Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่ 22
“โอ๊ย! เฟย์จะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“ใจเย็นๆน่ะเฟย์เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง เชื่อพี่สิ พี่ว่าเฟย์สงบสติอารมณ์ก่อนนะ”  ฟางเอ่ยปรามน้องสาว
“จะให้เฟย์ใจเย็นได้ไง เมื่อกี้ยัยเกลโทรมาบอกเฟย์ว่ายัยแก้วท้อง! ส่วนพ่อเด็กก็เอาแต่ประคบประหงบลูกของใครก็ไม่รู้ แต่ลูกของตัวเองกลับไม่สนใจ เฮอะ แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน”  เฟย์พูดอย่างโมโหจนทุกคนทำหน้าเอือมระอาเพราะรู้จักนิสัยเธอดี
“ที่รักคร๊าฟ ที่ไอ่โมะไปดูแลลูกคนอื่นน่ะ เพราะมันทำตามแผนเรานะ มันไม่ได้รัก ดา ซักหน่อย”
“นี่ไอ่กบหุบปากไปเลยนะ ผู้ชายน่ะสันดานมันก็เหมือนกันหมด ถ้านายนั่นไม่ไปยุ่งกับ ยัยชนีชลิดา นั่นตั้งแต่ตอนแรก เรื่องทุกอย่างมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก” 
“แต่.....”
“แต่อะไรห๊ะไอ่กบ อย่ามาถึยงหรือมันไม่จริง พวกนายมันก็นิสัยเดียวกันหมดนี่” 
“อ้าวยัยหัวหอมพูดให้ดีๆนะ ฉันไปเกี่ยวอะไรกับไอ่เขื่อนด้วย นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องของเมียสุดที่รักนะ ต่อยหน้าหงายไปแล้ว”  ป๊อปลุกขึ้นมาพูด
“หยุดถียงกันได้แล้ว! เวลานี้เราสมควรมาแก้ปัญหาสิไม่ใช่ทะเลาะกันเองแบบนี้ โตๆกันแล้วนะทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ เฟย์ก็หยุดบ่นได้แล้ว ส่วนป๊อปก็หยุดอยู่นิ่งๆห้ามทะเลาะกันอีก!”   ฟางที่นั่งเงียบมานานเริ่มรำคาญกับเสียวทะเลาะก็เลยหันมาดุทั้งหมด
“ก็ได้!”  ทั้งสามตอบพร้อมกันพร้อมกันนั่งที่ประจำของตัวเอง
.
.
.
“แม่ครับ แม่ครับ”   เสียงเล็กๆปลุกร่างบางที่นอนอยู่ให้ตื่นขึ้นมา
“น้องกรานต์ ไปไหนมาลูก แม่ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว ฟอด~~”  เธอพูดแล้วก้มลงไปหอมแก้มลูกชาย
“กรานต์ไปบ้านลุงกวินมาครับ แม่ครับอาเควินมาหาแม่ครับ กรานต์บอกให้อาเควินไปรออยู่ที่สวนดอกไม้เห็นบอกว่ามีธุระจะคุยกับแม่ด้วย”  เด็กชายตัวน้อยบอกแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม จะไม่ให้มีความสุขได้ไงล่ะ ก็วันนี้ก้านพลูหลานสาวของเควินก็มาที่นี่ด้วย น้องกรานต์เลยขออาสาพาก้านพลูไปเที่ยวเล่นแต่ถูกคุณน้าคนสวยอย่างน้าเกลสั่งให้มาตาม แม่ของตัวเองซะก่อน
“เดี๋ยวแม่ไปจ๊ะ เอ๋ ลูกชายแม่ดูท่าทางรีบๆนะจะไปเล่นที่ไหนอีกรึเปล่าหรือว่าหนูก้านพลูมาด้วย ฮ่าๆ”   เมื่อถูกผู้เป็นแม่ถามน้องกรานต์ก็ยืนบิดตัวด้วยความเขินตรงหน้าแม่ แหม!แม่ก็พูดตรงไปนะเด็กอย่างกรานต์ก็มีความรักได้เหมือนกันนะครับ ^//^
“แม่ครับ! โตขึ้นกรานต์จะแต่งงานกันก้านพลูแม่จะห้ามกรานต์รึเปล่าครับ?”
“หึ เรานี่เป็นเด็กเป็นเล็กหัดคิดเรื่องแต่งงานแล้วนะ รอให้โตกว่านี้ก่อนเถอะแล้วค่อยว่ากัน”
“ง่า แม่อ่า จิ๊”   เด็กจิ๊ปากไม่พอใจทำเอาผู้เป็นแม่อดหัวเราะไม่ได้
“ไปได้แล้วเดี๋ยวหนูก้านพลูรอนานนะครับ”
“ครับผม จุ๊บ”  น้องกรานต์พูดก่อนนะจุ๊บแก้มผู้เป็นแม่แล้วรีบวิ่งออกไปทันที
       น้องกรานต์ออกไปได้ไม่นานแก้วก็ไปหาเควินที่นั่งถ่ายภาพวิวสวยๆอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่ไว้สำหรับให้นักท่องเที่ยวหรือแขกมาชมวิว ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ท่ามกลางบรรดาแขกที่มาพักที่นี่จำนวนไม่น้อย ปกติที่แห่งนี้จะมีผู้คนสนใจเป็นพิเศษ เพราะนอกจากที่นี่จะอากาศดีแล้วยังมีพืชพรรณดอกไม้สวยๆต่างๆให้ชมอีกด้วย
“เควินเป็นไง รอแก้วนานมั้ย?”  ร่างบางสกิดเควินที่กำลังนั่งถ่ายภาพวิวอยู่
“ไม่นานหรอก กำลังเพลินอยู่พอดี ^^”
“เควินนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ยังถ่ายรูปสวยเหมือนเดิมฝีมือไม่เคยเปลี่ยน”    แก้วพูดพร้อมกับเอากล้องในมือของเควินมาดู
“ฮ่าๆ ชมกันเกินไปนะเนี่ย”
“ เห็นน้องกรานต์บอกแก้วว่าเควินมีธุระจะคุยกับแก้ว มีอะไรเหรอ?”
“เราว่าไปคุยกันที่อื่นเถอะ ที่นี่ไม่เหมาะเท่าไร”  เควินพูดพร้อมกับส่องสายคามองแขกที่มาพักไปมา
“อ๋อ เข้าใจล่ะได้สิ ตามแก้วมาสิ”   แก้วเดินนำเควินไปโต๊ะหินอ่อนใกล้ๆกับสวยดอกไม้ที่นี่ไม่ค่อยมีนักท่องหรือแขกเท่าไร อาจเป็นเพราะไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไรมั้ง
“ตกลงมีอะไรจะคุยกับแก้วเหรอ”
“เอ่อ..คือ..ถ้าเกิดเราพูดแก้วห้ามโกรธเรานะ”
“อืมได้สิ แก้วไม่โกรธ”
“คือ..................................”

 

 
ไรเตอร์หายไปนานเลย ที่จริงกะจะเลิกแต่งแล้ว แต่มีคนอ่านเรื่องนี้ อาจจะสั้นไปหน่อยนะ ไว้ไรเตอร์จะพยายามอัพให้อีกที