Love mafear
kaewjai
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“น้าาา พ่อแค่คอนโด 10 ล้านกว่าเอง ทำไมพ่อให้หนูไม่ได้เล่า -*-” นี่คือเสียงอ้อนพ่อรอบที่ล้านแปดของฉันเมื่อพ่อยังนั่งยันนอนยันว่าจะไม่ซื้อคอนโดให้ฉัน
“บ้านเราก็ออกจะใหญ่บะเร่อบะร่า มีห้องให้ลูกอยู่ตั้งหลายห้องทำไมไม่อยู่ไปล่ะ จะซื้อไปทำไมคอนโดนะ”
“พ่อจ่า~ หนูจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาเวลาไปโรงเรียนไงพ่อ ^ - ^:;”
“เหตุผลไม่ผ่าน พ่อคงซื้อให้ลูกไม่ได้ -__-”
“ง่าาา พ่อขนาดพี่ป๊อบพ่อยังซื้อให้ได้เลย”
“เจ้าป๊อบมันโตแล้ว ถ้าลูกอยากได้นักก็ไปขอแม่เลยไป แม่เรารวยนักนิ”
“พ่อจ๋า~ พ่ออย่าประชดหนูสิ”
“ไว้ลูกมีเหตุผลมากกว่านี้แล้วพ่อจะซื้อให้นะ” แล้วพ่อก็เดินหนีฉันไปT_T
อะโด่~ ฉันมันก็แค่เด็กผู้หญิงวัย 17 ปีคนนึง การเรียนไปเคยต่ำกว่า B มีพ่ออันเป็นที่รักเพียงคนเดียว ส่วยแม่นะเหรอ ไม่สิ! ต้องเรียกว่าผู้หญิงใจร้ายคนนั้นนะได้ทิ้งพวกเราไปแล้วล่ะ เอ้อ.. แล้วฉันก็มีพี่ชายที่ชอบแกล้งและแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉันหนึ่งคนชื่อว่า ป๊อบปี๊ มียัยแจมเป็นเพื่อนสนิทที่ชอบแย่งอาหารฉันกิน เรียนอยู่ที่โรงเรียนหญิงล้วน Kamikaze High School เป็นที่หมายปองของหญิงและชายทั่วไป คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอยู่ในบ้านหลังโต พร้อมเงินจำนวนมหาศาลที่สามารถใช้เผื่อถึงชาติหน้า ภายในบ้านมีคนใช้เดินสวนกันไปมาในทุกๆ 25 นาที และมีรถสุดหรูอยู่สองคันที่มีราคาแพงบรรลัย แต่กะอีแค่คอนโดราคา 10 ล้านกว่าๆพ่อถึงซื้อให้ฉันไม่ได้ ไม่เข้าใจเหลือเกิ้น!!!
“เป็นไงล่ะ หงอยเลยล่ะสิที่พ่อไม่ซื้อคอนโดให้นะ” พี่ป๊อบพิงขอบประตูก่อนจะมองมาทางฉันอย่างเยาะเย้ย
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ”
“ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่หรอกก็แค่ ...อยากมาดูหน้าคนขี้อิจฉาเท่านั้นแหละ”
“อะไรใครขี้อิจฉาพูดให้มันดีๆนะ”
“เปล๊า~ พี่ไม่อยากจะเสวะนากับคนขี้อิจฉาแล้ว‘ง่าาา พ่อขนาดพี่ป๊อบพ่อยังซื้อให้ได้เลย’” พี่ป็อบพูดเลียนแบบเสียงฉันก่อนจะเดินออกไป เพียงแต่ทิ้งความเจ็บฝังใจไว้ให้กับฉัน คอยดูนะถ้าฉันได้แก้แค้นเมื่อไหร่นะฉันจะคิดทบต้นทบดอกให้หมดเลย
ฮึ่ย~ แกล้งฉันเถอะ แล้วฉัยปายยยย >O< ~
เช้าวันต่อมา
“ฮ้าว~”ฉันหาววอดๆก่อนจะปิดขี้เกียจอยู่สักสองสามที
วันนี้ถือว่าเป็นวันที่โลกควรจะจดจำนะเพราะวันนี้ฉันตื่นด้วยตัวเองได้ตั้ง เจ็ดโมงครึ่งแหนะ–O-
ตึก ตึก
ฉันเดินลงมาข้างล่างที่มีพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอทานอาหารเช้า
“อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ”ฉันหอมแก้มพ่อแล้วนั่งประจำที่ของตัวเอง
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ เอ๊ะแต่ว่าวันนี้ทำไมตื่นเช้าจังล่ะ”
“อ่าว~พ่อพอหนูตื่นเช้าเข้าหน่อยก็บ่น ตื่นสายก็บ่นอย่างนู้นอย่างนี้ นี่พ่อตกลงว่าจะเอายังไงกับการตื่นนอนของหนูกันแน่เนี้ย”
“ก็มันแปลกนิลูก เอ๊ะ!หรือว่าลูกไปสลับร่างกับไอ้เจ้าป๊อบมัน ดูสิสายป่านี้ยังไม่ตื่นเลย”
“พ่อพี่ป๊อบยังไม่ตื่นเหรอ”
“ก็ใช่นะสิแก้วไปปลุกมันหน่อยก็ดีนะ ถ้าเกิดว่ามันตายแล้วลูกก็ช่วยหิ้วศพมันลงมาด้วยก็แล้วกันบางที่คนของเรามันอาจจะหมั่นไส้แล้วคลั่งเอาปืนมายิงเจ้าป๊อบมันก็ได้ แต่ถ้ายังไม่ตายสนิทดีลูกก็ช่วยซ้ำอีกสักรอบท่าจะเวอคนะ^_^”
“ค่ะพ่อ-O-”
นี่แหละพ่ออันเป็นที่รักของพวกเรา ท่านช่าง... ไร้ความอ่อนโยนและ... ไร้ความปราณี-__-
แกร๊ก~
ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องของพี่ป๊อบที่ยังหลับไม่ตื่น
“ฟางจ๋า~จะหนีพี่ไปไหนมาไห้พี่กอดหน่อยเร็ววว”เอ่อ ฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไมพี่ป๊อบถึงไม่ตื่นสักที
นี่เรอะ เบื้องหลังของพี่ชายสุดเพอร์เฟคฉัน รู้ถึงไหนอายถึงนั่น=_=
“ไอ้พี่ป๊อบได้เวลาตื่นได้แล้วโว้ยยย~”ฉันแหกปากดังลั่นแล้วเขย่าตัวพี่ป๊อบ
หมับ~
“OoO”
แล้วจู่ๆพี่ป๊อบก็เกิดคลั่งอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ มาจับเอวฉันเอาไว้
“ฮันแน่~พี่บอกแล้วไงว่าหนีพี่ไปไหนไม่ได้หรอก มามะให้พี่หอมแก้มซ่ะดีๆ”
“ปล่อยโว้ยพี่ป๊อบฉันไม่ใช่น้องฟางของพี่นะ”
“อย่าอายไปเลยน่า”รู้สึกว่าเริ่มดึงฉันเข้าไปใกล้เรื่อยๆแล้วนะไอ้พี่ป๊อบ
“ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้แก้วจัดให้”
พลั่ก~
โครม~
ฉันได้จัดการใช้เท้าถีบพี่ป๊อบตกเตียงไปอย่างสวยงาม
“โอ๊ย~ไอ้แก้วแกจะถีบพี่ทำไมว่ะ กำลังจะได้หอมแก้มน้องฟางอยู่แล้วเชียว”
“ในความฝันของพี่มันฟาง แต่ความจริงมันคือน้องสาวของพี่โว้ย ฝันเป็นตุเป็นตะไปได้ ฉันรู้สึกสงสารเพื่อนฉันจับใจเลยแหะ”อย่างที่ทุกคนรู้ๆกันนะฟางเค้าเป็นเพื่อนฉันแล้วก็เป็นแฟนของที่ชายฉันอีกตลบหนึ่ง
“หึถ้าเป็นคนอื่นเค้าก็คงไม่อยากลองของแปลกหรอก เอ๊ะ!แต่ว่าวันนี้นอนผิดท่ารึเปล่า ทำไมตื่นเช้าจังว่ะ”
ขะ ของแปลก–O-
นอนผิดท่า -O-:;
“ฮึ่ม~ เพราะวันนี้คือวันตายของพี่ไงเล่า ย้ากกกก~”แล้วฉันก็กระโดนคร่อมพี่ป๊อบ และดึงผมเล่นทันที
“โอ๊ย~ยอมแล้วๆ เลิกดึงผมพี่สักที่มันเจ็บนะรู้มั้ยไอ้น้องบ้า กว่าคนมันจะเกิดมาหล่อแกรู้รึเปล่าว่ามันยากแค่ไหนนะ ฮ่ะ เลิกกระชากผมพี่ได้แล้วโว้ยยยย”
“ก็ได้”แล้วฉันก็ปล่อยผมพี่ป๊อบแล้วลุกขึ้น แต่ผมของพี่ป๊อบมันออกจะฟูๆนิดนึง
“ฮึ่ย~ทำไมฉันไม่มีน้องสาวที่น่ารักอย่าคนอื่นบ้างว่ะ อิจฉาคนอื่นโว้ย”
“เออ~คอยดูเถอะสักวัน ถ้าไม่มีฉันแล้วพี่จะรู้สึก”
“รู้สึกดีใจล่ะสิไม่ว่า”
“อะ อะ ไอ้พี่ป๊อบคนไร้หัวใจ!”
ปัง!
ฉันแหกปากเพียงแค่นั้นแล้วปิดประตูสุดแรง ก่อนจะเดินลงมากินข้าวกับพ่อที่กำลังจิบน้ำชา อย่างสบายอารมณ์
สมกับเป็นพ่อของฉันจริงๆ=_=
“ว่าไงแก้วไอ้เจ้าป๊อบมันตายรึยัง”
“ก็เกือบๆตายนั่นแหละ ว่าจะฆ่าอยู่เหมือนกัน หึ้ย~”
“อารมณ์เสียตั้งแต่เช้านี้เค้าว่ากันว่าร่างกายสุขภาพจะไม่แข็งแรงนะ ทะเลาะกับพี่ป๊อบมาอีกแล้วละสิท่า”พ่อพูดอย่างรู้ทัน
“ก็ประมาณนั้นหล่ะพ่อ เป็นพี่ภาษาอะไรก็ไม่รู้นิสัยแย่ชะมัดยิ่งนึกแล้วยิ่งโมโห”
“อะไรๆ นิทากันอีกแล้วเหรอไง”พี่ป๊อบเดินมาแล้วนั่งที่เก้าอี้ตัวตรงกันข้ามกับฉัน
“ใช่!แล้วจะทำไมฮ่ะ รึมันไม่จริง”
“ก็มันไม่จริงนะสิ ไอ้น้องบ้า”
“ไอ้พี่ขี้แกล้งปากเสีย”
“ไอ้น้องทอม”
“ฉันไม่ใช่ทอมนะไอ้พี่หัวหมูหยอง”
“เอ๊ะ!ไอ้แก้วแกมีสิทธิอะไรมาวิจารณ์หัวคนหล่ออย่างพี่ฮ่ะ”
“ก็สิทธิที่เกิดมาเป็นน้องของพี่เฮงซวยอย่างพี่ยังไงเล่า”
“ฮ่าๆๆๆ”และนี่คือเสียงหัวเราะของพ่อที่รู้สึกว่าวันนี้จะดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“-__-”พี่ป๊อบปี๊
“=__=”ฉัน
“ฮ่าๆๆ ดูสองคนพี่น้องทำหน้าเข้าสิ ยังรักกันเหมือนเดิมเลยนะ ฮ่ะๆๆ”
ฮึ่ม~ฉันว่าวันนี้ฉันต้องพาพ่อไปเช็คร่างกาย(โดยเฉพาะสมอง)ใหม่ซ่ะแล้ว ว่ามั้ย–O-
“อะไรๆ มองพ่อแบบนั้นทำไมกัน พ่อก็แค่อยากทำให้ทุกคนสนุกไง ไม่สนุกกันเหรอ”
“ไม่เลยพ่อ”ฉัน
“ตอนนี้มีแต่พ่อคนเดียวนะที่มีความสุข พ่อเป็นเอามากป่ะเนี้ย”พี่ป๊อบ
“งั้นกลับเข้าสู่โหมดปกติของพ่อกันดีกว่าเนอะ โฮะๆๆ มาพูดเรื่องของเราดีกว่านะ คืองี้แก้วพ่อตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะซื้อคอนโดให้ลูก”
คอนโด!
“จริงเหรอพ่อ@o@”ฉันมองไปทางพี่ป๊อบด้วยสายตาเย้ยยั่น อย่างผู้ชนะ
“ก็จริงนะสิ ...แต่มีข้อแม้”
*************************************************
เป็นไงบ้างติชมได้น๊า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
