Chance ขอเพียงโอกาส
9.4
เขียนโดย benrodjana
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.53 น.
24 ตอน
263 วิจารณ์
50.35K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 21.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่15
แก้วกับโทโมะตื่นนอนแต่เช้าเพราะวันนี้เขาบอกกับเธอว่าจะพาไปจดทะเบียนสมรส เพราะอยากให้เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และอีกอย่างที่รีบตื่นมาแต่เช้าเพราะชายหนุ่มต้องรีบไปบริษัทด้วย เพราะพ่อของเขาไปคุมบริษัทที่ญี่ปุ่นจึงฝากทางนี้ให้เขาดูแล
“วันนี้พี่ต้องรีบไปบริษัทไม่ใช่เหรอค่ะ” แก้วถามในขณะที่ชายหนุ่มกำลังขับรถ
“อืมใช่ แล้วยังไงล่ะครับ” เขาตอบกลับอย่างอารมณ์ดี จะไม่ให้อารมณ์ดีได้ไงล่ะ วันนี้หญิงสาวไม่ขัดใจเขาสักอย่างเดียว ซ้ำยังทำหน้าที่เป็นภรรยที่ดี ทั้งจัดเสื้อผ้าทำอาหาร ให้เขา
“ถ้าพี่รีบไว้วันหลัง เราค่อยมาจดทะเบียนก็ได้นะคะ อีกอย่างแก้วต้องไปอยู่เป็นเพื่อนน้องกรานต์ด้วย” เมื่อเช้าตอนที่เธอลงมาข้างล่าง ก็เห็นน้องกรานต์นั่งดูการ์ตูนกับพี่เลี้ยงอยู่ เมื่อเห็นเธอวิ่งมากอดแล้วบอกเธอว่า ‘เมื่อวานกรานต์แค่แกล้งพ่อกับแม่เอง’ มันน่านักเจ้าลูกชายตัวดี แต่ด้วยความที่โทโมะรีบเธอจึงต้องฝากน้องกรานต์ไว้กับป้าแจ่มและก็พี่เลี้ยงไว้
“ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไปทันอยู่แล้วน่ะ”
“คร้า พ่อคนเก่ง” เธอไม่วายแอบประชดสามี นั่งบนรถสักพัก เขาก็พาเธมาถึงอำเภอและจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อย เขาก็แวะพาเธอมาส่งบ้าน
“ขับรถดีๆนะค่ะ”
“ครับ ฟอด~” โทโมะอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนวลนั้นสักฟอดแล้วขับรถออกไป
“เย้ๆ แม่กลับมาแล้ว” น้องกรานต์วิ่งมาหาผู้เป็นแม่
“ว่าไงครับ คนเก่ง”
“แม่ครับกรานต์อยากไปเที่ยว”
“อยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะครับ” แก้วถามลูกชาย เธออยู่น้องกรานต์คงเหงาน่าดูที่นี่น้องกรานต์ไม่มีเพื่อนต่างกับที่ลูกของเธออยู่ที่นู่นน้องกรานต์มักจะไปเที่ยวเล่นอยู่ที่บ้านของกวิน กวินเป็นคนรักเด็กเขามักจะชวนน้องกรานต์ไปเที่ยวหรือชวนไปเล่นเสมอ เมื่อมาอยู่ที่นี่น้องกรานต์ก็คงคิดถึงที่นู่นบ้างเป็นธรรมดา
“กรานต์คิดถึงน้าเกล กับลุงกวินครับกรานต์อยากไปเล่นที่บ้านลุงกวิน”
“เอิ่ม...งั้นเดียวแม่โทรไปหาน้าเกลกับลุงกวินให้นะครับ ดีมั้ย” แก้วเสนอเพราะเธอไม่รู้จะทำยังไงถ้าเธอขอโทโมะกลับไปเชียงใหม่เขาคงไม่ยอมแน่ ตอนนี้เขาก็ยุ่งๆอยู่ด้วยเธอจึงไม่กล้ารบกวน
“ไม่เอา น้องกรานต์จะไปหาน้าเกลกับลุงกวิน ฮื่อๆ” น้องกรานต์ร้องให้
“น้องกรานต์อย่าดื้อสิครับ ถ้าน้องกรานต์ไปพ่อก็ต้องอยู่คนเดียวสิน้องกรานต์ไม่รักพ่อเหรอครับ”
“ฮึก.รักครับ น้องกรานต์รักพ่อ พ่อกับแม่ก็ไปด้วยสิครับ ฮื่อ..”
“พ่อเขางานยุ่งน่ะครับ น้องกรานต์อย่าดื้อกับแม่แบบนี้สิ แม่จะไม่รักน้องกรานต์แล้วนะ”
“ฮื่อๆ ไม่เอา กรานต์ไม่ดื้อแล้วก็ได้ครับ แต่แม่ต้องสัญญษนะครับว่าแม่จะพาน้องกรานต์ไปหาน้าเกลกับลุงกวิน” น้องกรานต์หยุดร้องแล้วยื่นนิ้วก้อยมาให้เธอเกี่ยวแก้วยิ้มแล้วเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกับลูกชาย
“ครับแม่สัญญา เดี๋ยวเราโทรไปหาน้าเกลกับลุงกวินกันดีกว่าเนอะ ไปครับ”
.
.
.
โทโมะนั่งทำงานอยู่ในห้อง อย่างอารมณ์ดี เมื่อคิดถึงหน้าลูกหน้าเมียทำให้เขามีกำลังใจมากขึ้น ตั้งแต่เข้ามาในบริษัทเขาก็ยังยิ้มไม่หยุด จนพนักงานในบริษัทต่างมองเขาด้วยความแปลกใจ
“อารมณ์ดีจังนะค่ะ โทโมะ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน ด้วยสีหน้าเย็นชารอยยิ้มเมื่อกี้รีบหุบลงทันที
“เธอธุระอะไรกับฉัน” เขาตอบกลับแบบเรียบๆแล้วก้มลงทำงานต่อ
“แหม คุณพูดเหมือนคุณกับดาไม่เคยรู้จักกันอย่างนั้นแหละ ทั้งทีเราเคย....”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ชลิดา! ฉันจำได้ว่าฉันเคลียร์กับเธอรู้เรื่องแล้วนะ” เขาตะวาดใส่หญิงสาวผู้มาเยือนจนเธอ ตกใจ แต่ก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมายิ้มอีกครั้งพร้อมทั้งเอามือมาคล้องคอชายหนุ่ม
“ดาแค่คิดถึงคุณน่ะ”
“หึ! คิดถึงหรอกผู้หญิงร่านหลายผัวแบบเธอมันชั้นต่ำสิ้นดี คิดจะมาเล่นลิ้นอะไรอีกล่ะ” เขาพูดแล้วสะบัดมือของเธอที่โอบรอบคอเขาไปอย่างไม่ใยดีพร้อมกับกรีดรอยยิ้มเหยียดหยาม
“โทโมะมันจะมากไปแล้วนะ อย่างลืมสิ อย่างน้อยดาก็เป็นเมียคุณ!”
“เฮอะ เมียเหรอเธอมันก็แค่โสเภณีผู้หญิงที่เป็นของเล่นของฉันคนหนึ่งเท่านั้นแหละ และอย่าคิดว่าจะจับฉันได้ง่ายๆ ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ!”
“ที่คุณทำแบบนี้กับดาเพราะนังนั่นใช่มั้ยมันมีดีอะไรนักหนา คุณถึงหลงมันขนาดนี้ จนถึงกับเฉดหัวดาออกไปจากชีวิตคุณน่ะ บอกดามาสิ บอกดามา!” หญิงสาวตรงหน้าพูโพลางเย่าตัวชายหนุ่มจนเขาโมโห ผลักเธอลงกับพื้น
“เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกเมียฉันว่านัง ไม่เป็นโสเภณี ขายตัวแลกเศษเงินแบบเธอ”
“ได้ในเมื่อคุณพูดแบบนี้กับดา ดาก็จะไม่ปล่อยคุณกับนังแก้วแล้วก็ลูกของมันให้มีความสุขหรอก จำไว้”
“ได้ฉันจะคอยดูว่าเธอกับฉันใครจะแน่กว่ากัน ถ้าเกิดเธอทำอะไรเมียกับลูกฉันแม้แต่ปลายเล็บล่ะก้อเธอได้เห็นดีกับฉันแน่ หมดธุระแล้วใช่มั้ยงั้นก็เชิญออกไปได้แล้ว!” เขาไล่หญิงสาวตรงหน้าด้วยความกลัว เธจึงรีบออกไป ‘ฉันจะไม่ยอมแพ้แกแน่ ถ้าฉันไม่ได้แกก็ต้องไม่ได้โทโมะเหมือนกัน’
สงสัยกันรึเปล่าว่า ‘ชลิดา’ เป็นใครเกี่ยวข้องอะไรกับแก้วและโทโมะ ต้องติดตามนะคร้า เม้นโหวตเยอะๆนะคะ
แก้วกับโทโมะตื่นนอนแต่เช้าเพราะวันนี้เขาบอกกับเธอว่าจะพาไปจดทะเบียนสมรส เพราะอยากให้เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และอีกอย่างที่รีบตื่นมาแต่เช้าเพราะชายหนุ่มต้องรีบไปบริษัทด้วย เพราะพ่อของเขาไปคุมบริษัทที่ญี่ปุ่นจึงฝากทางนี้ให้เขาดูแล
“วันนี้พี่ต้องรีบไปบริษัทไม่ใช่เหรอค่ะ” แก้วถามในขณะที่ชายหนุ่มกำลังขับรถ
“อืมใช่ แล้วยังไงล่ะครับ” เขาตอบกลับอย่างอารมณ์ดี จะไม่ให้อารมณ์ดีได้ไงล่ะ วันนี้หญิงสาวไม่ขัดใจเขาสักอย่างเดียว ซ้ำยังทำหน้าที่เป็นภรรยที่ดี ทั้งจัดเสื้อผ้าทำอาหาร ให้เขา
“ถ้าพี่รีบไว้วันหลัง เราค่อยมาจดทะเบียนก็ได้นะคะ อีกอย่างแก้วต้องไปอยู่เป็นเพื่อนน้องกรานต์ด้วย” เมื่อเช้าตอนที่เธอลงมาข้างล่าง ก็เห็นน้องกรานต์นั่งดูการ์ตูนกับพี่เลี้ยงอยู่ เมื่อเห็นเธอวิ่งมากอดแล้วบอกเธอว่า ‘เมื่อวานกรานต์แค่แกล้งพ่อกับแม่เอง’ มันน่านักเจ้าลูกชายตัวดี แต่ด้วยความที่โทโมะรีบเธอจึงต้องฝากน้องกรานต์ไว้กับป้าแจ่มและก็พี่เลี้ยงไว้
“ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไปทันอยู่แล้วน่ะ”
“คร้า พ่อคนเก่ง” เธอไม่วายแอบประชดสามี นั่งบนรถสักพัก เขาก็พาเธมาถึงอำเภอและจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อย เขาก็แวะพาเธอมาส่งบ้าน
“ขับรถดีๆนะค่ะ”
“ครับ ฟอด~” โทโมะอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนวลนั้นสักฟอดแล้วขับรถออกไป
“เย้ๆ แม่กลับมาแล้ว” น้องกรานต์วิ่งมาหาผู้เป็นแม่
“ว่าไงครับ คนเก่ง”
“แม่ครับกรานต์อยากไปเที่ยว”
“อยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะครับ” แก้วถามลูกชาย เธออยู่น้องกรานต์คงเหงาน่าดูที่นี่น้องกรานต์ไม่มีเพื่อนต่างกับที่ลูกของเธออยู่ที่นู่นน้องกรานต์มักจะไปเที่ยวเล่นอยู่ที่บ้านของกวิน กวินเป็นคนรักเด็กเขามักจะชวนน้องกรานต์ไปเที่ยวหรือชวนไปเล่นเสมอ เมื่อมาอยู่ที่นี่น้องกรานต์ก็คงคิดถึงที่นู่นบ้างเป็นธรรมดา
“กรานต์คิดถึงน้าเกล กับลุงกวินครับกรานต์อยากไปเล่นที่บ้านลุงกวิน”
“เอิ่ม...งั้นเดียวแม่โทรไปหาน้าเกลกับลุงกวินให้นะครับ ดีมั้ย” แก้วเสนอเพราะเธอไม่รู้จะทำยังไงถ้าเธอขอโทโมะกลับไปเชียงใหม่เขาคงไม่ยอมแน่ ตอนนี้เขาก็ยุ่งๆอยู่ด้วยเธอจึงไม่กล้ารบกวน
“ไม่เอา น้องกรานต์จะไปหาน้าเกลกับลุงกวิน ฮื่อๆ” น้องกรานต์ร้องให้
“น้องกรานต์อย่าดื้อสิครับ ถ้าน้องกรานต์ไปพ่อก็ต้องอยู่คนเดียวสิน้องกรานต์ไม่รักพ่อเหรอครับ”
“ฮึก.รักครับ น้องกรานต์รักพ่อ พ่อกับแม่ก็ไปด้วยสิครับ ฮื่อ..”
“พ่อเขางานยุ่งน่ะครับ น้องกรานต์อย่าดื้อกับแม่แบบนี้สิ แม่จะไม่รักน้องกรานต์แล้วนะ”
“ฮื่อๆ ไม่เอา กรานต์ไม่ดื้อแล้วก็ได้ครับ แต่แม่ต้องสัญญษนะครับว่าแม่จะพาน้องกรานต์ไปหาน้าเกลกับลุงกวิน” น้องกรานต์หยุดร้องแล้วยื่นนิ้วก้อยมาให้เธอเกี่ยวแก้วยิ้มแล้วเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกับลูกชาย
“ครับแม่สัญญา เดี๋ยวเราโทรไปหาน้าเกลกับลุงกวินกันดีกว่าเนอะ ไปครับ”
.
.
.
โทโมะนั่งทำงานอยู่ในห้อง อย่างอารมณ์ดี เมื่อคิดถึงหน้าลูกหน้าเมียทำให้เขามีกำลังใจมากขึ้น ตั้งแต่เข้ามาในบริษัทเขาก็ยังยิ้มไม่หยุด จนพนักงานในบริษัทต่างมองเขาด้วยความแปลกใจ
“อารมณ์ดีจังนะค่ะ โทโมะ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน ด้วยสีหน้าเย็นชารอยยิ้มเมื่อกี้รีบหุบลงทันที
“เธอธุระอะไรกับฉัน” เขาตอบกลับแบบเรียบๆแล้วก้มลงทำงานต่อ
“แหม คุณพูดเหมือนคุณกับดาไม่เคยรู้จักกันอย่างนั้นแหละ ทั้งทีเราเคย....”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ชลิดา! ฉันจำได้ว่าฉันเคลียร์กับเธอรู้เรื่องแล้วนะ” เขาตะวาดใส่หญิงสาวผู้มาเยือนจนเธอ ตกใจ แต่ก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมายิ้มอีกครั้งพร้อมทั้งเอามือมาคล้องคอชายหนุ่ม
“ดาแค่คิดถึงคุณน่ะ”
“หึ! คิดถึงหรอกผู้หญิงร่านหลายผัวแบบเธอมันชั้นต่ำสิ้นดี คิดจะมาเล่นลิ้นอะไรอีกล่ะ” เขาพูดแล้วสะบัดมือของเธอที่โอบรอบคอเขาไปอย่างไม่ใยดีพร้อมกับกรีดรอยยิ้มเหยียดหยาม
“โทโมะมันจะมากไปแล้วนะ อย่างลืมสิ อย่างน้อยดาก็เป็นเมียคุณ!”
“เฮอะ เมียเหรอเธอมันก็แค่โสเภณีผู้หญิงที่เป็นของเล่นของฉันคนหนึ่งเท่านั้นแหละ และอย่าคิดว่าจะจับฉันได้ง่ายๆ ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ!”
“ที่คุณทำแบบนี้กับดาเพราะนังนั่นใช่มั้ยมันมีดีอะไรนักหนา คุณถึงหลงมันขนาดนี้ จนถึงกับเฉดหัวดาออกไปจากชีวิตคุณน่ะ บอกดามาสิ บอกดามา!” หญิงสาวตรงหน้าพูโพลางเย่าตัวชายหนุ่มจนเขาโมโห ผลักเธอลงกับพื้น
“เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกเมียฉันว่านัง ไม่เป็นโสเภณี ขายตัวแลกเศษเงินแบบเธอ”
“ได้ในเมื่อคุณพูดแบบนี้กับดา ดาก็จะไม่ปล่อยคุณกับนังแก้วแล้วก็ลูกของมันให้มีความสุขหรอก จำไว้”
“ได้ฉันจะคอยดูว่าเธอกับฉันใครจะแน่กว่ากัน ถ้าเกิดเธอทำอะไรเมียกับลูกฉันแม้แต่ปลายเล็บล่ะก้อเธอได้เห็นดีกับฉันแน่ หมดธุระแล้วใช่มั้ยงั้นก็เชิญออกไปได้แล้ว!” เขาไล่หญิงสาวตรงหน้าด้วยความกลัว เธจึงรีบออกไป ‘ฉันจะไม่ยอมแพ้แกแน่ ถ้าฉันไม่ได้แกก็ต้องไม่ได้โทโมะเหมือนกัน’
สงสัยกันรึเปล่าว่า ‘ชลิดา’ เป็นใครเกี่ยวข้องอะไรกับแก้วและโทโมะ ต้องติดตามนะคร้า เม้นโหวตเยอะๆนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ