Back Togeter

------------------------------------

บนรถหน้าบริษัท

พี่คนขับ // คุณโทโมะขึ้นมาทำไมครับ ยังไม่เลิกไม่ใช่เหรอ

โทโมะ // ผมเล่นซ่อนแอบกับเพื่อนนะครับ ว่าแต่ พี่จะไปไหนครับ

พี่คนขับ // เฮียให้ไปส่งพนักงานใหม่ครับ พี่ไม่รู้หรอกว่าใคร

โทโมะ // งั้นพี่อยากบอกนะว่าผมอยู่บนรถ เดี๋ยวผมติดรถไปส่งด้วย

พี่คนขับ // เฮียไม่ด่าพี่แย่รึครับ

โทโมะ // ไม่ด่าหรอกครับ เชื่อผมเถอะ ผมแอบแล้วนะ

แล้วโทโมะก็โดดไปเบาะหลังสุดของรถตู้ VIP แล้วหมอบลง

ซ้อ // กลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้เริ่มงานเลยนะ

แก้ว // ค่ะซ้อ งั้นหนูกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ

ซ้อ // ส่งน้องเค้าตามที่อยู่ที่ให้นะ ขับดี ๆ หล่ะ ช่วงนี้รถติด

พี่คนขับ // ครับ  ซ้อ (สงสัยคนสำคัญ ซ้อมาส่งเองเลย)

แก้วเดินขึ้นไปนั่งแถวที่ 2 บนรถ พี่คนขับมาปิดประตูแล้วรีบขึ้นรถขับออกไป

----------------------------------------

แก้วนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อน

โทโมะค่อย ๆ ลุกมาจากท้ายรถ ลงนั่งข้าง ๆ ร่างบางช้า ๆ มองดวงหน้าสวยที่แสนคิดถึง จนเกือบจะอดใจไม่ไหว เค้าจะไม่ปล่อยเธอไปไหน ไม่ปล่อยไปให้ใครอีกต่อไป จริญญา ของ วิศว เท่านั้น เมื่อความอดทนถึงขีดสุด จึงไม่มีอะไรต้องทนอีกแล้ว เค้าคว้าร่างบางเข้าสู่อ้อมอกพร้อมกับกอดไว้แน่น

แก้ว // เฮ้ย (ตกใจ และใช้มือดันอกแกร่งหวังเพียงให้ออกห่างจากตัวเธอ) ทะ ทำอะไร นายเป็นใคร ปล่อยนะ

โทโมะ // เงียบเถอะ ขออยู่อย่างนี้สักพัก เดี๋ยวถึงบ้านจะปล่อย (พูดแค่นั้นแล้วกอดร่างบางไว้แน่น)

แก้ว // ... โทโมะ ...

พี่คนขับ // (มองผ่านกระจกมองหลัง) คุณโทโมะทำอะไรครับ ปล่อยคุณหนูคนนั้นก่อน (ตายแน่เรา คนสำคัญของซ้อด้วย)

แก้ว // โทโมะ ปล่อยแก้วก่อน อายพี่เค้านะ (กล่าวเบา ๆ )

โทโมะ // ไม่ปล่อย จะไม่ปล่อยให้ไปไหนอีกแล้ว ทรมานคนรักสนุกมากไหม (พร้อมกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม)

แก้ว // โทโมะ แก้วอึดอัด หายใจไม่ออก

โทโมะ // (คลายกอดเล็กน้อย เพื่อให้ร่างบางได้รับอากาศ แล้ว หันไปบอกพี่คนขับ) พี่ครับขับไปเถอะ คนเนี๊ยะแฟนผม ชอบหลอกให้รัก ให้หลงแล้วทิ้งไป เรื่องแค่นี้เธอไม่ว่าหรอกครับ ใช่ไหม (กระซิบถามที่ข้างหู พร้อมกดหน้าลงไปที่ลำคอร่างบาง)

แก้ว // มะ ไม่ โทโมะ พอก่อนนะ แก้วอายพี่เค้าอ่ะ นะ นะ ปล่อยก่อน

โทโมะ // คิดถึง (ผละออกจากตัวแก้ว มองสาวตรงหน้าด้วยสายตาแห่งรัก และคิดถึง) ทำไมไม่บอก หนี้ไปเฉย ๆ ไม่น่ารักเลยนะ

แก้ว // (สบตาร่างสูงด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน) จำแก้วได้ด้วย จำได้ตั้งแต่แรกเห็นหรือเปล่า

โทโมะ // หึ หึ ต่อให้เปลี่ยนมากไปกว่านี้ก็จำได้ แต่อย่าตอบคำถามด้วยคำถาม ครับ บอกโมะมา ทำไมไม่บอก

(ค่อยโน้มหน้าเข้าหา แก้วผลักเบา ๆ )

แก้ว // แก้วไม่ได้อยากไป แต่เพราะมันจำเป็นจริง ๆ อยากบอกแต่แก้วกลัว ...

โทโมะ // (โน้มเข้าหาจนจมูกชนจมูก) กลัวอะไรคนดี

แก้ว // กะ กลัวทำใจไม่ได้ กลัวทุกอย่าง (ร้องไห้แล้วโผเข้ากอดชายหนุ่มตรงหน้า)

โทโมะ // ...เราอยู่ด้วยกันแล้วที่รัก โมะจะไม่ปิดบังอีกแล้ว รักมานานแล้วรู้ไหม ... 5 ปีแล้ว เมื่อก่อนรักอย่างไง ตอนนี้ก็รักอยู่อย่างนั้น รักกันบ้างไหมคนดี ......... ไม่ต้องตอบ ขอแค่ให้โมะรักแก้วก็พอ อย่าจากไปไหนอีก ขอแค่นี้ได้ไหม กล่าวพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลช้า ๆ

แก้วก็จะไม่ปิดบังอีกแล้ว แก้วก็รู้สึกไม่ต่างกับผีดิบหรอก (กล่าวแล้วมองหน้าชายหนุ่ม) เค้าเรียกโมะอย่างนี้ใช่ไหม (หัวเราะ) พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ร่างสูงตรงหน้า

โทโมะ // (เช็ดน้ำตาให้คนรัก) ก็มีสาวขโมยหัวใจไป คนเราไม่มีหัวใจก็ต้องเป็นผีดิบใช้ไหมครับ สุดที่รัก

แก้ว // (หน้าแดง) แล้วได้คืนรึยังหัวใจน่ะ

โทโมะ // 555 (ผีดิบหัวเราะ) ได้คืนแล้วครับ ได้คืนที 2 ดวงเลย ใช่ไหม ที่รัก (ริมฝีปากหนาสัมผัสริมฝีปากร่างบางเบา ๆ)

แก้ว // พะ พอแล้ว อายพี่คนขับน่ะ

โทโมะ // ครับ งั้นขอกอดจนถึงบ้านได้ไหม (โน้มเข้าหาอีก แก้วรีบผลัก)

แก้ว // ค่ะ แต่อย่าทำลุ่มล่ามนะ อายพี่เค้า (กอดชายหนุ่มเอาหน้าซุกกับอกอุ่น)

โทโมะ // ... ครับ ... พี่ครับ อีกไกลไหมครับกว่าจะถึงที่หมาย

พี่คนขับ // รถติดอย่างนี้ พี่ว่าคุณโทโมะไม่ได้ซ้อมแน่ครับ ก็ร่วม ๆ ชั่วโมงแน่ ๆ

โทโมะ // ตามสบายครับพี่ผมไม่รีบ (ว่าแล้วซุกหน้าลงบนเรือนผมร่างบาง)

-------------------------------------------

หน้าคอนโด

โทโมะเดินลงมาส่งหญิงสาว

โทโมะ // ให้ขึ้นไปส่งไหม ที่รัก

แก้ว // ไม่ต้องเลยกลับไปซ้อมได้แล้ว ไม่กลัวเป็นข่าวรึไงฮะ

โทโมะ // เป็นข่าวก็ดี จะได้บอกให้แฟนคลับรู้ ว่าแฝดกามิฯ กลับมาแล้ว แต่ไม่ได้มาเป็นคู่แฝด แต่มาเป็นคู่รัก

พี่ครับ (บอกพี่คนขับ) กลับไปได้เลยครับไม่ต้องรอผม ผมจะอยู่กับแฟนครับ

แก้ว // โทโมะ (ตีไหล่)

พี่คนขับ // ครับผม โชคดีครับ

โทโมะ // เดินจูงมือร่างบางเข้าไปข้างใน ที่รักอยู่ห้องไหนครับ

แก้ว // (หัวเราะ) เดิมเหมือนเจ้าของห้องเลยนะ

โทโมะ // กอดเอวร่างบาง ไม่ได้เป็นเจ้าของห้องครับ แต่เป็นเจ้าของ ของเจ้าของห้องอีกทีครับ ไปเถอะที่รัก มีเรื่องอยากถามอยากคุยตั้งเยอะ

แก้ว // พยักพร้อมกับ รอยยิ้มเล็ก ๆ  

-------------------------------------------------------------------------------------------

ห้อง 2207