ฉุดหัวใจ...นายซุป'ตาร์ (My sup'tar)

ตอนที่ 15 ตลอดชีวิต
สักพักก็ถึงบ้านแก้ว
“ขอบใจนะ”แก้วพูดพร้อมกับเดินลงจากรถไป
“อ๊ะ! ม๊าจะไปไหน ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่าแม่ของเธอหอบกระเป๋าใบใหญ่เดินออกมา
“ม๊าจะไปดูงานกับพ่อที่อังกฤษน่ะ ส่วนกิ่งก็ไปเรียนต่อที่ลอนดอน”แม่มลตอบ
“อะไรกัน ? ทุกคนหนีแก้วไปหมดเลย”แก้วพูด
“ขอโทษนะลูก หนูไปหาคอนโดแถวๆมหาลัยหนูอยู่กับเฟย์ก่อนได้มั้ยลูก ?”แม่มลถาม
“แล้วม๊าจะกลับเมื่อไหร่ค่ะ ?”แก้วถามพร้อมกับเดินเข้าไปหาแม่
“อีก 2 เดือนน่ะลูก”แม่มลตอบ
“นานจัง”แก้วพูด
“น่านะ คนเก่งของแม่”แม่มลพูด
“ก็ได้ค่ะ งั้นแก้วไปหาคอนโดกับเฟย์ตอนนี้เลยแล้วกัน”แก้วพูด
“จ๊ะลูก”แม่มลพูด
“งั้นม๊าไปนะแก้ว ดูแลตัวเองดีดีนะ ตั้งใจทำงานล่ะ”แม่มลพูด
“ค่ะ”แก้วตอบจากนั้นแม่มลก็นั่งแท็กซี่ที่เรียกไว้ออกไป

“ร้องไห้เป็นเด็กไปได้”
“นายยยย! ทำไมยังไม่กลับอีก ?”แก้วถาม
“ก็กะว่าจะขอเข้าห้องน้ำซักหน่อย แต่เห็นเธอคุยกับแม่อยู่
มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่มีหรอก นายกลับไปเถอะ”แก้วพูดพร้อมกับปาดน้ำตา
“เธอเป็นผู้ติดตามฉันนะ มีอะไรก็บอกสิ”โทโมะพูดพร้อมกับจับบ่าแก้วไว้
“ฮือๆๆ ฉันคิดถึงแม่อ่ะ”แก้วพูดพร้อมกับหันหลังไปกอดโทโมะแล้วร้องไห้ออกมา
โทโมะได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก ในชีวิตนี้ไม่เคยกอดผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากพี่สาวและแม่
“ฉันไม่เคยห่างจากแม่นานขนาดนี้เลย”แก้วพูด
“เขาไปทำธุระของเขาเดี๋ยวก็กลับมา”โทโมะปลอบ
“แต่ฉันคิดถึงนิ”แก้วพูด
“ร้องไห้เป็นเด็กไปได้”โทโมะพูด
“ก็แหงล่ะ นายไม่เข้าใจฉันหรอก”แก้วพูดพร้อมกับปล่อยโทโมะจากที่กอดอยู่
“ทำไม ? ฉันจะไม่เข้าใจ ฉันห่างจากแม่มา 3 ปีแล้ว
ยังไม่ร้องไห้เหมือนเธอเลย”โทโมะพูด
“o.O ?”แก้วตกใจ
“จริงดิ ?”แก้วถาม
“ก็จริงน่ะสิ เธอแค่ 2 เดือน ฉันนี้ตั้ง 3 ปีจะ 4 ปีแล้วยังไม่ได้กลับบ้านเลย”โทโมะพูด
“ทำไมไม่กลับอ่ะ นายไม่คิดถึงครอบครัวหรอ ?”แก้วถาม
“คิดถึงสิ มากด้วย แต่ฉันต้องทำงานที่ไทย
บ้านฉันครอบครัวฉันอยู่ญี่ปุ่น”โทโมะพูด
“อ๋ออออ”แก้วตอบพร้อมกับปาดน้ำตา

“ยัยแก้ววววววว”
“อะไรเฟย์ ?”แก้วถาม
“แม่แกบอกแกแล้วใช่มั้ย ? ร้องไห้คิดถึงแม่อีกแล้วล่ะสิ”เฟย์พูดพร้อมกับเดินมาหาแก้ว
“ไม่ต้องร้องนะเพื่อนยาก ฉันจะไปอยู่คอนโดกับแกเอง”เฟย์พูด
“แต่ฉันยังหาคอนโดไม่ได้เลย อีก 3 วันก็เปิดเรียนแล้ว”แก้วพูด
“เอางี้วันนี้กับพรุ่งนี้ฉันว่าง ฉันช่วยหามั้ย ?”โทโมะเสนอ
“อ้าว! โทโมะอยู่ด้วยหรอ ?”เฟย์ถาม
“ครับ”โทโมะตอบ
“ไม่เป็นไรหรอก นายพักผ่อนไปเถอะ”แก้วพูด
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่ห้องว่างๆ ไม่มีอะไรทำ”โทโมะพูด
“อย่าปฏิเสธเลย นานๆทีคนหล่อจะช่วย”เฟย์พูด
“ยัยเฟย์!”แก้วดุ
“ล้อเล่นๆ ว่าแต่แกเอาชุดใครมาใส่ ตัวใหญ่ไปมั้ย ?”เฟย์ถาม
“เสื้อผมเอง”โทโมะตอบ
“ห๊า! แล้วทำไมยัยแก้วถึงได้....”
“เรื่องมันยาวน่ะเฟย์ อ๊ะ! นี้ซื้อมาฝาก”แก้วพูด
“เค้กหรอ ? แต๊งค์มากเพื่อนรัก มาจุ๊บที”เฟย์พูด
“ไอ้บ้า มาเล่นอะไรคนยิ่งเครียดๆอยู่”แก้วพูด
“เครียด หรือไม่อยากให้ใครบางคนแถวๆนี้เข้าใจผิดกันแน่ ??”เฟย์ถามพร้อมกับชำเลืองมองไปทางโทโมะ
“ยัยเฟย์!”แก้วดุ
“โหย! ไม่เล่นก็ได้ ว่าแต่ตอนนี้พึ่งจะ บ่ายสามเอง ไปหาห้องพักกันเถอะ”เฟย์พูด
“ก็ดี”แก้วพูด
“เอ้อ..! ฉันมีขอเสนอมาให้
พอดีห้องที่คอนโดที่ฉันอยู่มันมีห้องว่างอยู่เหมือนกัน ห้องตรงข้ามฉันน่ะ”โทโมะพูด
“แล้ว ?”แก้วถาม
“เธอสนใจจะไปดูมั้ย ? ใกล้ที่ทำงานด้วย”โทโมะพูด
“แล้วเธอเรียนมหาลัยอะไร ?”โทโมะถาม
“มหา’ลัย เลิฟเว่อร์”เฟย์แก้วตอบ
“อ๋อ ถ้างั้นก็พอดีเลยใกล้มหา’ลัยของเธอด้วย ไปมั้ย ?”โทโมะถาม
“น่าสนนะแก้ว ไปเหอะๆๆๆ”เฟย์พูด
“ก็ได้ๆ ไปสิ”แก้วพูด

สักพักก็ถึงคอนโด TK CITY
ห้อง 228 ห้องตรงข้ามโทโมะ
“โหวว! ห้องกว๊างงกว้าง”เฟย์พูดทันทีที่มาเห็น
“เฟอร์นิเจอร์ก็แถมหรอ ?”เฟย์ถาม
“อื้ม เธอแค่เอาเสื้อผ้ามาแค่นั้นเอง”โทโมะพูด
“แล้วเลี้ยงหมาได้มั้ย ?”แก้วถาม
“ได้สิ เจ้าคุมะยังอยู่ได้เลย”โทโมะพูด
“แล้วมันเท่าไหร่กัน ?”แก้วถาม
“มันเป็นคอนโดนพ่อฉันเอง อยู่ไปเถอะ”โทโมะพูด
“จริง!?!”แก้วเฟย์ถาม
“อื้ม จะโกหกทำไม ?”โทโมะถาม
“โหว! ไม่เอาหรอก ถ้าอยู่ฟรีนายขาดทุนแน่”แก้วพูด
“ใช่ๆ คิดเงินมาเถอะ”เฟย์พูด
“ไม่เป็นไร ถ้าเธออยากจ่าย ฉันมีข้อเสนอ”โทโมะพูด
“ข้อเสนออีกแล้วหรอ ?”แก้วถาม
“เธอต้องทำงานให้ฉันต่อแม้จะใช้เงินหมดแล้วให้เธอทำงานต่อ
เท่ากับวันที่เธอเข้ามาอยู่ในคอนโดนนี้ เธอมาอยู่ 2 เดือน
ก็ทำเพิ่มอีก 2 เดือน”โทโมะพูด
“แล้วถ้า 1 ปีล่ะ ?”เฟย์ถาม
“ก็ทำงานต่ออีก 1 ปีไง”โทโมะตอบ
“2 ปีอ่ะ ?”เฟย์ถาม
“ก็ทำงานเพิ่มอีก 2 ปีไง”โทโมะตอบ
“แล้วถ้าตลอดชีวิตล่ะ ?”เฟย์ถามต่อ
“ก็ทำงานไปตลอดชีวิตเลยไง”โทโมะพูด
“คิคิ”เฟย์แอบขำ
ทั้งโทโมะและแก้วต่างเงียบใส่กันนานอยู่พอสมควรหลังจากที่โทโมะตอบคำๆนั้นไป

“ตกลงเอาห้องนี้นะแก้ว”เฟย์พูดขึ้น
“..................”
“แก้ว”
“.................”
“ยัยแก้ววววววววววววววววววววววววววววววว!”เฟย์ตะโกน
“โอ้ย!ตะโกนทำไม ?”แก้วถาม
“ก็ฉันเรียกแกตั้งนานแล้ว แกไม่หันอ่ะ”เฟย์พูด
“อ๋อ ว่าไง ?”แก้วถาม
“ตกลงเอาห้องนี้นะ”เฟย์พูด
“อื้ม”แก้วตอบ
“ไปเก็บเสื้อผ้ากัน พรุ่งนี้ค่อยมาอยู่”เฟย์พูด
“อื้ม”แก้วตอบ
จากนั้นเฟย์ก็ลากแก้วไป

ตัวอย่างตอนต่อไป :
“อ้าว! มีอะไร  แก้ว ?”
“เมื่อกี้ไปกินเค้กข้างล่างมา แล้วบังเอิญว่าอยากกินเค้กเลยซื้อขึ้นมา
แต่บังเอิญว่า ไม่กินแล้วดี๋ยวอ้วน แล้วบังเอิญว่า
นึกได้ว่านายอยู่ห้องตรงข้าม เลยเอามาให้กิน จะทิ้งก็เสียดาย”แก้วตอบ
“บังเอิญว่าเยอะจังนะ ไงก็ขอบใจ”โทโมะพูดพร้อมกับรับเค้กมา