Love mafear

พลั่ก!

“อ้ากกกก!!!!ทะ เธอ”เขาทรุดลงกับพื้น แล้วพูดจนแทบไม่เป็นภาษา

“ใครบอกให้นายมาล่วงเกินฉันก่อนล่ะ จำเอาไว้นะว่านายจะไม่มีวันที่จะได้ชิบFirst kissของฉันรู้ไว้ซ่ะ”รู้ไหมฉันทำอะไรเขา ฉันแค่เตะผ่าหมากก็เท่านั้นเอง

ฮ่ะๆๆ คงเจ็บเจ็บหน้าดูเลยละ^O^

“ยะยัย ยัย...ตัวแสบ”ฮ่าๆ หน้าเขียวหมดเลยล่ะ อยากให้ทุกคนเห็นจังเลยว่าสีหน้ามาเฟียอย่างโทโมะเวลาเจ็บ... เป็นยังไง

“นายอย่าคิดนะว่าคนอย่างฉันจะทำอะไรนายไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีแรงพอที่จะผลักนายออกไปได้ แต่ฉันก็มีวิธีอื่นที่จะทำร้ายนาย ไว้มีโอกาสเราค่อยเปิดศึกกันนะ^_^”น่าสงสารจังเลยล่ะ ฮ่ะๆใครบอกให้เขามาทำแบบนี้กับฉันล่ะอยากลองของดีนัก

“สักวันฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมเลยคอยดูโอ๊ยยย~”

“ฉันว่านะก่อนที่จะถึงวันนั้น นายเอาเวลาไปรักษาเจ้าชายน้อยของนายให้หายซ่ะก่อนเถอะ ฮ่ะๆๆ”ฉันหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะเดินออกมานอนที่เตียงอย่างสบายอารมณ์

หวังว่าน้องชายของเขาคงไม่เสียหาอะไรมากนักนะ^O^

หลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อวันก่อนอีตาโทโมะก็ไม่เคยล่วงเกินอะไรฉันเลย ถึงแม้จะได้นอนเตียงเดียวกันก็ตามเถอะ -*-

"กลาซจังจ๋า~ไม่เข้าใจอะไรถามพี่เขื่อนคนนี้ได้ทุกเรื่องเลยนะ^O^"วันนี้พี่ป๊อบไม่อยู่ เลยทำให้วันนี้ไอ้พี่เขื่อนจะดูลั้นลาเป็นพิเศษ

"ไว้ชาติหน้าเถอะ แล้วก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้มฉันถึงแม้ว่าวันนี้พี่ป๊อบจะไม่อยู่ แต่ฉันก็ปกป้องตัวเองไป-_-"

"ใจร้ายเป็นบ้า เลยT_T"

               "แล้วทำไมแกต้องแทนตัวเองเป็นพี่ด้วยว่ะ"เคนตะที่นั่งอยู่ด้านหลังฉันถามขึ้นมา

               "เอ้า~แกไม่รู้อะไรซ่ะล่ะ ว่ากลาซจังเนี้ยเกิดหลังเราปีนึงเลยนะ^_^"แล้วไอ้พี่เขื่อนก็เอามีมาวางที่ไหล่ของฉัน ฉันเลยเหยียบเท้าไอ้พี่เขื่อนเข้าให้

               "เป็นไงล่ะ อยากลองดีกับฉัน"ฉันหันไปกระซิบกับเขื่อน

               "TOT"ไอ้พี่เขื่อน

               "นักเรียนค่ะ จบคาบแค่นี้ค่ะ กลับหอได้เลย"แล้วครูที่สอนวิชาประวัติศาสตร์ก็ได้เดินออกไป ซึ่งก็ไม่ค่อยจะมีคนสนใจแกเท่าไหร่นะ=_=

               อ่าาา~ทุกคนกำลังสงสัยใช่ไหมว่าพี่ป๊อบไปไหน บอกให้เอาบุญนะ ว่าพี่ป๊อบเนี้ยไปส่งพ่อที่สนามบิน ซึ่งฉันก็แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่พ่อโทรมาบอกว่าจะไปเที่ยวที่ต่างประเทศซักประมาณหนึ่งเดือนเต็ม หรืออาจจะมากกว่านั้น

               อารมณ์ไหนของท่านอีกล่ะเนี้ย-_-:;

               แต่ฉันก็อิจฉาพ่ออยู่ไม่น้อยที่ว่าทริปเที่ยวที่แรกของพ่อก็คือ บาหลี (มีหลายคนบอกนะว่าอากาศที่บาหลีน่าเที่ยวมาก -*-) และที่สำคันพ่อของฉันไปมิลาน แหล่งแฟชั่นที่ดังที่สุดของฝรั่งเศส

รอให้ฉันทำภารกิจเสร็จก่อนเถอะฉันจะเที่ยวรอบโลกให้ดู 

               "ฉันว่าเราไปกินไอติมกันดีกว่านะ ชักหิวยังไงไม่รู้ว่ะ" เคนตะสนอความคิดอันบรรเจิด

               "เยี่ยม!งั้นเราไปกินกันเลย"

แล้วพวกเรา ฉัน ไอ้พี่เขื่อน เคนตะ จองเบ และโทโมะ ก็เดินทางไปกินไอติมที่ร้านใกล้ๆโรงเรียน พอมานั่งได้เพียงวิเดียวเท่านั้น ก็มีพนักงานมาจดออเดอร์ทันที เนี้ยแหละพวกบ้าผู้ชายเห็นคนหน้าตาดีเข้าหน่อยเป็นไม่ได้ -*-

               "เอ่อผมเอาเอาบราวนี่ส์ดีไลท์ครับ" เคนตะ

               "อืม งั้นเขื่อนเอาดรีมมี่สตรอเบอร์รี่แอนด์เมอแรงก์ครับ" ไอ้พี่เขื่อน

               "งั้นฉันเอาสตอรเบอร์รี่อินเลิฟซันเดย์ก็แล้วกัน" จองเบ

               "เอ่อ แล้วผู้หญิง กับผู้ชายคนนั้นไม่สั่งอะไรเหรอค่ะ" ไหนว่ะ เค้าถามฉันกับอีตาโทโมะรึเปล่าน่ะ ท่าจะใช่ คงมองฉันเป็นผู้หญิงนะ

               "ฟองดูว์ฟอร์/ฟองดูว์ฟอร์" นั่น ดันพูดเหมือนกันแล้วก็พร้อมกันอีก

               "เอ่อสองคนนี้เป็นแฟนกันเหรอค่ะ" มาแล้วคำถามล้างโลก คิดได้ยังไงกัน -*-

               "เฮ้ย!ไม่ใช่นะ และไม่มีวันเป็นไปได้ด้วย>O<"กลายเป็นว่าตอนนี้ฉันแก้ต่างอยู่คนเดียวเลย

               "ฮ่าๆๆ สองคนนี้เป็นแฟนกันไม่ได้หรอกครับ เพราะสองคนนี้เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่เลย ถ้าเกิดเป็นแฟนกันขึ้นมา คงน่าเสียดายแย่เลย" ไอ้พี่เขื่อนพูดแล้วเอามือที่ไม่เคยอยู่เป็นสุขมาพาดไว้ที่ไหล่ของฉัน (อีกแล้ว)

               "หึๆ อาจจะไม่ใช่ก็ได้ใครจะไปรู้" นายโทโมะพึมพำข้างๆหูของฉัน ฮื่ม~ถ้าเกิดมีใครได้ยินนะฉันจะฆ่านายนี่ศพแรกเลย-^-

               "เอ่อ ฉันต้องขอโทษด้วยนะค่ะ" พนักงานคนนั้นรีบลนลาน

               "ไม่เป็นไรหรอกเพราะหลายคนชอบคิดแบบนั้น แต่รีบๆไปทำไอศกรีมมาให้พวกฉันกินเร็วๆหน่อยก็ดีนะ^-^:;"ฉันหยอดยิ้มหวานไปให้พนักงานคนนั้น ที่ตอนนี้รีบวิ่งออกไปด้วยความเขิน

               "ฮั่นแน่~แอบเสน่ห์แรงเหมือนกันนี้" เคนตะพูดเหมือนออกแนวแซวฉัน

               "เอ๊ะ!แต่ดูๆไปแลวกลาซ ก็เหมื้อนผู้หญิงน่าาา" ไอ้คนที่พูดไม่ค่อยชัดนี่ทำไมมันพูดไม่ถูกเรื่องนะ ไอ้จองเวร!

               "จริงด้วย!กลาซฉันว่าแกไปเป็นแบบน้องปอยอะไรทำนองนี้ท่าจะรุ่งนะ หน้าแกนี้ใช้ได้เลย เหลือแค่ไปตัดแปลงเพศซ่ะ แล้วก็เพิ่มหน่มน้มซ่ะ ถ้านายทำนะฉันเชียร์แกแบบทุ่มสุดตัวไปเลยว่ะ ฮ่ะๆๆ"

เอ่อ~รู้สึกว่าของพวกนั้นฉันมีหมดแล้วนะ มันยังไม่พออีกเรอะ -_-

               "ไม่เอา เขื่อนไม่ให้กลาซจังไปเป็นน้องปอยหรอก กลาซจังเป็นแบบเนี้ยนะดีแล้ว -*-" แล้วไอ้พี่เขื่อนก็เข้ามากอดฉันแบบแน่นสุดๆ นี่แค่ว่าวันนี้พี่ป๊อบไม่อยู่เท่านั้นเองนะ ยังขนาดนี้ ฉันนี้ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเกิดฉันได้ไปนอนกับไอ้พี่นี่ มีหวังฉันคงต้องโดนปู้ยี้ปู้ยำตั้งแต่คืนแรกแน่ๆ=_=

               "ไอ้เขื่อน ออกห่างจากกลาซเดี่ยวนี้เลยนะ ฉันเห็นแล้วสยิวว่ะ มันเหมือนรักร่วมเพศยังไงยังนั้นเลยว่ะ" อีตาโทโมะพูดแล้วทำหน้าอย่างสยดสยอง

               อีตานี่นิจะมาไม้ไหนอีกนะ ทำอย่างกับหึงฉันอย่างนั้นแหละ -*-

               "อะไรอิจฉาฉันล่ะซิ ที่ได้กอดกลาซจังนะ" ฉันว่าฉันจะไม่รอฟ้องพี่ป๊อบแล้วนะฉันจะฆ่าไอ้พี่เขื่อนนี่ด้วยตัวเองเลยดีกว่า

               

               แล้วฉันก็จัดการใช้ศอกกระทุ้งไปที่ท้องของเขื่อนทันที

               พลั่ก~

               "โอ๊ยยยยยยย~"

               "ฉันก็สยองเป็นนะเขื่อน มาทำอย่างกันฉันเป็นอะไรกับนายอย่างนั้นแหละ"

               "เค้าเจ็บนะ เคนตะดูสิกลาซจังใจร้ายกันเค้ามากเลย"

               "สมน้ำหน้าใครใช้ให้ไปกอดคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างนี้ห่ะ อยากเข้ามาใกล้ฉันแม้แต่ก้าวเดียวนะไม่งั้นฉันถีบแกแน่ไอ้เขื่อน=_=" ขอคุณมากเคนตะสะใจฉันจริงๆ

               "Y.Y"นั่นทำหน้างอเป็นแมวหงอยไปเลยล่ะ

               "ฮ่าๆๆ" และนี่คือเสียงตอกย้ำจากทุกคน รวมถึงฉันด้วย

               ดูๆไปแล้วกลุ่มของพี่ป๊อบก็ไม่ได้เลวร้ายมากมายอย่างที่ฉันคิดไว้นะ ดูสนุกดี

               "ไอศกรีมที่สั่งได้แล้วค่ะ" แล้วพนักงานก็เอาไอศกรีมมาให้ 

               "อ๊ากกก!" แล้วไอ้พี่เขื่อนก็เกิดคลั่งอะไรขึ้นมาไม่รู้ ร้องลั่นเต็มร้านเลย

               "เป็นอะไรฮ่ะไอ้เขื่อน เจ้าเข้ารึไงแหกปากอยู่ได้"

               "ทำไมไอติมถ้วยของกลาซจังน่ากินกว่าของฉันนะ แลกกันนะT^T" เรื่องแค่นี้เองเรอะ

               "ตามใจสิ"

               "เย้~กลาซจังใจดีที่สุดเลย"แล้วเขื่อนก็เอาถ้วยไอติมของฉันสลับกับของเขา มันก็น่ากินเหมือนกันนั่นแหละน่า -*-

               "เรื่องแค่นี้เองทำแหกปากไปได้" คนข้างๆฉันพูดก่อนจะตักไอศกรีมเข้าปาก ส่วนฉันก็ยันไอศกรีมลงท้องแล้วเหมือนกัน

 

               พอพวกฉันกินไอศกรีมกันเสร็จก็พากันแยกย้ายกลับกันห้องของตัวเอง

               "เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันแล้วล่ะ" แล้วจู่ๆอีตาโทโมะก็โพล่ขึ้น

               "อะไร เคลียร์เรื่องอะไร"

               "ก็เรื่องเมื่อวันก่อนที่เธอทำไว้ก็ฉันไง วันนี้แหละฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมเลย"

               "อ๋อ~วันนั้นนายคงไม่เข็ดล่ะสิท่า คิดเหรอว่าฉันจะกลัวคนอย่างนาย" ฉันพูดออกไปอย่างท้าทาย

               "เธออย่าคิดนะว่าฉันโดนแค่นั้นแล้วฉันจะกลัวนะ มันน้อยไปสำหรับฉัน แล้ววันนี้ฉันจะทำให้เธอต้องกลัวฉัน" เขาพูดแล้วกระชากฉันเข้าไปหาตัวของเขา

               "ฉันไม่มีวันที่จะกลัวคนอย่างนาย!"

               "ฉันชักจะสนใจเธอขึ้นมาแล้วสิ งั้นมาเจอกับฉันสักตั้งเป็นไง"

               พรึบ~

               "เฮ้ย!ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้ปล่อยฉันลงยังไงล่ะ ปล่อยยยย>O<"ฉันร้องลั่นเต็มห้องเมื่อเขามาอุ้มฉันแล้วเหมือนจะพาไปที่ไหนสักแห่ง

               "ไหนบอกว่าไม่กลัวยังไงล่ะ โดนอุ้มแค่นี้กลัวแล้วเหรอ เธอนี่มันปากดีเป็นบ้าเลย" เขาอุ้มฉันไปที่ห้องนอนก่อนจะปล่อยฉันลงเตียง

               ตุ๊บ~

               "โอ๊ย~เจ็บเป็นบ้าเลย" ฉันโว้ยก่อนจะวิ่งออกไปจากห้อง แต่ก็โดนเขาจับเอาไว้แล้วเปิดประตูแล้วล็อค

               "เธอไม่มีวันที่จะหนีฉันไปได้หรอก ฮ่ะ"

               "ไม่มีวันที่ไหนล่ะ ฉันจะหนีให้นายดู" ฉันเหยียบเท้าของเข้าที่กำลังร้องจ๊ากด้วยความเจ็บ แต่เขาก็จับแขนฉันไว้ก่อนที่ฉันจะถูกเขาเหวี่ยงลงเตียง ไม่ทันที่ฉันจะได้หนีเขาก็มาคร่อมฉันเอาไว้ แล้วกดแขนฉันไว้กับเตียง

               "ไหนล่ะที่ว่าจะหนีฉันนะสาวน้อย วันนั้นเธอพูดว่าฉันไม่มีวันที่จะได้ชิมFirst kissของเธอได้ วันนี้แหละฉันจะเป็นคนที่ลองชิมFirst kissของเธอคนแรกเลย"

               "ไม่!ปล่อยฉะ... อุ๊บOxO"ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาโน้มริมฝีปากมาทาบกับฉัน มันร้อนเหมือนดั่งไฟที่กำลังเผาร่างกายของฉัน แรงบดขยี้ที่ริมฝีปากของเขาเหมือนกำลังจะบอกอะไรฉันบางอย่าง ไม่มีทางที่ฉันจะขัดขืนเลยรึไง จากปากเขาเริ่มไล้ไปทั่วใบหน้าของฉัน แล้วไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ ถึงซอกคอ แม้ว่าฉันจะพูดอย่างไรเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการกระทำของเขาลงได้ มือของเขาเริ่มลูบไปมาที่หน้าท้องของฉัน เขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่

               "ฉันขอร้องล่ะปล่อยฉันไปเถอะ จะแกล้งฉันยังไงก็ได้แต่อย่างทำนี้กับฉัน เราไม่ควรจะมีเรื่องต่อกันนะ" ดูเขาเหมือนจะชะงักอยู่กับคำพูดของฉันอยู่ไม่น้อย

               ปังๆๆๆ

               "ไอ้โมะ แกอยู่ข้างในนั้นไหมว่ะไอ้โมะกลาซ เปิดประตูโว้ยไม่งั้นฉันจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ"

               นี่มันเสียงพี่ป๊อบนี่ พี่ป๊อบมาช่วยฉันแล้ว

               ปังๆๆ

               "บ้าชิบXXเอาล่ะฉันจะปล่อยเธอไป แต่เธอต้องบอกฉันก่อนว่าเธอมาที่นี่ทำไม"

               "เอ่อ คือ...เอ่อ" เอาไงดีฉันพูดไม่ได้ ถ้าฉันพูดเรื่องทุกอย่างก็คือจบเลยนะ

               ปังๆๆ

               "ไอ้โมะฉันนับหนึ่งถึงสองเท่านั้นถ้าแกไม่มาเปิดประตูให้ฉัน ฉันจะพงประตูเข้าไปจริงๆด้วยนะ ...หนึ่ง"

               "เออ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวไปเปิดประตูให้" แล้วเขาก็ลุกขึ้นไปเปิดประตูให้พี่ป๊อบที่เหมือนว่าอยากจะพังประตูเข้ามาเต็มทนแล้ว

               "ฉันขอตัว" โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้พี่ป๊อบยืนอึ้งกับสภาพของฉัน ที่แทบจะดูไม่ได้

               "แก้ว!" พี่ป๊อบพุ่งเข้ามาแล้วดึงฉันเข้าไปกอดทันที

               "พี่ป๊อบ เขา...คือว่าเขา"

               "พี่ขอโทษ พี่ไม่น่าปล่อยแก้วไว้คนเดียวเลย เพราะคิดว่าไอ้โทโมะมันจะไม่ทำอะไรผู้หญิง"

               "ช่างมันเถอะแต่ถ้าเขามาเขาจะมาเอาคำตอบจากแก้วว่าแก้วมาทำอะไรที่นี่ แล้วทีนี้แก้วจะทำยังไงดีล่ะ พี่ป๊อบช่วยสิ" ฉันพูดรัวออกไปจนแทบไม่หยุดหายใจ มันมีบางอย่างที่ทำให้ฉันกลัวจนตัวสั่นอย่างนี้

               "เดี๋ยวพี่จะบอกกับทุกคนว่าแก้วเป็นผู้หญิงแล้วก็น้องของพี่ ส่วนแก้วก็บอกโทโมะไปว่าแก้วเป็นน้องของพี่ แล้วมาอยู่ที่นี่เพื่อที่จะพิสูจน์ว่าทำอะไรได้เหมือนพี่ทุกอย่าง"

               "ฮ่ะๆ ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยเนอะ"

               "เอ๊ะ!ไอ้น้องนี่นิพูดแบบนี้หมายความว่าไงฮ่ะ" ฉันผละออกจากพี่ป๊อบก่อนจะมองหน้าพี่ป๊อบอย่างครุ่นคิด

               "วันนี้พี่มาแปลกมากแก้วไม่เคยได้ยินพี่พูดเพราะๆแบบนี้กับแก้วมานานแล้วล่ะ ฮ่าๆ"

               นานมากเหมือนกันนะที่จะเห็นพี่ป๊อบเป็นพี่ชายที่ดีอย่างคนอื่นๆเค้า

               "-*-"

               "ฮ่าๆ ดูพี่ขมวดคิ้วสิ ทำอย่างกับว่าพี่จะเอาหนวดแมวมาผูกโบอย่างนั้นแหละ"

               "กวนแบบนี้แสดงว่าหายกลัวแล้วใช่ไหม"

               "หายตั้งแต่พี่มาเป็นฮีโร่ให้แก้วแล้วล่ะ^_^"

               "พี่ว่าแก้วไปอาบน้ำใหม่ดีกว่านะ สภาพดูแทบไม่ได้เลยล่ะหัวก็ฟูอยู่แล้ว มาอยู่ในสภาพนี่แล้วยิ่งฟูเข้าไปใหญ่ ดูสิเสื้อก็ออกนอกกางเกง กระดุมบางเม็ดก็หลุด คอบางที่ก็เป็นรอยแดงๆ น่าสงสารคนแรงน้อยจังเลย โดนอะไรมาบ้างฮ่ะเนี้ยพี่นึกภาพไม่ออกเลยแฮ่ะ" พี่ป๊อบพูดแล้วเอามือมาขยี้หัวฉันใหญ่เลย

               "จำได้แค่ว่าโดนจูบไปทีนึงแค่เนี้ย นอกนั้นบรรยายไม่ได้ -*-"

               นั่นมันFirst kissฉันเลยนะจะบอกให้ -////-

               "ห่ะ!จูบเลยเหรอ แก้วว่าพี่ควรจะไปชกหน้าไอ้โมะมันซักเปรี้ยงดีมั้ย"

               "อืม ก็ดีเหมือนกันถ้าที่ไม่โดนยิงสวนกลับนะ"

               "ไอ้น้องบ้า เอ้ย!ทำตัวหวานๆหน่อยจะได้ไหม ไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวพี่จะมาอยู่เป็นเพื่อน"

               "ไม่ต้องหรอก พี่มีนัดไม่ใช่เหรอแต่งตัวซ่ะหล่อเชียว"

               "ฉลาดขึ้นนะเรา งั้นพี่ไปแล้วนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไร โทรหาพี่ได้ทันทีเลย"

               "ค่ะ ขอให้สนุกนะพี่ชาย" แล้วฉันก็หอมแก้มพี่ป๊อบทีนึงก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำ

               "ฮื่ม แอบหวานนะเรา"

 

               หลังจากที่ฉันอาบน้ำมาเสร็จแล้วฉันก็นั่งอยู่กับโซฟาเฉยๆ เพื่อเตรียมตอบคำถามของเขาอย่างใจจดใจจ่อ สำหรับฉันมันค้างคาใจมากเลยนะT^T

               แกร๊ก~

               นั่นไงฉันกำลังนึกถึงอยู่พอดีเลย ตายยากจริงๆ

               "อะรายๆ บอกว่าไม่เมาไง พาฉันกลับไปที่เดิมเดี่ยวนี้เลยนะ -////-" เสียงของโทโมะดังมาจากด้านหน้าซึ่งเหมือนกำลังจะคุยกับใครบางคนอยู่

               "แต่แกเมามากนะเว้ย อย่าให้ฉันต้องเอาน้ำสาดหน้าแกนะ"

               "แกกล้าเหรอ~-////-" ฉันว่าฉันเดินไปดูมันคงไม่เรียกว่าสอดรู้สอดเห็นหรอกใช่ไหม

               "เอ่อนั่นไงกลาซจังมาพอดีเลย นี่ฝากเจ้าโทโมะด้วยนะไม่รู้ว่ามันซัดอะไรเข้าท้องบ้างก็ไม่รู้" ฉันมองโทโมะอย่างทึ่งๆ เพราะตอนนี้เขาหน้าแดงกำเพราะฤทธิของแอลกอฮอล์เดินแทบยืนจนแทบจะล้มดีนะที่ไอ้พี่เขื่อนช่วยแบกเขาเอาไว้ ไม่อยากจะเชื่อเลยแฮะ

               "วอดก้าสิบสอง เตกีล่าสาม วิสกี้แปด แล้วก็... -////-"

               นี่เขาดื่มน้ำขมๆพวกนี่เข้าไปเยอะขนาดนี่เลยเหรอ (เป็นฉันเมาตั้งแต่แก้วแรกแล้วล่ะ)

               "ไอ้โมะแกหุบปากเหม็นเหล้าของแกไปเลย ฉันไม่อยากจะเห็นสภาพเพื่อนขี้เมาอย่างนี้ว่ะ กลาซจังช่วยดูแลโทโมะด้วยนะ ฉันไปก่อนล่ะ"

               "อืม" แล้วไอ้พี่เขื่อนก็แบกโทโมะมาไว้ที่โซฟาก่อนจะเดินออกไป งานเข้าอีกแล้วฉัน

               "นายทำไมดื่มไปมากขนาดนั้นฮ่ะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดอะไรอยู่ แต่ช่วยห่วงตัวเองหน่อยสักนิดก็ยังดี คนอื่นอาจจะเป็นห่วงนายมาก"

               "เธอเป็นห่วงฉันใช่ไหม"

               "จะบ้าเหรอใครจะไปห่วงคนขี้เมาอย่างนายกันฮ่ะ ลำบากซ่ะมากกว่าที่จะต้องมาดูแลนายอีกคน"

               "งั้นเหรอทำไมฉันรู้สึกเสียใจจังที่เธอไม่ห่วงฉัน โดยเฉพาะสายตาที่เธอมองไอ้ป๊อบมันดู ...ลึกซึ้งอย่างบอกไม่ถูก บอกได้ไหมเธอเคยเป็นอะไรกับไอ้ป๊อบมันมาก่อนรึเปล่า -////-" นี่เขาเมามากรึเปล่านะที่พูดคำเข้าใจยากแบบนี้นะ-*-

******************************************************

ไม่ค่อยมีคนเม้น ไม่อยากอัพแล้ว 5555 ช่วงนี้เรียนหนักด้วย แงงงง