listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

   บาสแม่งก็เกือบไม่ได้แข่ง โดนเฮียแป๊ดว่าไปหลายรอบแล้วก็มากระทบถึงผม ‘พวกมึงไปกกกันอยู่รึไง!!?’ เฮียจะมาฉลาดอะไรเรื่องนี้คร้าบบ เดาแม่นจริงแต่ละเรื่อง T//////T
   ผมนั่งอยู่ที่แสตนเชียร์กำลังมองไอ้โฟนวิ่งเลี้ยงลูกเตรียมจะดั๊ง เหงื่อโชกเต็มตัวเสื้อตัวโคร่งมันเปียกแนบกับตัวมันเล่นเอาแฟนคลับกรี๊ดกับรูปร่างมันจนโดมแทบถล่ม และ..ใจผมเต้นแรงจนแทบจะระเบิดตู้มออกมา -///////-
 
“พอทครับ” อ๊ะ เสียงไอ้เลาซ์ครับแต่ผมตกใจที่อยู่ดีๆไอ้เหรียญกลมๆสีทองมันมาแกว่งอยู่ตรงหน้าผม
 
“อะไรวะ”ผมถาม
 
“ก็เลาซ์บอกว่าจะคว้าเหรียญทองมาให้พอทไง^^”
 
“...” ผมอึ้งกับความพยายามของมัน กับรู้สึกผิดนิดๆ ทำไมผมไม่รักมันนะชีวิตนี้คงมีความสุขไปจนตายเลย = =
 
ฟอดดดดดดดดดด
 
“เห้ยยยยยO///O;” อะ ไอ้เลาซ์มันหอมผมจนแทบจะสูบแก้มผมเข้าโพรงจมูกพร้อมเอาเหรียญกลมๆยัดมือผมไว้ แล้วมันก็วิ่งออกไปพร้อมท่าทางอายๆแกมสะดีดสะดิ้ง = =; ..เห้ย เห้ยยย เหี้ยยยยย คนรอบตัวหันมามองผมเป็นจุดเดียวเลยครับ ผู้ชาย2คนหอมแก้มกันกลางโดม แม่งโจ่งแจ้งไปป่าววะ เห้ยกูเขินทำไมเนี่ย กูไม่ใช่เกย์นะ>//////<!!!!  
 
 
ปึ่งงง !!!!
 
  จากที่ผมเป็นจุดสนใจก็เปลี่ยนเป็นที่สนามแข่งแทน ลูกบาสกระแทกเข้ากับแสตนเชียร์ด้านล่างเฉียดกรรมการไปอย่างหวุดหวิด และไอ้มือดีก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ..ไอ้โฟนคร้าบบบบ!!!
   ไอ้คุณเพื่อน มึงจะฆ่ากรรมการเหรอวะ มึงอยากเด่นนักใช่มั้ยยยยยยยยยย (รีบแข่งได้มั้ยวะ กูจะรีบกลับบ้าน(มึง)ไปกินข้าว ^-_-)
 
   ..แข่งเสร็จไอ้โฟนเดินทำหน้าบูดไปเปลี่ยนชุดเพราะไม่ได้ซักเหรียญกลับมาครอง จะได้รางวัลอะไรล่ะครับอยู่ดีๆแม่งก็เขวี้ยงลูกทิ้งไปไหนไม่รู้ไม่มีใครตามมันทันเลย แพ้อย่างใสสะอาด เยี่ยม !!
 
“โยนเหรียญนั่นทิ้งไป” เปลี่ยนชุดออกมาเสร็จก็มาสั่งกูเลยนะมึง ด๊วกกก ใครจะทิ้ง คนเขาอุส่าห์แข่งคว้าเหรียญทองมาให้กู ครั้งแรกในชีวิตเลยนะเนี่ยที่คนไม่ใช่พ่อแม่จะมาสนใจชีวิตเน่าๆของกูขนาดนี้ TwT
 
“เรื่อง?! อย่ามาแพ้แล้วพาล ไปๆ กลับบ้าน กูหิว”
 
“กูแพ้เหรอ ..หึ”
 
-โฟนโหมด-
 
“เรื่อง?! อย่ามาแพ้แล้วพาล ไปๆ กลับบ้าน กูหิว”  ‘แพ้’ คำสั้นๆแต่มันจี๊ดเข้าไปถึงใจผม ผมแพ้อะไรบ้าง แพ้บาส ..และแพ้ใจมันด้วยรึเปล่า???
 
“กูแพ้เหรอ ..หึ”
 
“โอ๊ยยยย ไอ้เชี่ยยย ปล่อยกู” ผมกระชากแขนมันขึ้นมาแล้วลากไปหาไอ้คนที่ชนะทันที ไอ้คนที่เป็นเจ้าของเหรียญที่ไอ้พอทมันกำซะแน่นอย่างกับเป็นของที่สำคัญและหวงแหนมากที่สุด !!!
 
  ..สระว่ายน้ำ
 
    กว่าผมจะลากไอ้พอทมาเจอไอ้ลาวได้ก็เล่นซะเหนื่อย ไอ้ตัวเล็กนี่ฤทธิ์เยอะชะมัด ดีที่เลิกเรียนนานแล้วทำให้คนในโรงเรียนไม่พลุกพล่านซักเท่าไหร่ ในโดมตอนแข่งบาสผมก็ไม่ได้อยากเด่นอะไรหรอก แต่มันทนไม่ได้จริงๆที่อยู่ดีๆไอ้เพื่อนตัวแสบก็ยอมให้เขาหอมแก้มเฉย ปล่อยตัวจริงๆ (มึงว่ากูไม่ดูตัวเองเลยนะ !! :พอท) แถมยังกำไอ้เหรียญนั่นไม่ปล่อยอีก มันทำให้ผมไม่มีสมาธิเล่น ผมโดนพี่เป็ดสวดไปหลายจบเลยล่ะตอนเปลี่ยนชุด
 
“เอาของมึงคืนไป” ผมโยนเหรียญคืนไอ้ลาว กว่าจะแงะเหรียญออกมาจากมือไอ้พอทได้แทบจะชกมันคว่ำ หวงนักรึไงวะ!!?
 
“พอท..” ไอ้ลาวมองพอทอย่างอาลัยอาวรส่วนไอ้พอทก็ได้แต่ก้มหน้านิ่ง แม่งงง ทำไมกูเหมือนตัวอิจฉาแบบนี้วะ
 
“อย่ามายุ่งกับคนของกูอีก” ผมพูดอย่างถือไพ่เหนือกว่า มั่นใจ ว่าไอ้พอทจะไม่เถียงผม
 
“ใครเป็นคนของมึง/พอทไม่ใช่ของมึง” ไอ้พอท/ไอ้ลาว