Chance ขอเพียงโอกาส
เขียนโดย benrodjana
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.53 น.
แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 21.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่14
“เย้ถึงบ้านสักที กรานต์หิวแล้วครับแม่” แก้วขออนุญาตืหมอพาน้องกรานต์กลับบ้าน หมอยอมอนุญาติให้กลับได้เพราะอาการมาน่าเป็นห่วงเท่าไร เมื่อมาถึงบ้านน้องกรานต์ก็บ่นหิวทันที
“น้องกรานต์ไปดูทีวีกับคุณพ่อก่อนนะครับเดี๋ยวแม่ไปทำอะไรให้ทาน”
“ครับ ป่ะครับพ่อกรานต์อยากดูการ์ตูน” น้องกรานต์จับมือผู้เป็นพ่อลากไปดูทีวี แต่โทโมะก็ไม่วายแอบล้อแก้วเล่น
“ทำเผื่อพ่อด้วยนะครับแม่ พ่อก็หิวเมื่อกัน ฮ่าๆ”
“ฮึ ^^”
.
.
“ป้าแจ่มคะ คุณพ่อกับคุณแม่ไปไหนเหรอค่ะ”
“อ๋อ เห็นว่าบริษัทที่นู่นมีปัญหานิดหน่อยคะ ก็เลยไปขึ้นเครื่องไปที่นู่น แล้วคุณแก้วมาทำอะไรในครัวคะ”
“น้องกรานต์กับพี่โมะหิวน่ะคะ แก้วเลยมาทำอะไรให้ทาน”
“งั้นเดี๋ญวป้าช่วยค่ะ” ป้าแจ่มซึ่งเป็นแม่นมของโทโมะอาสาช่วย นางรู้สึกถูกชะตากับแก้วมากเพราะแก้วเป็นผู้หญิงนิสัยดี มีน้ำใจ ‘คุณหนูเลือกคนไม่ผิดเลยจริงๆ’
“งั้นก็ได้ค่ะ” แก้วยิ้มให้ป้าแจ่ม ทุกคนในบ้านไทยานนท์แห่งนี้ออกจะชอบหญิงสาวหมดทุกคนเพราะเธอเป็นมิตรและไม่ถือตัว แถมยังชื่นชมในความเก่งของเธอที่สามารถเลี้ยงน้องกรานต์ได้เป็นเด็กดีอีกด้วย
แก้วทำอาหารไปคุยกับป้าแจ่มไปจนทำอาหารเสร็จแล้วช่วยกันยกไปตั้งโต๊ะก่อนที่จะไปตามสองพ่อลูกมาทานข้าว
“ฝีมือทำกับข้าวของแม่อร่อยที่สุดเลย^^”
“น้องกรานต์แม่สอนหลายครั้งแล้วให้เค้ยวอาหารให้ละเอียดก่อนพูด” แก้วดุน้องกรานต์จนน้องกรานต์ทำหน้าเศร้า
“ไม่เห็นต้องไปว่าน้องกรานต์เลยนิแก้ว เห็นไหมลูกน้อยใจแล้ว ไม่น้อยใจนะครับคนเก่งของพ่อ”
“พี่ชอบให้ท้ายลูก”
“เรื่องแค่นี้เองน่ะแก้ว พี่ไม่เห็นว่ามันเป็นเรื่องใหญ่”
“เอ่อ คุณหนู คุณแก้วค่ะ” ป้าแจ่มเรียกแก้วกับโทโมะเพราะเห็นน้องกรานต์เริ่มร้องให้
“น้องกรานต์ โกรธแม่รึเปล่าลูกแม่ขอโทษ”
“เปล่าครับ กรานต์อิ่มแล้วกรานต์ไปนอนก่อนะครับ” น้องกรานต์พูดแล้วเดินขึ้นไปข้างบน
“แก้วขอตัวไปหาลูกก่อนนะ” แก้วเดินตามน้องกรานต์ไปตามด้วยโทโมะที่เดินตามแก้วไป แก้วเดินไปเคาะประตูเรียกน้องกรานต์
“กรานต์ง่วงแล้วครับ กรานต์อยากอยู่คนเดียว” เสียงน้องกรานต์ตอบกลับทำให้แก้วรู้สึกผิดเธอไม่น่าไปดุลูกเลย ใจนึงเป็นห่วงลูกใจจะขาดแต่อีกใจนึงก็คิดว่าบางทีน้องกรานต์อาจจะอยากอยู่คนเดียว
“แก้วพี่ว่า เราไปนอนเถอะ ปล่อยน้องกรานต์อยู่คนเดียวสักพักเถอะ”
“แต่...”
“ไปเถอะครับ ไม่ต้องห่วงลูกหรอก เดียวพรุ่งนี้น้องกรานต์ดีขึ้นเองแหละ” โทโมะพาแก้วเข้าห้องแล้วปิดประตู
“แก้วไปอาบน้ำก่อนนะ”
“เดี๋ยว พี่อาบอาบด้วย” โทโมะรีบอุ้มหญิงสาวเข้าห้องน้ำ หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ล้มลงบนเตียงและหลับไป
มาอัพให้แล้วนะ คิดถึงกันมั้ยเอ่ย ไรเตอร์อยากจะบอกทุกคนว่า ไรเตอร์จะมาอัพฟิคชั่น วันเว้นวันนะ เพราะคอมไม่ค่อยว่างเท่าไรต้องเล่นกับพี่ชายด้วย สุดท้ายนี้ไรเตอร์มีอะไรจะฝาก เม้น โหวต ให้ไรเตอร์ด้วยนะคร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ