ฉุดหัวใจ...นายซุป'ตาร์ (My sup'tar)

ตอนที่ 14 เค้กๆๆ “โทโมะ ?”แก้วเรียก “นายกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ ?”แก้วถาม “พอดีลืมของที่อาร์เอสเลยมาเอา แล้วนี้เธอไปทำอะไรมา ?”โทโมะถาม “ไม่มีอะไร นายขับรถไปเหอะรถข้างหลังนายยาวเหยียดเลย”แก้วพูด “เธอนั้นแหละขึ้นรถ”โทโมะพูด “แต่ฉันเหม็นนะ”แก้วพูด “ขึ้นมาเหอะน่า”โทโมะพูด “ก็ได้ๆ”แก้วพูดพร้อมกับไปนั่งข้างคนขับแล้วโทโมะก็ขับรถออกไป “นายไม่เหม็นหรอ ?”แก้วถาม “ฉันเป็นหวัด ไม่ได้กลิ่นหรอก”โทโมะพูด ‘โคตรเหม็นเลย’โทโมะคิดในใจ “แล้วนี้เธอไปโดนอะไรมา ?”โทโมะถาม “พอดีเดินตกท่อน่ะ”แก้วตอบ “ไม่เชื่อ ทำไมมีเปลือกไข่ติดอยู่ที่ผม”โทโมะถาม “เดินชนแผงไข่แม่ค้าน่ะ”แก้วตอบ “เธอไปร้านเค้กไม่ใช่ตลาด”โทโมะพูด “ก็แม่ค้าเขามาส่งไข่ที่ร้านเค้กไง แล้วบังเอิญเขาตีกลับเพราะไข่มันเน่า มันเลยเหม็นน่ะ”แก้วตอบ “แก้ว เธออย่ามาโกหกฉัน ใครทำเธอ ?”โทโมะถาม “ไม่มี”แก้วตอบ “ฉันไม่ใช่คนโง่ แฟนคลับฉันทำเธอใช่มั้ย ?”โทโมะถาม “มะ..ไม่ใช่นะ”แก้วอึกอัก “แก้ว ถ้าเธอไม่พูดความจริงฉันจะหักเงินเดือนเธอ 2 วัน”โทโมะขู่ “อะไรอ่ะ ? ก็ฉันพูดความจริงไปแล้วนิ”แก้วพูด “แม่ค้าเขาตบเธอที่เธอเดินมาชนแผงไข่เน่าเธอด้วยหรือไง ? ถึงได้มีรอยฝ่ามือเต็มหน้าเลย!!”โทโมะตะคอก “.................”แก้วเงียบ “แฟนคลับฉันทำร้ายเธอใช่มั้ยแก้ว ?”โทโมะถาม “...................”แก้วเงียบ “หักเงินเดือน”โทโมะขู่ “ก็ได้ๆ แฟนคลับนายทำร้ายฉันจริงๆนั้นแหละ”แก้วตอบ “เธอจำหน้าเขาได้มั้ย ?”โทโมะถาม “จำได้”แก้วตอบ “ดีงั้นอาทิตย์นี้เธอไปงานมีตติ้งกับฉัน แล้วชี้ตัวว่าใครทำเธอ”โทโมะพูด “นานขนาดนั้นฉันลืมแล้วล่ะมั้ง”แก้วพูด “ไม่ต้องเลย เธอต้องจำ”โทโมะพูด “แล้วนายจะไปไหน ? นั้นไม่ใช่ทางไปพระรามสองนะ”แก้วพูด “ไปคอนโดฉัน ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน”โทโมะพูด “แต่...” “ไม่มีแต่ ห้ามเถียง นิ่งๆ เฉยๆก็พอ”โทโมะพูด “...............”แก้วเงียบพร้อมทำหน้ามุ่ย สักพักก็ถึงคอนโดโทโมะ ที่ห้องโทโมะ “เข้าไปสิ จะยืนส่งกลิ่นเหม็นอีกนานมั้ย ?”โทโมะถามแก้ว “ก็ได้ๆ”แก้วพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องโทโมะไป “ไปอาบน้ำไป แล้วนี้ก็เสื้อผ้าของฉัน หวังว่าเธอคงใส่ได้”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ให้แก้ว “ขอบใจ”แก้วพูดพร้อมกับเดินไป สักพักก็เดินกลับมา “ทำไม ?”โทโมะถาม “ห้องน้ำอยู่ไหน ?”แก้วถาม “ตรงไปทางห้องครัวแล้วเลี้ยวซ้าย”โทโมะตอบ “อื้ม”แก้วพูดแล้วเดินไป ผ่านไป 20 นาที แก้วก็เดินออกมา “เช็ดซะแรงเชียว เดี๋ยวผมก็เสียหรอก”โทโมะพูด “มานั่งเลย เดี๋ยวทำให้”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้วให้มานั่งที่โซฟา แล้วเช้ดผมให้แก้วเบาๆ ก่อนจะไดร์ให้ “เสร็จแล้วหิวมั้ย ?”โทโมะถาม “ไม่เท่าไหร่”แก้วตอบ “แล้วตกลงได้กินเค้กมั้ย ?”โทโมะถาม “ยังไม่ได้กินเลย”แก้วตอบ “งั้นไปที่ร้านข้างล่างมั้ย ? มีร้านเค้กอยู่”โทโมะพูด “จริงดิ ? ไปๆๆ”แก้วพูดพร้อมกับกระโดดโลกเต้นเหมือนเด็ก ร้าน sweet bekery “ยินดีต้อนรับค่ะ”พนักงานพูด “สวัสดีครับ”โทโมะพูด “อยากกินอะไร ?”โทโมะถามแก้ว “โหวว! น่ากินจัง...”แก้วพูดพร้อมกับมองเค้กในร้าน “เลือกสิ”โทโมะพูด “งั้นนนนน...ขอบราวนี่กับเค้กกาแฟค่ะ”แก้วพูด “รับน้ำอะไรมั้ยค่ะ ?”พนักงานถามต่อ “เอาาาาาา น้ำส้มแล้วกันค่ะ”แก้วตอบ “ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”พนักงานพูดแล้วเดินไป ที่มุมหนึ่งของร้าน “บรรยากาศดีนะ”แก้วพูด “อืม เวลาฉันมีเรื่องต้องคิดก็จะมานั่งมุมนี้แหละ”โทโมะพูด “งั้นหรอ ? สงบดีนะ”แก้วพูด “เค้กที่สั่งได้แล้วค่ะ”พนักงานพูด “ขอบคุณค่ะ”แก้วตอบ “แล้วนี้ก็น้ำส้มนะค่ะ คุณโทโมะไม่ทานอะไรหรอค่ะ ?”พนักงานถาม “ไม่ครับ”โทโมะตอบ “ค่ะ”พนักงานพูดแล้วเดินไป “หืมมม อร่อยมากก”แก้วพูดหลังจากที่ตักบราวนี่เข้าปากไปแล้ว 1 คำ “เค้กกาแฟก็อร่อย”แก้วพูด ไม่นานนักก็กินหมด “กลับบ้านกัน”โทโมะพูด “ก็ได้ๆ แต่ขอฉันซื้อเค้กไปฝากเพื่อนก่อนได้มั้ย ?”แก้วถาม “ตามสบาย”โทโมะพูด “พี่ค่ะ ขอเค้กสตรอเบอร์รี่กับเค้กกาแฟแล้วก็บราวนี่ใส่กล่องแยะกันให้ด้วยนะค่ะ”แก้วพูด “ค่ะ”พนักงานตอบรับ “เธอซื้อไปฝากใครเนี้ย ?”โทโมะถาม “อ๋อ เค้กสตรอเบอร์รี่ฝากเฟย์น่ะ”แก้วพูด “แล้วอีกสองชิ้นล่ะ ?”โทโมะถาม “ฝากตัวเอง แหะๆ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม สักพักก็ได้เค้กที่สั่งไว้ “ขอบใจมากนะที่เลี้ยงเค้ก แถมยังจ่ายเค้กที่สั่งกลับบ้านให้อีก”แก้วพูด “ไม่เป็นไร ฉันหักจากเงินเดือนเธอแล้วกัน”โทโมะพูด “ง่า งั้นฉันจ่ายให้นายตอนนี้เลยดีกว่า ไม่อยากโดนหักเงินเดือน”แก้วพูด “ล้อเล่น ฉันเลี้ยงเธอตอบแทนค่ากับข้าวเมื่อวานแล้วกัน”โทโมะพูด “ขอบใจนะ”แก้วพูด “ขึ้นรถกันเถอะ”โทโมะพูด ตัวอย่างตอนต่อไป :“แล้วถ้า 1 ปีล่ะ ?”เฟย์ถาม “ก็ทำงานต่ออีก 1 ปีไง”โทโมะตอบ “2 ปีอ่ะ ?”เฟย์ถาม “ก็ทำงานเพิ่มอีก 2 ปีไง”โทโมะตอบ “แล้วถ้าตลอดชีวิตล่ะ ?”เฟย์ถามต่อ “ก็ทำงานไปตลอดชีวิตเลยไง”โทโมะพูด