รักใครไม่ได้อีก

 

ประเทศไทย

 

กรุงเทพมหานคร

 

 

" เฮ้ย !!  เหม่ออะไรอีกเเล้วว่ะไอ้โมะ  "  เสียงของใครบางคนดังขึ้นพร้อมชายอีกคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ

 

 

เมื่อคนที่พูดพูดจบคนถูกกล่าวถึงก็หันไปมองต้นเสียง น่าตาของเขาไม่ดูไม่สู้ดีนักเท่าที่ควรจะเป็น

 

 

" อ้าว  ....มากันเเล้วเหรอว่ะ ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน" คนถูกพูดถึงหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเพื่อนของเขาเอง

 

 

ที่พึ่งออกไปซื้อของข้างนอกพึ่งกลับมา  ... เพื่อนคนเเรกของเขาคือ...... ป็อปปี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่

 

สมัยมัธยมต้น จนตอนนี้ก็เรียนจบกันเเล้ว เพื่อนของเขาคนนนี้ เป็นคนที่เงีบย สุขุม ใจเย็น พูดตรงๆ

 

ถามอะไรก็ถามตรงๆเเละเป็นคนที่มีจินตนาการสูงถึงขึ้นที่จะ "สร้างสวนสนุก" เลยที่เดียวส่วนเรื่องความรัก

 

ของเพื่อนเขาคนนี้ห้องหัวใจยังคงว่างอยู่ เเต่คงอีกไม่นานเกินรอหรอก หัวใจของเขาคงมีใครซักคนครอบ

 

ครองมันไว้ทั้งหัวใจ......

 

 

 

เพื่อนคนที่สองของเขาคือ .......เขื่อนเป็นคนที่ลักษณะนิสัยเเตกต่างกับเพื่อนในกลุ่มมมากที่สุดเเต่น่าเเปลกมัน

 

ความเเตกต่างที่ลงตัว เขื่อนเป็นเพื่อนกับโทโมะเเละป๊อปปี้ก็ตอนมัธยมศึกษาตอนปลาย ลักษณะนิสัยก็จะเป็น

 

ค่อนข้างร่าเริง ยิ้มเก่ง เข้ากับคนได้ง่าย  เเต่ในความเป็นจริงเขาก็มีอีกมุมนึงเหมือนกันที่ดูเป็นคนละคน ....

 

 

 

 ส่วนตัวเขาคนที่นั่งเหม่อคือ..... โทโมะเขาเป็นคนที่เงีบยที่สุดในกลุ่ม พูดน้อยมาก ใจเย็น หรือบางที่เขาก็

 

เหมือนคนที่ไร้ความรู้สึกไปเลยเขามีเพื่อนสนิทอยู่สองคนคือป๊อปปี้เเละเขื่อน ......ชีวิตเขาในเเต่ละวันมันช่างดู

 

ไร้ความหมายในการใช้ชีวิตมากเพราะชีวิตของเขามันมีเเค่คำเดียวที่มันวนเวียนอยู่ในหัวเขามันคือคำว่า"อดีต"

 

เมื่อวานนี้สำหรับเขามันก็คืออดีต  วันนี้สำหรับเขามันก็คืออดีต เเละวันพรุ่งนี้ของเขามันก็คืออดีต ทุกวันสำหรับ

 

เขามันมีเเต่คำว่า ....."อดีต"

 

 

 

"ก็มาเเล้วสิว่ะถึงเห็นไอ้นี่นิ" เขื่อนเดินเข้าไปในห้องครัวเเล้วเดินกลับมาตบบ่าโทโมะด้วยน่าตายิ้มเเย้มเพื่อให้

 

 

เพื่อนเขายิ้มได้บ้าง ....

 

 

 

"เเล้วว่าไงว่ะเเกยังคิดถึงเเก้วอยู่ใช่ไหม" ป๊อปปี้เดินเขามาหาโทโมะหลังจากเอาข้าวของที่ซื้อมาไปไว้

 

 

 

พลางปากไวถามไปถึงสิ่งที่ตนเองอยากรู้ ทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่เเล้วว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังๆไง

 

 

 

" อืม  ...คิดถึงเเก้วอยู่เเล้วก็จะคิดถึงตลอดไป"

 

 

 

"เวลามันผ่านไปตั้งนานเเล้วนะเว้ยไอ้โมะทำไหมยังไม่ลืมเเก้วสักที"

 

 

 

"เเกไม่เป็นฉันเเกไม่มีวันเขาใจหรอกไอ้ป๊อป   "  โทโมะพูดพลางมองหน้าป๊อปปี้เขาไม่ได้รู้สึกโกรธหรืออย่างอื่น

 

 

 

เเต่อย่างใด เขาพูดเพื่อเตือนสนิทเพื่อนว่าสักวันหนึ่ง เมื่อเขามีคนที่เขารักมันก็ยากที่จะลบคนคนนนั้นออกจากใจ

 

 

 

ไปได้ เหมือนกับที่เขาเป็นตอนนี้....

 

 

"เฮ้ย !เลิกดราม่ากันก่อนดีกว่าว่ะ วันพรุ่งนี้คุณอาไอ้ป๊อปโทรมาบอกว่าวันพรุ่งนี้ให้ไปรับหลานเเกด้วยที่สนามบิน

 

 

ตอนเย็น เเล้วยังกำชับอีกว่าให้ไปด้วยกันทุกคน"เขื่อนพูดเเทรกขึ้นระหว่างที่เห็นสถานการณ์ที่มันดูไม่ค่อยจะดีนัก

 

 

"ใครว่ะ" โทโมะ เเล ป๊อปปี้พูดพร้อมกัน

 

 

"ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เเต่ว่าขอตัวไปนอนก่อนนะเว้ย" พูดจบเขื่อนก็รีบไปนอน ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ไปอาบน้ำ

 

 

""เฮ้ย !! นอนได้ไงว่ะไอ้เขื่อนน้ำยังไม่อาบไอ้เน่าเอ้ย "" โทโมะตัวติดสปิงขึ้นมาทันที่หลังจากที่ได้ยินเขื่อน

 

 

บอกว่าจะไปนอนทั้งๆที่ยังไม่อาบน้ำ พร้อมรีบวิ่งไปลากเขื่อนมาจากในห้อง (เขื่อนนอนห้องเดียวกับโทโมะ)

 

 

 

"ใครวะหลานคุณอา....."  ป๊อปปี้พูดเป็นเชิงถามตนเองขนาดที่มองโทโมะลากเขื่อนออกจากห้องตัวเองเพื่อจะ

 

ให้ไปนอนกับเขา

 

 

 

------------------------------------------------------------

 

 

ตอนที่ 2 จบไปเเล้วอ่า ....ไม่ค่อยมีคนเม้นเลย ไรเตอร์เสียใจอ่ะ˜ 

 

ตรงไหนที่อยากให้ไรเตอรเเก้ไขก็บอกได้นะเเต่เม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยสิ ขอร้องล่ะ พลีสสส !!!!

 

 

--------------------------------------------------------------