Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่16
      เมื่อถึงตอนเย็นโทโมะรีบกลับมาบ้านทันที เพราะเขาไม่แน่ใจว่าชลิดาจะทำอะไรแก้วกับน้องกรานต์หรือเปล่า
“แก้ว นมครับ เห็นแก้วกับน้องกรานต์ไม่ครับ”     เมื่อมาถึงบ้านเขาก็รีบรียกหาแก้ว
“คุณแก้วกับคุณหนูเล็กเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่นน่ะคะ”       เขาไม่รอ้ารีบเดินไปหาหญิงสาวกับลูกทันที เมื่อมาถึงก็โล่งอกเพราะแก้วกับลูกไม่เป็นอะไรแ แถมยังนั่งดูทีวีหัวเราะกันอย่างสนุก
“ทำอะไรกันอยู่ครับสองคนแม่ลูก ฟอด~  ฟอด~”     พูดจบก็เดินเข้าไปหอมแก้มภรรยาและลูกชาย
“พ่อกลับมาแล้ว ^^ “
“ครับ หิวรึยังเอ่ย”    
“แล้วพี่ล่ะคะหิวรึยังเดี๋ยวแก้วไปทำอาหารให้ทานนะ”      แก้วลุกากโซฟาแต่ถูกมือหนาจับไว้
“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวพี่พาแก้วกับน้องกรานต์ไปกินข้าวนอกบ้านเอง”
“จะดีเหรอคะ พี่พึ่งกลับมาเหนื่อยๆนะ”
“เย้พ่อจะพากรานต์ไปกินข้าวข้างนอก งั้นกรานต์ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ”     น้องกรานต์วิ่งขึ้นไปแต่งตัว ด้วยความดีใจ
“อย่าวิ่งสิครับน้องกรานต์เดี๋ยวตกบันไดนะ”
“ฮ่าๆ แก้วพี่เมื่อยตัวแล้วอ่ะ เดี๋ยวอาบน้ำให้พี่หน่อยนะครับ^^” 
“หา....เอ่อ...ก็ได้ค่ะ”     พูดจบโทโมะก็พาแก้วขึ้นไปอาบน้ำซึ่งเขาก็นอนรออยู่ในอ่างแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่ค่อยกล้าได้แต่ยืนแข็งทือข้างอ่างจนเขาต้องฉุดให้ลงอ่างด้วยกัน
“ปล่อยแก้วนะ ทำยังงี้แก้วก็อาบให้พี่ไม่สะดวกน่ะสิ”
“งั้นเรามาช่วยกันอาบดีไหม”    เขายิ้มกรุ่มกริ้มทำเอาแก้วหน้าแดงด้วยความเขิน  โทโมะก็ค่อยถอดเสื้อผ้าของเขาและของเธอออก จนบนร่างทั้งสองไม่มีสิ่งในปกปิด แก้วถึงกับตาโตเมื่อเห็นความเป็นของเขา จนเขาสังเกตและแอบยิ้มน้อยๆ
“ไหนบอกจะอาบน้ำให้พี่ไง เอาสบู่มาสิ”       แก้วค่อยๆเอื้อมไปหยิบสบู่แล้วถูทั่วอกแกร่ง แล้วค่อยเลื่อนมือลงต่ำ
“แก้วว่าพี่ถูต้องนั้นเองเถอะแก้วไปแล้ว”    เธอพูดแล้วทำท่าจะคว้าผ้าเช็ดตัวแต่ด้วยความเร็วของชายหนุ่มกลับคว้าเธอลงอ่าง
“เดี๋ยวสิพี่ยังไม่ได้ถูตัวให้แก้วเลยนะมันไม่ยุติธรรม”      เขากระซิบข้างหู ทำเอาเธอคลิ้มหนัก ให้ตายสิเธอบังคับตัวเองไม่ได้และโทโมะก็เริ่มบีบเคล้นหน้าอกขาวเรื่อยๆ ไม่อยากคิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะมีอิทธิพลมากมายกับเธอขนาดนี้ เขาค่อยเอาหน้าซุกกับลำคอขาว โดยมือทั้งสองข้างก็บีบเคล้นหน้าอกไปเรื่อยๆ
“ยะ หยุด ก่อนค่ะ แก้วว่ารีบอาบก่อนนะเดี๋ยวน้องกรานต์รอนาน”    แก้วรบห้ามเพราะกลัวว่ามันจะเกินเลยไปมากกว่านี้
“ฮึ่ย! ก็ได้”   โทโมะผละออกจากตัวเธออย่างหงุดหงิด เพราะโดนขัดใจ
“งอนแก้วเหรอ”
“เปล่า”    ชายหนุ่มตอบกลับมาอย่างเย็นชา ก่อนที่จะลุกออกจากอ่างน้ำไปใส่เสื้อผ้า โดยที่ไม่รอหญิงสาวเลย แก้วอยู่ในห้องน้ำสักพักก็ออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะต้องรอให้โทโมะเปลี่ยนเสร็จก่อน เมื่อออกมาก็พบว่าเขาออกจากห้องไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงรีบแต่งตัวและเดินตามออกไป
“พ่อครับแม่มาแล้วเราไปกันเถอะ กรานต์หิวแล้ว”
“ไปครับ”    ชายหนุ่มพูดแล้วเดินขึ้นรถไปโดยไม่รอหญิงสาวเลย ระหว่างอยู่บนรถสองพ่อลูกก็คุยกันจนเหมือนจะลืมว่ามีเธอนั่งอยู่ด้วย จนเธอเกิดอาการย้อยใจเล็กๆ จนมาถึงร้านอาหาร ร้านที่เขาพามาเป็นร้านอาหารไทย ที่เมื่อสี่ปีก่อนเขาชอบพาเธอมาทานที่นี่บ่อยๆ
“จะรับอะไรดีครับ”    พนักงานเดินมาถามทันทีที่สามคนพ่อแม่ลูกมานั่ง
“จะสั่งอะไรก็สั่งสิ”    โทโมะพูดกับแก้ว
“คะ ขอเมี่ยงปลา ต้มยำกุ้ง ห่อหมกทะเล ผัดวุ้นเส้น เครื่องดื่ม พี่กับน้องกรานต์จะเอาน้ำอะไรรึเปล่าคะ”
“กรานต์เอาน้ำใบเตยครับ”
“น้ำอะไรก็ได้สั่งๆมาเถอะ”    โทโมะพูด
“เอ่อน้ำใบเตยสามแก้วเลยแล้วกันคะ แค่นี้แหละคะ”
“รอสักครู่นะครับ”    พนักงานเสริฟ์ เดินออกไปส่วนสองพ่อลูกก็นั่งคุยกันเหมือนจนลืมเธอไปซะเสียสนิท นั่งสักพักไม่นาน อาหารที่สั่งก็มาเสริฟ์ทุกคนนั่งทานกันไป ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นเหมือนส่วนเกิน

“แก้วไปห้องน้ำก่อนนะคะ”    หญิงสาวเอ่ยบอกชายหนุ่มเขาแค่เงยหน้าขึ้นแล้วก้มลงทานต่อ แก้วเดินเข้าห้องน้ำ อยู่ๆน้ำตาก็ไหล เธอน้อยใจที่ชายหนุ่มและลูกไม่สนใจเธอ เมื่อออกจากห้องน้ำ แก้วแอบออกจากร้านโบกแท็กซี่กลับบ้านเพราะอึดอัดที่ต้องอยูแบบตัวเองเป็นส่วนเกิน เมื่อถึงบ้านแล้ว จึงส่งข้อความไปบอกโทโมะ

 
 
ทะเลาะกันอีกแล้ว แอบน้อยใจแทนแก้วเหมือนกัน 55 (แต่แกเป็นคนแต่งนะยะ) 55 ติดตามต่อไปนะ อย่าลืมเม้น โหวต ให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ จุ๊บๆ