Love Really? ไม่จริง!ฉันรักนายมาเฟียเข้าแล้ว

"ยัยฟู ยัยฟู เฮ้!"

"อะไร!!?"

"เธอเป็นไร?"

"เปล่า ทำแลปต่อเหอะ"

ฉันบอกปัดก่อนจะหันไปทำแลปต่อ ทั้งที่ในใจจริงแล้วฉันกำลังคิดเรื่องอักษรย่อนั่นแหละ

10.02 AM.

ตอนนี้ก็สิบโมงแล้วเป็นเวลาที่เราจะต้องเขียนรายงานแลปส่งฉันเรื่องจัดการให้นายป๊อปปี้เป็นคนเขียนเพราะฉันจะดูว่าเป็นลายมือเดียวกับข้อคสวามนั่นหรือเปล่า เป็นไงฉันฉลาดใช่มั้ย ^^''

"นายเขียนนะ"

"แล้วทำไมเธอไม่เขียน"

"เหอะนา เขียนๆไปเหอะ"

"-_-;;"

นายนั่นทำหน้าไม่พอใจแต่ก็รับสมุดไปโดยดี ฉันชะโงกหน้าไปดูแต่ฉันต้องชะงักเมื่อลายมือที่ฉันเห็นมันไม่มันกับข้อความนั่น!

"ทำไมเป็นแบบนี้?"

"อะไรของเธอ"

"เปล่า งั้นฉันไปหาเพื่อนก่อนละกัน"

ฉันรีบเดินหนีไปหายัยแก้วกับยัยเฟย์ที่ก็ทำแบบเดียวกับฉัน

"เป็นไงบ้างแก"

ยัยแก้วถามฉัน

"ไม่เหมือนแกล่ะ"

"ไม่เหมือน แกล่ะยัยเฟย์"

ตอนนี้ความหวังสุดท้ายอยู่ที่ยัยเฟย์

"-0- ก็ไม่เหมือน"

"อ้าว! แล้วมันของใครล่ะในเมื่ออักษรย่อเป็นของนายสามคนนี้"

"โอ๊ย ปวดหัวโว้ย -..-"

ยัยแก้วเริ่มโวยวาย

ปัง!!

อยู่ๆก็มีเสียงดังปังเหมือนเสียงปืนในขึ้นในโรงเรียนซึ่งเรียกความสนใจจากนักเรียนได้หลายคนรวมถึงนายป๊อปปี้ โทโมะและเขื่อนที่มีสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด

วันนี้ฉันจะรอดมั้ย T^T

ครีมขอบคุณทุกคำติชมนะคะ ขอบคุณที่อุตส่ามาอ่านนิยายของครีม ครีมกำลังจะแต่งเรืี่องใหม่ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^