Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว

ครีมกลับมาอัพต่อแล้วน้าาา หวังว่ายังมีคนอ่านอยู่?

"ยัยฟู ยัยฟู เฮ้!"

"หะ หา...อะไร?"

นายป๊อปปี้ทำเอาสติฉันกระเจิงเลย -*-

"จะกินมั้ยคร้าบข้าวเนี่ย - - "

"กินดิ"

พอฉันตอบนายป๊อปปี้ก็เดินเข้าไปในครัวแล้วยกจานข้าวออกมาให้ฉัน ซึ่งมันตามมาด้วยสายตาของยัยแก้ว ที่บ่งบอกว่า 'หิว' สุดๆ

"เออนี่!"

"หืม?"

"เราต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนกัน แล้วพ่อฉันล่ะ?"

"ก็คงจนกว่าพ่อฉันจะเลิกตามหาเรา ส่วนพ่อเธอพรุ่งนี้เราไปหากัน"

"จริงๆนะ ฉันเป็นห่วงพ่อ"

"อืม"

แวบเดียวนะที่ฉันเห็นสีหน้าของนายป๊อปปี้ดูเครียดๆ เหมือนกังวลอะไรอยู่ แต่ตอนนี้ช่างเถอะฉันเป็นห่วงพ่อฉันอย่างเดียว ถ้าพ่อนายป๊อปปี้ทำกับฉันแล้วก็ยัยแก้วยัยเฟย์ขนาดนี้ ท่านก็คงไม่ปล่อยพ่อฉันไว้เหมือนกัน

"เฮ้ยๆ ทอดดีๆดิน้ำมันมันกระเด็นนะโว้ย"

ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีด้วยเสียงโวยวายของยัยแก้ว -.- ฉันแอบสงสารโทโมะนะที่เลือกยัยนี่ไปช่วยทำ

ขอแค่นี้ก่อนนะคะ ^^