Love mafear

10.0

เขียนโดย kaewjai

วันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2554 เวลา 19.04 น.

  8 ตอน
  87 วิจารณ์
  15.89K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“จองเบ เขาต้องพูดว่าหิวข้าว”นายโทโมะพูดขึ้นหลังจากที่เป็นเงียบไปสิบชาติ ปากเรอะนั่น

“ก็น่านแหล้ะ รีบๆไปกินข้าวกันดีกวาน่ะ” ทำไมสำเนียงมันฟังดูทะแม่งทะแม่งนะ-_-

“งั้นก็รีบๆ ไปกันดีกว่านะคาบบ่ายว่างหมดเลยด้วย ฮ่ะๆ”พอฉันเอาแขนของเคนตะออกได้สักพัก ฉันก็โดนพี่ป๊อบกระชากกลับไปหาตัวเอง แล้วลาก(อีกแล้วเรอะ)

นี่ฉันไม่มีสิทธิที่จะได้เดินคนเดียวเลยใช่ไหมเนี้ย=O=

 

เลิกเรียน 

“นี่ถึงแล้วหอพักของพวกเรา ฮ่าๆ บางที่ฉันอาจจะโชคดีได้อยู่ห้องเดียวกับกลาซจังก็ได้นะ”นี่คือความคิดอันอักกุศลของไอ้พี่เขื่อน

“ไอ้เขื่อน-O-:;”พี่ป๊อบมองเขื่อนเหมือนจะขย้ำคอให้แหลกคามือ

“เราไปเปิดห้องกันเลยดีกว่านะ จะได้รู้ว่าใครนอนกับใคร”

“เยสสส”พร้อมเพรียงกันมาก ทำไมทุกคนดูมีความสุขอย่างนี้นะ แล้วฉันจะได้บังเอิญไปเจอกับใครกันล่ะที่นี้ กุญแจที่ฉันได้รู้สึกว่าจะได้เบอร์ 303 นะ ตอนนี้เหลือแต่ฉันกับอีตาโทโมะเท่านั้นที่เดินมาเป็นเส้นเดียวกัน นอกนั้นหาห้องเจอกันหมดแล้ว เอาน่ามันคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดแน่ๆ

รู้สึกว่าเสื้อผ้าของฉันจะถูกย้ายมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ

แกร๊ก~

อีตาโทโมะเดินเข้าห้องไปแล้วเห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่ามันต้องไม่...

เฮือก~

ห้อง 303 นี่มันห้องที่อีตาโทโมะพึ่งเข้าไปนี่นา มันต้องไม่ใช่สิ พ่อไม่มีวันแกล้งฉันแน่ๆ แต่ยังไงๆมันก็คือห้อง 303 อยู่ดีไม่ว่าจะนอนมอง ตีลังกามอง มันก็คือห้อง 303!!!

ถ้าเกิดฉันทำให้อีตาโทโมะนี่ไม่พอใจอะไรขึ้นมามีหวังฉันโดนยิงไส้ทะลักแน่

กึกๆๆ (เสียงมือสั่นที่ของฉันเอง)

แกร๊ก~

ฉันใส่ลูกกุญแจลงไปด้วยหัวใจที่หล่นไปถึงตาตุ่ม เมื่อปลดล็อกประตูได้แล้วฉันก็ค่อยๆย่องเข้าไปในห้องที่กว้างขวาง(สมกับค่าเทอมที่แพงเกือบทะลุเจ็ดหลักจริงๆ)

ฟู่~

โล่งอกอีตาโทโมะไม่อยู่แถวนี่ ฮี่ๆๆไปดูห้องนอนดีกว่า ฉันค่อยๆเปิดประตูอย่างเบามือแต่... ทำไมมันเป็นเตียงคู่คิงไซต์!!!

พระเจ้า ฉันต้องนอนกับผู้ชายรึไงไม่นะพ่อ พ่อต้องล้อฉันเล่นแน่

หมับ~

แล้วผู้ที่ฉันไม่ประสงค์จะพบหน้า ก็มาจับไหล่ฉันไว้ เขาจะฆ่าฉันแบบในหนังรึเปล่าที่ว่าเอาปืนมายิงหัวเปรี้ยงเดียวตายนะT^T

“นาย...”

“อ๊ากกก~พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วยนายอย่าฆ่าฉันนะฉันแค่ได้มาอยู่ห้องนี้”ฉันก้าวขาวิ่งได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้น เขาก็เข้ามาล็อกคอฉันไว้

แง้~ฉันยังไม่อยากตายนะรอให้ฉันได้รางวัลก่อนสิTOT

“อะไรของนาย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ นายเองนั่นแหละจะย่องเข้าห้องมาทำไม ฉันก็นึกว่าโจรนะสิ”

“แล้วนายมาล็อกคอฉันไว้ทำม้ายยยT_T ~”

“อ่าวก็นายจะหนีฉันนี่ แล้วทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะฆ่านายฮ่ะ”เอาไงดีล่ะจะให้พูดว่า‘คือฉันไปสืบประวัตินายมาเขาบอกว่านายเป็นมาเฟีย’อย่างนั้นฉันคงโดนเขายิงตายคาห้องแล้วกระทืบซ้ำสนอง

ความสะใจให้กับตัวเองแน่ๆ

“กะก็ นายมัน อะ เอ่อนายมัน เลว–O-”

“อะไรนะ-_- ”นี่ฉันพูดอะไรผิดไปใช่ไหม -*-

“อะเอ่อ ฉันหมายถึงว่านายโหดไง^ - ^:;”

“แล้วไป”

“ที่นี้ปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหม”แล้วเขาก็ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ พ่อนะพ่อไม่น่าเล่าประวัติอันน่ากลัวและโหดร้ายของอีตานี่ให้ฉันฟังเลย

               “นายให้ฉันนอนซีกไหนล่ะ ขวาหรือซะ ...อ่าว~หายไปไหนแล้วล่ะ”

               ปัง!

               แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องเสื้อผ้าอันใหญ่โต แล้วดันฉันไปติดกำแพงห้อง อะไรของเขากัน ฉันทำอะไรผิด ฉันแค่ถามเขาว่านอนที่ไหนเท่านั้นเองนะUoU

               “เธอมาที่นี้ทำไม ฮ่ะ!”

“อะ อะไรฉันก็มาเรียนหนังสือนะสิ จะให้ฉันมาทำอะไรที่โรงเรียนฮ่ะ”

“ก็ใช่แต่เธอ ...ไม่ใช่ผู้ชาย”

...แสนรู้-*-

“ไม่จริ๊ง~ถึงฉันจะเหมือนผู้หญิงแค่ไหนแต่ฉันก็เป็นผู้ชายเต็มร้อยนะ”

“ฉันไม่เชื่อ เธอมาปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไม”

“เอ๊ะ!ก็ฉันบอกว่าฉันเป็นผู้ชายยังไงเล่า -.-”หมอนนี่มันจะแสนรู้ไปถึงไหน

“แล้วนี่มันอะไร”แล้วเขาก็ชู ชุดชั้นในของฉันขึ้นมันก็แค่ชุดชั้นใน ...ของฉัน

ฮ่ะ!ชุดชั้นในของฉันOoO

“ฮ่ะๆ นายเอาของใครมานะ หรือว่านายใส่มันเอง”ฉันรีบหัวเราะกลบเกลื่อน

“ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ เพราะฉันไปเจอมันที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ ...โดยบังเอิญ”

“มะไม่ใช่ของฉันมั้งมันอาจจะเป็นของผู้หญิงที่ เอ่อที่มานอนกับนายไง -.,-”ฉันพูดไปด้วยน้ำขุ่นๆ

“ฉันไม่เคยพาผู้หญิงเข้าห้อง แล้วที่สำคัญมันไม่ได้มีแค่ผืนเดียวด้วย”

“อะ เอ่อ เอ่อ...ฉะ ฉันเป็นผู้หญิง ขอชุดชั้นในฉันคือด้วย-////- ”และในที่สุดฉันก็ยอมรับออกไปเมื่อหมอนี่มันแกว่งชุดชั้นในฉันเล่น มันกดดันฉันน่ะU-U

แล้วฉันก็เดินเอาชุดชันในฉันไปเก็บ

ความล้ง ความลับไม่มีแล้ว หมดกัน

“ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะกล้าขนาดนี้”นั่นยังตามมารังควานอีกเรอะ

“ถ้าฉันไม่กล้านายคงไม่เห็นหัวฉันอย่างนี้หรอก”ฉันลุกขึ้นแล้วอาละวาดใส่หูเขาทันที

“เธอ มาที่นี่เพื่ออะไร”เขาเริ่มขยับมาใกล้ๆฉัน หึ คิดว่าฉันจะถอยหลังนะสิ ใช่แล้วฉันถอยหลังจนชิดตู้เสื้อผ้าเลยล่ะ แถมเขายังใช้มือคร่อมฉันเอาไว้ด้วย

แง้~จะทำแบบนี้ทำมาย ฉันไม่หนีหรอกน่าT^ Tv(โกหกชัดๆ)

 “ฉันก็แค่อยากมาอยู่เท่านั้นเอง”

“รู้อะไรไหมเธอโกหกไม่เก่งเลยนะ”เขาใช่มือมาเขี่ยแก้มฉันเบา ทำเอาฉันขนลุกไปทั้งรูขุมขนเลยทีเดียว

“อะไรฉันโกหกอะไร”

“ฉันรู้หรอกน่าว่าเธอมาที่นี่ เพราะเธอหลงรักฉันใช่ไหมล่ะ”เอ่อ... ฉันรู้อยู่หรอกนะว่าเขาหน้าตาดี แต่พูดแบบนี้มันไม่คอยจะหลงตัวเองสักเท่าไหร่เลยนะ -*-

“ถ้าฉันหลงรัก ฉันคงเกลียดตัวเองแย่เลยล่ะ”

“ฮ่ะๆปากร้ายเป็นบ้าเลย แล้วเธอไม่กลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอเหรอไง”

“เพราะฉันคิดว่าคนอย่างนายคงจะไม่ทำอะไรฉัน ยกเว้น”

“ยกเว้นอะไรล่ะ”

“เว้นแต่ว่านายจะฆ่าฉันหมกห้อง ด้วยปืน ไม่ก็แทงด้วยมีด เหรอโยนฉันออกนอกหน้าต่าง และจับฉันยัดโถส้วม-O-”

นี่แหละคือสิ่งที่ฉันกลัวมาตลอด ส่วนอย่างอื่นไม่ได้คิดมาก่อนนะสิ-_-

“เห็นฉันป่าเถื่อนขนาดนั้นเลยหรือไง ฉันนะเป็นเพลย์บอยนะเธอไม่กลัวเหรอไง”

“ไม่ เพราะนายบอกว่านายไม่เคยพาผู้หญิงเข้าห้อง”

“แต่ถ้าฉันบอกว่า ฉันโกหกเธอ”

“หะ=_=?”โกหกฉันงั้นเหรอ

“อันที่จริงอยากให้เธอสนใจ ฉันโกหกเธออันที่จริงไม่อยากให้เธอใกล้ใคร~”วอนซ่ะละ เล่นร้องเพลงของชินเลยเรอะ หมอนี่มาเฟียประเภทไหนกันแน่นะ

“ตลกล่ะ ถึงนายจะบอกฉันยังไงฉันก็ไม่กลัวหรอก ปล่อยฉันได้แล้วโว้ยยย~”

“เธอเป็นผู้หญิงภาษาอะไรกันมันไม่มีอะไรให้เธอกลัวนอกจากความตายแล้วหรือไง”

“เป็นผู้หญิงภาษาไดโนเสาร์มั้ง ไอ้บ้า-O-”ฉันพูดแล้วพยายามผลักเขาให้ออกห่างจากตัว แต่ฉันมันแรงน้อย ผลักอีตานี่ได้แค่กระดิกนิดเดียวเท่านั้น

“อยากรู้จังที่บ้านเธอสอนมายังไง ทำไมห้าวอย่างนี้เนี้ย”เพราะพ่อฉันสอนมาพร้อมๆกับพี่ชายนะสิ ไม่ให้คนคิดว่าฉันห้าวให้มันรู้ไป -*-

“ฉันว่านายเก็บปากสวยๆของนายเอาไว้กินข้าวเถอะ แล้วขอความกรุณาออกห่างจากฉันด้วย”

“แล้วถ้าฉันไม่ห่างจากเธอ และจะชิดให้มากว่าเดิมด้วยล่ะ”แล้วเขาก็ขยับตัวมาชิดที่ว่าตอนแรกมันก็ชิดอยู่แล้วนะ แล้วนี่มาชิดอีกหวังจะให้ฉันให้หายใจไม่ออกรึไง

“นายจะฆ่าฉันใช่ไหม ฉันหายใจไม่ออกโว้ย~”

“งั้นเธอก็บอกมาดีๆว่ามาที่นี่ทำไม”

“มันเป็นสิ่งที่นายรู้ไม่ได้ แล้วไม่มีวันจะได้รู้ด้วย–OO-”

“งั้นเหรอ”เขาค่อยๆ ใช่จมูกมาเกลี่ยๆที่ข้างแก้มและซอกคอของฉัน ชักเริ่มจะทนไม่ได้แล้วนะ

“นายออกไปนะ ก่อนที่ฉันจะโมโห”

“แล้วเธอคิดว่าฉันจะกลัวงั้นเหรอ”

ฮึ่ม~หมอนี่อยากตายมากงั้นสิ เขาล่วงเกินบัญญัติของฉันมาทุกข้อแล้วนะ

“งั้นวันนี้ขอจูบผู้หญิงปากดีอย่างเธอหน่อยเถอะ”แล้วเขาเอาหน้ามาใกล้ฉันมากที่ว่าริมฝีปากแตะกับเรียบร้อย แต่น่าเสียดายที่ฉันไวกว่า

**********************************************************

ไม่ได้อัพนานลืมรึยัง 555 ตอนแรกคิดว่าจะไม่อัพแต่ไม่มีอะไรทำ T^T

เม้น+โหวตกันด้วยนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา