Love mafear

“ข้อแม้อะไรค่ะพ่อ”รู้สึกไขว้แขวตงิดตงิดแฮะ
“ก็เมื่อกี้นี้ ทางองค์กรเขาพึ่งบอกมาว่าให้พ่อช่วยสืบว่ามีสิ่งผิดกฎหมายของมาเฟียรายใหญ่ของประเทศเราเนี้ยแหละ เห็นว่าตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะสืบเพราะว่ามาเฟียรายนี้ได้อยู่นอกประเทศเราแล้ว เหลือเพียงลูกชายเท่านั้น คืออายุอานามพ่อมันก็เยอะแล้ว พ่อคงจะแบกสังขารไปสืบเรื่องอันตรายแบบนี้ไม่ได้คือพ่อ...”
“อยากจะให้หนูช่วยสืบแทนพ่อว่างั้น”ฉันจะรู้แล้วล่ะว่าทำพ่อฉันถึงได้หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอย่างนั้น -__-
“ใช่แล้วลูก^ - ^”
“งั้นแสดงก็ว่าพ่ออยากให้หนูไปตายมากเลยอย่างงั้นสิ=_=”
“ฮ่าๆๆๆ เอิ้กๆๆ” หัวเราะซ้ำเติมกันดีจริง
“หุบปากไปเลยนะพี่ป๊อบงั้นหนูไม่เอาก็ได้ค่ะหนูยังไม่อยากตายในอาชีพนักสืบของพ่อ”
“มันไม่ถึงตายหรอกลูก พ่อแค่ให้ลูกไปสืบข้อมูลมาจากลูกมาเฟียอย่างโทโมะที่เพื่อนของพี่ป๊อบมันก็เท่านั้นเอง แถมค่าตอบแทนสามสิบล้านบาทพ่อเอาให้ลูกไปเลย ทั้งคอนโดราคาเริ่มต้น สิบสองจุดแปดล้าน สูงถึงชั้นที่ยี่สิบสี่ ส่วนเงินที่เหลือพ่อให้ลูกเอาไปผลาญเล่นๆเลย ตกลงมั้ย”
อืมรู้สึกคุ้มกับการลงทุนนะ
“ก็ค่ะ แก้วจะสืบเรื่องนี้ให้พ่อ”
“เฮ้ย!แต่พ่อฮ่ะโทโมะมันทำธุรกิจสุ...อุ๊บOxOอะ อิด อู้ อี้ โอ้”แล้วพี่ป๊อบจอมพูดมากก็ถูกพ่อปิดปากไปซ่ะงั้น แต่งานนี้มันชักจะยังไงยังไงอยู่นะ
“แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างล่ะ”
“ง่ายๆเลยลูก ลูกก็แค่ปลอมตัวเป็นผู้ชายแล้วเข้าไปตีสนิทกับโทโมะ ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนชายล้วน แล้วถ้ามีโอกาสไปบ้านโทโมะนะ ลูกก็รื้อค้นเอกสารสำคัญที่มีเรื่องผิดกฎหมาย ของธุรกิจมาเฟียรายนี้ซ่ะ ถ้าเจอแล้วก็รีบเอามาให้พ่อ เท่านี้ก็ถือว่าภารกิจเสร็จสิ้นแล้วล่ะลูก โอ้ๆๆ”เห็นมั้ยล่ะมันชักจะยังไงยังไงแล้ว
ปกติแล้วพ่อเป็นคนหวงฉันนะ แต่ทำไมคราวนี้กลับให้ฉันไปอยู่สุงสิงกับ เอ่อ... สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยงที่สุดบนดาวเคราะห์ นะ โอ้วไม่ แถมที่นั่นมันยังเป็นโรงเรียนที่ฉันเคยไปอาละวาดซ่ะด้วย (เมื่อตอนที่พี่ป๊อบทำให้ฟางเสียใจอะไรทำนองนี้น่ะ)
พ่อฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
“พ่อแน่ใจน่ะว่าจะให้หนูทำภารกิจนี้น่ะ”
“แน่ใจสิ!ไม่งั้นพ่อจะมาบอกลูกเรอะ พ่อแน่ใจมากกว่าสิ่งที่ลูกจะได้อีกนะ ถ้าเกิดไม่มีอะไรที่มันผิดพลาดจากที่พ่อคำนวณเอาไว้เริ่มต้นแปลงโฉมวันพรุ่งนี้เลย เจ้าป๊อบพ่อฝากน้องด้วยนะ ส่วนเรื่องโรงเรียนไม่ต้องเป็นห่วงพ่อจะจัดการให้ ตอนนี้พ่อขอตัวก่อนน้าาา บ้ายบาย^O^~”
ฮื่อ~พ่อคนเดิมของฉันหายไปไหนแล้วเนี้ย ใครเอาพ่อคนเดิมของฉันไปซ่อนไว้หนายยยTOT
“หึๆๆ ของรางวัลดูดีนะ แล้วพรุ่งนี้พี่จะพาแกไปแปลงโฉมให้เป็นชายแบบเช้งกะแด๊ะเลย ฮ่าๆๆ” แล้วพี่ป๊อบก็เดินออกไปอีกคน
อึก~(เสียงกลืนน้ำสายลงคอ)
นะ นะนี่มันอะไรกัน ฉันขอคิดให้เรื่องนี้ใหม่มันยังจะทันมั้ยเนี้ย ให้รางวัลเร้าได้ใจมาก แต่ภารกิจนี้สิมันเสี่ยงเกินไปนะ เกิดอีตาโทโมะอะไรนี้เอาปืนมายิงฉันไส้แตกแล้วทีนี้ฉันจะทำยังไงT^T
นี่มันภารกิจบ้าบออะไรกานนนTOT
เอ้กอีเอ้ก เอ้กกก~
ปังๆๆ~
นี้คือเสียงไก่ขันรวมกับเสียงเคาะประตูห้องฉันรอบที่ร้อยเก้าสิบเก้า-_-
“ไอ้แกวันนี้แกต้องไปแปลงโฉมเป็นผู้ชายนะเว้ย ลุกขึ้นมาจากเตียงเดี๋ยวนี้”
นี้คือเสียงพี่ชายเฮงซวยของฉันที่กำลังพยายามปลุกซากศพอย่างฉันให้ลุกออกจากเตียงครั้งที่หนึ่งร้อยห้าสิบสี่=_=
“ไปซ่ะฉันอยากตายยย~”
ปังๆๆ~
“ไอ้แก้วแกยังตายไม่ได้นะเว้ยแกต้องไปกับฉันก่อน ตื่นโว้ย~”ครั้งที่หนึ่งร้อยห้าสิบห้ากับการปลุกซากศพที่เน่ากว่ามัมมี่ และเสียงเคาะประตูห้องรอบที่สองร้อย–O-
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาฝากข้อความเสียงงง~”
“ไม่ตื่นใช่ไหม ได้เราจะได้เห็นดีกัน!”สิ้นเสียงนั้นประมาณ สามนาทีเจ็ดสิบเอ็ดวิก็มีเสียงมาอีกระรอกหนึ่ง
“พ่อฮ่ะพ่อ ไอ้แก้วมันไม่ตื่นฮ่ะพ่ออออ~”
เฮือก~
พ่อ!งั้นเหรอOoO
“ตื่นแล้วแก้วตื่นแล้ว ขอห้านาทีอย่าพึ่งไปไหนน่ะ”ฉันพูดแค่นั้นแล้วก็รีบกระโจนออกจากเตียงสุดนุ่มแล้วเข้าไปสิงในห้องน้ำแทน นี่มันวันบ้าอะไรของฉันเนี้ย
 
“มาแล้วจร้าาา”ฉันแหกปากเต็มบ้าน แล้ววิ่งไปที่รถสปอร์ตเบนซ์ของพี่ป๊อบที่มีเจ้าของรถพิงอยู่ข้างๆรถอย่างสบายอารมณ์มูลค่าของรถคันนี่นะเหรอก็แค่จ่ายไปยี่สิบห้าล้านแล้วได้เงินทอนคืนมาเพียงหนึ่งพันบาท-*-
“สายไปหนึ่งนาที สิบแปดวินาที และห้าสิบเก้าของเสี้ยววินาที”
นี่และพี่ชายของฉันไม่ต่างจากพ่อสักเท่าไหร่เลยใช่ไหมล่ะ

อัพให้แล้วนะแต่ไม่มีคนเม้นเลยน่าน้อยใจจัง สงสัยคงต้องปิด