ผู้หญิงยังไงก็แพ้ผู้ชายครับ โดนดึงเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง

ไม่ทำ งั้นผีดิบกินแก้วละนะ ..... ทำท่าจะจู่โจมสาวอ้อมกอด กดรีมฝีปากหนาบนลำคอระหงอีกครั้ง

ยอม ยอมแล้ว โทโมะ ปล่อยแก้วนะ หิวไม่ใช่เหรอเดี๋ยวไปทำให้กินเดี๋ยวนี้แหละ นะที่รัก ....  (ออดอ้อนสุดฤทธิ์ ไม้แข็งไม่ได้ ไม้อ่อนแล้วกันแก้วใจ)

ไม่อยากกินแล้วอ่ะ อยากกินของหวาน ได้ป่าว ....... ร่างสูงกล่าวแค่นั้น กระซับสาวในอ้อมกอด มือไม้เริ่มไม่อยู่นิ่ง

คนตัวเล็กหันมามองหน้าคนเอาแต่ใจ ..... ผีดิบจ้า ปล่อยแก้วนะ หิวแล้ว ไม่หิวเหรอที่รัก เดี๋ยวคืนนี้ให้นอนนี่เลย ........นะ ปล่อยก่อนนะ

โทโมะ // จริง ๆ นะ (ทำท่าเหมือนเด็กได้ของเล่นที่พอใจ) ปล่อยก็ได้ครับ รีบ ๆ ทำนะ หิว ....... แต่ถ้าช้าเดี๋ยวโมะเข้าไปหาแน่ ๆ ครับ แต่ไม่กินข้าวนะขอกินอย่างอื่นแทน

กล่าวอย่างคนเอาแต่ใจ แฝงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของผีดิบ แล้วเดินมานั่งผิวปากสบายใจ มองร่างบาง ที่ทำหน้าเหวี่ยงใส่ แล้วก้าวเท้าเข้าไปในครัว ....

แก้ว // เสร็จแล้ว โทโมะ ๆ ร้องเรียกแฟนหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนโซฟา

เนี๊ยะเหรอ เจ้าชายเย็นชา ผีดิบไร้หัวใจ ผู้ชายไม่สนโลก แต่เวลาอยู่กับแก้วทำไมเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจชะมัด นิ้วเล็ก ๆ จิ้มลงบนแก้วร่างหนา

ควับ ... โดนดึงลงมากอดแนบอกร่างสูง

มาป้อนของหวานถึงที่เลยเหรอครับ ผีดิบนะไม่ใช่หุ่นยนต์ จะได้ไม่มีความรู้สึก ...... จุ๊ป   จูบริมฝีปากแก้วเบา ๆ

ไป ครับ หิวแล้ว .... รีบจูงมือแฟนสาว ไปที่โต๊ะอาหาร

……………………………………………………..

โทโมะ // (ผมก็ไม่ได้หิวอะไรมากหรอกครับ แต่กลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหวมากกว่า กลัวทำอะไรที่มันเกินเลย แล้วจะได้ชื่อว่าเจอวันแรกก็ออกลายซะแล้ว และไอ้อาการอย่างนี้ของผม เวลาอยู่กับสาวตรงหน้ามันก็ยากจะควบคุมเสียด้วย และมันจะเกิดเฉพาะตอนที่อยู่กับตัวเล็กนี่แหละครับ แต่ทำไงได้ครับ ของหวานของผม น่ากินชะมัด โดยเฉพาะเวลาเหวี่ยงเนี๊ยะ ท่องไว้อดทน อดทน ....)

แก้ว // (งงสิคะ เมื่อกี้กอดอยู่ ดี ๆ แล้วทำไมผีดิบหน้าแดง แล้วจะรีบไปไหน โต๊ะอาหารอยู่แค่นี้ เอาใจยากชะมัด คิดผิดรึป่าวเนี๊ยะแก้วใจ ... เฮ่อ! แต่ไม่ทันแล้วคร้า)

.......................................................................................

หนุ่มหล่อไม่แตะอาหารตรงหน้า เอาแต่ส่งสายตาหวานมายังแฟนสาว นั่งมองสาวร่างบางตักข้าวเข้าปากอยู่อย่างนั้น

แก้ว // ผีดิบไม่กินเหรอ รึว่าไม่ชอบ แก้วทำให้ใหม่ได้นะ

หิวครับ แต่ขี้เกียจตักอ่ะ ป้อนหน่อยนะที่รัก  

ลุกขึ้นมาหาสุดที่รัก ค่อยๆดึงร่างบางที่นั่งอยู่ขึ้นแล้วนั่งแทนที่ พร้อมกดร่างบางนั่งบนตักแกร่ง

อ่ะ ป้องได้แล้วครับ

(ตีไหล่เบาๆ) เจ้าเล่ห์นักนะ ....... 

แต่ก็ว่าได้แค่นั้น แล้วก็ป้อนข้าวคนเอาแต่ใจ ผลัดกันกินผลัดกันป้อน กว่าจะหมดก็ใช่เวลาร่วมชั่วโมง ไม่ใช่ไม่ถนัดหรอกนะ แต่กว่าจะหลบความซนของผีดิบได้ ... เดี๋ยวหอม เดี๋ยวกอด เหนื่อยชะมัดแก้วใจ

...........................................................................................