หมอสาวกับหนุ่มแพลย์บอยนิดๆ

"แก้ว ฉันไปรับเธอที่บ้านนะ"

(ไม่อะ ฉันอยู่โรงพยาบาล นี่นายฉันต้องไปแล้ว บาย)

"อ้าว แก้ว แก้ว แก้ว ได้ยินมั้ย โถ่เว้ย" ชิ! ไม่เคยมีใครวางสายฉันก่อนเลยนะ!

One message from KAEW

"นาย ฉันมีงาน เอ่อ..แล้วก็นัดอะ ฉันออกเวรตอน5 โมง ฉันขอไปหาแม่นายห้าโมงนะ... บาย แก้ว"

"งั้นฉันก็รอที่โรงบาลนี่แหละ แล้วค่อยไป" พูดแล้วร่างสูงมองไปที่นาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลา 10 โมงเช้า

เขานั่งรอโดยที่มีนิตยาสารในมือและทีวีเป็นเพื่อนโดยที่ร่างบางที่เดินเข้าเดินออกห้องตัวเองเป็นว่าเล่น

NEXT 3 hr....

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

จ๊อก... เสียงท้องของร่างสูงที่ดังโครกคราม 'ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ไปทานข้าว' สงสัยจะรอร่างบางที่เห็นว่ายังไม่ทานข้าวเหมือนกัน แหม! ท้องเจ้ากรรมเนี่ยไม่เคยเชื่อฟังฉันสักครั้ง -^- น่าน้อยใจชิพ!

อืมมม อีก 4 ชม. ก็ออกเวรแล้วนะสิ แล้วผ่านไปอย่างช้าจนร่างสูงทรมาน

"อ้าวนี่ อย่าบอกนะว่านายนั่งรอฉันนะ ไม่มีงานหรือไง"

"อ้าว ก็ตอนแรกคิดว่าแปปเดียวแต่ไปๆมาๆ ก็นาน"

"แล้วทำไมไม่กลับบ้านหรือไปที่อื่น"

"ก็ตอนแรกรอไปชั่วโมงเดียว แล้วเห็นอีกไม่ก็ชั่วโมงเธอก็ออกแล้วก็เลยรอ"

"นายนี่บ้าบอจริงๆเลย"

"นายกินอะไรยังเนี่ย?"

"ยังเลย หิว...."

"อะนี่ ฉันให้นายกินสิ" พูดพร้อมกับยื่นแซนวิสให้ร่างสูง "นี่นาย รีบไปหาแม่นายเถอะ ฉันรีบ ฉันมีเข้าเวรกะดึกอีก"

"งั้นฉันไม่เอาดีกว่า เธอเอาไปเหอะ เอาไว้กินรอบดึก"

"ตามใจนายละกัน"

บ้านไทยานนท์

"แม่ครับ นี่แก้ว คนที่ผมจะแต่งงานด้วยครับ"

"อ่อหนูแก้ว"

"สวัสดีคะคุณน้า"

"เรียกแม่สิลูก"

"คะคุณแม่"

"แล้วนี่ทำงานอะไรละ"

"เป็นหมอนะ คะ คุณแม่"

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ของร่างบางที่...

(คุณหมอแก้วคะ คนไข้ฉุกเฉินคะ)

"โอเค เดี๋ยวฉันไป อีก 20 นาทีถึง แค่นี้นะ"

"คุณแม่คะ แก้วขอตัวก่อนนะคะ"

"โอ โอ เคจ๊ะ รีบไปเถอะ" "ตาโมะไปส่งหนูแก้วหน่อย"

"ครับ"

"นี่นาย ฉันขอเร็วกว่านี้ได้ไหม"

"..."

"นายเร็วกว่านี่หน่อย คนไข้กำลังจะตายนะนาย"

"... ปื้นนนนน..."

ถึงที่หมายภายใน 15 นาที...

"นี่นาย ฉันไม่มีเวลาว่างนะ ปล่อยมือฉัน"

"..."

"ปล่อย"

"ฉันจะรอนะ" เมื่อร่างสูงพูดจบก็นั่งรอเหมือนตอนเช้าที่เขารอเธอมาทั้งวัน

"แล้วแต่"

.
.
.

"คุณหมอคะ"

"เข้าห้องผ่านตัดด่วน สิ่งที่ฉันบอกให้เตรียมเตรียมหรือยัง"

"เตรียมแล้วคะ"

"อะ ตอนนี้ ทุกคนประจำที่ คนไข้มีอาการยังไงบ้าง ไหนพูดมาสิ"

"ถูกชนอย่างรุนแรงคะ แล้วมีอาการอาเจียนตลอดคะ"

"เข้าห้องผ่าตัดนะแล้วเตรียมยาสลบชนิดดม ให้พร้อมนะ"

"คะ"

((เคลียร์! เคลียร์!!))

.
.
.
.
"คุณหมอครับ ลูกผมเป็นไงบ้าง"

"ตอนนี้ลูกคนปลอดภัยแล้วคะ แต่หมอขอเชิญญาติคนไข้ที่ห้องหมอด้วยนะคะ"

"ครับ"

"คือคุณพ่อคะ คุณต้องทำใจอย่างหนึ่งนะคะ เพราะเหตุจากถูกรถชนอย่างจัง จึงทำให้หมอต้องเอากระดูกซี่โครงออกสองท่อน เพราะกระดูกซี่โครงของคนไข้หักแล้วตอนนี้ได้ทิ่มเข้าไปในเยื่อหุ้มปอดทำให้หายใจไม่สะดวกนัก ตอนนี้ก็เลยต้องใช้เครื่องช่วยหายใจไปก่อนนะคะ แล้วหมออยากให้รอดูอาการที่โรงบาลปะมานสองเดือนนะคะ"

"ครับ"

"แอน หมอกับก่อนนะ"

"โทโมะปะ! "

"เสร็จแล้วหรอ"

"อือเสร็จแล้ว งั้นไปหาแม่นายละกัน"

"ไม่ทันแล้วละแม่ฉัน ป่านนี้คงพักผ่อนแล้ว"

"งั้นนายไปส่งบ้านหน่อยละกัน"

"ได้ นี่หิวมั้ย ยังไม่กินข้าวแต่เช้าเลยนิ"

"เอ่อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันก็นอนแล้วไม่ต้องกินหรอก"

"ตามใจละกัน"

ถึงบ้านศิริมงคลสกุล

"เอางี้ วันพรุ่งนี้ฉันว่าง เดี๋ยวฉันไปหาแม่นาย นายไม่ต้องมารับฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันไปเอง โอเคนะ บาย ฝันดี"

"เอ่ออ. บาย :) "

Justtime

18/03/14. 19:02น.

ยังมีใครอ่านหรือเปล่า?