ฉุดหัวใจ...นายซุป'ตาร์ (My sup'tar)

ตอนที่ 14 เค้กๆๆ
“โทโมะ ?”แก้วเรียก
“นายกลับไปแล้วไม่ใช่หรอ ?”แก้วถาม
“พอดีลืมของที่อาร์เอสเลยมาเอา แล้วนี้เธอไปทำอะไรมา ?”โทโมะถาม
“ไม่มีอะไร นายขับรถไปเหอะรถข้างหลังนายยาวเหยียดเลย”แก้วพูด
“เธอนั้นแหละขึ้นรถ”โทโมะพูด
“แต่ฉันเหม็นนะ”แก้วพูด
“ขึ้นมาเหอะน่า”โทโมะพูด
“ก็ได้ๆ”แก้วพูดพร้อมกับไปนั่งข้างคนขับแล้วโทโมะก็ขับรถออกไป
“นายไม่เหม็นหรอ ?”แก้วถาม
“ฉันเป็นหวัด ไม่ได้กลิ่นหรอก”โทโมะพูด
‘โคตรเหม็นเลย’โทโมะคิดในใจ

“แล้วนี้เธอไปโดนอะไรมา ?”โทโมะถาม
“พอดีเดินตกท่อน่ะ”แก้วตอบ
“ไม่เชื่อ ทำไมมีเปลือกไข่ติดอยู่ที่ผม”โทโมะถาม
“เดินชนแผงไข่แม่ค้าน่ะ”แก้วตอบ
“เธอไปร้านเค้กไม่ใช่ตลาด”โทโมะพูด
“ก็แม่ค้าเขามาส่งไข่ที่ร้านเค้กไง แล้วบังเอิญเขาตีกลับเพราะไข่มันเน่า มันเลยเหม็นน่ะ”แก้วตอบ
“แก้ว เธออย่ามาโกหกฉัน ใครทำเธอ ?”โทโมะถาม
“ไม่มี”แก้วตอบ
“ฉันไม่ใช่คนโง่ แฟนคลับฉันทำเธอใช่มั้ย ?”โทโมะถาม
“มะ..ไม่ใช่นะ”แก้วอึกอัก
“แก้ว ถ้าเธอไม่พูดความจริงฉันจะหักเงินเดือนเธอ 2 วัน”โทโมะขู่
“อะไรอ่ะ ? ก็ฉันพูดความจริงไปแล้วนิ”แก้วพูด
“แม่ค้าเขาตบเธอที่เธอเดินมาชนแผงไข่เน่าเธอด้วยหรือไง ? ถึงได้มีรอยฝ่ามือเต็มหน้าเลย!!”โทโมะตะคอก
“.................”แก้วเงียบ
“แฟนคลับฉันทำร้ายเธอใช่มั้ยแก้ว ?”โทโมะถาม
“...................”แก้วเงียบ
“หักเงินเดือน”โทโมะขู่
“ก็ได้ๆ แฟนคลับนายทำร้ายฉันจริงๆนั้นแหละ”แก้วตอบ
“เธอจำหน้าเขาได้มั้ย ?”โทโมะถาม
“จำได้”แก้วตอบ
“ดีงั้นอาทิตย์นี้เธอไปงานมีตติ้งกับฉัน แล้วชี้ตัวว่าใครทำเธอ”โทโมะพูด
“นานขนาดนั้นฉันลืมแล้วล่ะมั้ง”แก้วพูด
“ไม่ต้องเลย เธอต้องจำ”โทโมะพูด
“แล้วนายจะไปไหน ? นั้นไม่ใช่ทางไปพระรามสองนะ”แก้วพูด
“ไปคอนโดฉัน ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน”โทโมะพูด
“แต่...”
“ไม่มีแต่ ห้ามเถียง นิ่งๆ เฉยๆก็พอ”โทโมะพูด
“...............”แก้วเงียบพร้อมทำหน้ามุ่ย
สักพักก็ถึงคอนโดโทโมะ
ที่ห้องโทโมะ
“เข้าไปสิ จะยืนส่งกลิ่นเหม็นอีกนานมั้ย ?”โทโมะถามแก้ว
“ก็ได้ๆ”แก้วพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องโทโมะไป
“ไปอาบน้ำไป แล้วนี้ก็เสื้อผ้าของฉัน หวังว่าเธอคงใส่ได้”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ให้แก้ว
“ขอบใจ”แก้วพูดพร้อมกับเดินไป
สักพักก็เดินกลับมา
“ทำไม ?”โทโมะถาม
“ห้องน้ำอยู่ไหน ?”แก้วถาม
“ตรงไปทางห้องครัวแล้วเลี้ยวซ้าย”โทโมะตอบ
“อื้ม”แก้วพูดแล้วเดินไป

ผ่านไป 20 นาที
แก้วก็เดินออกมา
“เช็ดซะแรงเชียว เดี๋ยวผมก็เสียหรอก”โทโมะพูด
“มานั่งเลย เดี๋ยวทำให้”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้วให้มานั่งที่โซฟา
แล้วเช้ดผมให้แก้วเบาๆ ก่อนจะไดร์ให้
“เสร็จแล้วหิวมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่เท่าไหร่”แก้วตอบ
“แล้วตกลงได้กินเค้กมั้ย ?”โทโมะถาม
“ยังไม่ได้กินเลย”แก้วตอบ
“งั้นไปที่ร้านข้างล่างมั้ย ? มีร้านเค้กอยู่”โทโมะพูด
“จริงดิ ? ไปๆๆ”แก้วพูดพร้อมกับกระโดดโลกเต้นเหมือนเด็ก

ร้าน sweet bekery
“ยินดีต้อนรับค่ะ”พนักงานพูด
“สวัสดีครับ”โทโมะพูด
“อยากกินอะไร ?”โทโมะถามแก้ว
“โหวว! น่ากินจัง...”แก้วพูดพร้อมกับมองเค้กในร้าน
“เลือกสิ”โทโมะพูด
“งั้นนนนน...ขอบราวนี่กับเค้กกาแฟค่ะ”แก้วพูด
“รับน้ำอะไรมั้ยค่ะ ?”พนักงานถามต่อ
“เอาาาาาา น้ำส้มแล้วกันค่ะ”แก้วตอบ
“ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”พนักงานพูดแล้วเดินไป

ที่มุมหนึ่งของร้าน
“บรรยากาศดีนะ”แก้วพูด
“อืม เวลาฉันมีเรื่องต้องคิดก็จะมานั่งมุมนี้แหละ”โทโมะพูด
“งั้นหรอ ? สงบดีนะ”แก้วพูด
“เค้กที่สั่งได้แล้วค่ะ”พนักงานพูด
“ขอบคุณค่ะ”แก้วตอบ
“แล้วนี้ก็น้ำส้มนะค่ะ คุณโทโมะไม่ทานอะไรหรอค่ะ ?”พนักงานถาม
“ไม่ครับ”โทโมะตอบ
“ค่ะ”พนักงานพูดแล้วเดินไป

“หืมมม อร่อยมากก”แก้วพูดหลังจากที่ตักบราวนี่เข้าปากไปแล้ว 1 คำ
“เค้กกาแฟก็อร่อย”แก้วพูด
ไม่นานนักก็กินหมด
“กลับบ้านกัน”โทโมะพูด
“ก็ได้ๆ แต่ขอฉันซื้อเค้กไปฝากเพื่อนก่อนได้มั้ย ?”แก้วถาม
“ตามสบาย”โทโมะพูด

“พี่ค่ะ ขอเค้กสตรอเบอร์รี่กับเค้กกาแฟแล้วก็บราวนี่ใส่กล่องแยะกันให้ด้วยนะค่ะ”แก้วพูด
“ค่ะ”พนักงานตอบรับ
“เธอซื้อไปฝากใครเนี้ย ?”โทโมะถาม
“อ๋อ เค้กสตรอเบอร์รี่ฝากเฟย์น่ะ”แก้วพูด
“แล้วอีกสองชิ้นล่ะ ?”โทโมะถาม
“ฝากตัวเอง แหะๆ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
สักพักก็ได้เค้กที่สั่งไว้
“ขอบใจมากนะที่เลี้ยงเค้ก แถมยังจ่ายเค้กที่สั่งกลับบ้านให้อีก”แก้วพูด
“ไม่เป็นไร ฉันหักจากเงินเดือนเธอแล้วกัน”โทโมะพูด
“ง่า งั้นฉันจ่ายให้นายตอนนี้เลยดีกว่า ไม่อยากโดนหักเงินเดือน”แก้วพูด
“ล้อเล่น ฉันเลี้ยงเธอตอบแทนค่ากับข้าวเมื่อวานแล้วกัน”โทโมะพูด
“ขอบใจนะ”แก้วพูด
“ขึ้นรถกันเถอะ”โทโมะพูด

ตัวอย่างตอนต่อไป :
“แล้วถ้า 1 ปีล่ะ ?”เฟย์ถาม
“ก็ทำงานต่ออีก 1 ปีไง”โทโมะตอบ
“2 ปีอ่ะ ?”เฟย์ถาม
“ก็ทำงานเพิ่มอีก 2 ปีไง”โทโมะตอบ
“แล้วถ้าตลอดชีวิตล่ะ ?”เฟย์ถามต่อ
“ก็ทำงานไปตลอดชีวิตเลยไง”โทโมะพูด