the k-otic love เพลย์บอยสุดซ่าล้าหัวใจยัยหน้าโหด
9.3
เขียนโดย pearmikzer
วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.
8 chapter
8 วิจารณ์
16.20K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) คุณพ่อบ้าน 15.000000003%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เอ๊ะ?!” ผมมองกุญแจรถที่พี่โทโมะถือมาให้ด้วยสีหน้าตกใจ
“จะมาเอ๊ะอะไรละ ฉันให้นาย” พี่โทโมะพูดแล้วยื่นกุญแจเข้ามาใกล้ๆผม
....อย่านะ ผมกลัว (?)
“ให้ผม.....จริงๆนะเหรอครับ” ผมถามออกไปอย่างอดไม่ได้ พี่จริงๆก็ไม่ใช่ แถมยังมาใจดีกับผมอีก ทั้งเกมส์เพลย์ รถมอ’ไซต์อีก อยากจะกระโดดกอดให้ขาดใจตาย
“ไม่เอาฉันเก็บละนะ.....”
พรึ่บ!
“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วหันไปเย้ยพี่แก้ว
“เอ่อ...คุณโทโมะค่ะ คือว่า.....” นี้ตั้งใจจะขัดใช่ไหม?? -_-
“ไม่มีแต่หรอกน้า ฉันหิวละไปทำอะไรให้กินหน่อย ส่วนนายนะมันดึกมาแล้วไม่ต้องออกไปข้างนอกหรอก พรุ่งนี้ค่อยไป” พี่โทมะบอกพี่แก้วแล้วหันมาบอกผม
“คะ ค่ะ.....”พี่แก้วตอบแล้วเดินผ่านผมไปแต่ไม่วายหันมาหน้ายักษ์ใส่ผม
ผมผิดอะไรมิทราบครับพี่สาววววว.....=.,=
“ไปกันเถอะ” พี่โทโมะเอ่ยแบบไม่มองหน้าผม นี้ชวนผมใช่ไหม
“ครับ?” ผมขานรับแบบงงๆออกไป
ห้องครัว
“เสร็จหรือยังพี่แก้ว” ผมเดินไปเกาะขอบประตูแล้วถามพี่สาวผม
“ใกล้ละๆ” พี่แก้วบอกแล้วหันไปหยิบจานขนาดใหญ่ออก “อ้อ...นี้แกไม่ต้องกินข้าวนะ เพิ่งกินไปเมื่อแต่กี้เอง และที่สำคัญ...” พี่แก้วบอกแล้วตักอาหารในกระทะมาใส่จานแล้ววางไว้รวมกับอาหารตัวอื่น...
...ทำไมต้องเว้นวรรค ผมจะขาดใจตายแล้วนะ (เวอร์ซะ!!!)
“แกอ้วนขึ้นมากเลยนะไอ้เด็กแหมบยักษ์ ฉะนั้น ก่อนที่น้ำหนักแกจะเท่ากับช้างแกต้องลดอาหารเย็น ออกกำลังกายและห้ามทานขนมหวาน ไขมันเยอะและคอลเลสเตอร์รอลสูงด้วย”
“นี้พี่ =O=” ผมโอดครวญออกไปอย่างอดไม่ได้ นี้จะให้ผมผอมแข่งกับยุนอาเหรอ...
“ไม่ต้องมา ‘นี้พี่’ เลยนะเฟ้ยยย แกนะอ้วนขึ้นไปเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก” คูณกอ ไก่ไปอีกสามแสนล้านตัว ==
งืมๆๆ....
“ผมไม่ลด!!! อะไรอ่ะ พี่จะให้ผมผอมเป็นกระดาษปลิวล่องลอยอยู่กลางพสุธาอันกว้างใหญ่ไพศาลจักรวาลยังเล็กกว่าเหรอไง” ผมบอกแล้วทำหน้ายู่
“เวอร์ซะแก” พี่แก้วบอกแล้วจับถาดอาหารยัดใส่มือผม “ไป ไปเสิร์ฟคุณโทโมะเค้า ไปเลยยยยยยยยยยยย”
ผมรับมาแล้วกระทืบเท้าก่อนเดินจากพี่แก้วไป เพื่อไปเสิร์ฟอาหาร...
ได้ไง เรื่องอะไรจะลด อุสาสะสมมันมาตั้งสองเดือน เสียเงินไปตั้งหลายบาท แล้วมาลด อย่าหวังเหอะ ให้ตาย!!!!!
ผมวางถาดอาหารลงแล้วจัดการยกออกมาแล้วจัดเรียงอย่างเรียบร้อย....
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าโทโมะอยู่ไหนเหรอค่ะ คุณพ่อบ้าน” หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาสะกิดผม
...แต่ว่านะ เรียกผมว่าพ่อบ้านงั้นเหรอ -_- ++
มาอัพแล้วววว แต่เอาแค่นั้นไปก่อนนะ พอดีมีธุระด่วนนนนมากกกกกกกกกก 55555
“จะมาเอ๊ะอะไรละ ฉันให้นาย” พี่โทโมะพูดแล้วยื่นกุญแจเข้ามาใกล้ๆผม
....อย่านะ ผมกลัว (?)
“ให้ผม.....จริงๆนะเหรอครับ” ผมถามออกไปอย่างอดไม่ได้ พี่จริงๆก็ไม่ใช่ แถมยังมาใจดีกับผมอีก ทั้งเกมส์เพลย์ รถมอ’ไซต์อีก อยากจะกระโดดกอดให้ขาดใจตาย
“ไม่เอาฉันเก็บละนะ.....”
พรึ่บ!
“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วหันไปเย้ยพี่แก้ว
“เอ่อ...คุณโทโมะค่ะ คือว่า.....” นี้ตั้งใจจะขัดใช่ไหม?? -_-
“ไม่มีแต่หรอกน้า ฉันหิวละไปทำอะไรให้กินหน่อย ส่วนนายนะมันดึกมาแล้วไม่ต้องออกไปข้างนอกหรอก พรุ่งนี้ค่อยไป” พี่โทมะบอกพี่แก้วแล้วหันมาบอกผม
“คะ ค่ะ.....”พี่แก้วตอบแล้วเดินผ่านผมไปแต่ไม่วายหันมาหน้ายักษ์ใส่ผม
ผมผิดอะไรมิทราบครับพี่สาววววว.....=.,=
“ไปกันเถอะ” พี่โทโมะเอ่ยแบบไม่มองหน้าผม นี้ชวนผมใช่ไหม
“ครับ?” ผมขานรับแบบงงๆออกไป
ห้องครัว
“เสร็จหรือยังพี่แก้ว” ผมเดินไปเกาะขอบประตูแล้วถามพี่สาวผม
“ใกล้ละๆ” พี่แก้วบอกแล้วหันไปหยิบจานขนาดใหญ่ออก “อ้อ...นี้แกไม่ต้องกินข้าวนะ เพิ่งกินไปเมื่อแต่กี้เอง และที่สำคัญ...” พี่แก้วบอกแล้วตักอาหารในกระทะมาใส่จานแล้ววางไว้รวมกับอาหารตัวอื่น...
...ทำไมต้องเว้นวรรค ผมจะขาดใจตายแล้วนะ (เวอร์ซะ!!!)
“แกอ้วนขึ้นมากเลยนะไอ้เด็กแหมบยักษ์ ฉะนั้น ก่อนที่น้ำหนักแกจะเท่ากับช้างแกต้องลดอาหารเย็น ออกกำลังกายและห้ามทานขนมหวาน ไขมันเยอะและคอลเลสเตอร์รอลสูงด้วย”
“นี้พี่ =O=” ผมโอดครวญออกไปอย่างอดไม่ได้ นี้จะให้ผมผอมแข่งกับยุนอาเหรอ...
“ไม่ต้องมา ‘นี้พี่’ เลยนะเฟ้ยยย แกนะอ้วนขึ้นไปเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก” คูณกอ ไก่ไปอีกสามแสนล้านตัว ==
งืมๆๆ....
“ผมไม่ลด!!! อะไรอ่ะ พี่จะให้ผมผอมเป็นกระดาษปลิวล่องลอยอยู่กลางพสุธาอันกว้างใหญ่ไพศาลจักรวาลยังเล็กกว่าเหรอไง” ผมบอกแล้วทำหน้ายู่
“เวอร์ซะแก” พี่แก้วบอกแล้วจับถาดอาหารยัดใส่มือผม “ไป ไปเสิร์ฟคุณโทโมะเค้า ไปเลยยยยยยยยยยยย”
ผมรับมาแล้วกระทืบเท้าก่อนเดินจากพี่แก้วไป เพื่อไปเสิร์ฟอาหาร...
ได้ไง เรื่องอะไรจะลด อุสาสะสมมันมาตั้งสองเดือน เสียเงินไปตั้งหลายบาท แล้วมาลด อย่าหวังเหอะ ให้ตาย!!!!!
ผมวางถาดอาหารลงแล้วจัดการยกออกมาแล้วจัดเรียงอย่างเรียบร้อย....
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าโทโมะอยู่ไหนเหรอค่ะ คุณพ่อบ้าน” หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาสะกิดผม
...แต่ว่านะ เรียกผมว่าพ่อบ้านงั้นเหรอ -_- ++
มาอัพแล้วววว แต่เอาแค่นั้นไปก่อนนะ พอดีมีธุระด่วนนนนมากกกกกกกกกก 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ