Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่ 21

 “ฮึก แหวะ! แหวะ!”    เสียงอาเจียนของหญิงสาวร่างบางดังมาจากห้องน้ำ เป็นจังหวะเดียวกับที่เกลมาหาพี่สาวพอดี จังหวะนั้นเองหญิงสาวที่อาเจียนอยู่ก็เป็นลมหมดสติไป แต่โชคดีที่เกลมารับไว้ทันไม่งั้นหญิงสาวคงล้มหัวฟาดพื้นไปแล้ว

“พี่แก้ว! พี่แก้ว ใครที่อยู่ข้างนอกน่ะมาช่วยอุ้มพี่แก้วที”   เกลตะโกนเรียก

“ครับคุณเกลมีอะไรครับ”

“ช่วยฉันอุ้มพี่แก้วไปที่เตียงหน่อย แล้วไปตามหมอมาด้วยนะ”   พูดจบเกลก็ช่วยอุ้มร่างที่หมดสติของพี่สาวไปยังเตียงแล้วให้คนโทรเรียกหมอมาตรวจอาการของร่างบางที่อยู่บนเตียง จนเวลาผ่านไปไม่นาน หมอก็มาถึง แล้วตรวจร่างกายของแก้วอย่างละเอียด ก่อนจะเอ่ยอย่างยิ้มๆ

“คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ อาการธรรมดาของคนตั้งครรภ์น่ะและอีกอย่างช่วยนี้คนไข้พักผ่อนน้อย ร่างกายเลยอ่อนเพลีย ช่วงนี้ก็อย่าให้คนไข้ทำงานหนักแล้วก็อย่าเครียดนะครับ เพราะจะเป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง ไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวหมอจัดยาให้แล้ว งั้นขอตัวกลับก่อนนะครับ”   คุณหมอบอกรายละเอียดให้เกลฟังแล้วเดินออกจากห้องไป เกลถึงกับตกใจถ้าพี่สาวเธอรู้แล้วจะเป็นยังไง อีกอย่างตอนนี้เรื่องวุ่นวายก็เต็มไปหมด พ่อของเด็กที่อยู่ในท้องก็ต้องไปรับผิดชอบผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งไม่ใช่พี่สาวเธอ นี่หลานของเธออีกคนก็ต้องเกิดมาโดยไม่มีพ่ออีกแล้วงั้นเหรอ?

“อือ..เกล..พี่..ท้องใช่มั้ย..ฮึก..ฮื่อๆ”   แก้วทีตื่นขึ้นมาแล้วได้ยินสิ่งที่คุณหมอพูดทั้งหมดเอ่ยขึ้น โดยที่น้ำตาค่อยๆไหล ไม่ใช่เพราะเสียใจที่ตัวเองท้อง เธอดีใจต่างหากแต่ที่ร้องให้เพราะเธอไม่อยากให้ลูกได้มารับรู้ว่าพ่อของเค้าเองไม่มีโอกาสอยู่กับลูกของเธอแล้ว

“พี่แก้ว..”   เกลพูดเสียงอ่อยลง สงสารพี่สาวจับใจเป็นเพราะโทโมะผู้ชายเลวคนนั้น ถ้าเขาไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับพี่สาวเธอตั้งแต่ตอนแรกทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้ ถ้าพี่สาวเธอไม่กลับไปคืนดีกับเขา พี่สาวรวมถึงหลานชายของเธอก็ไม่ต้องดิ้นด้นกลับมาที่นี้ด้วยความเจ็บช้ำเจ็บปวดหรอก กี่ครั้งแล้วที่เธอเห็นน้ำตาของพี่สาวสุดที่รัก คอยดูนะเธอจะไม่ยอมให้เขาพาพี่สาวของเธอรวมถึงหลานๆของเธอกลับไปหาเขาอีกแน่

“พี่ต้องเข้มแข็งนะ อย่าร้องให้สิเดี๋ยวหลานของเกลไม่แข็งแรงน้า เห็นมั้ยร้องให้จนไม่สวยแล้วนะ 55”   เกลพูดติดตลก จนแก้วกลับมายิ้มบางๆให้อีกครั้งเพราะไม่อยากทำให้น้องสาวไม่สบายใจไปมากกว่านี้

“ขอบใจนะเกลที่เป็นห่วงดูแลพี่ พี่รักเกลนะ”

“เกลก็รักพี่ค่ะ”   พูดจบสองพี่น้องก็โผล่เข้ากอดกัน

“ เกลๆ ปล่อยพี่ก่อน หายใจไม่ออก 55”

“เกลขอโทษๆ เอ่อต่อไปนี้พี่ห้ามทำงานหนัก พักผ่อนเยอะด้วยล่ะ เกลต้องไปก่อนวันนี้มีประชุม เดี๋ยวเกลสั่งให้แม่บ้านเอานมมาให้นะ”

“ จ๊ะ”    แก้วยิ้มให้เกลที่เดินละลิ่วออกไป มือบางแต่ลงบนหน้าท้องที่เริ่มนูนขึ้นมานิดหน่อย ต่อไปนี้เธอต้องเข้มแข็งไม่ร้องให้เพื่อลูก ลูกของเธอ...

.

.

.

“โทโมะคะ คุณว่าดาใส่ชุดนี้แล้วเป็นไงบ้าง”

“ดาของผมใส่อะไรก็สวยทั้งนั้นแหละครับ”

วันนี้โทโมะพาชลิดามาลองชุดแต่งงานซึ่งงานแต่งงานของเขาจะจัดขึ้นอาทิตย์หน้า มาถึงร้านเวดดิ้ง ฝ่ายเจ้าสาวอย่าวชลิดายิ้มหน้าระรื่นถามนั้นถามนี่จนเขารำคาญไม่น้อย ใจก็คอยแต่ผวงห่วงผู้หญิงอกคนที่ไปจากเขาเมื่อสามเดือนที่แล้ว ว่าเธอกับลูกจะเป็นเป็นยังไงบ้าง

“งั้นดาเอาชุดนี้นะคะ เดี๋ยวดาไปเลือกชุดให้คุณดีกว่า คุณว่าดีมั้ย?...”

“.........”

“โทโมะ....โทโมะ...โทโมะคะ!”   ชลิดาเอ่ยเรียกชายหนุ่มตรงหน้าเสียงดังเริ่มงุดหงิดเล็กน้อย เพราะเขามัวแต่ใจลอยไม่สนใจเธอสักเรื่อง

“ครับๆ เอ่อ...ดาว่าไงก็ว่าไปตอบนั้นแหละครับ”  โทโมะพูดเมื่อเห็นสีหน้าของผู้หญิงตรงหน้าเริ่มไม่พอใจ

“ถ้าคุณไม่อยากแต่งงานกับดา ก็ไม่เป็นไรค่ะ ลูกคนเดียวดาเลี้ยงได้”  ชลิดาบีบน้ำตาเล็กน้อยเพื่อเรียกร้องความสงสารจากชายหนุ่ม

ตอนนี้สั้นไปป่าว? ช่วงนี้ไรเตอร์มึนๆงงๆ แต่งได้ไม่ดี (ที่จริงก็ไม่ดีตั้งแต่แรกนั่นแหละ) โรงเรียนไรเตอร์ใกล้เปิดแล้วด้วย คงไม่มีเวลามาอัพให้เท่าไรนะ แต่ไรเตอร์จะพยายาม เม้น โหวตเยอะนะค่าบ ^^