Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

 
 


 
 



อ๊อดดดดดดดดดดด
เสียงออดหมดเวลาเรียนดังขึ้น ฉันที่กำลังฟุบตัวก้มหน้าก้มตาก็ลุกขึ้นอย่างอัตโนมัติ แน่นอนทุกคาบเรียนของวันนี้ ฉันหลับเป็นตาย การเรียนนี่ไม่ต้องพูดถึง หึหึ เละ -*-
"แหม รีบตื่นเชียวนะยัยแก้ว มัวแต่นอนแบบนี้ไงถึงเรียนไม่รู้เรื่องน่ะ" ยัยเฟย์บ่น พลางเอามือชี้หน้าฉัน นี่แกเป็นแม่ฉันรึไงฮะ ! แม่ฉันยังไม่ด่าเลย (เพราะแม่ไม่รู้) -0-
"เออ ๆ ฉันรู้แล้วน่า" ฉันพูดพลางเอามือแคะขี้ตาอย่างลวก ๆ
"เอ่อ ฉันว่าแกเอากระจกหน่อยเหอะ สภาพแกแบบ -*-" ยัยเฟย์ไม่พูดต่อแต่ส่งกระจกขนาดเท่าบ้านมาให้ฉัน
 ( _ _   ) (  -  -  ) (    - -)  (   O[]O!) อ๊ากกกกก น้ำลายเต็มหน้าค่ะ ไม่อยากจะเชื่อว่าเวลานอนตัวเองจะ
สภาพน่าเกลียดแบบนี้ T___T แง๊ เช็ด ๆ
"แกนอนดมน้ำลายบูดนี่นานน่าดู ฮ่า ๆ" ยัยเฟย์พูดพลางเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะ
" -*- "
"อุ้ย สามโมงครึ่งและ แกฉันกลับบ้านก่อนนะ"
"แหม ทำเป็นกลับบ้านตรงเวลา จะไปหาไอ้เขื่อนซกมกสิท่า" พอฉันพูดจบยัยเฟย์ ถึงกับหันมาทำหน้าไม่สบอารมณ์พลางเท้าเอวใส่ฉัน แหมม. ด่าไม่ได้เชียว เชอะ -0-
"ว่าที่รักคนอื่น ระวังจะเข้าที่รักตัวเองนะ ซกมกน่ะ แบร่ !" ยัยเฟย์พูดจบก็แลบลิ้นปริ้นตาแล้วรีบวิ่งออกจากห้องแบบติดเครื่องแรงสามร้อยหกสิบแรงม้า
"เดะเหอะ -w-"
ฉันเก็บกระเป๋าแล้วล๊อคห้องเรียนที่แสนน่าเบื่อนี่ ทำไมโรงเรียนเงียบเป็นป่าช้าแบบเน้ รีบกลับบ้านกันไปไหนฮะ -0- เหลือบดูนาฬิกาข้อมือตอนนี้ก็เกือบ ๆ สี่โมงและ พวกเด็กไฮสคูลที่นี่รีบกลับบ้านเป็นงี้ทุกวัน ติดเรียน ติดบ้าน เหอะ ! นั่นไม่ใช่ฉันแน่ ๆ
วันนี้ทางกลับบ้านดูคลาสสิคเป็นพิเศษ -*- เปล่าหรอกเขาทำถนน สะดุดจนส้นรองเท้าจะสึกอยู่แล้วเนี่ย =[]= 
"ไอ้หนู ! ระวัง !"
โครมมมม !!
ฉันกำลังจะหันไปตามเสียงก็มีวัตถุขนาดใหญ่พุ่งด้วยความเร็วชนเข้ากับตัวฉันอย่างแรง ร่างฉันกระเด็นไปตามความเร็วของรถ ในวินาทีนั้นมันเร็วมากจริง ๆ เร็วจนฉันไม่ทันได้ถอยหลบด้วยซ้ำ
"เฮ้ย !" เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้น ฉันมองเห็นเค้าลาง ๆ ว่าเขากำลังเดินลงมาจากรถ หรือว่าเค้าจะเป็นคนขับรถคันนั้น !!
 
TOMO TALK ::
"ไอ้ถนนเฮงซวยเอ้ย !" ผมสบถกับตัวเองเมื่อเห็นสภาพถนน อีกอย่างต้องรีบไปหาแม่ที่ป่วยอยู่โรงพยาบาลซะด้วย แต่ถนนบ้านี่มันก็ขรุขระซะจริง อย่างงี้เมื่อไหร่จะถึงโรง'บาล ล่ะฟร้ะ ! ด้วยความโมโหผมเลยกระทืบเท้าแต่ไม่ทันสังเกตว่าเท้าไปโดนคันเร่งของรถ
ปรืนนน !
โครมมมม !!
"เฮ้ย !"
เมื่อผมมองไปที่พื้นถนนผมก็ต้องช๊อค ! นี่ผมชนคนเหรอเนี่ย !
ผมรีบลงไปดูเธอ และรีบนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด ผมไม่น่าใจร้อนเลย ความกลัวเข้ามาสุมในใจผม กลัวเธอจะไม่รอด !
แอ๊ดดด (เสียงเปิดประตู)
"หมอครับ คนไข้เป็นยังไงบ้าง" ผมลุกจากเก้าอี้ไปถามหมออย่างลนลาน
"เอ่อ . . คือ" หมอตอบสิ ! ว่าคนไข้ไม่เป็นอะไร คนไข้ปลอดภัยแล้ว ตอบสิ !
"......"
"หมอเสียใจด้วยครับ หัวของเธอได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เธอได้สูญเสียความทรงจำไปแล้วครับ"
"......."  ผมนิ่ง พูดอะไรไม่ออก แล้วนี่ผมจะทำยังไง !
"อาจจะจำอะไรไม่ได้ชั่วขณะ หรือไม่ก็ . . จำอะไรไม่ได้ตลอดไป"
อาจเสียความทรงจำ  ตลอดไปงั้นเหรอ !!
 

 
 
เอ่อ . . มันสนุกไม๊ง่า -..-  อ่านแล้วช่วยเม้นท์ตอบได้ไม๊ที่รัก สัญญานะ >0<