Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่15

       แก้วกับโทโมะตื่นนอนแต่เช้าเพราะวันนี้เขาบอกกับเธอว่าจะพาไปจดทะเบียนสมรส เพราะอยากให้เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และอีกอย่างที่รีบตื่นมาแต่เช้าเพราะชายหนุ่มต้องรีบไปบริษัทด้วย เพราะพ่อของเขาไปคุมบริษัทที่ญี่ปุ่นจึงฝากทางนี้ให้เขาดูแล

“วันนี้พี่ต้องรีบไปบริษัทไม่ใช่เหรอค่ะ”     แก้วถามในขณะที่ชายหนุ่มกำลังขับรถ

“อืมใช่ แล้วยังไงล่ะครับ”     เขาตอบกลับอย่างอารมณ์ดี จะไม่ให้อารมณ์ดีได้ไงล่ะ วันนี้หญิงสาวไม่ขัดใจเขาสักอย่างเดียว ซ้ำยังทำหน้าที่เป็นภรรยที่ดี ทั้งจัดเสื้อผ้าทำอาหาร ให้เขา

“ถ้าพี่รีบไว้วันหลัง เราค่อยมาจดทะเบียนก็ได้นะคะ อีกอย่างแก้วต้องไปอยู่เป็นเพื่อนน้องกรานต์ด้วย”     เมื่อเช้าตอนที่เธอลงมาข้างล่าง ก็เห็นน้องกรานต์นั่งดูการ์ตูนกับพี่เลี้ยงอยู่ เมื่อเห็นเธอวิ่งมากอดแล้วบอกเธอว่า ‘เมื่อวานกรานต์แค่แกล้งพ่อกับแม่เอง’ มันน่านักเจ้าลูกชายตัวดี แต่ด้วยความที่โทโมะรีบเธอจึงต้องฝากน้องกรานต์ไว้กับป้าแจ่มและก็พี่เลี้ยงไว้

“ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไปทันอยู่แล้วน่ะ”

“คร้า  พ่อคนเก่ง”      เธอไม่วายแอบประชดสามี นั่งบนรถสักพัก เขาก็พาเธมาถึงอำเภอและจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อย เขาก็แวะพาเธอมาส่งบ้าน

“ขับรถดีๆนะค่ะ”

“ครับ ฟอด~”     โทโมะอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนวลนั้นสักฟอดแล้วขับรถออกไป

“เย้ๆ แม่กลับมาแล้ว”     น้องกรานต์วิ่งมาหาผู้เป็นแม่

“ว่าไงครับ คนเก่ง”

“แม่ครับกรานต์อยากไปเที่ยว”  

“อยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะครับ”     แก้วถามลูกชาย เธออยู่น้องกรานต์คงเหงาน่าดูที่นี่น้องกรานต์ไม่มีเพื่อนต่างกับที่ลูกของเธออยู่ที่นู่นน้องกรานต์มักจะไปเที่ยวเล่นอยู่ที่บ้านของกวิน กวินเป็นคนรักเด็กเขามักจะชวนน้องกรานต์ไปเที่ยวหรือชวนไปเล่นเสมอ เมื่อมาอยู่ที่นี่น้องกรานต์ก็คงคิดถึงที่นู่นบ้างเป็นธรรมดา

“กรานต์คิดถึงน้าเกล กับลุงกวินครับกรานต์อยากไปเล่นที่บ้านลุงกวิน”  

“เอิ่ม...งั้นเดียวแม่โทรไปหาน้าเกลกับลุงกวินให้นะครับ ดีมั้ย”        แก้วเสนอเพราะเธอไม่รู้จะทำยังไงถ้าเธอขอโทโมะกลับไปเชียงใหม่เขาคงไม่ยอมแน่ ตอนนี้เขาก็ยุ่งๆอยู่ด้วยเธอจึงไม่กล้ารบกวน

“ไม่เอา น้องกรานต์จะไปหาน้าเกลกับลุงกวิน ฮื่อๆ”   น้องกรานต์ร้องให้

“น้องกรานต์อย่าดื้อสิครับ ถ้าน้องกรานต์ไปพ่อก็ต้องอยู่คนเดียวสิน้องกรานต์ไม่รักพ่อเหรอครับ”

“ฮึก.รักครับ น้องกรานต์รักพ่อ พ่อกับแม่ก็ไปด้วยสิครับ ฮื่อ..”

“พ่อเขางานยุ่งน่ะครับ น้องกรานต์อย่าดื้อกับแม่แบบนี้สิ แม่จะไม่รักน้องกรานต์แล้วนะ”    

“ฮื่อๆ ไม่เอา กรานต์ไม่ดื้อแล้วก็ได้ครับ แต่แม่ต้องสัญญษนะครับว่าแม่จะพาน้องกรานต์ไปหาน้าเกลกับลุงกวิน”       น้องกรานต์หยุดร้องแล้วยื่นนิ้วก้อยมาให้เธอเกี่ยวแก้วยิ้มแล้วเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกับลูกชาย

“ครับแม่สัญญา เดี๋ยวเราโทรไปหาน้าเกลกับลุงกวินกันดีกว่าเนอะ ไปครับ”

.

.

.

          โทโมะนั่งทำงานอยู่ในห้อง อย่างอารมณ์ดี เมื่อคิดถึงหน้าลูกหน้าเมียทำให้เขามีกำลังใจมากขึ้น ตั้งแต่เข้ามาในบริษัทเขาก็ยังยิ้มไม่หยุด จนพนักงานในบริษัทต่างมองเขาด้วยความแปลกใจ

“อารมณ์ดีจังนะค่ะ โทโมะ”     ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน ด้วยสีหน้าเย็นชารอยยิ้มเมื่อกี้รีบหุบลงทันที

“เธอธุระอะไรกับฉัน”     เขาตอบกลับแบบเรียบๆแล้วก้มลงทำงานต่อ

“แหม คุณพูดเหมือนคุณกับดาไม่เคยรู้จักกันอย่างนั้นแหละ ทั้งทีเราเคย....”

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ชลิดา! ฉันจำได้ว่าฉันเคลียร์กับเธอรู้เรื่องแล้วนะ”       เขาตะวาดใส่หญิงสาวผู้มาเยือนจนเธอ ตกใจ แต่ก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมายิ้มอีกครั้งพร้อมทั้งเอามือมาคล้องคอชายหนุ่ม

“ดาแค่คิดถึงคุณน่ะ”

“หึ! คิดถึงหรอกผู้หญิงร่านหลายผัวแบบเธอมันชั้นต่ำสิ้นดี คิดจะมาเล่นลิ้นอะไรอีกล่ะ”       เขาพูดแล้วสะบัดมือของเธอที่โอบรอบคอเขาไปอย่างไม่ใยดีพร้อมกับกรีดรอยยิ้มเหยียดหยาม

“โทโมะมันจะมากไปแล้วนะ อย่างลืมสิ อย่างน้อยดาก็เป็นเมียคุณ!”

“เฮอะ เมียเหรอเธอมันก็แค่โสเภณีผู้หญิงที่เป็นของเล่นของฉันคนหนึ่งเท่านั้นแหละ และอย่าคิดว่าจะจับฉันได้ง่ายๆ ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ!”

“ที่คุณทำแบบนี้กับดาเพราะนังนั่นใช่มั้ยมันมีดีอะไรนักหนา คุณถึงหลงมันขนาดนี้ จนถึงกับเฉดหัวดาออกไปจากชีวิตคุณน่ะ บอกดามาสิ บอกดามา!”     หญิงสาวตรงหน้าพูโพลางเย่าตัวชายหนุ่มจนเขาโมโห ผลักเธอลงกับพื้น

“เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกเมียฉันว่านัง  ไม่เป็นโสเภณี ขายตัวแลกเศษเงินแบบเธอ”

“ได้ในเมื่อคุณพูดแบบนี้กับดา ดาก็จะไม่ปล่อยคุณกับนังแก้วแล้วก็ลูกของมันให้มีความสุขหรอก จำไว้”

สงสัยกันรึเปล่าว่า ‘ชลิดา’ เป็นใครเกี่ยวข้องอะไรกับแก้วและโทโมะ ต้องติดตามนะคร้า เม้นโหวตเยอะๆนะคะ