Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว

"เอ่อ...ฉันว่าเราแยกไปที่โต๊ะดีกว่านะ"
 
ยัยเฟย์เริ่มออกความเห็นซึ่งฉันกับยัยแก้วไม่ขัดข้องรีบแยกไปที่โต๊ะของตัวเอง
 
"นี่ยัยฟู"
 
"ว่างะ ... เฮ้ย!!! 0.0 "
 
ไม่ใช่แค่ฉันหรอกนะที่ตกใจเพราะทั้งยัยแก้วและยัยเฟย์เองก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่ายัยแก้วคู่กับน่ยโทโมะ ยัยเฟย์กับนายเขื่อน ส่วนฉันกับอีตาป๊อปปี้ >< ตายแน่ๆฉันตายทั้งจะถูกนายนี่ฆ่าแล้วไหนจะพวกบ้าผู้ชายในห้องฉันอีก T.T
 
"อ่ะเสื้อกราวน์"
 
อีตานั่นพูดพร้อมกับยื่นเสื้อกราวน์มาให้ฉัน
 
"รับไปสิ"
 
"เออ!"
 
ฉันรีบดึงเสื้อกราวน์มาถือก่อนที่จะใส่มัน แล้วก็พยายามยืนให้ห่างจากอีตาป๊อปปี้ให้มากที่สุด
 
"กลัวฉันฆ่ารึไงมายืนใกล้ๆ"
 
จะผิดมั้ยถ้าฉันจะตอบว่าใช่ T.T
 
"เย้ย!"
 
อยู่ดีๆอีตาป๊อปปี้ก็ลากฉันให้ไปยืนใกล้ๆเขาโดยที่มีสายตายอาฆาตจากยัยพิม
 
"ยืนใกล้ๆกันอย่างนี้นี่แหละจะได้ปรึกษากันสะดวก"
 
ฉันเอาแต่ก้มหน้างุดไม่กล้าเงยเลยไม่รู้ว่าสีหน้าของนายป๊อปปี้มันแแบไหนกำลังสะใจฉันรึงไง?
 
"เธอจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ?"
 
คำถามของอีตาป๊อปปี้ทำให้ฉันสะดุ้งเอือกก่อนจะหัวขวับไปถามนายป๊อปปี้
 
"จำอะไรของนาย?"
 
"เปล๊า สงสัยฉันคงจำคนผิดมั้ง"
 
นายจำคนไม่ผิดหรอกไอ้เบื๊อก - -
 
หลังจากนั้นนักเรียนทุกคนก็เริ่มทำแลปกันระหว่างทำฉันแทบจะไม่ได้คุยอะไรกับนายป๊อปปี้เลยยกเว้นเรื่องสารบ้าสารบออะไรนี่แหละ
 
"เดี๋ยวเธอใช้แท่งแก้วขนสารในบีกเกอร์นะ"
 
อีตานั่นยืนแท่งแก้วมาให้ฉันแต่สิ่งที่ฉันกำลังจ้องมันไม่ใช่แท่งแก้ว แต่ฉันจ้องอักษรย่อที่กำไลของนายป๊อปปี้ต่างหากล่ะ มันเขียนว่า 'PTK'
 
"เฮ้ย!!! 0.0 "
 
ฉันตกใจจนทำบีกเกอร์หลุดมือ แต่โชคดีที่นายป๊อปปี้วิ่งมารับไว้
 
"เป็นอะไรของเธอเนี่ยยัยฟู"
 
ฉันไม่ได้ฟังที่นายนั่นบ่นแต่ฉันหันไปดูกำไลที่ข้อมือของนายโทโมะและเขื่อนที่มีอักษรย่อเหมือนกับนายป๊อปปี้
 
'แล้วเจอกัน
               PTK'
 
ข้อความนั้นเป็นของนายพวกนี้จริงๆสินะ