Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว
เขียนโดย 
FuFunoi
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.07 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 19.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความFang Part
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย!"
ฉันเพิ่งฟื้นจากการที่คิดว่าตัวเองโดนยาสลบลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปทั่วบริเวณที่ตัวเองนั่งอยู่
"ยัยแก้วยัยเฟย์ตื่นเร็ว"
ฉันทั้งต่อย ตบ ตี ให้ยัยแก้วและยัยเฟย์ตื่น
"นี่มันที่ไหน มันไม่ห้องแลปที่เราอยู่เมื่อกี้นี่นา?"
เฟย์หันมาถามฉัน
"ฉันเองก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนที่ฉันเดินหาพวกแกก็มีคน... ใช่!! มีคนโปะยาสลบเรา"
"ห๊า แล้วใคร?!"
ยัยแก้วถาม
"ถ้ารู้แล้วฉันจะมานั่งนึกให้เสียเวลาทำไมเล่า -0-"
ตึก ตึก ตีก
"มีคนมา"
ฉันพูดแค่นั้นยัยแก้วกับยัยเฟย์ก็กระโจนมานั่งข้างฉัน
"ตื่นแล้วหรอหลานฟาง"
ผู้ชายวัยกลางคนที่เพิ่งเดินเข้ามาถามฉันอย่างเป็นห่วง(ปนประสงค์ร้าย) ฉันจำเขาได้
"ใครอ่ะไอฟู?"
ยัยแก้วกระซิบถามฉัน
"พ่อป๊อปปี้"
แต่ฉันไม่ได้กระซิบยัยแก้ว แต่ฉันกลับตะโกนออกมาเพื่อให้พ่อของนายป๊อปปี้ได้ยิน
"ว้าว!อาดีใจจังที่หนูยังจำอาได้"
"ถ้าเลือกได้ฟางก็ไม่อยากจำหรอกค่ะ ใครที่ไหนอยากจะจำคนที่จะฆ่าตัวเอง"
"แหมๆ ไม่เจอกันนานหนูนี่กล้าหาญกว่าเดิมนะเนี่ย"
"จะฆ่าก็รีบฆ่าเถอะค่ะ!!"
"ถ้ารีบฆ่ามันก็ไม่สนุกน่ะสิ อุตส่าห์มีลูกศัตรูแถมด้วยหุ่นส่วนของศัตรูมาอยู่ในมือแท้ๆมันก็ต้องทรมานกันหน่อยสิ พ่อพวกหนูจะได้เจ็บไง"
"ลุงซาดิสป่ะเนี่ย!"
ยัยแก้วพยายามข่มตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้เลยโพ้งออกไปเต็มๆ -..-
"หึ! เอาตัวไปขังไว้ สองคนนี้ไว้ห้องนี้ส่วนลูกสาวเพื่อนรักฉันเอาไปอีกห้องนึง"
พ่อของนายป๊อปปี้แสยะยิ้มก่อนที่จะออกคำสั่งลูกน้อง
"ปล่อยเพื่อนฉันนะ"
นั่นคือเสียงของยัยเฟย์ที่เมื่อมีไอ้ทึก(?)สองคนมาลากฉันไปอีกห้องนึงตามคำสั่งเจ้านาย
"เงียบๆไปเลย!"
ไอ้ทึกมันตวาดยัยเฟย์ก่อนที่จะลากฉันไปต่อ
นายป๊อปปี้นายผิดสัญญาฉันอย่างรุนแรง!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
