Love mafear

"ฉันเป็น เอ่อฉันเป็นน้องพี่ป๊อบและที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะอยากจะพิสูจน์ว่าฉันก็ทำอะไรได้เหมือนพี่ชายฉันเหมือนกัน"

"จริงนะ เธออย่าแกล้งทำให้ฉันดีใจเล่นนะ" เห็นไหมฉันบอกแล้วว่าเขาเมามาก

"นายนี่ท่าจะเมามากนะ ฉันว่าฉันแบกนายไปนอนดีกว่าจะได้สร่างรองเท้านะถอดออกซ่ะสิ"

"เธอถอดให้หน่อย"

"เอ๊ะ!นี่ฉันไม่ได้เป็นทาสนายนะ ทำไมฉันต้องทำให้นายด้วยถอดเองสิมองอยู่ได้"

"เพราะฉันขอร้อง" ฮึ่ม สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องจำใจถอดถุงเท้า รองเท้าให้เขา พ่อก็ไม่ใช่ทำมาเป็นสั่ง อะโด่-_- "จะไปได้รึยังค่ะ คุณชายโทโมะ" แล้วเขาก็ค่อยๆลุกอย่างโครตพยายาม แล้วก็เป็นงานของฉันอีกแล้วที่ต้องแบกเขาไปในห้อง

"ปวดหัววว~ +_+"

"เอาเซ่ๆ อย่าพาคนที่ไม่ได้เมาอะไรไปซวยด้วยได้ไหม-O-" และแล้วฉันก็พาโทโมะมานอนบนเตียงได้ซ่ะที หลังจากที่เขาคิดว่ากรอบรูปที่อยู่ด้านหน้าห้องนอนคือประตู เหอะ เมาแล้วหมดสภาพขนาดนี้เลยเรอะ ไม่ยักจะเชื่อเล้ยยย

"อ๊ากกก~ทำไมฉันปวดหัวอย่างนี้เนี้ย"

"สมน้ำหน้าใครใช้ให้นายไปกินของพวกนั้นแทนน้ำล่ะ เป็นไงล่ะเมาเหมือนหมาเลย"

"เพราะเธอคนเดียวที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้" ได้ข่าวว่าฉันไม่ได้บอกให้เขาไปกินเหล้ากลับมาเมามายแบบนี้น่ะ=_= "นายนี่เมาแล้วพาลงั้นเหรอ ฉันไม่ได้บอกให้นายไปเมาซักคำ=O="

"แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ว่าเธอทำ"

"นายนะหลับไปเลยไป เมาแล้วก็พูดไปเรื่อย" ฮ่าววว~(เสียงหาวของฉันเอง) แล้วนี่มันกี่โมงแล้วนะ พอฉันหันไปมองนาฬิกาบนหัวเตียงก็พบว่ามันเป็นเวลา ห้าทุ่มห้าสิบห้า ตายแน่ ตายแน่~พรุ่งนี้มีเรียนด้วย แถมฉันมันก็ยิ่งเป็นคนโง่ที่ดันมาเรียนสิ่งที่ไม่เข้าใจอีก ฉันต้องนอนแล้ววว>_< ~

"นี่เธอจะนอนแล้วเหรอ ทำไมนอนเช้าจังนี้มันแต่กำลังจะสามทุ่มเองนะ"

"สามทุ่มบ้านนายนะสิ นี่มันจะเที่ยงคืนแล้ว คนนะไม่ใช่แด็คคิวล่าจะได้อยู่จนเช้านะ" เหอะ~ฉันพึ่งมารู้เนี้ยแหละว่ามาเฟียเมาแล้วเพี้ยน

"งั้นก่อนเธอนอนเธอช่วยอะไรฉันหน่อยสิ "

"อะไรอีกเล่าพูดมา" บัดโถ่~แล้ววันนี้ฉันจะได้นอนไหมเนี้ย

"ช่วยปลดกระดุมเสื้อของฉันให้หน่อยมันร้อนมาก"

"มะ ไม่มีมือเหรอติดเองก็ปลดเองสิ -//////-" บ้าน่าฉันนี่ไม่ได้เขินใช่ไหม

"ก็ฉันปลดไม่ไหวนะ กระดุมมีเป็นร้อยจะให้ฉันปลดยังไงไหว" ฉันว่าสายตาของเขาท่าจะมีปัญหานะ กระดุมมีแค่ สิบเม็ดเอง

"ร้อนนน~+_+"

"เอ่อรู้แล้วน่า เดี๋ยวปลดให้ เรื่องมากจริง" ฉันสะบัดผ้าห่มออกจากตัวอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะไปปลดกระดุมให้เขา เริ่มจากด้านบน -.,- กึกๆๆๆ มือฉันมันสั่นแล้ว ว้ากกกก หมับ~

"อะไรเนี้ยมือเธอสั่นเป็นบ้าเลย เอาดีๆสิ" แล้วนายมาจับมือฉันทำไม มันสั่นเพราะนายนั่นแหละ อ้ากกก~เลือดกำเดาฉันจะไหลแล้วหุ่นเขามันเซ็กซี่มาก-.,- เอ๊ะ~ฉันคิดอะไรของเรานะ ไม่ดีๆลืมมันไปซ่ะ ปลดต่อๆสมาธินะมีบ้างมั้ย -*- หือ~เขามีซิกแพ็คด้วย ฉันจะคลั่งตายแล้วนะ=O=

"ฉันปะ ปะปลดเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรจะใช้แล้วใช่ไหมฉัน เอ่อจะ เอ่อจะนอนแล้วนะ -.,-"

"แล้วทำไมตั้งขยับหนีฉันด้วย มานอนข้างฉันก็ได้ฉันไม่ถือ" แต่ฉันถือเว้ย!!!

"ไม่เอาฉันไปนอนที่ฉันนะถูกแล้ว" หมับ~ เขาจับแขนของฉันแล้วดึงลงไปนอนข้างๆเขาจนหน้าของฉันซุกลงกับอกเขาพอดี -/////-

"นอนข้างฉันนะถูก ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อยยย +_+"แล้วที่ก่อนหน้านี้เขาเรียกว่าไม่เกิดอะไรงั้นเรอะ "ฉะ... "เงียบน่า ฉ้านง่วงนอนจะหลาบ~+////+

"นั่นเมาแล้วพาลให้ฉันลำบากอีกแล้ว แขนฉันเขาก็ไม่ปล่อย แต่มองจากมุมนี้แล้วรู้สึกว่าเขา ...ดูดีแหะ -.,- เอ๊ะ!นี่ฉันคิดบ้าอะไรเนี้ย>.,< ตึกตักๆ ตึกตักๆ เอ๊ะ!เสียงหัวใจของใครนะ ฉันเริ่มเอียงหูฟังจากคนที่นอนข้างฉันOoOนี่มันเสียงหัวใจของเขานี่ ตึกตักๆ ตึกตักๆ อันนี้มันเริ่มจะไม่ใช่เสียงหัวใจของเขาแล้วนะ แล้วเสียงหัวใจของใครล่ะ หรือว่าO_O...นี่มันเสียงหัวใจของฉันนี่หว่า พับผ่าล่ะสิ!นี่ฉันใจเต้นเพราะเขาอย่างนั้นเหรอเนี้ย!!! "ฮือ~" ฉันครางออกมาเบาๆ ความรู้สึกเหมือนมีร่างใหญ่ๆของใครบางคนมาทับที่บนตัวของฉัน อึดอัดชะมัด เอ๊ะ!แต่อยากการแบบนี้นี้มันเหมือน... ผีอำ!!!OoO เฮือก~ ฉันลืมตาขึ้นมาทันทีที่คิดได้อย่างนั้น แต่ที่ไหนได้ล่ะ ผี ผออะไรจะโผล่มากลางวันแสกๆแบบนี้ เว้นก็แต่ผีทะเลอย่างอีตาโทโมะเนี้ยแหละ ทับมาได้ ตัวโตอย่างกับควาย แล้วฉันก็ตัวเล็กกว่าเขาตั้งครึ่งตัวแหนะ เล่นเอาฉันขยับอะไรไม่ได้เลย ถ้าฉันแรงเยอะอีกหน่อยนะฉันจะเหวี่ยงหมอนี่ออกนอกโลกไปเลย -*- "ฮึ่ม แสบคอจังเลย" เขาครางออกมาเหมือนละเมอ แล้วหลับต่อ ให้มันได้อย่างนี่สิ=_= เขาขยับตัวแล้วเอาหัวมาไว้ที่ซอกคอของฉัน นี่มันไม่ใช่ท่านอนที่ดีเลยนะเฟ้ย!!!นอนแบบเมื่อกี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง (และมันจะดีกว่านี่ถ้าเขาลุกออกไป) ฉันจะไม่รอให้เขาตื่นเองแล้วนะ–O-

"ว้ากกก!เอาตัวของนายออกไปจากตัวฉันนะ ตื่นโว้ย>O<" ฉันกรอกเสียงที่สุดแสนจะดังลงไปในหูของเขา "อะไรว่ะ ใครมาเปลี่ยนเสียงนาฬิกาปลุกของฉันเนี้ย -*-" ว่ามั่วไปเรื่อยเลย

"นาฬิกาปลุกบ้านนายล่ะสิ จะรูปงามอย่างนี้นี่มันฉันโว้ยยย นายกำลังทับฉันอยู่นะ ลุกออกไปซักที่ฉันจะตายอยู่แล้ว"

"เธอเองเหรอ เธอนอนไปเลยฉันง่วงมาก"แล้วเขาก็ดึงผ้าห่มเข้ามาห่มตัวของเขา รวมถึงด้วย -_-

"นายเข้าใจไหมว่านายกำลังทับฉันอยู่ ใครจะนอนต่อได้ออกไปนะออกไป"

"ไม่เอาตัวเธอมันนุ่มดี แล้วก็อุ่นด้วย" นี่เขายังไม่สร่างเมาดีใช่ไหมเนี้ย

"นุ่มบ้านนายสิ เตียงมันก็นุ่มเหมือนกันนั่นแหละอย่าให้ฉันต้องฟ้องพี่ป๊อบนะ พี่ป๊อบเอานายตายแน่ถ้าเห็นฉันกับนายอยู่ในสภาพนี้ -/////- "

 "เธอก็บอกไปสิว่าเธอกำลังมีอะไรกับฉันอยู่ อย่าพึ่งมายุ่งและขัดความสุขของเธอ เท่านี้แหละจบ ฉันนอนต่อแล้วนะ"

"อ้ากกก~นายพูดอะไรของนายนะ จะไห้ฉันบอกอะไรทุเรศๆแบบนั้นได้ยังไง -//////-" แต่ถ้าพี่ป๊อบมาเห็นมันก็เหมือนจริงๆนะ -*-

"ก็ได้ว่ะเรื่องมากจริง" แล้วเขาก็เบี่ยงตัวออกไปจากตัวฉันแต่ก็ยังดึงฉันเข้าไปกอดอยู่ดีแล้วทีนี้ฉันจะได้ออกจากเตียงมั้ยเนี้ย

"นายอย่ากอดฉันเซ่!ปล่อยให้ฉันได้ลุกอาบน้ำก่อนได้ไหมวันนี้ฉันต้องไปเรียนนะ"

"ไม่เอาฉันอุตส่าห์นอนหลับแล้วนะ โรงเรียนมันไม่หนีเธอไปไหนหรอกน่า เชื่อฉันสิรอให้ฉันหลับได้มากกว่านี้ก่อนฉันจะปล่อยเธอ" ฉันว่าคนอย่างเขาคงไม่ฟังคำพูดของฉันหรอก เอาเป็นว่าฉันโทรหาพี่ป๊อบมาจัดการเขาเลยดีกว่า (ฮัลโหลว่าไง เอ้อแล้วนี่ยังไม่มาเรียนคาบสองอีกเหรอ ครูรอแก้วจนเหงือกแห้งหมดแล้วนะ) พอโทรติดพี่ป๊อบก็เทศใส่ฉันเป็นชุด

"จะให้แก้วไปได้ยังไง เมื่อคืนก็นอนตั้งเที่ยงคืนกว่า ตื่นเช้ามาก็โดนโทโมะทับตัวไว้อยู่ แล้วตอนนี้ก็ไปไหนไม่ได้เลยเพราะโทโมะกอดเอาไว้ไม่ยอมให้แก้วไปไหนเลย" (อะไรนะ ปกติมันจะระแวงมากนะที่มันคนมานอนข้างๆ แต่ทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้นไปได้ล่ะ)

"ใครจะไปรู้กันเล่า -*- แต่ยังไงก็ช่วยมาดึงโทโมะออกจากแก้วทะ... เฮ้ย!นายเอาโทรศัพท์ของฉันมานะนาย" แล้วโทโมะก็มาแย่งโทรศัพท์ฉันไปเฉยเลย แง่แล้วทีนี้จะได้เรื่องมั้ยเนี้ยT_T

"แกไม่ต้องห่วงน้องสาวแกนะเว้ย ตอนนี้เธอกำลังมีความสุขกับฉันอยู่แต่นี้นะแกขัดฉันมากเลยว่ะ แล้วฉันก็เป็นพวกอารมณ์ค้างซ่ะด้วยสิ งั้นฉันของต่อเรื่องของฉันกับน้องสาวแกก่อนนะ แค่นี้นะ"

"–O-:;" (เฮ้ย!ไอ้โมะแกบอกฉันมานะเว้ยว่าแกทำอะ ...ตู้ดดดด) เขาตัดสายพี่ป๊อบทิ้งพร้อมปิดเครื่องแล้วโยนมันลงเตียง

"นายพูดอะไรออกไปรู้ตัวบ้างไหมฮ่ะ นายกำลังทำให้พี่ป๊อบโกรธมาก มากถึงมากที่สุด"

"โอ้ยอย่าบ่นนั้นได้ไหม ฉันอยากนอน แล้วอีกอย่างนั้นมันก็แค่คำพูด รึเธออยากให้ฉันทำแบบนั้นจริงๆ"

"ก็ไม่นะสิ"

"ถ้าอย่างนี้ก็เงียบ เพราะฉันอาจจะทำอย่างว่าขึ้นมาถ้าฉันไม่ได้นอน"

"-*-"(เงียบกริบในทันที) แต่ยังไงฉันก็ต้องลุกอยู่ดีมันเหมือนกับว่าฉันให้ท่าเขามากเกินไป ฉันค่อยๆแกะมือของเขาที่เกาะแขนฉันออก แต่... หมับ~ เขาก็มาจับแขนฉันไว้อีก แง้~เมื่อไหร่พี่ป๊อบจะมาช่วยฉันสักทีU.U

"จะหนีฉันเหรอ มันง่ายไปหน่อยมั้ง"

"ก็มันไม่ง่ายนะสิ ฉันถึงหนีนายไม่ได้ ขอร้องล่ะปล่อยให้ฉันได้เป็นอิสระบ้างได้ไหม ฉันจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว น้ำ เนิ้มก็ไม่ได้อาบ ยี้~ฉันเห็นตัวเองเต็มทนแล้วน้าาา@_@"

ฉันทำตาแป๋วใส่เขาจนรู้สึกเหมือนกับว่าเขาจะใจอ่อนนะ

"ทำไมฉันจะต้องยอมเธอ" แล้วในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยฉัน ทำไมฉันไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกนะ อ้อนแค่นี้ก็ได้แล้ว

"เพราะฉันอ้อนวอนนายไง ขอบคุณฉันจะไปอาบน้ำแล้ว"

"แต่เธอต้องให้ฉันนอนตักนะ" อืม เขาน่าจะยังไม่สร่างจริงๆด้วยสินะ -*-

"ตามใจนาย" ฉันลงไปจากเตียง แล้วเดินไปเก็บโทรศัพท์แบล็กเบอร์รี่ที่ตกอยู่ข้างเตียงแล้วเอาไปเก็บ ดีนะที่ไม่เสียหาอะไร-_-

"เดี๋ยว~" เขาทักฉันขึ้นหลังจากที่ฉันเขาห้องน้ำไปได้สักพัก

"อะไรอีก" ฉันตะโกนกลับไปหาเขา แล้วขัดตัว

"ให้ฉันขัดตัวให้ไหม"

"บะ บ้า!!!"ฉันรู้สึกเหมือนอะลีนาลีนมันฉีดพล่านไปทั่วหน้า อ๊ายยยย~อย่าบอกนะว่าตอนนี้ฉันกำลังอายกับคำพูดของเขา แถมหัวใจยังเต้นโครมครามแปลกๆอีกด้วย>//////<

"แกบอกมาเดี่ยวนี้นะไอ้โมะแกทำอะไรแก้วน้องสาวฉัน" อย่าพึ่งถามฉันนะว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ในห้องน้ำนานเป็นชั่วโมงแบบนี้ ฉันกำลังแอบฟังอยู่ -_-/p

"ก็ไม่ได้ทำอะไรไงนอกจากนอนด้วยกัน"

"ไอ้โทโมะ ไอ้เพื่อนชั่ว!"

พลั่ก~

"เฮ้ย!ถึงกับต่อยกันเลยเหรอไง ใจเย็นๆหน่อยสิ จะหวงน้องสาวแกไปถึงไป น้องแกมันโตแล้วนะ ก็ปล่อยๆบ้างสิว่ะ เป็นฉันนะฉันอึดอัดตายเลย"

"นั่นมันเรื่องของแกแต่ที่แปลกก็คือแกไม่สนใจผู้หญิงไม่ใช่หรือไง"

"แล้วไง น้องแกก็น่าสนใจดีนี่ ถึงจะตัวเล็กไปนิดนึง"

"แล้วแกก็จะระแวงมาด้วยเวลามีคนมานอนอยู่ใกล้ๆ และที่สำคัญแกไม่เคยเมาให้ใครเห็นนอกจากพวกฉัน เกิดอะไรกับแกกันแน่"

"อันนี้ฉันไม่รู้ว่ะ แต่ที่รู้ก็คือ#%^*&*)(*" เขาพูดอะไรนะฉันไม่ได้ยินพูดให้มันดังๆหน่อยก็ได้

"ไอ้โมะ ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉันนะ ฉันฆ่าไปนานแล้วรู้ไว้"

"ฮึ เลิกหวงน้องเถอะ น้องแกอาจจะอยากได้อิสระจากแกเต็มทนแล้วล่ะ ใช่ไหม" นี่เขารู้แล้วใช่ไหมว่าฉันแอบฟังอยู่

"..."

"ออกมาจากห้องน้ำได้แล้วไม่ต้องแอบฟังหรอก" ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วยิ้มแห้งๆให้พี่ป๊อบที่ขมวดคิ้วยุ่ง ส่วนตาโทโมะนะเหรอกำลังยิ้มแบบคนบ้าอะไรทำนองนั้นนะ=_= แต่เหมือนเขาจะอาบน้ำแล้วนะ เพราะดูจากชุดยูนิฟอมของโรงเรียน

"ฉันว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่านะ ชักหิวข้าวแล้วว่ะ" แล้วโทโมะก็เดินมาโอบเอวฉันแล้วเดินออกไปจากห้อง โอบเอวเลยเหรอ

"นายเอามือออกไปจากเอวฉันเดี๋ยวนี้นะ"

"ไม่มีทาง ฮ่าๆ" เขาหัวเราะแล้วกระชับแขนให้แน่นขึ้น

"พี่ป๊อบช่วยแก้วด้วยสิU_U"ฉันหับไปหาพี่ป๊อบแล้วก็พบว่า พี่ป๊อบกำลังพูดโทรศัพท์กับพวกไอ้พี่เขื่อนอยู่ แถมยังดูอารมณ์เสียมากๆด้วย

"ฮ่ะๆ ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก แก้ว^O^" เขาพูดชื่อของฉันเบาๆ แล้วหัวเราะคิกคักต่อไป อย่าให้ถึงตาฉันบ้างนะ -*-

"อะไรนะเป็นน้องสาวไอ้ป๊อบ!!!"จองเบกับเคนตะพูดพร้อมกันอย่างตกใจ หลังจากที่ฉันกับพี่ป๊อบได้ตัดสินใจบอกเรื่องทั้งหมดให้สองคนนั้นฟัง

"ใช่แล้ว น่ารักมากเลยใช่ไหมล่ะ ฉันบอกพวกแกแล้วก็ไม่เชื่อ>O<"ไอ้พี่เขื่อนพูดออกมาอย่างไม่อายคนอืนที่เดินผ่านพวกเราไปมา

"นึกว่า ทำไมมันเหมือนผู้หญิงแบบสุดๆอย่างนี้"

"ที่แท่ ก็น้องเสาป๊อบปี๊-*-" ถ้าฉันเป็นจองเบนะฉันจะไปหัดพูดภาษาไทให้มันชัดกว่านี้นะ-_-

"เอ้อแล้ววันเสาร์นี้ไปไหนกันดี พอดีฉันอยู่บ้านกับยัยแก้วสองคนนะ พ่อไม่อยู่ ว่าง^^"อืม นั่นสินะ พ่อไม่อยู่

"งั้นไป เอ่อไป...เฮ้ย!คิดไม่ออกว่ะเขื่อนคิดหน่อย" โทโมะ

"คิดไม่ออกเหมือนกันว่ะ"

"จองเบรู้~ที่นี้^_^" จองเบพูดขึ้นแล้วเอารูปที่อยู่ในโทรศัพท์ของตัวเองออกมาให้ทุกคนดู นี่มันตลาดน้ำอำพะวานี่

"ที่ไหนนะจองเบ มีแต่เรือเต็มไปหมด" เคนตะดูแล้วขมวดคิ้วยุ้ง

"ตลาดน้ำนะ ตลาดน้ำอำพะวาใช่ไหมจองเบ" ฉันเอ่ยขึ้น ฮ่ะๆ วันนี้ฉันฉลาดขึ้นเลยเฮะ

"ช่ายแล้ว"

"รู้ได้ไงนะแก้วเก่งนะเนี้ย" "

ฉันรู้ก็แล้วกันน่า แต่คนมันเยอะหน่อยนะ สักแสนกว่าคนได้นะ" อันนี้ไม่ได้มั่วนะ เคยมีสูงสุดตั้งล้านคนในวันเดียวแนะ-*-

"งั้นก็เจ๋งไปเลย ไปที่นี่แหละ เขื่อนชอบ"

"เอ่อ ฉันชวนฟางมาด้วยได้ไหม"

"ไม่ได้/ได้" แง้~ทำไมไม่ได้กันตั้งสามคนเลยนะ ฉันกับเขื่อนได้กันแค่สองคนเองU.U

"แง่~เขื่อนอยากเจอแจมนะ ให้ฟางไปด้วยน้าาา"

"มาเอาเว้ย!ถ้าเอาฟางมาเอาแจมมาพวกแกก็มีคู่กันหมดนะสิ แล้วพวกฉันล่ะ" เคนตะบ่นอย่างรำคาญเขื่อน ที่กำลังเอาหน้าถูไปมาที่แขนของเขา

"แกก็หาแฟนสักที่สิว่ะ มันจะยากอะไรหน้าตาแกก็ดีอยู่หรอก" พี่ป๊อบ

"ก็มันยังหาไม่ได้แกเข้าใจฉันไหมว่ะ รึแกอยากให้ฉันคู่กับน้องสาวที่แกโครตหวงว่ะ" เคนตะพูดประชดพี่ป๊อบอย่าเห็นได้ชัด

"ไม่ได้ คนนี้ฉันจองเล้ว" เเต่ที่ไหนได้กลายเป็นว่าคนข้างๆฉันพูดก่อนพี่ป๊อบอีก

"เอ๊ะ!พูดงี้หมายความว่าไง"

"ก็หมายความว่าทุกคนห้ามยุ่งกับน้องสายฉันโดยเฉพาะไอ้โมะก็ไอ้เขื่อน-_- "

"ทำตัวหวงน้องไปได้ แต่ยังไงฉันก็ไม่ให้ทุกคนพาแฟนหรอก" เคนตะ

"ถูกต้องน้าคร้าบ" จองเบ

"แต่ว่า ฉันอยากเจอแจมกับฟางนะ"

"ก็ได้ฉันให้ไปก็ได้ แต่ห้ามอี๋ออต่อหน้าพวกฉัน เห็นแล้วมันอิจฉาว่ะ -*-"

"อ่าว~ทำไมแก้วเค้าพูดแค่นี้แกถึงให้ว่ะ ที่เขื่อนของแกก็ตกลงเลย ลำเอียงเคนตะไม่รักเขื่อนแล้วใช่ไหมTOT"ฮื่ม ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นนางร้ายที่มาขัดขวางของความรักสีม่วงงั้นแหละ–O-

"อยากโดนเตะมั้ยไอ้เขื่อน ที่ฉันยอกแก้วก็เพราะเห็นว่าแก้วเป้นน้องของเพื่อนแล้วก็ของได้ดูดีกว่าแกด้วย อยากเข้ามาใกล้ฉันนะ ขยะแขยงว่ะ=_=:;"เคนตะพูดแล้วขยับออกห่างจากเขื่อน มันก็น่าขยะแขยงอยู่หรอกนะ

"ป๊อบที่รักจ๋า~มายฮันนี่ของเขื่อน เค้าโดนเคนตะทิ้งอ่าาาTOT"

"แกเป็นใคร อย่ามองฉัน รังเกียจ–O-:;"

"T____T"ตลกหน้าของเขื่อนในตอนนี้จัง

"ฮ่ะๆๆ" พออยู่นานไปแล้ว ก็รู้สึกสนุกดีแฮะ แต่ก็อยากเจอแจมเหมือนกัน คิดถึงมากกก มารู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงบ้าง มันคงจะไม่เหมือนตอนที่ฉันเที่ยวมากับคนอื่นๆแน่ๆ อ๊ากกกอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจังเล้ยยย >___< และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึงซักที ฮ่าๆๆๆ

"พี่ป๊อบไปได้รึยังเนี้ย จะหล่อไปไหนฮ่ะ" ฉันตะโกนหาพี่ป๊อบที่ตื่นตั้งแต่หกโมงแล้วปลุกฉันตอนเจ็ดโมงครึ่ง แต่ตัวเองก็ดันสายซ่ะเอง -_-

"มาแล้วๆ เอ้อเดี๋ยวพี่จะไปรับฟางด้วยนะ ไปเองได้รึเปล่า" พี่ป๊อบเดินลงมาพร้อมกับติดกระดุมไปด้วย

"ฉันไม่ได้เป็นง่อยนะแค่นี้ไปเองได้น่าพี่ -*-"

"ดีมาก ต้องอย่างนี้สิ" ปี้นนนนนน~

"ใครมาบีบแตรหน้าบ้านเรานะแก้ว"

 

****************************************************

มาแล้วๆ ขอโทษน๊าพอดีเรียนหนักมากกลับบ้านก็ 2 ทุ่มแล้วไม่ค่อยมีเวลาเลย