Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

" ฉันจะฆ่าแก! " O_O!
 
" หะ...เห้ย! ไอ้บ้า ฉันลูกมีพ่อมีแม่นะเว้ย อยู่ดี ๆ จะมาฆ่าแกงกันได้ง้ายย TOT " ผมพยายามอ้อนวอนมัน
 
" หึ นี่เหรอ แฟนคุณแก้ว ไร้น้ำยา! " ไร้น้ำยา แต่มีขนมจีนนะ เห้ย! ฟะ...แฟนแก้ว แสดงว่าไอ้นี่มันรู้งั้นเหรอ ?
 
" แกรู้ได้ไงว่าฉันกับแก้วเป็นแฟนกัน "
 
" ฉันฉลาดพอก็แล้วกัน " ไอ้นี่! ตอบแบบวอนโดนถีบมาก เดี๋ยวก่อน ๆ [แกจะไปทำอะไรเค้าได้โมะ -*-]
 
" ไม่ฆ่าผมแล้วใช่ม้ะครับ " ผมทำสายตาอ้อนวอน
 
" ใครพูดอย่างนั้นกับแก " 
 
" เถอะนะครับพี่หล่อ เราไม่เคยรู้จักกันซักหน่อย อยู่ดี ๆ จะมาฆ่าคนไม่รู้จักทำไมล่ะครับผม *O* " ผมทำสาย
 
ตาเปล่งประกายใส่มัน สงสัยคำว่า 'พี่หล่อ' จะไปสะกิดใจมันมั้ง มันก้มหน้าแบบครุ่นคิดซักพัก ผมจะช้าอยู่ใยล่ะ
 
 
- พลั่กกกกกกกกกกกกก ! - 
 
ผมเปิดประตูกระแทกหน้าไอ้หมอนั่นอย่างแรง ซึ่งเปิดประตูไปโดนจุดสำคัญหรือเปล่าไม่รู้ -3- แล้วก็เข้าเกียร์หมา
 
วิ่งหางจุกตูดลืมรถไปเลยทีเดียว หะ...เห๊ย! รถ ! รถตู TOT
 
" ไอ้หน้าตุ๊ด! กลับมาให้ฉันฆ่าแกเดี๋ยวนี้ " ไอ้หน้าตุ๊ดงั้นเหรอ ? -*- 
 
" กลับให้โง่สิ ไอ้งั่ง ! แบร่" ผมหันกลับไปแลบลิ้นใส่ไอ้บ้านั่น มันยิ่งแสดงความโกรธออกมาใหญ่โต 
 
" โทโมะ! " เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ซึ่งผมจำมันได้ดี 'เบลล์' นั่นเอง
 
" เบลล์ ! " ผมตะโกนกลับ เหมือนกำลังเล่นละครไททานิค เรียกแจ๊ค โรส แจ๊ค โรส ยังไงยังงั้น -0-
 
" ออกไป อย่าแส่ ! " ไอ้บ้านั่นมันตามทันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตอนนี้มันคว้าคอเสื้อผมไปชิดตัวมัน พร้อมกับเอา
 
มีดจ่อคอรอบสอง -*-
 
" โมะ ! " เบลล์วิ่งเข้ามากอดผมแบบไม่กลัวตาย เห้ย! ทำอะไรของเธอเนี่ย
 
 
 
 
KAEW TALK ::
 
แม่นะแม่ จะใช้ฉันมาซื้อของอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ คนจะนอนก็ปลุกจังเลย U.U
 
" โมะ ! " เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น จากข้างทาง ฉันหันไปมองก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น 'เบลล์' กอด โทโมะ ?
 
 
แปล๊บบบบบบบบบ
 
ทำไมมันเจ็บแปล๊บ ๆ ในใจยังไงก็ไม่รู้นะ เหมือนมีคนเอาไฟฟ้ามาช๊อตที่ตัวเลย นี่ฉันกำลังเป็นอะไร !
 
" เบลล์ออกไป! อย่าเข้ามา! " โทโมะพยายามผลักเบลล์ออกจากตัวของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล
 
" ไม่ออก! ถ้าโมะเป็นอะไรไป เบลล์จะอยู่ยังไงค่ะ " เบลล์จะอยู่ยังไงงั้นเหรอ ?! เขาเป็นแฟนฉัน ไม่ใช่ของเธอ!
 
ไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้ว !
 
" รำคาญโว๊ย! งั้นเอาอีนี่มาเชือดก่อนแล้วกันเนอะ! รักมันมากก็คงตายแทนกันได้สินะ " ว่าแล้วชายชุดดำก็ผลัก
 
โทโมะออกจากตัวแล้วคว้าตัวเบลล์ไปแทน
 
" เบลล์ / โมะ ! " สองคนประสานเสียงร้องพร้อมกัน หึ...ทำไมฉันรู้สึกไม่ดีแบบนี้นะ  อิจฉางั้นเหรอแก้ว! 
 
เธออิจฉาเหรอ !?
 
" ปล่อยผู้หญิงซะ " โทโมะพูดเสียงสั่น
 
"....."
 
" เอาตัวฉันไปแทน! "
 
 
แปล๊บบบบบบบบบบบบ
 
อีกแล้ว...เป็นอีกแล้ว คำพูดของเขา ? มันช่างดูเป็นห่วงเบลล์เหลือเกิน จนฉันอิจฉา ใช่! เขาสองคนเป็นแฟนกัน
 
ฉันกับเขามัน ก็แค่แฟนหลอก ๆ เท่านั้น เธอจะหวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้นะแก้ว!
 
" ฮือ โมะ อย่าเลย " เบลล์ร้องโฮออกทันทีเมื่อโทโมะพูดแบบนั้น
 
" ที่แกจะฆ่าฉันก็เพราะแก้วใช่ไหม ? " โทโมะถาม ห๊ะ! เป็นเพราะฉันงั้นเหรอ ?
 
" เออ ! " ชายชุดดำตอบลั่น
 
" งั้นฉันจะบอกอะไรแกให้รู้ไว้นะ "
 
" .... "
 
" ฉันกับแก้ว...เราไม่ได้รักกัน เราไม่เคยรักกัน และที่สำคัญ ฉัน...ไม่ได้รักยัยนั่น ! " เมื่อได้ยินที่เขาพูดน้ำตา
 
เจ้ากรรมก็ไหลออกมาซะได้ ฉันร้องไห้เพียงเพราะคำพูดของเขาเพียงเท่านั้นเหรอ ?
 
 
นายไม่ได้รักฉันงั้นเหรอ ? โทโมะ...นายใจร้ายไปแล้ว !! นายใจร้ายเกินไปแล้ว !! 
 
 
 
 
 
 

 
 
โทโมะนายจะเอายังไงกับชีวิตกันแน่ (?) เดี๋ยวรักเดี๋ยวไม่รัก สงสารแก้วน้ะเห้ย   [แหะ ๆ แบบว่าอิน]
 
* เม้น+โหวต ด้วยนะค่ะ รักรีดเดอร์มากนะ :D 'Jupppp