Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่7

“พี่มาหาแก้วกับลูก แก้วพี่ขอโทษ พี่รู้ว่าพี่ผิดพี่เลว พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง แก้วจะให้โอกาสพี่ดูแลแก้วกับลูกได้มั้ย”    โทโมะค่อยๆเอื้อมมือมากุมมือของหญิงสาวตรงหน้า หวังเหลือเกินว่า คำตอบของเธอจะเป็นคำที่เขาหวังไว้ 

“โอกาส? โอกาสเหรอค่ะ สิ่งที่คุณทำมันเกิดที่ฉันจะให้อภัยแล้วล่ะค่ะ”       และแล้วคำตอบของเธอทำให้เขาช็อก มันก็จริงสิ่งที่เขาทำมันเกินที่เธอจะให้อภัยเขา แต่ตอนนี้เขาอยู่ไม่ได้โดยไม่มีเธอกับลูก ยังไงเขาก็ไม่ยอมแพ้

“พี่รู้ว่าสิ่งที่พี่ทำมันเกินที่แก้วกับลูกจะให้อภัย แต่พี่คิดถึงแก้วกับลูกเหลือเกิน แก้วจะให้พี่ทำยังไงแก้วถึงจะให้อภัยพี่ พี่ยอมทำทุกอย่าง”

“ถ้าคุณอยากให้ฉันให้อภัยคุณล่ะก็ แค่คุณออกไปจากชีวิตของฉันกับลูกไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าคุณอีกแค่นั้นก็พอแล้วค่ะ”       พูดจบแก้วก็เดินออกไปทิ้งโทโมะที่นั่งทรุดลงกับพื้น นี่เขาจะไม่มีวันได้อยู่กับลูกเมียแล้วใช่มั้ย เขาเป็นคนที่ทำทุกอย่างพังเอง เขาทำลายความรักของเธอที่มีให้เขาด้วยมือมือของเขาเอง

สมควรแล้วล่ะที่เป็นแบบนี้

.

.

.

       แก้วมาหาลูกชายที่บ้านพักของเกล แต่ปรากฏว่าเจ้าตัวเล็กหลับไปแล้ว

“น้องกรานต์หลับไปแล้วค่ะ ว่าแต่พี่เคลียร์กับพี่โทโมะรู้เรื่องแล้วเหรอคะ”   เกลถามพี่สาว

“จ๊ะ นี่น้องกรานต์หลับไปนานแล้วรึเปล่า”

“ร้องให้จนหลับไปได้สักพักแล้วล่ะค่ะ เกลถามพี่ตรงๆเลยนะคะพี่ไม่สงสารน้องกรานต์บ้างเลยเหรอ น้องกรานต์เฝ้าแต่ถามหาพ่อตลอด พี่อยากให้ลูกของพี่ไม่มีพ่อเหรอคะ”      เกลตัดสินใจถามพี่สาวของเธอออกไป  ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นทำอะไรกับพี่สาวเธอไว้บ้าง แต่อย่างน้อยก็อย่าให้หลานชายของเธอเป็นเด็กไม่มีพ่อเลย

ขอบคุณทุกคนมากนะที่เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ มาอัพให้แล้วค่ะ เม้น โหวตกันเยอะๆนะ