Love mafear
10.0
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“จองเบ เขาต้องพูดว่าหิวข้าว”นายโทโมะพูดขึ้นหลังจากที่เป็นเงียบไปสิบชาติ ปากเรอะนั่น
“ก็น่านแหล้ะ รีบๆไปกินข้าวกันดีกวาน่ะ” ทำไมสำเนียงมันฟังดูทะแม่งทะแม่งนะ-_-
“งั้นก็รีบๆ ไปกันดีกว่านะคาบบ่ายว่างหมดเลยด้วย ฮ่ะๆ”พอฉันเอาแขนของเคนตะออกได้สักพัก ฉันก็โดนพี่ป๊อบกระชากกลับไปหาตัวเอง แล้วลาก(อีกแล้วเรอะ)
นี่ฉันไม่มีสิทธิที่จะได้เดินคนเดียวเลยใช่ไหมเนี้ย=O=
เลิกเรียน
“นี่ถึงแล้วหอพักของพวกเรา ฮ่าๆ บางที่ฉันอาจจะโชคดีได้อยู่ห้องเดียวกับกลาซจังก็ได้นะ”นี่คือความคิดอันอักกุศลของไอ้พี่เขื่อน
“ไอ้เขื่อน-O-:;”พี่ป๊อบมองเขื่อนเหมือนจะขย้ำคอให้แหลกคามือ
“เราไปเปิดห้องกันเลยดีกว่านะ จะได้รู้ว่าใครนอนกับใคร”
“เยสสส”พร้อมเพรียงกันมาก ทำไมทุกคนดูมีความสุขอย่างนี้นะ แล้วฉันจะได้บังเอิญไปเจอกับใครกันล่ะที่นี้ กุญแจที่ฉันได้รู้สึกว่าจะได้เบอร์ 303 นะ ตอนนี้เหลือแต่ฉันกับอีตาโทโมะเท่านั้นที่เดินมาเป็นเส้นเดียวกัน นอกนั้นหาห้องเจอกันหมดแล้ว เอาน่ามันคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดแน่ๆ
รู้สึกว่าเสื้อผ้าของฉันจะถูกย้ายมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ
แกร๊ก~
อีตาโทโมะเดินเข้าห้องไปแล้วเห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่ามันต้องไม่...
เฮือก~
ห้อง 303 นี่มันห้องที่อีตาโทโมะพึ่งเข้าไปนี่นา มันต้องไม่ใช่สิ พ่อไม่มีวันแกล้งฉันแน่ๆ แต่ยังไงๆมันก็คือห้อง 303 อยู่ดีไม่ว่าจะนอนมอง ตีลังกามอง มันก็คือห้อง 303!!!
ถ้าเกิดฉันทำให้อีตาโทโมะนี่ไม่พอใจอะไรขึ้นมามีหวังฉันโดนยิงไส้ทะลักแน่
กึกๆๆ (เสียงมือสั่นที่ของฉันเอง)
แกร๊ก~
ฉันใส่ลูกกุญแจลงไปด้วยหัวใจที่หล่นไปถึงตาตุ่ม เมื่อปลดล็อกประตูได้แล้วฉันก็ค่อยๆย่องเข้าไปในห้องที่กว้างขวาง(สมกับค่าเทอมที่แพงเกือบทะลุเจ็ดหลักจริงๆ)
ฟู่~
โล่งอกอีตาโทโมะไม่อยู่แถวนี่ ฮี่ๆๆไปดูห้องนอนดีกว่า ฉันค่อยๆเปิดประตูอย่างเบามือแต่... ทำไมมันเป็นเตียงคู่คิงไซต์!!!
พระเจ้า ฉันต้องนอนกับผู้ชายรึไงไม่นะพ่อ พ่อต้องล้อฉันเล่นแน่
หมับ~
แล้วผู้ที่ฉันไม่ประสงค์จะพบหน้า ก็มาจับไหล่ฉันไว้ เขาจะฆ่าฉันแบบในหนังรึเปล่าที่ว่าเอาปืนมายิงหัวเปรี้ยงเดียวตายนะT^T
“นาย...”
“อ๊ากกก~พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วยนายอย่าฆ่าฉันนะฉันแค่ได้มาอยู่ห้องนี้”ฉันก้าวขาวิ่งได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้น เขาก็เข้ามาล็อกคอฉันไว้
แง้~ฉันยังไม่อยากตายนะรอให้ฉันได้รางวัลก่อนสิTOT
“อะไรของนาย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ นายเองนั่นแหละจะย่องเข้าห้องมาทำไม ฉันก็นึกว่าโจรนะสิ”
“แล้วนายมาล็อกคอฉันไว้ทำม้ายยยT_T ~”
“อ่าวก็นายจะหนีฉันนี่ แล้วทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะฆ่านายฮ่ะ”เอาไงดีล่ะจะให้พูดว่า‘คือฉันไปสืบประวัตินายมาเขาบอกว่านายเป็นมาเฟีย’อย่างนั้นฉันคงโดนเขายิงตายคาห้องแล้วกระทืบซ้ำสนอง
ความสะใจให้กับตัวเองแน่ๆ
“กะก็ นายมัน อะ เอ่อนายมัน เลว–O-”
“อะไรนะ-_- ”นี่ฉันพูดอะไรผิดไปใช่ไหม -*-
“อะเอ่อ ฉันหมายถึงว่านายโหดไง^ - ^:;”
“แล้วไป”
“ที่นี้ปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหม”แล้วเขาก็ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ พ่อนะพ่อไม่น่าเล่าประวัติอันน่ากลัวและโหดร้ายของอีตานี่ให้ฉันฟังเลย
“นายให้ฉันนอนซีกไหนล่ะ ขวาหรือซะ ...อ่าว~หายไปไหนแล้วล่ะ”
ปัง!
แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องเสื้อผ้าอันใหญ่โต แล้วดันฉันไปติดกำแพงห้อง อะไรของเขากัน ฉันทำอะไรผิด ฉันแค่ถามเขาว่านอนที่ไหนเท่านั้นเองนะUoU
“เธอมาที่นี้ทำไม ฮ่ะ!”
“อะ อะไรฉันก็มาเรียนหนังสือนะสิ จะให้ฉันมาทำอะไรที่โรงเรียนฮ่ะ”
“ก็ใช่แต่เธอ ...ไม่ใช่ผู้ชาย”
...แสนรู้-*-
“ไม่จริ๊ง~ถึงฉันจะเหมือนผู้หญิงแค่ไหนแต่ฉันก็เป็นผู้ชายเต็มร้อยนะ”
“ฉันไม่เชื่อ เธอมาปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไม”
“เอ๊ะ!ก็ฉันบอกว่าฉันเป็นผู้ชายยังไงเล่า -.-”หมอนนี่มันจะแสนรู้ไปถึงไหน
“แล้วนี่มันอะไร”แล้วเขาก็ชู ชุดชั้นในของฉันขึ้นมันก็แค่ชุดชั้นใน ...ของฉัน
ฮ่ะ!ชุดชั้นในของฉันOoO
“ฮ่ะๆ นายเอาของใครมานะ หรือว่านายใส่มันเอง”ฉันรีบหัวเราะกลบเกลื่อน
“ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ เพราะฉันไปเจอมันที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ ...โดยบังเอิญ”
“มะไม่ใช่ของฉันมั้งมันอาจจะเป็นของผู้หญิงที่ เอ่อที่มานอนกับนายไง -.,-”ฉันพูดไปด้วยน้ำขุ่นๆ
“ฉันไม่เคยพาผู้หญิงเข้าห้อง แล้วที่สำคัญมันไม่ได้มีแค่ผืนเดียวด้วย”
“อะ เอ่อ เอ่อ...ฉะ ฉันเป็นผู้หญิง ขอชุดชั้นในฉันคือด้วย-////- ”และในที่สุดฉันก็ยอมรับออกไปเมื่อหมอนี่มันแกว่งชุดชั้นในฉันเล่น มันกดดันฉันน่ะU-U
แล้วฉันก็เดินเอาชุดชันในฉันไปเก็บ
ความล้ง ความลับไม่มีแล้ว หมดกัน
“ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะกล้าขนาดนี้”นั่นยังตามมารังควานอีกเรอะ
“ถ้าฉันไม่กล้านายคงไม่เห็นหัวฉันอย่างนี้หรอก”ฉันลุกขึ้นแล้วอาละวาดใส่หูเขาทันที
“เธอ มาที่นี่เพื่ออะไร”เขาเริ่มขยับมาใกล้ๆฉัน หึ คิดว่าฉันจะถอยหลังนะสิ ใช่แล้วฉันถอยหลังจนชิดตู้เสื้อผ้าเลยล่ะ แถมเขายังใช้มือคร่อมฉันเอาไว้ด้วย
แง้~จะทำแบบนี้ทำมาย ฉันไม่หนีหรอกน่าT^ Tv(โกหกชัดๆ)
“ฉันก็แค่อยากมาอยู่เท่านั้นเอง”
“รู้อะไรไหมเธอโกหกไม่เก่งเลยนะ”เขาใช่มือมาเขี่ยแก้มฉันเบา ทำเอาฉันขนลุกไปทั้งรูขุมขนเลยทีเดียว
“อะไรฉันโกหกอะไร”
“ฉันรู้หรอกน่าว่าเธอมาที่นี่ เพราะเธอหลงรักฉันใช่ไหมล่ะ”เอ่อ... ฉันรู้อยู่หรอกนะว่าเขาหน้าตาดี แต่พูดแบบนี้มันไม่คอยจะหลงตัวเองสักเท่าไหร่เลยนะ -*-
“ถ้าฉันหลงรัก ฉันคงเกลียดตัวเองแย่เลยล่ะ”
“ฮ่ะๆปากร้ายเป็นบ้าเลย แล้วเธอไม่กลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอเหรอไง”
“เพราะฉันคิดว่าคนอย่างนายคงจะไม่ทำอะไรฉัน ยกเว้น”
“ยกเว้นอะไรล่ะ”
“เว้นแต่ว่านายจะฆ่าฉันหมกห้อง ด้วยปืน ไม่ก็แทงด้วยมีด เหรอโยนฉันออกนอกหน้าต่าง และจับฉันยัดโถส้วม-O-”
นี่แหละคือสิ่งที่ฉันกลัวมาตลอด ส่วนอย่างอื่นไม่ได้คิดมาก่อนนะสิ-_-
“เห็นฉันป่าเถื่อนขนาดนั้นเลยหรือไง ฉันนะเป็นเพลย์บอยนะเธอไม่กลัวเหรอไง”
“ไม่ เพราะนายบอกว่านายไม่เคยพาผู้หญิงเข้าห้อง”
“แต่ถ้าฉันบอกว่า ฉันโกหกเธอ”
“หะ=_=?”โกหกฉันงั้นเหรอ
“อันที่จริงอยากให้เธอสนใจ ฉันโกหกเธออันที่จริงไม่อยากให้เธอใกล้ใคร~”วอนซ่ะละ เล่นร้องเพลงของชินเลยเรอะ หมอนี่มาเฟียประเภทไหนกันแน่นะ
“ตลกล่ะ ถึงนายจะบอกฉันยังไงฉันก็ไม่กลัวหรอก ปล่อยฉันได้แล้วโว้ยยย~”
“เธอเป็นผู้หญิงภาษาอะไรกันมันไม่มีอะไรให้เธอกลัวนอกจากความตายแล้วหรือไง”
“เป็นผู้หญิงภาษาไดโนเสาร์มั้ง ไอ้บ้า-O-”ฉันพูดแล้วพยายามผลักเขาให้ออกห่างจากตัว แต่ฉันมันแรงน้อย ผลักอีตานี่ได้แค่กระดิกนิดเดียวเท่านั้น
“อยากรู้จังที่บ้านเธอสอนมายังไง ทำไมห้าวอย่างนี้เนี้ย”เพราะพ่อฉันสอนมาพร้อมๆกับพี่ชายนะสิ ไม่ให้คนคิดว่าฉันห้าวให้มันรู้ไป -*-
“ฉันว่านายเก็บปากสวยๆของนายเอาไว้กินข้าวเถอะ แล้วขอความกรุณาออกห่างจากฉันด้วย”
“แล้วถ้าฉันไม่ห่างจากเธอ และจะชิดให้มากว่าเดิมด้วยล่ะ”แล้วเขาก็ขยับตัวมาชิดที่ว่าตอนแรกมันก็ชิดอยู่แล้วนะ แล้วนี่มาชิดอีกหวังจะให้ฉันให้หายใจไม่ออกรึไง
“นายจะฆ่าฉันใช่ไหม ฉันหายใจไม่ออกโว้ย~”
“งั้นเธอก็บอกมาดีๆว่ามาที่นี่ทำไม”
“มันเป็นสิ่งที่นายรู้ไม่ได้ แล้วไม่มีวันจะได้รู้ด้วย–OO-”
“งั้นเหรอ”เขาค่อยๆ ใช่จมูกมาเกลี่ยๆที่ข้างแก้มและซอกคอของฉัน ชักเริ่มจะทนไม่ได้แล้วนะ
“นายออกไปนะ ก่อนที่ฉันจะโมโห”
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะกลัวงั้นเหรอ”
ฮึ่ม~หมอนี่อยากตายมากงั้นสิ เขาล่วงเกินบัญญัติของฉันมาทุกข้อแล้วนะ
“งั้นวันนี้ขอจูบผู้หญิงปากดีอย่างเธอหน่อยเถอะ”แล้วเขาเอาหน้ามาใกล้ฉันมากที่ว่าริมฝีปากแตะกับเรียบร้อย แต่น่าเสียดายที่ฉันไวกว่า
**********************************************************
ไม่ได้อัพนานลืมรึยัง 555 ตอนแรกคิดว่าจะไม่อัพแต่ไม่มีอะไรทำ T^T
เม้น+โหวตกันด้วยนะ
“ก็น่านแหล้ะ รีบๆไปกินข้าวกันดีกวาน่ะ” ทำไมสำเนียงมันฟังดูทะแม่งทะแม่งนะ-_-
“งั้นก็รีบๆ ไปกันดีกว่านะคาบบ่ายว่างหมดเลยด้วย ฮ่ะๆ”พอฉันเอาแขนของเคนตะออกได้สักพัก ฉันก็โดนพี่ป๊อบกระชากกลับไปหาตัวเอง แล้วลาก(อีกแล้วเรอะ)
นี่ฉันไม่มีสิทธิที่จะได้เดินคนเดียวเลยใช่ไหมเนี้ย=O=
เลิกเรียน
“นี่ถึงแล้วหอพักของพวกเรา ฮ่าๆ บางที่ฉันอาจจะโชคดีได้อยู่ห้องเดียวกับกลาซจังก็ได้นะ”นี่คือความคิดอันอักกุศลของไอ้พี่เขื่อน
“ไอ้เขื่อน-O-:;”พี่ป๊อบมองเขื่อนเหมือนจะขย้ำคอให้แหลกคามือ
“เราไปเปิดห้องกันเลยดีกว่านะ จะได้รู้ว่าใครนอนกับใคร”
“เยสสส”พร้อมเพรียงกันมาก ทำไมทุกคนดูมีความสุขอย่างนี้นะ แล้วฉันจะได้บังเอิญไปเจอกับใครกันล่ะที่นี้ กุญแจที่ฉันได้รู้สึกว่าจะได้เบอร์ 303 นะ ตอนนี้เหลือแต่ฉันกับอีตาโทโมะเท่านั้นที่เดินมาเป็นเส้นเดียวกัน นอกนั้นหาห้องเจอกันหมดแล้ว เอาน่ามันคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดแน่ๆ
รู้สึกว่าเสื้อผ้าของฉันจะถูกย้ายมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ
แกร๊ก~
อีตาโทโมะเดินเข้าห้องไปแล้วเห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่ามันต้องไม่...
เฮือก~
ห้อง 303 นี่มันห้องที่อีตาโทโมะพึ่งเข้าไปนี่นา มันต้องไม่ใช่สิ พ่อไม่มีวันแกล้งฉันแน่ๆ แต่ยังไงๆมันก็คือห้อง 303 อยู่ดีไม่ว่าจะนอนมอง ตีลังกามอง มันก็คือห้อง 303!!!
ถ้าเกิดฉันทำให้อีตาโทโมะนี่ไม่พอใจอะไรขึ้นมามีหวังฉันโดนยิงไส้ทะลักแน่
กึกๆๆ (เสียงมือสั่นที่ของฉันเอง)
แกร๊ก~
ฉันใส่ลูกกุญแจลงไปด้วยหัวใจที่หล่นไปถึงตาตุ่ม เมื่อปลดล็อกประตูได้แล้วฉันก็ค่อยๆย่องเข้าไปในห้องที่กว้างขวาง(สมกับค่าเทอมที่แพงเกือบทะลุเจ็ดหลักจริงๆ)
ฟู่~
โล่งอกอีตาโทโมะไม่อยู่แถวนี่ ฮี่ๆๆไปดูห้องนอนดีกว่า ฉันค่อยๆเปิดประตูอย่างเบามือแต่... ทำไมมันเป็นเตียงคู่คิงไซต์!!!
พระเจ้า ฉันต้องนอนกับผู้ชายรึไงไม่นะพ่อ พ่อต้องล้อฉันเล่นแน่
หมับ~
แล้วผู้ที่ฉันไม่ประสงค์จะพบหน้า ก็มาจับไหล่ฉันไว้ เขาจะฆ่าฉันแบบในหนังรึเปล่าที่ว่าเอาปืนมายิงหัวเปรี้ยงเดียวตายนะT^T
“นาย...”
“อ๊ากกก~พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วยนายอย่าฆ่าฉันนะฉันแค่ได้มาอยู่ห้องนี้”ฉันก้าวขาวิ่งได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้น เขาก็เข้ามาล็อกคอฉันไว้
แง้~ฉันยังไม่อยากตายนะรอให้ฉันได้รางวัลก่อนสิTOT
“อะไรของนาย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ นายเองนั่นแหละจะย่องเข้าห้องมาทำไม ฉันก็นึกว่าโจรนะสิ”
“แล้วนายมาล็อกคอฉันไว้ทำม้ายยยT_T ~”
“อ่าวก็นายจะหนีฉันนี่ แล้วทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะฆ่านายฮ่ะ”เอาไงดีล่ะจะให้พูดว่า‘คือฉันไปสืบประวัตินายมาเขาบอกว่านายเป็นมาเฟีย’อย่างนั้นฉันคงโดนเขายิงตายคาห้องแล้วกระทืบซ้ำสนอง
ความสะใจให้กับตัวเองแน่ๆ
“กะก็ นายมัน อะ เอ่อนายมัน เลว–O-”
“อะไรนะ-_- ”นี่ฉันพูดอะไรผิดไปใช่ไหม -*-
“อะเอ่อ ฉันหมายถึงว่านายโหดไง^ - ^:;”
“แล้วไป”
“ที่นี้ปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหม”แล้วเขาก็ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ พ่อนะพ่อไม่น่าเล่าประวัติอันน่ากลัวและโหดร้ายของอีตานี่ให้ฉันฟังเลย
“นายให้ฉันนอนซีกไหนล่ะ ขวาหรือซะ ...อ่าว~หายไปไหนแล้วล่ะ”
ปัง!
แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องเสื้อผ้าอันใหญ่โต แล้วดันฉันไปติดกำแพงห้อง อะไรของเขากัน ฉันทำอะไรผิด ฉันแค่ถามเขาว่านอนที่ไหนเท่านั้นเองนะUoU
“เธอมาที่นี้ทำไม ฮ่ะ!”
“อะ อะไรฉันก็มาเรียนหนังสือนะสิ จะให้ฉันมาทำอะไรที่โรงเรียนฮ่ะ”
“ก็ใช่แต่เธอ ...ไม่ใช่ผู้ชาย”
...แสนรู้-*-
“ไม่จริ๊ง~ถึงฉันจะเหมือนผู้หญิงแค่ไหนแต่ฉันก็เป็นผู้ชายเต็มร้อยนะ”
“ฉันไม่เชื่อ เธอมาปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไม”
“เอ๊ะ!ก็ฉันบอกว่าฉันเป็นผู้ชายยังไงเล่า -.-”หมอนนี่มันจะแสนรู้ไปถึงไหน
“แล้วนี่มันอะไร”แล้วเขาก็ชู ชุดชั้นในของฉันขึ้นมันก็แค่ชุดชั้นใน ...ของฉัน
ฮ่ะ!ชุดชั้นในของฉันOoO
“ฮ่ะๆ นายเอาของใครมานะ หรือว่านายใส่มันเอง”ฉันรีบหัวเราะกลบเกลื่อน
“ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ เพราะฉันไปเจอมันที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ ...โดยบังเอิญ”
“มะไม่ใช่ของฉันมั้งมันอาจจะเป็นของผู้หญิงที่ เอ่อที่มานอนกับนายไง -.,-”ฉันพูดไปด้วยน้ำขุ่นๆ
“ฉันไม่เคยพาผู้หญิงเข้าห้อง แล้วที่สำคัญมันไม่ได้มีแค่ผืนเดียวด้วย”
“อะ เอ่อ เอ่อ...ฉะ ฉันเป็นผู้หญิง ขอชุดชั้นในฉันคือด้วย-////- ”และในที่สุดฉันก็ยอมรับออกไปเมื่อหมอนี่มันแกว่งชุดชั้นในฉันเล่น มันกดดันฉันน่ะU-U
แล้วฉันก็เดินเอาชุดชันในฉันไปเก็บ
ความล้ง ความลับไม่มีแล้ว หมดกัน
“ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะกล้าขนาดนี้”นั่นยังตามมารังควานอีกเรอะ
“ถ้าฉันไม่กล้านายคงไม่เห็นหัวฉันอย่างนี้หรอก”ฉันลุกขึ้นแล้วอาละวาดใส่หูเขาทันที
“เธอ มาที่นี่เพื่ออะไร”เขาเริ่มขยับมาใกล้ๆฉัน หึ คิดว่าฉันจะถอยหลังนะสิ ใช่แล้วฉันถอยหลังจนชิดตู้เสื้อผ้าเลยล่ะ แถมเขายังใช้มือคร่อมฉันเอาไว้ด้วย
แง้~จะทำแบบนี้ทำมาย ฉันไม่หนีหรอกน่าT^ Tv(โกหกชัดๆ)
“ฉันก็แค่อยากมาอยู่เท่านั้นเอง”
“รู้อะไรไหมเธอโกหกไม่เก่งเลยนะ”เขาใช่มือมาเขี่ยแก้มฉันเบา ทำเอาฉันขนลุกไปทั้งรูขุมขนเลยทีเดียว
“อะไรฉันโกหกอะไร”
“ฉันรู้หรอกน่าว่าเธอมาที่นี่ เพราะเธอหลงรักฉันใช่ไหมล่ะ”เอ่อ... ฉันรู้อยู่หรอกนะว่าเขาหน้าตาดี แต่พูดแบบนี้มันไม่คอยจะหลงตัวเองสักเท่าไหร่เลยนะ -*-
“ถ้าฉันหลงรัก ฉันคงเกลียดตัวเองแย่เลยล่ะ”
“ฮ่ะๆปากร้ายเป็นบ้าเลย แล้วเธอไม่กลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอเหรอไง”
“เพราะฉันคิดว่าคนอย่างนายคงจะไม่ทำอะไรฉัน ยกเว้น”
“ยกเว้นอะไรล่ะ”
“เว้นแต่ว่านายจะฆ่าฉันหมกห้อง ด้วยปืน ไม่ก็แทงด้วยมีด เหรอโยนฉันออกนอกหน้าต่าง และจับฉันยัดโถส้วม-O-”
นี่แหละคือสิ่งที่ฉันกลัวมาตลอด ส่วนอย่างอื่นไม่ได้คิดมาก่อนนะสิ-_-
“เห็นฉันป่าเถื่อนขนาดนั้นเลยหรือไง ฉันนะเป็นเพลย์บอยนะเธอไม่กลัวเหรอไง”
“ไม่ เพราะนายบอกว่านายไม่เคยพาผู้หญิงเข้าห้อง”
“แต่ถ้าฉันบอกว่า ฉันโกหกเธอ”
“หะ=_=?”โกหกฉันงั้นเหรอ
“อันที่จริงอยากให้เธอสนใจ ฉันโกหกเธออันที่จริงไม่อยากให้เธอใกล้ใคร~”วอนซ่ะละ เล่นร้องเพลงของชินเลยเรอะ หมอนี่มาเฟียประเภทไหนกันแน่นะ
“ตลกล่ะ ถึงนายจะบอกฉันยังไงฉันก็ไม่กลัวหรอก ปล่อยฉันได้แล้วโว้ยยย~”
“เธอเป็นผู้หญิงภาษาอะไรกันมันไม่มีอะไรให้เธอกลัวนอกจากความตายแล้วหรือไง”
“เป็นผู้หญิงภาษาไดโนเสาร์มั้ง ไอ้บ้า-O-”ฉันพูดแล้วพยายามผลักเขาให้ออกห่างจากตัว แต่ฉันมันแรงน้อย ผลักอีตานี่ได้แค่กระดิกนิดเดียวเท่านั้น
“อยากรู้จังที่บ้านเธอสอนมายังไง ทำไมห้าวอย่างนี้เนี้ย”เพราะพ่อฉันสอนมาพร้อมๆกับพี่ชายนะสิ ไม่ให้คนคิดว่าฉันห้าวให้มันรู้ไป -*-
“ฉันว่านายเก็บปากสวยๆของนายเอาไว้กินข้าวเถอะ แล้วขอความกรุณาออกห่างจากฉันด้วย”
“แล้วถ้าฉันไม่ห่างจากเธอ และจะชิดให้มากว่าเดิมด้วยล่ะ”แล้วเขาก็ขยับตัวมาชิดที่ว่าตอนแรกมันก็ชิดอยู่แล้วนะ แล้วนี่มาชิดอีกหวังจะให้ฉันให้หายใจไม่ออกรึไง
“นายจะฆ่าฉันใช่ไหม ฉันหายใจไม่ออกโว้ย~”
“งั้นเธอก็บอกมาดีๆว่ามาที่นี่ทำไม”
“มันเป็นสิ่งที่นายรู้ไม่ได้ แล้วไม่มีวันจะได้รู้ด้วย–OO-”
“งั้นเหรอ”เขาค่อยๆ ใช่จมูกมาเกลี่ยๆที่ข้างแก้มและซอกคอของฉัน ชักเริ่มจะทนไม่ได้แล้วนะ
“นายออกไปนะ ก่อนที่ฉันจะโมโห”
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะกลัวงั้นเหรอ”
ฮึ่ม~หมอนี่อยากตายมากงั้นสิ เขาล่วงเกินบัญญัติของฉันมาทุกข้อแล้วนะ
“งั้นวันนี้ขอจูบผู้หญิงปากดีอย่างเธอหน่อยเถอะ”แล้วเขาเอาหน้ามาใกล้ฉันมากที่ว่าริมฝีปากแตะกับเรียบร้อย แต่น่าเสียดายที่ฉันไวกว่า
**********************************************************
ไม่ได้อัพนานลืมรึยัง 555 ตอนแรกคิดว่าจะไม่อัพแต่ไม่มีอะไรทำ T^T
เม้น+โหวตกันด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ