หมอสาวกับหนุ่มแพลย์บอยนิดๆ

"ขอบคุณนะนาย ที่วันนี้มารอทั้งวันเลย ^^" ร่างบางที่รู้สึกเพลียๆๆ ก็อยากจะนอนหลับพักผ่อนแต่คนสวยรู้สึกเหมือนจะต้องเซง เพราะร่างสูงที่ท่าทางจะยังไม่ให้เธอเข้าบ้านนอนดันรั้งข้อมือเธอไว้





"นายปล่อย ถ้าจะทะเลาะค่อยพรุ่งนี้ วัน-นี้-ฉัน-ไม่-ไหว..." ร่างบางที่ถึงกับทรุดลงทันทีเมื่อมีอาการเพลียจัดร่วมกับไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่ (เอ่อ...มี.. แซนวิส) แต่ถึงจะมีแค่แซนวิสก็ไม่บรรเทาความหิวได้หรอก จริงมะ?






"เธอนี่จริงๆเลย เป็นหมอซะเปล่าดันมาล้มป่วยซะเอง" เขาพูดพลางเช็ดตัวให้เธอหลังจากพาเธอเข้าบ้านและก็ห้องของเธอโดยมีแม่มลสุดสวย เปิดทางอย่างเต็มที่




((แต้ว พรุ่งนี้ไม่เข้าบริษัทนะ)) เมื่อพูดจบก็กดวางโทรศัพท์แล้วหันมาดูคนตรงหน้าที่ นอนหน้าซีดเป็นไก่ต้มอยู่





"เธอนี่ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงเสมอเลยนะ" 


.
.
.
.
.







" เอ๊ะ? โทโมะ " พูดพร้อมพลางจิ้มหน้าของเขาไปมา พลางพูดกับคนที่เริ่มได้สติ "นาย ตื่นได้แล้ว ลงไปกินข้าว"






"อื้อ" เสียงบุคคลที่ไม่ใช่เจ้าของห้องนอน ที่นอนเฝ้าหมอป่วยเมื่อคืนจนเขาต้องแบกขึ้นมา






"นี่นาย วันนี้นะฉันว่างมากๆเลย งั้นนายไปทำงานของนายส่วนฉันไปหาแม่นายและเคลียร์ให้จบๆ จะได้แต่งเร็วๆ และก็ทุกอย่างจะได้เคลียร์ โอเคมะ ปะ งั้นไปกินข้าวกัน"






"หะ?" บุคคลที่หน้า งง งง ที่อยู่ๆจากคนที่ด่าผู้หญิงเป็นว่าเล่นไหงพอเจ้าคนนี้แล้วไปไม่ถูกละ?








           หลังจากที่ทานอาหารเสร็จก็ไปหาคุณแม่ของโทโมะทันที




"คุณแม่คะ สวัสดีคะ เมื่อวานแก้วขอโทษด้วยนะคะ คือมีเคสด่วนนะคะ หวังว่าคุณแม่จะไม่โกรธ วันนี้หนูเอาผลไม้มาให้คุณแม่ด้วยคะ" ร่างบางที่เดินเข้ามาในบ้านก็รีบตรงดิ่งไปหาแม่ของโทโมะ ซึ่งทางฝ่ายนั้นก็หลงรักว่าที่ลูกสะใภ้อย่างสุดๆจนตอนนี้โทโมะกลายเป็น หมาหัวเน่า ไปแล้ว
(แก้ว>>> ^[+++]^) (โทโมะ>>> )







"คือว่า แก้วกับโทโมะคิดว่า อีกสองอาทิตย์ จะแต่งงานกันเลยนะคะ คุณแม่ คุณแม่ว่ามันเร็วไปไหมคะ"





คุณแม่ของโทโมะถึงขั้นขมวดคิ้วติดกันทันทีเมื่อได้ยินว่าอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าจะแต่งงานกัน





"เอ่อ... คุณแม่คะ ถ้ามันเร็วไปแก้วเลื่อนก็ได้นะคะ"






"โอ๊ยย แม่ว่าช้าไปนะ เอางี้เมื่อวานแม่หาฤกษ์มาได้ เขาบอกว่า วันเสาร์นี้เลย"






"จัดในครอบครัวน่าจะดีกว่านะคะ คือแก้วไม่ชอบคนเยอะนะ ได้ไหมคะ"






"แม่ตามใจหนู ตาโมะนี่ดีจังเลยที่ได้หนูแก้วมาเป็นลูกสะใภ้" แม่สามีเอ่ยปากชมว่าที่ภรรยามากจนลืมไปว่าลูกจริงๆของตัวเองนั้น นั่งอยู่ข้างๆ






"คุณแม่ สนใจผมเลย สนใจแต่แก้ว ผมงอนแล้วนะครับ" ราวกับทำหน้าสะบัดเชิดใส่แม่อันเป็นที่รัก





"น่า... ลูกนะแม่ก็รัก แต่แม่รักหนูแก้วมากกว่า" ประโยคแรกที่แม่ของตนพูดทำให้โทโมะยิ้มแต่ประโยคสุดท้ายนะสิทำให้คลายยิ้มในทันทีเลย ใครจะไปยอม ดันรักลูกสะใภ้มากกว่าลูกตัวเองอีก 





"งั้นโทโมะแม่ว่าพาแก้วไปดูชุดแต่งงานกับงานหมั้นนะ ทำอะไรให้เรียบร้อย"





"ครับ คุณแม่"


.
.
.
.
.
.
.


ร้าน WEDDING FOR LOVE


"สวัสดีคะ คุณวิศวะกับคุณจริญญาใช่มั้ยคะ" พนักงานอายุราวประมาณ 30 ต้นๆ สอบถาม




"คะ" เสียงที่ตอบมีเพียงร่างบางที่ขานรับส่วนร่างสูงนะหรอ 'หึ เสียมารยาทสุดๆ -^-'





"เชิญทางนี้เลยคะ" พนักงานสผายมือเป็นการเรียกเชิญให้ทั้งคู่เดินเข้าไป






"คะ"





"อันนี้ เป็นคอเลกชั่นใหม่จากทางร้านนะคะ คุณผู้หญิงคะ" เมื่อร่างบางฟังถึงกับตาลาย 'โอ๊ะ ทำไมเยอะแบบนี้'





"งั้นแก้วขอลองเลยละกันว่า ชอบ มั้ย ถ้าชอบก็เอาตัวนั้นละกัน" เธอคิดกับการแก้ปัญหาที่น่าจะดีที่สุด




"อ่อ ได้คะ ทางเราเตรียมไว้ให้แล้ว ทางเราเตรียมให้คุณโทโมะด้วยนะคะ เชิญที่ห้องแต่งตัวเลยคะ"






"โทโมะ นายจะเป็นไรก็ช่าง แต่ช่วยทำตรงนี้ให้เสร็จแล้ว ฉันจะรีบปล่อยนายไปเลย ยิ้มหน่อยสิ ยิ้ม...! " ร่างบางที่ได้โอกาสก็กระซิบทันที





"..." แม้ไม่พูดก็แสดงถึงความกวนบาทาอย่างสุดๆ แต่ทำหน้าทำตาแล้วเลิกคิ้วใส่ร่างบางซะงั้น






"นาย! ได้!!!...." เธอจับเขาหันให้แล้วดึงหน้าให้เขาดูยิ้มๆ






"นี่เธอ ทำบ้าไรเนี่ย"






"ยิ้มดิ ยิ้มมมมมม"






"นี่ชุดของคุณผู้ชายคะ ส่วนนี่ชุดของคุณผู้หญิง"


.
.
.
.
.
.
.
.
.



                    พอร่างบางกับร่างสูงลองเสร็จก็รับใบนัดรับชุดแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้าน



"เอ่อออ... นาย ไปส่งฉันแถวๆ 'ซินีโต้' หน่อย"



"..." ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ ขับรถไปให้ ทั้งๆทีในใจอยากจะถามว่า 'ไปทำไม' 'ไปกับใคร' 'กลับเมื่อไหร่'



"เอ่อ ขอบคุณ บาย" ร่างบางที่ลาเสร็จก็แเขาไปที่สถานบันเทิงทันที







Justtime  

22/3/2557  16:30



                                    ..........................................


          ยังสนุกหรือเปล่า ? มันยาวไปไหม ? เอ๊ะ งง