ฉุดหัวใจ...นายซุป'ตาร์ (My sup'tar)

ตอนที่ 24 “จนกว่าเธอจะทำพิซซ่าให้ฉันกินอีก”โทโมะพูดแล้วเดินไป “ได้เลย งั้นฉันจะทำให้กินวันนี้เลย”แก้วรีบวิ่งตามโทโมะไปในทันที ที่ห้าง “ให้ช่วยมั้ย ?”โทโมะถาม “ช่วยจ่ายตังค์ป่ะล่ะ ?”แก้วถาม “เรื่องอะไรล่ะ เธอทำมาเพื่อไถ่โทษฉันน่ะ”โทโมะพูด “ก็ฉันทำ แต่นายจ่ายไง”แก้วพูดต่อ “เรื่องอะไรล่ะ เธอทั้งทำและจ่ายเลย”โทโมะพูด “ก็ได้ๆ นายเข็นรถตามฉันมาแล้วกัน”แก้วพูด จากนั้นทั้งสองคนก็พากันเลือกของ “ยัยแจ๊ส ดูนั้นสิ นั้นน้องโทโมะกับผู้ติดตามนี้หน่า ควงกันมาช้อปปิ้งด้วย แถมมากันแค่สองคนด้วยนะ ดูสิ”สาวประเภทสองคนหนึ่งพูด “จริงด้วย ถ่ายรูปเลยเธอ แล้วเอาไปลงข่าวหน้าบันเทิงด่วนจ้า”แจ๊สสาวประเภทสองอีกคนพูด สักพัก “รอแปปนะ เดี๋ยวทำให้กิน”แก้วพูดก่อนจะเดินเข้าครัวไป ผ่านไป 1 ชั่วโมพิซซ่าก็เสร็จ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็กินพิซซ่าด้วยกัน “นายไม่ทำแผลหรอ ?”แก้วถาม “ฉันทำไม่เป็น”โทโมะตอบ “งั้นเดี๋ยวฉันทำให้”แก้วพูดก่อนจะเดินไปหยิบกล่องยาในห้องนอนตัวเอง สักพักก็เดินออกมา “นั่งนิ่งๆนะ”แก้วพูด จากนั้นแก้วก็เริ่มทำแผลให้โทโมะอย่างเบามือและใกล้ชิด(?) “เจ็บมั้ย ?”แก้วถาม “ไม่”โทโมะตอบ สักพัก “เสร็จแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับเก็บอุปกรณ์ทำแผลเข้ากล่องปฐมพยาบาลไป “ขอบใจสำหรับพิซซ่าแล้วก็เรื่องแผลนะ”โทโมะพูด “อื้ม”แก้วตอบแล้วเดินเข้าห้องนอนไปเพื่อไปเก็บของ “ยังไม่กลับหรอ ?”แก้วถามโทโมะ “แล้วเพื่อนเธอล่ะ ?”โทโมะถาม “ไปธุระ ไม่รู้จะกลับมามั้ย”แก้วพูดพร้อมกับเก็บจานพิซซ่า “งั้นฉันไปล่ะ ฝันดีล่ะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป “เช่นกัน”แก้วพูด ในห้องนอนแก้ว “นี้มันตั้งนานแล้ว ทำไมใจยังเต้นแรงอยู่ ?”แก้วถามตัวเอง ที่ห้องโทโมะ “เธอนี้ มองใกล้ๆก็น่ารักดีนะ”โทโมะพูดพร้อมรอยยิ้ม เช้าวันต่อมา ที่กองถ่ายละคร “หายดีแล้วหรอ ?”ผู้กำกับถาม “ครับ”โทโมะตอบ “งั้นเตรียมตัวแสดงแล้วกัน”ผู้กำกับพูดแล้วเดินไป เมื่อถึงเวลาแสดง (ต่อจากเมื่อวาน) “คนนี้ เพื่อนพี่หรอ ?”แก้วถามพร้อมกับชี้ไปที่โทโมะ “ก็ใช่น่ะสิ”โทโมะตอบ “น้องสาวแกนี้ ดุเหมือนหมาเลย”โทโมะพูด “นี้ น้อยๆหน่อย ฉันเป็นคนไม่ใช่หมา”แก้วพูด “อ้อหรอ ? ถ้ามีปลอกคอหน่อยนี้ใช่เลยนะเนี้ย”โทโมะพูด “ไอ้บ้า พี่ไผ่เพื่อนพี่นี้ปากปีจอชะมัดเลย ตุ๊ดป่ะเนี้ย ? ปากจัดยิ่งกว่าฉันอีก”แก้วพูด “พอเลยทั้งคู่ จะกัดกันเอาโล่หรือไงว่ะ ? กอหญ้าขอโทษกาซะ”ป็อปปี้พูด “ไม่...” “เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพี่จะไม่ให้แกไปเที่ยวกับเพื่อนอีก”ป็อปปี้พูด “พี่ไผ่อ่ะ ขอโทษค่ะ”แก้วพูด “ส่วนแก ก็ขอโทษที่ด่าน้องฉันซะ”ป็อปปี้พูด “เรื่องไรว่ะ ?”โทโมะพูด “เดี๋ยวนี้”ป็อปปี้สั่ง “ขอโทษ”โทโมะพูด “กอหญ้า ไปเอาน้ำมาให้พี่เขาสิ”ป็อปปี้พูด “ค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไป “น้องแก เวลาเชื่อฟังแกค่อยดูดีหน่อย”โทโมะพูดแล้วนั่งลง “แกมาหาฉันทำไมว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม “ไม่มีไรมาก แค่เย็นนี้ว่าจะชวนไป drink นิดหน่อย”โทโมะพูด “ไม่ให้ไป พี่ไผ่ห้ามไป ถ้าพี่ไผ่ไป กอหญ้าจะฟ้องแม่”แก้วพูดพร้อมกับวางน้ำลงบนโต๊ะ “ก็อย่างที่แกได้ยินแหละ ไอ้กา แม่คนที่สองสั่งมา”ป็อปปี้พูด “นายใช่มั้ย ? ที่พาพี่ฉันเสียคน เลิกคบไปเลยพี่ไผ่”แก้วพูด “นี้ ฉันอายุมากกว่าเธอนะ เรียกฉันห้วนๆแบบนั้นได้ไง”โทโมะพูด “ทำไมจะไม่ได้ ฉันไม่มีวันเคารพนายหรอก แบร่”แก้วพูด “นี้เธอ!”โทโมะเรียก “ไม่รู้ไม่ชี้ ถ้าเย็นนี้กอหญ้ากลับมาแล้วไม่เห็นว่าพี่ไผ่อยู่บ้านละก็ งานนี้บ้านแตกแน่ คอยดู!”แก้วพูดแล้วเดินไป “คัท!!! ดีมากครับ”ผู้กำกับสั่ง “น้ำค่ะ น้องแก้ว” “ขอบคุณค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับรับน้ำมา ตกเย็น “พรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ กลับบ้านดีดีนะครับ นักแสดงทุกท่าน”ผู้กำกับพูด “ค่ะ/ครับ” บนรถตู้ของบริษัท “แวะกินข้าวก่อนมั้ย ?”พี่หนึ่งถาม “ว่าไง ?”ป็อปปี้ถามทุกคน “แวะครับ”เคนตะจงเบเขื่อนพูดพร้อมกัน “แก้วล่ะ ?”ป็อปปี้ถาม “เอาไงก็ได้”แก้วตอบ “งั้นตามนั้นเลยครับพี่”ป็อปปี้พูด ที่ร้านอาหารข้างถนน “สั่งเลยๆ มื้อนี้ พี่หนึ่งเลี้ยง”เขื่อนพูด “ใช่! เฮ้ย ไม่ใช่ พี่ไม่มีตังค์ช่วงนี้ช็อตเอาเป็นแก้วเลี้ยงแล้วกัน”พี่หนึ่งพูด “อ้าว! ไหงพี่หนึ่งโยนขี้มาให้แก้วอ่ะ ?”แก้วพูด “ไหนแก้ว ไม่เห็นจะมีขี้เลย”จงเบถาม “เขาแค่เปรียบเทียบน่ะ”ป็อปปี้พูด “อ๋อออ”จงเบพูด “เดี๋ยวมื้อนี้ ผมเลี้ยงเองครับ”โทโมะพูด “หิมะตกเมืองไทยแน่ๆเลย วันนี้โทโมะเลี้ยงข้าว”เขื่อนพูด “เกินไปล่ะ”โทโมะพูด “ก็จริงนิ นานแค่ไหนแล้วนะ ที่โทโมะไม่ได้เลี้ยงข้าวพวกเรา”เคนตะพูด “โหย เกือบสองเดือนแล้ว นานๆทีโทโมะจะเลี้ยงเพราะงั้นมื้อนี้ ขอกินให้จุใจเลยยยยยยย ป้าครับ เอาข้าวผัดทะเลสองจาน”เขื่อนพูด “ส่วนผม เอาข้าวผัดอเมริกันครับ”เคนตะพูด “ส่วนผม เอาเหมือนเขื่อนครับ ข้าวผัดทะเล”จงเบพูด “ป็อปปี้ล่ะ ?”พี่หนึ่งถาม “เอาเหมือนเคนตะครับ ข้าวผัดอเมริกัน”ป็อปปี้ตอบ “แล้วเราสองคนล่ะ ?”พี่หนึ่งถามต่อ “เอาต้มยำกุ้งครับ/ค่ะ”แก้วกับโทโมะพูดพร้อมกัน “แหม ใจตรงกันซะด้วยสิ”เขื่อนแซว “รอสักครู่นะค่ะ”พนักงานพูด สักพักอาหารก็ทยอยมาเสิร์ฟ “ทานแล้วนะครับ”ทั้ง 4 หนุ่มพูดพร้อมกัน “ต้มยำกุ้งได้แล้วค่ะ”พนักงานพูดพร้อมกับยกหม้อไฟที่มีต้มยำกุ้งอยู่มาให้ “ขอบคุณค่ะ”แก้วพูดก่อนที่จะลงมือทาน เมื่อทานเสร็จ “รีบๆไปเร็วๆ เย็นมากแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”พี่หนึ่งพูด จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายพากันกลับบ้าน “เดี๋ยวฉันแวะปั๊มเติมน้ำมันก่อนนะ”โทโมะพูด “อื้ม”แก้วตอบ ที่ปั๊มแห่งหนึ่ง “ฉันเข้าเซเว่นก่อนนะ เอาไรมั้ย ?”แก้วถาม “ขอชามะนาวแล้วกัน”โทโมะตอบ “อื้ม”แก้วตอบรับก่อนจะรีบวิ่งไป ........................................
Writer Talk : หายไปนานเลยมีใครลืมนิยายเรื่องนี้บ้างยังนะ ?โทษทีพอดีเรียนหนักไปหน่อย การบ้านก็เยอะเลยไม่ได้อัพสักทีตอนนี้ปิดเทอมแล้วววววววววววว จะมาอัพให้ได้อ่านจนจบแน่นอนจ้า ทั้งเรื่องนรี้และอีกเรื่องแน่นอนเพราะมีพล็อตของนิยายเรื่องใหม่ไว้แล้ว 55555555555ฝากด้วยน้า