Chance ขอเพียงโอกาส

9.4

เขียนโดย benrodjana

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.53 น.

  24 ตอน
  263 วิจารณ์
  50.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 21.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่14

  “เย้ถึงบ้านสักที กรานต์หิวแล้วครับแม่”    แก้วขออนุญาตืหมอพาน้องกรานต์กลับบ้าน หมอยอมอนุญาติให้กลับได้เพราะอาการมาน่าเป็นห่วงเท่าไร เมื่อมาถึงบ้านน้องกรานต์ก็บ่นหิวทันที

“น้องกรานต์ไปดูทีวีกับคุณพ่อก่อนนะครับเดี๋ยวแม่ไปทำอะไรให้ทาน”

“ครับ ป่ะครับพ่อกรานต์อยากดูการ์ตูน”     น้องกรานต์จับมือผู้เป็นพ่อลากไปดูทีวี แต่โทโมะก็ไม่วายแอบล้อแก้วเล่น

“ทำเผื่อพ่อด้วยนะครับแม่ พ่อก็หิวเมื่อกัน ฮ่าๆ”

“ฮึ ^^

.

.

“ป้าแจ่มคะ คุณพ่อกับคุณแม่ไปไหนเหรอค่ะ”    

“อ๋อ เห็นว่าบริษัทที่นู่นมีปัญหานิดหน่อยคะ ก็เลยไปขึ้นเครื่องไปที่นู่น แล้วคุณแก้วมาทำอะไรในครัวคะ”

“น้องกรานต์กับพี่โมะหิวน่ะคะ แก้วเลยมาทำอะไรให้ทาน”

“งั้นเดี๋ญวป้าช่วยค่ะ”   ป้าแจ่มซึ่งเป็นแม่นมของโทโมะอาสาช่วย นางรู้สึกถูกชะตากับแก้วมากเพราะแก้วเป็นผู้หญิงนิสัยดี มีน้ำใจ คุณหนูเลือกคนไม่ผิดเลยจริงๆ

“งั้นก็ได้ค่ะ”     แก้วยิ้มให้ป้าแจ่ม ทุกคนในบ้านไทยานนท์แห่งนี้ออกจะชอบหญิงสาวหมดทุกคนเพราะเธอเป็นมิตรและไม่ถือตัว แถมยังชื่นชมในความเก่งของเธอที่สามารถเลี้ยงน้องกรานต์ได้เป็นเด็กดีอีกด้วย

      แก้วทำอาหารไปคุยกับป้าแจ่มไปจนทำอาหารเสร็จแล้วช่วยกันยกไปตั้งโต๊ะก่อนที่จะไปตามสองพ่อลูกมาทานข้าว

“ฝีมือทำกับข้าวของแม่อร่อยที่สุดเลย^^” 

“น้องกรานต์แม่สอนหลายครั้งแล้วให้เค้ยวอาหารให้ละเอียดก่อนพูด”      แก้วดุน้องกรานต์จนน้องกรานต์ทำหน้าเศร้า

“ไม่เห็นต้องไปว่าน้องกรานต์เลยนิแก้ว เห็นไหมลูกน้อยใจแล้ว ไม่น้อยใจนะครับคนเก่งของพ่อ”

“พี่ชอบให้ท้ายลูก”

“เรื่องแค่นี้เองน่ะแก้ว พี่ไม่เห็นว่ามันเป็นเรื่องใหญ่”

“เอ่อ คุณหนู คุณแก้วค่ะ”   ป้าแจ่มเรียกแก้วกับโทโมะเพราะเห็นน้องกรานต์เริ่มร้องให้

“น้องกรานต์ โกรธแม่รึเปล่าลูกแม่ขอโทษ”

“เปล่าครับ กรานต์อิ่มแล้วกรานต์ไปนอนก่อนะครับ”   น้องกรานต์พูดแล้วเดินขึ้นไปข้างบน

“แก้วขอตัวไปหาลูกก่อนนะ”    แก้วเดินตามน้องกรานต์ไปตามด้วยโทโมะที่เดินตามแก้วไป แก้วเดินไปเคาะประตูเรียกน้องกรานต์

“กรานต์ง่วงแล้วครับ กรานต์อยากอยู่คนเดียว”   เสียงน้องกรานต์ตอบกลับทำให้แก้วรู้สึกผิดเธอไม่น่าไปดุลูกเลย ใจนึงเป็นห่วงลูกใจจะขาดแต่อีกใจนึงก็คิดว่าบางทีน้องกรานต์อาจจะอยากอยู่คนเดียว

“แก้วพี่ว่า เราไปนอนเถอะ ปล่อยน้องกรานต์อยู่คนเดียวสักพักเถอะ”

“แต่...”

“ไปเถอะครับ ไม่ต้องห่วงลูกหรอก เดียวพรุ่งนี้น้องกรานต์ดีขึ้นเองแหละ”     โทโมะพาแก้วเข้าห้องแล้วปิดประตู

“แก้วไปอาบน้ำก่อนนะ”  

“เดี๋ยว พี่อาบอาบด้วย”     โทโมะรีบอุ้มหญิงสาวเข้าห้องน้ำ หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ล้มลงบนเตียงและหลับไป

 

 

มาอัพให้แล้วนะ คิดถึงกันมั้ยเอ่ย ไรเตอร์อยากจะบอกทุกคนว่า ไรเตอร์จะมาอัพฟิคชั่น วันเว้นวันนะ เพราะคอมไม่ค่อยว่างเท่าไรต้องเล่นกับพี่ชายด้วย สุดท้ายนี้ไรเตอร์มีอะไรจะฝาก เม้น โหวต ให้ไรเตอร์ด้วยนะคร้า 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา