ฉุดหัวใจ...นายซุป'ตาร์ (My sup'tar)

ตอนที่ 25
ที่ห้องแก้ว
“เฟย์ฟาง ฉันกลับมาแล้ว”แก้วเรียกเพื่อนทั้งสอง
“ทำไม ห้องรกจัง ? ยัยสองพี่น้องทำรกอีกแล้วหรอ ?”แก้วบ่นเมื่อเห็นว่าห้องถูกรื้อกระจัดกระจายเต็มไปหมด
“คอยดูแม่จะด่าให้เละเลย”แก้วพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทร.หาสองพี่น้องในทันที
ทางด้านเฟย์ฟาง
“ฮัลโหล ว่าไงยัยแก้ว ?”ฟางถาม
(ไม่ว่าไงหรอก แกรื้อห้องทำไม ?)แก้วถาม
(รื้อแล้วไมเก็บบ่นๆ แต่ฉันนั้นแหละ)แก้วบ่นต่อ
“บ้าหรอ ? ฉันยังไม่ได้กลับห้องเลย ฉันยังทำธุระให้แม่ไม่เสร็จเลย
แกโทร.มาก็ดีแล้ว ฉันจะกลับอีกประมาณ 2 – 3 วันข้างหน้านะ”ฟางพูด
(แล้วใครรื้อห้อง ? เออๆแค่นี้แหละ)แก้วพูดแล้ววางสายไป
ทางด้านแก้ว
“แล้วใครรื้อห้อง ?”แก้วงง
กึกกักๆๆ
“เสียงอะไร ในห้องฉัน ?”แก้วถามตัวเองก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปที่ห้อง
“เฮ้ย! แกเป็นใครน่ะ ? เข้ามาทำอะไรในห้องฉัน”แก้วถามคนที่ใส่ไอ้โม่งอยู่
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยย!”แก้วตะโกน
แล้วพยายามจะวิ่งหนีแต่ มันดันไวกว่าเลยคว้าตัวแก้วมาไว้ทัน
“ปากดีนักนะ เงียบซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”ชายคนดังกล่าวพูด
“ปล่อยนะ ไอ้โจรชั่ว”แก้วพูด
ผั๊วะ!! โจรต่อยท้องแก้ว
“โอ้ย!!!!”
“เงียบซะ ถ้าไม่อยากตายก่อนวัยอันควร”โจรพูดก่อนจะจับแก้วมามัดตัวไว้ข้างๆเตียง
“เงินอยู่ไหน ?”โจรถาม
“ไม่มีเงินหรอก”แก้วพูด
“โกหก! อยู่คอนโดนหรูๆขนาดนี้ทำไมจะไม่มีเงิน”โจรพูด
“ฉันไม่ใช่เจ้าของห้อง เจ้าของห้องน่ะเพื่อนฉัน ฉันแค่อาศัยเขาอยู่เฉยๆ
วันนี้เพื่อนฉันไม่กลับบ้าน เอาไว้วันหลังนายค่อยมาใหม่แล้วกัน
ฉันจะเอาเงินวางไว้บนโต๊ะให้ ดีมั้ย ?”แก้วพูด
“ดีเหมือนกัน เฮ้ย!! จะบ้าหรอ ? เล่นลิ้นนักนะแก”โจรพูด
เพี๊ยะ!
“อย่าคิดหนี ไม่งั้นเธอตายแน่”โจรพูดแล้วเดินออกมาจากห้องแก้ว
“โทรศัพท์ๆ”แก้วพยายามควานหาโทรศัพท์ตัวเอง ปรากฏว่ามันตกอยู่ที่พื้น
“ลุกยากชะมัด”แก้วพูดก่อนจะค่อยๆดันตัวเองให้ลุกขึ้น
“โอ้ยยย! ปวดท้อง”แก้วพูด
“อีกนิดเดียวแก้ว อีกนิดเดียว”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆกระโดด
“เจ็บท้องชะมัด”แก้วพูด
“อ๊ะ!! ได้แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆนั่งลงแล้วพยายามกดหาเบอร์โทร สงสัยเธอจะลืมไปว่าถูกมัดมือเอาไว้ข้างหลัง
“จะเห็นยังไงล่ะทีนี้ เบอร์ล่าสุดแล้วกัน”แก้วพูดพร้อมกับโทร.ไปหาเฟย์ฟาง
“ฉันโทร.ไปแล้วยัยพวกนั้นมันจะมาช่วยฉันยังไงล่ะทีนี้ โง่อีกแล้ว”แก้วพูด
“พยายามหน่อยยัยแก้ว”แก้วพูดก่อนจะลองหารายชื่อในโทรศัพท์อย่างยากลำบาก
สักพัก
“เจอแล้วๆ รับที โทโมะ”แก้วพูด

(ว่าไง ยัยทอม ?)ปลายสายพูด
“เบาๆก่อน โทโมะ ตอนนี้ฉัน....”
“ทำอะไร ยัยตัวแสบ ?”โจรพูด
(แก้วๆ เธอเป็นอะไร ? ใครอยู่กับเธอ แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน แก้วๆๆ)
“เล่นตุกติกหรอ ? อยากตายใช่มั้ย ?”โจรพูดก่อนจะปาโทรศัพท์แก้วทิ้ง
“อย่าทำอะไรฉันนะ ฉันแค่โทร.ไปหาเพื่อนแล้วถามว่าเงินอยู่ไหนเท่านั้นเอง”แก้วพูด
“คิดว่าฉันโง่หรอ ?”โจรพูดก่อนจะตบหน้าแก้ว
“อยากตายนักฉันก็จัดให้”โจรพูดก่อนจะเล็งปืนมาทางแก้ว
“ก่อนตายขอลิ้มลองเธอก่อนแล้วกัน สวยๆแบบนี้ตายไปโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรก็เสียดายแย่”โจรพูดก่อนจะเดินเข้ามาหาแก้ว
แล้วพยายามจะปลุกปล้ำแก้ว
“ออกไปนะ ไอ้บ้า โทโมะ ช่วยด้วย”แก้วพยายามร้องเรียก
“นิ่งๆ เงียบๆ แล้วฉันจะพาเธอไปสวรรค์”โจรพูด
“สวรรค์หรอ ? นรกน่ะสิไม่ว่า”แก้วพูด
เพี๊ยะ!!
“ปากดีนักนะแก”โจรพูด
“แต่อีกเดียวแกก็จะมาเป็นเมียฉันแล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะให้อภัย มามะเรามามีความสุขกันดีกว่า”โจรพูดก่อนจะพยายามปลุกปล้ำแก้วอีกครั้ง
“ไม่นะ ออกไปนะ อย่าทำอะไรฉันเลย...พ่อแม่พี่กิ่งเฟย์ฟาง
โทโมะ ใครก็ได้ช่วยฉันที”แก้วพูดทั้งน้ำตา

ผลั่ก!
“อย่าทำอะไรเธอนะ”
“โทโมะ!”แก้วเรียก
“มันทำอะไรเธอหรือป่าว ? เจ็บตรงไหนมั้ย ?”โทโมะถามแก้ว
“ไม่เจ็บ มันยังไม่ได้ทำอะไรฉัน”แก้วตอบทั้งน้ำตา
“เป็นแฟนกันหรือไง ถามไถ่ดีเหลือเกิน”โจรถาม
“เรื่องของฉัน  คุณตำรวจครับเข้ามาเลยครับ”โทโมะพูด
สักพักตำรวจก็เข้ามาและจับกุมคนร้ายได้ในที่สุด
“เดี๋ยวเชิญคุณไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยนะครับ”ตำรวจพูด
“ที่นี้ไม่ได้หรอครับ ?”โทโมะถาม
“ผมไม่อยากเป็นข่าวน่ะครับ”โทโมะพูด
“ได้ครับ งั้นพรุ่งนี้ผมจะมาอีกทีนึงนะครับ ขอตัวก่อนครับ”ตำรวจพูดแล้วเดินไป
“ทำไมเธอไม่หาอาวุธป้องกันตัวก่อนเข้ามา”โทโมะถาม
“ก็ลืมอ่ะ”แก้วตอบ
“แล้วนี้เจ็บตรงไหน ?”โทโมะถามต่อด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงสุดขีด
“ไม่เจ็บแล้ว สบายมาก”แก้วพูด
“แน่ใจนะ ?”โทโมะถามต่อ
“อื้ม สบายมากกก นายกลับห้องไปเถอะ”แก้วพูด
“ถ้าเธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ล็อคห้องดีดีล่ะ”โทโมะพูด
จากนั้นแก้วก็กำลังจะลุกเดินไปส่งโทโมะแต่ เกิดปวดท้องขึ้นมา
“โอ้ย!”แก้วร้องออกมาพร้อมกับกำลังจะล้มลงแต่ดีที่โทโมะมาประคองไว้ทัน
“ไหนบอกไม่เจ็บตรงไหนไง แล้วที่เป็นเนี้ยมันคืออะไร ?”โทโมะถาม
“ก็...ตอนแรกมันหายแล้วนิ”แก้วพูด
“แล้วนี้ไหวมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไหวๆ”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินต่อแต่ก็ปวดท้องขึ้นมาอีก
“ไม่ต้องไปไหนเลย นั่งเฉยๆ เดี๋ยวฉันทำความสะอาดห้องเธอให้”โทโมะพูดแล้วเดินเข้าห้องแก้วไป
ผ่านไป 30 นาที
“เสร็จแล้ว ค่อยๆลุก”โทโมะพูดพร้อมกับประคองแก้วเข้าห้องไป
ในห้องนอน
“กินอะไรมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่อ่ะ ไม่กินปวดท้อง”แก้วพูดก่อนจะค่อยๆเอนตัวลงนอน
“เจ็บไหม ?”โทโมะถามพร้อมกับเอื้อมมือจะมาจับท้องแก้ว
“จะ...ทำอะไร ?”แก้วถาม
“อยู่นิ่งๆ เถอะน่า”โทโมะพูดก่อนจะค่อยๆ นวดท้องให้แก้ว
“เจ็บมั้ย ?”โทโมะถามต่อ
“ไม่เท่าไหร่”แก้วตอบด้วยใบหน้าที่แดงขึ้นๆ
“ตรงนี้ล่ะ ?”โทโมะถามต่อ
“ไม่”แก้วตอบ
“สบายมั้ย ?”โทโมะถาม
“ก็ดี”แก้วตอบก่อนจะค่อยๆหลับตา
แล้วก็หลับไปในที่สุด
“หายเจ็บยัง ?”โทโมะถาม
แต่แก้วไม่ตอบ
“สบายจนหลับเลยนะ”โทโมะพูดก่อนจะหยุดนวดแล้วห่มผ้าให้แก้ว
“ฝันดี”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากห้องแก้วไป
ในห้องนอนโทโมะ
“ทำไมนอนไม่หลับนะ ?”โทโมะพูด
“แล้วทำไมต้องเป็นห่วงยัยนั้นด้วย ?”โทโมะถามตัวเอง
“หลับๆ ได้แล้วเดี๋ยวไปทำงานสาย”โทโมะพูดพร้อมกับพยายามข่มตาให้หลับ
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
“นอนไม่หลับเลย”โทโมะพูดพร้อมกับลุกขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องของแก้ว
“นอนที่นี้เลยแล้วกัน”โทโมะพูดพร้อมกับนอนลงบนโซฟา
เช้าวันต่อมา