Back Togeter

8.7

เขียนโดย katem

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 15.30 น.

  59 ตอน
  628 วิจารณ์
  110.44K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) ความลับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ห้องซ้อม
เฟย์ // แก้ว! เดี๋ยวนี้เป็นอะไร ทำไมชอบทำตัวติดกับพวกเราจังหล่ะ ชวนไปไหนก็ไป ทุกทีเห็นชอบนอนไม่ใช่เหรอ เป็นไรป่าว อย่าบอกนะว่าแอบชอบ ... ฟางอ่ะ
แก้ว // บ้าน่า ใครจะไปคิด ฟ้าผ่ากันพอดี คือแก้วอยากอยู่กับทุกคนนาน ๆ น่ะ
ฟาง // ทุกคน เนี๊ยะนะ 555+ บ้าน่า แกเป็นไรมากป่าวเนี๊ยะ
(ทุกคนมองหน้าแก้ว) นั่นดิ ...  แก้ว // เปล่า..................
...................................................................................................................................................................................................
เวลา 22.45 น. หน้าบริษัท
(เฟย์ ฟาง) กลับบ้านแล้วนะทุกคน ขอบคุณนะที่มาให้กำลังใจ (บอกกับ FC ของตน)! แล้วตะโกนถามร่างบางที่ยืนถ่ายรูปกับแฟนคลับ “แก้ว ยังไม่กลับรึไง แม่มารอนานแล้วนะ”
(แก้ว) กลับก่อนเลย อีกแปป ก็กลับแล้ว โชคดี บ๊ายบาย พร้อมกับโบกมือลา เพื่อนสาว แล้วหันไปถ่ายรูปกับแฟนคลับต่อ
(โทโมะ)  แก้ว ขอคุยด้วนหน่อย... พร้อมกับลากแก้วออกมา (แฟนคลับพากันตกใจ แต่รีบเก็บรูป เพราะนาน ๆ จะได้เห็น)
(แก้ว)  จะถามอะไรโทโมะว่ามาซิ ดึกแล้ว
(โทโมะ)  แก้วเป็นอะไรไป ไม่เห็นเหมือนเดิม ทำอย่างกับ จะไม่กลับมาที่นี่อีก
(แก้ว) ไม่เป็นอะไรหรอก ปกติอ่ะ เหมือนเดิม ว่าแต่ไม่เหมือนตรงไหนบอกมาดิ
(โทโมะ) แก้วไม่ร่าเริง วัน ๆ เอาแต่ถ่ายรูปคนนู้น คนนี้ เป็นไรมากป่าวเนี๊ยะ (แก้ว) ป่าว ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง โชคดีนะ! แล้วก็วิ่งไปหาแฟนคลับของตนโดยไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง...
(เคนตะ) ว่าไงไอ้โมะ ได้เรื่องป่าว สรุปแล้ว ยัยแห้งเป็นอะไร
(โทโมะ) ไม่ได้... ว่าแต่มาถามฉันทำไมเนี๊ยะ ไม่ไปถามแก้วเองหล่ะ _ _+
(เคนตะ) ถามแล้วไม่ได้เรื่องเหมือนกันหว่ะ ก็นึกว่าเห็นเป็นแฝดกัน จะรู้ใจกันซะอีก 555
(โทโมะ) ไอ้บ้า อย่าพูดอย่างนี้ น้องเขาเสียหาย _ _*  (เคนตะ) เออ ไม่พูดก็ได้ แต่แกก็ห้ามคิดเหมือนกัน ไอ้โทโมะ
……………………………………………………………………………………………………………….....................
บ้านพี่เอ
(พี่เอ)  ทุกคน มาครบกันรึยัง (ตะโกน)
(เขื่อน) ยัยแห้งยังไม่มาอ่ะพี่ ! เฟย์ โทรตามดิ! เฟย์กดโทรศัพท์อย่างว่าง่าย
(พี่เอ) ไม่ต้องโทร ..... (เสียงดุ ๆ)
ป๊อป // พี่เอ มีอะไรรึป่าว เครียดจัง
พี่เอ // มี ...... เอาแหละ ตั้งใจฟังให้ดีนะ (เงียบไปพักใหญ่)  ตอนนี้สมาชิกของเราจะเหลือเท่าที่เห็นนี่แหละ (ทุกคน งง) อืมมมมม! แก้วจะไม่อยู่กับพวกเราอีกแล้ว (พยายามพูดให้น้อยที่สุด จะได้สกัดน้ำตาไม่ให้ไหล)
ทุกคน // พี่เอพูดอะไรออกมา
(โทโมะ - หลังจากที่นั่งฟังอยู่นาน )
โทโมะ // พี่พูดอะไร ผมไม่ตลกด้วยนะ ถ้าจะล้อเล่น ช่วยล้อเล่นเรื่องอื่น เรื่องนี้ผมไม่ชอบ... แก้วจะไปไหมไม่ทราบ
เขื่อน // ไอ้โมะ ใจเย็น ๆ
พี่เอ // แก้ว... จะไปอยู่อังกฤษ 2 ปี พี่เพิ่งรู้จากเฮียมาเมื่อวานนี้
ทุกคน – ตกใจ // เป็นไปไม่ได้ พี่โกหก
ฟาง // เอาอะไรมาพูด ไม่ตลกนะ ฟางจะโกรธพี่เอแล้วนะ แล้วคอนเสริต์ ที่จะเกิดขึ้นหล่ะ
จองเบ // ช่าย ๆ
พี่เอ // คอนเสริต์ก็จัดไปปกติ แต่พอคอนเสริต์จบ บริษัทจะจัดแถลงข่าวเรื่องนี้! ซึ่งที่จริง เฮีย เขาห้ามบอกพวกแก กลัวจะมีผลกระทบ (ซึ่งก็มีจริงๆ) แต่งานก็ต้องเป็นงานแหละ แล้วอนาคตของแก้ว พวกเราก็ขวางไม่ได้ เข้าใจใช่ไหม
โทโมะ // ไม่เข้าใจ (ตะโกน แล้ววิ่งออกไปทันที)
เขื่อนจะวิ่งถาม แต่พี่เอห้ามไว้
พี่เอ // ปล่อยมันเถอะ คงช็อคอ่ะ ว่าแต่พวกแกไม่ช๊อคเลยรึ
แต่สภาพที่เห็นคือ เฟย์ ฟาง กอดกันร้องไห้อย่างหนัก ! มิล่า กับขนมจีน อึ่ง พร้อมกับการกลับมาของหยดน้ำตา ! Kiss me5 กอดกัน โดยไม่มีใครพูดอะไรกัน เขื่อนกับป็อปปี้ เขาไปปลอบเฟย์ ฟาง ส่วน เคนตะกับจอบเบ ได้แต่นั่งก้มหน้า และบ้านพี่เอ จากที่เคยมีเสียงหัวเราะ ก็อยู่ในความเงียบ โดยไม่มีใครพูดอะไร ตลอดวันนั้น
...........................................................................................................
โทโมะ พยายามกดโทรศัพท์หาแก้ว แต่ไม่สามารถติดต่อได้ เขาจึงขับรถมายังบ้านของแก้ว ซึ่งตอนนี้ ประตูทุกบานปิดสนิท! มีใครอยู่ไหน (เขาตะโกน) พร้อมกับกดอ๊อดหน้าบ้าน (รัวเลยแหละ) สักพัก ประตูบ้านถูกบ้าน
แม่บ้าน // คุณโทโมะ สวัสดีค่ะ
โทโมะ // ครับผม เออ แก้วอยู่ไหมครับ พร้อมกับดันตัวเองเข้าไปในบ้านโดยไม่รอคำตอบ ใด ๆ แก้ว แก้ว ! ตะโกนเรียก แก้ว อยู่ไหน ออกมา
แม่บ้าน // คุณค่ะ หนูแก้วไม่อยู่หรอกค่ะ ไปต่างจังหวัดตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว กว่าจะกลับก็คงจะดึกค่ะ
โทโมะ // งั้นผมจะรอครับ
แม่บ้าน // เชิญค่ะ เดี๋ยวป้าหาน้ำกับขนมมาให้ แล้วคุณโทโมะจะเอาอะไรเรียกป้าได้เลยนะคะ  ป้าจะอยู่ในครัว. โทโมะ // ครับ
♪อย่างเธอไม่เหงาหรอก อย่าบอกเหงาเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น♪
เขื่อน // แกอยู่ไหน แล้วรีบร้อนออกมาทำไม รีบกลับมาที่บ้านพี่เอด่วน
โทโมะ // อยู่บ้านแก้ว มีอะไร ว่ามา แต่บอกพี่เอด้วย ว่าฉันไม่ไป
เขื่อน // แกเป็นไรเนี๊ยะ พวกเราจะประชุมว่าจะทำอย่างไงต่อไป แล้วถ้าไม่มีแกจะประชุมยังไงว่ะ มีเหตุผลบ้างสิ
โทโมะ // แกก็ประชุมแทนฉันไปสิ แล้วบอกด้วยแล้วกันว่าจะเอาอย่างไง แต่เรื่องแก้วจะไปฉันต้องได้ยินจากปากแก้วเอง มีอะไรอีกไหม
เขื่อน // มี ! พี่เอบอกว่าให้แกรีบมา เพราะหวายมารอแกนานแล้ว พวกเรารำคาญ! แล้วถ้าแกไม่มา พี่เอจะไปลากแกเดี๋ยวนี้....แล้วก็วางสาย
โทโมะ // โธ่เอ๊ย............ ป้าครับ ผมกลับก่อนนะครับ เดี๋ยวดึก ๆ ผมจะรบกวนอีก ขอบคุณครับ! แล้วก็เดินออกไป....
บ้านพี่เอ
โทโมะ // ว่ามา มีอะไร
ทุกคนหันมามอง พร้อมกับเช็ดน้ำตา
พี่เอ // พวกเราจะทำคอนเสริต์ให้ดีที่สุด ไม่ใช่เพื่อใครแต่ เพื่อทุกคน เพื่อแก้ว เพื่อแฟนคลับ อย่างน้อยแก้วจะได้จดจำไว้ ว่าวันนึงเขาเคยเป็นหนึ่งในครอบครัวของเรา และก็จะเป็นตลอดไป (เงียบ) และพี่พอจะเดาออก ที่แก้วไม่บอกพวกเรา เพราะไม่อยากให้เราเป็นอย่างนี้ ดังนั้นเพื่อทำให้แก้วสบายใจ เราจะทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ ทุกคนว่าไง
ทุกคน // .................. เงียบ .......................
พี่เอ // เอาเป็นว่าตกลง งั้นพรุ่งก็ซ้อมปกติและช่วยทำตัวปกติด้วย ถ้าใครกลัวทำไม่ได้ (เหล่มองโทโมะ) ก็ให้ท่องเอาไว้แล้วกัน ว่าเพื่อแก้ว ที่พี่จะพูดก็มีเท่านี้แหละ (และบรรยากาศในบ้านพี่เอก็เงียบเหมือนป่าช้าอีกเช่นเคย)
ด้าน K-otic เฟย์ และ ฟาง
เขื่อน // กูถามมึงจริงไอ้โมะ ดูจากอาการเนี๊ยะ มึงคิดอะไรกับแก้วรึป่าว
โทโมะ // เงียบ
เฟย์ // (สะอื้น) ถามอะไรน่ะเขื่อน ก็โทโมะกับแก้ว ก็ออกมาประกาศกันอยู่แล้วว่าเป็นเพื่อนกัน ใช่ไหม (หันมาถาม)
โทโมะ // งั้นมั้ง
เคนตะ // แต่ดูจากอาการมันไม่ใช่อ่ะเฟย์ มันทำอย่างกับมันจะเสียคนรักไปเนอะ
ป๊อปปี้ // ก็เรากำลังจะเสียเพื่อนรักไปไม่ใช่ไง ไอ้เคน
ฟาง // เลิกพูดเถอะ ขอร้อง ... (ก้มหน้านิ่ง)
โทโมะ (คิด) // พวกแกจะไปรู้อะไร ฉันทำงานกับแก้วมาตลอด มากกว่าพวกแกด้วยซ้ำ แล้วจะให้ฉันไม่คิดเหรอ ฮึ! ตลกสิ้นดี ที่พูดออกสื่อก็เพื่อจะให้เกียรติน้องเขา และก็เพื่อแก้วจะได้ไม่ตีตัวออกห่างจากฉัน เพราะถ้าเขารู้ว่าฉันคิดอะไร ฉันกลัวว่าแก้วจะรับไม่ได้ และไม่ยอมพบหน้าฉันอีก ... แล้วตอนนี้จะมีประโยชน์อะไรอีก ในเมื่อรู้หรือไม่รู้ แก้วก็ต้องจากฉันไป ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยวะ ดวงตาของลูกผู้ชายเริ่มแดง น้ำตาเหมือนกำลังจะไหลออกมาทำให้เขา ได้แต่นั่งก้มหน้า เพราะไม่อยากให้ใครเห็น...
หวาย // โทโมะค่ะ เป็นอะไรรึป่าว หวายหิวอ่ะ ไปกินข้าวกันนะ (พยายามดึงให้โทโมะลุก)
โทโมะ // ขออยู่เงียบ ๆ สักพักนะ ขอร้องแหละ (ตอบกับแบบไม่มองหน้า)
หวาย // ฮึม! แค่ยายแก้วจะไปเมืองนอกเป็นอะไรกันไปหมดเนี๊ยะ ทำยังกับญาติเสียงั้นแหละ น่ารำคาญ!
มิล่า // (ลุกขึ้นยืนอย่างเอาเรื่อง) ใครเชิญแกมาไม่ทราบ มาทางไหนกลับไปทางนั้น ที่นี่ไม่ต้องรับ
หวาย // กรี๊ด ๆ
พี่เอ // เลิกทะเลาะกันเถอะ แค่นี้ก็ปวดหัวมากพออยู่แล้ว ไป ไป แยกย้ายกันได้แล้ว เจอกันพรุ่งนี้ อ่อ อย่าลืมที่เราตกลงกันหล่ะ เฟย์ ฟาง ทำให้ด้วยนะ ไป ไป
.........................................................................................

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา