sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

 โทโมะที่ถูกพิชชี่ดึงหลบวิถีกระสุนที่พุ่งมาจากอีกด้านรีบเข้าไปดูแก้วที่คยองเทประคองอยู่ “แก้ว เจ็บตรงไหนหรือปล่าว แก้ว” โทโมะจับตัวแก้วหันไปมา “ไม่ค่ะ แก้วไม่เป็นอะไร” แก้วดูจะตกใจไม่น้อยบอกก่อนหันไปหาคยองเทเห็นพิชชี่ประคองตัวขึ้นมา “คยองเทเป็นอะไรไหมโดนอะไรหรือปล่าว” “ถากนิดหน่อยครับ ไม่เป็นไรหรอก” คยองเทยิ้ม “แต่เลือดออกเยอะเลยนะเจ็บไหม” พิชชี่แตะเบาๆที่ไหล่ “แค่เห็นพิชห่วงคยองก็ไม่เจ็บแล้ว ว่าแต่ใครกันที่เป็นคนยิง” คยองเทหันไปทางต้นตอกับทุกคนที่ตอนนี้เริ่มมุงดูเหตุการณ์กันบ้างแล้ว

“หวาย” ฟางเดินมาเห็นพอดี “หึ ไอบ้าแกจะมาผลักนังนี่ไปทำไมไอ้โง่เอ๊ย” หวายตะโกนเสียงดังลั่นก่อนจะจ่อปืนมาที่แก้ว “แก นังแก้วแกเอาพี่โทโมะคืนมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้นะ” หวายทำท่าจะเดินมากระชากแก้วโทโมะจึงเอาตัวกันไว้ทำให้หวายเดินไปกระชากฟางมาแทน “ถ้าไม่อยากให้นังนี่ตายแทนแกล่ะก็นังแก้วเอาพี่โทโมะมาให้ชั้น” หวายจ่อปืนไปที่ฟางทันทีทำเอาป็อปปี้อยากจะไปกระชากฟางออกมาส่วนคุณหญิงแม่กับเฟย์แทบจะเป็นลมไป “พี่ฟาง หวายอย่าทำอะไรพี่ชั้นนะ” เฟย์บอกออกไปแล้วประคองแม่ไว้ “ยัยฟางลูกแม่” “หวายอย่าทำแบบนี้ ฟางไม่เกี่ยวอะไรด้วย” ป็อปปี้พยายามใช้น้ำเย็น แก้วลุกขึ้นเดินไปที่หวายแล้วดึงฟางออกมาหวายหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะดึงแก้วเข้ามาแทนป็อปปี้เริ่มโล่งนิดหน่อยที่แฟนสาวปลอดภัยคุณหญิงกับเฟย์กอดพี่สาวไว้แน่นก่อนจะหันไปหาแก้ว “มีอะไรจะสั่งเสียไหมนังแก้ว” แก้วยืนนิ่งอย่างใช้ความคิด “ยัยหนูเล็กจะเข้าไปทำไม” คุณหญิงแม่พูด “กิ่ว่ายัยแก้วต้องนึกอะไรออกนะคะแม่ ถึงได้เข้าไปแบบนั้น” กิ่งกอดคนเป็นแม่ที่ทำท่าจะเป็นลมไว้ “มานี่นังแก้ว” หวายกระชากตัวแก้วเดินออกจากงานไป

“เธอทำแบบนี้ทำไม” แก้วเอ่ยถามทันทีที่ดูว่าห่างมาจากคนพอสมควร “เหอะแกถามอย่างนี้ทำไมยะ” “ก็แค่อยากรู้ วิ่งตามสามีคนอื่น มันสนุกนักหรอ” แก้วหัวเราะออกมาอย่างสมเพศ  “สามีใคร พี่โทโมะเป็นสามีชั้นคนเดียวย่ะ แล้วถ้าไม่มีแกเดินเข้ามาวันนั้นชั้นคงจะมีความสุขกับเค้า และยิ่งถ้าไม่มีแกอยู่บนโลกใบนี้ชั้นยิ่งมีความสุข ฮะๆๆๆ” หวายหัวเราะออกมาอย่างคนไม่มีสติแล้วเอาปืนจ่อขมับของแก้วอีกครั้ง โทโมะกับเพื่อนที่วิ่งตามกันออกมาตกใจกับภาพตรงหน้าเมื่อแก้วพลิกตัวจับข้อมือหวายพยายามเอาปืนออกห่างจากตัวแต่หวายกลับหักปืนสู้เช่นกัน “แกมันบ้าไปแล้วว่ะหวาย” แก้วกระซิบพอให้ได้ยินทั้งสองคน “ไม่ชั้นไม่ได้บ้านะไม่อ๊ายยย” “ทำไมจะไม่บ้าสติหลุดไปไหนซะล่ะ” “สติชั้นยังอยู่ครบหมดย่ะ” “หรอ ใช่หรอหวายเมื่อก่อนแกไม่ได้เป็นแบบนี้นะ เพื่อนของชั้นหายไปไหนวะ” หวายชะงักไปนิดเดียว “เพื่อนแกมันตายไปแล้วแหละแก้วชั้นขอโทษชั้นรักพี่โทโมะตั้งแต่ที่อิตาลีแล้ว เขาเหมือนเจ้าชายของชั้น” “แต่เขาแต่งงานกับชั้น หวายคนดีๆมีอีกเยอะเชื่อชั้นสิรัยงเป็นเพื่อนกันได้นะ” หวายชะงักไป “นั่นสินะ” หวายตอบตาลอยๆ “เพื่อนหรอ”หวายพูดแต่คำนี้แก้วพยายามเหวี่ยงแขนไปอีกทางแต่หวายก็เหวี่ยงกลับมาเหมือนกันจน...

 ปัง!!! ปัง!!!! เสียงปืนสองนัดดังขึ้นพร้อมกันสองสาวมองหน้ากันก่อนจะล้มลงไปทั้งคู่

“แก้ว” โทโมะรีบวิ่งมาประคองหญิงสาวที่ถูกกระสุนเจาะเข้าที่หน้าอกซ้ายส่วนหวายโดนที่หน้าอกขวาโดยมีอองตวนนักธุรกิจหนุ่มที่มาดูพอดีเข้าไปประคองเธอกับจินนี่แล้วก็เพื่อนๆอีกสองสามคน “แก้วคะแก้วตื่นสิแก้ว” โทโมะตะโกนเรียกหญิงสาวที่นอนนิ่งไม่ไหวติง “แก้วได้โปรด ไอ้ป็อปไอ้เขื่อนเรียกรถพยาบาลดิวะ” น้ำตาลูกผู้ชายไหลมาไม่ขาดสายเมื่อเห็นรอยของกระสุน “แก้ว ไม่นะยัยแก้ว” คุณหญิงเป็นลมไปทันทีที่เห็นลูกสาวตัวเองในอ้อมกอดชายหนุ่ม “รถพยาบาลกำลังมานะคะพี่โทโมะใจเย็นๆนะ” เฟย์แตะไหล่โทโมะเบาๆก่อนกันไปหาเขื่อนที่กดเร่งรถพยาบาล ฟางนั่งร้องไห้อยู่ข้างโดยมีป็อปปี้นั่งปลอบอยู่พร้อมช่วยเขื่อนเร่งรถพยาบาล “ยัยแก้วตื่นสิวะ ไม่เจ๋งเลยน้องชั้นเนี่ย” กิ่งเขย่าตัวน้องสาวก่อนจะกอดแก้วนั่งร้องไห้ไปกับโทโมะก่อนที่รถพยาบาลจะมารับทั้งหวายและแก้วไปอย่างเร่งรีบ

_____________________________________________________________________________