listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI
เขียนโดย peenglew
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 22.27 น.
แก้ไขเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 22.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) เกือบ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ก็เมียไม่อยู่ แล้วผัวจะแข่งได้ไง”
“...” ผมก้มหน้านิ่งไม่รู้เพราะอายหรืออะไร อย่างผมนี่นะอาย ! ไม่ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ><!!! ผมรีบเงยหน้าขึ้นมาสบตาไอ้โฟนทันที ผมไม่ได้อายซะหน่อย !!!
“หน้ามึงแดง” ไอ้โฟนพูดยิ้มๆ เห้ยยย มันแดงตอนไหนวะ กูไม่ได้อายนะ โอ๊ย ทำไมห้องนี้มันร้อนแบบนี้วะ แอร์ไม่เปิดไง๊ T///////////T
หน้าของไอ้โฟนเริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้ผมแต่ผมก็ยังคงจ้องตามันอยู่ดี ผมไม่อาย ผมไม่อาย ผมไม่อายยยยยยยย !!!
“มึงอย่ามายั่วกู” ไอ้โฟนกระซิบข้างหูผมก่อนที่สัมผัสอุ่นๆจากริมฝีปากมันจะเริ่มรุกล้ำไปทั่วคอของผม วงแขนที่กอดผมไว้ค่อยๆลูบไปทั่วแผ่นหลัง ผมพยุงตัวเองไว้ไม่ให้ทรุดไปกับพื้น
“อื้อออ” ไอ้โฟนประกบจูบผมอีกครั้งแต่ไม่ใช่แค่ดูดปากผมแบบครั้งเมื่อกี๊ ลิ้นร้อนของมันรุกล้ำเข้ามาตอนผมเผลอ จูบนุ่มนวลกลายเป็นจูบที่เร่าร้อนจนผมลืมตัวไปชั่วขณะ ..ลืมตัวไปตอบรับสัมผัสมัน
“อ๊ะ” ผมแอ่นอกขึ้นรับนิ้วของมันที่สะกิดยอดอกผมด้วยความเสียว ไอ้โฟนถอนจูบออกมาแล้วก้มลงไปสัมผัสที่อกของผมแทน จูบอุ่นๆกับลิ้นร้อนที่กำลังซุกซนไปตามแผ่นอกและหน้าท้องของผม ผมโดนถอดเสื้อไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ...
“อา ฟะ โฟน หยุ หยุด อื้มม” ผมเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว ผมต้องหยุดการกระทำของพวกเราก่อนที่อะไรมันจะเกินเลยไปกว่านี้ แต่ร่างกายผมนี่สิเหมือนมันจะเชื่อฟังสัมผัสจากไอ้โฟนมากกว่าผม ขณะที่มันกำลังสาละวนอยู่กับหน้าท้องของผมนิ้วยาวของมันกรีดลงมาเบาๆที่กลางหลังผมทำเอาผมสะท้านไปทั้งกาย
“อา ฟะ โฟนนน” แขนทั้งสองข้างผมดันไหล่มันออก แรงน้อยนิดตอนนี้หวังว่ามันจะฟังผมแล้วหยุดซะที และเหมือนไอ้โฟนมันจะเข้าใจมัน มันหยุดยุ่งกับหน้าท้องผมแต่กลับขึ้นมาประกูบจูบผมอีกรอบ
จูบที่ราวจะสูบวิญาณผมออกไปจนผมต้องโอบคอมันไว้นั่นทำให้จูบของเราแนบแน่นขึ้นไปอีก มือหยาบของอีกคนลูบไปทั่วสะโพกของผมและดันให้ตัวผมชิดกับมันจนแทบไม่เหลือช่องว่าง ..มันมีอารมณ์เหมือนผม..
Uuuuuuu~
ผมกับมันผละตัวออกจากกันเพราะเสียงมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงผม เฮ้ออ รอดแล้วแต่ทำไมผมรู้สึกเสียดายจัง
“ฮะ ฮัลโหลครับ”
{เจอไอ้โฟนยัง} พี่เป็ดโวยวายอย่างโมโห นั่นสินะ นี่มันก็แข่งแล้วนี่
“เจอ คะ ครับ” ผมพยายามควบคุมเสียงให้พูดปกติมากที่สุด
{รีบพามันมา !!!!}
ติ๊ด!
พี่เป็ดวางสายไปพร้อมๆกับอ้อมกอดที่สวมกอดผมจากด้านหลังทำเอาผมสะดุ้ง
“ฟะโฟน พี่เป็ดเรียกแล้ว” ผมพูดตะกุกตะกักแล้วพยายามไม่มองหน้ามันที่กำลังเกยไหล่ผมอยู่ตอนนี้
“พอท” มันกระซิบอย่างยั่วเย้า ตอนนี้ยอมรับจริงๆครับว่าผมเขิน ผมอายมาก !!
“...”
“อย่าอยู่ห่างจากกูอีกนะ”
“อะ อืม ไปแข่งได้แล้ว” ผมพยายามแกะมือมันออกแต่มันกลับกอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม เอาอีกแล้ว มันจูบที่คอผมอีกครั้งแต่กลับแรงจนผมรู้สึกเจ็บนิดๆ หรือว่ามัน ..!!
“ทีหลังถ้าไอ้เลาซ์มันมายุ่งอีกก็เปิดรอยนี้ให้มันดูนะ หึ”
“ไอ้โฟน !!!” ผมตกใจรีบหันหน้าไปหา(เรื่อง)มัน แต่..ผมโดนมันจูบอีกแล้ว แต่เป็นแค่จูบธรรมดา จูบที่มีปากของเราประกบกันเบาๆ
ฟอดดดดด ~
มันหอมแก้มผมทิ้งท้ายและเดินยิ้มออกไปโดยไม่ลืมตะโกนบอกบางอย่างให้ผมใจเต้นแรงเล่น
“ที่ค้างไว้น่ะ เย็นนี้กูจะมาต่อให้นะเว่ย !!!!”
!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ