เรารักกันได้ไง !!

“พี่โมะยังรักฟางอยู่มั้ย”
 
 
“หืม ถามอย่างนี้หึงพี่หรอ”
 
 
“ป่าวนะ ไม่ได้หึงซะหน่อย ก้อแค่ถามเฉยๆ ตกลงรักหรือไม่รัก”
 
 
“รัก...”
 
 
“...”ชั้นเงียบ และตอนนี้น้ำตามันกำลังจะไหลออกมาแล้ว ชั้นมาแย่งคนที่เพื่อนรักงั้นหรอ
 
 
“รักแบบเพื่อน ไม่ใช่แฟน”
 
 
“พี่โมะ !! กล้าหลอกแก้วหรอ นี่แหนะ” ชั้นยิ้มออกทันที แล้วก้อหยิกพี่โมะไปทีนึง
 
 
“โอ้ยแก้ว พี่เจ็บนะ ก้อแค่อยากจะรู้ว่าถ้าบอกไปแบบนั้นแก้วจะเป็นยังไง”
 
 
“แก้วก้อไม่ทำอะไรหรอกค่ะ ก้อแค่จะส่งพี่คืนให้ฟาง”ชั้นตอบเสียงเศร้าลง
 
 
“แน่ใจหรอว่าจะทำได้ หื้ม แก้วใจของพี่”
 
 
ฟอด 
 
 
“พี่โมะ ทำแบบนี้ได้ไงเดี๋ยวใครมาเห็นมันจะดูไม่ดี”      
 
 
“แหม ทีที่ห้องนะ ทำอะไรไว้บ้างหล่ะ นี่ถ้าพ่อไม่โทรมานะ แก้วเสร็จพี่ไปแล้วหล่ะ”
 
 
“พี่โมะอ่ะ >3< ไม่คุยด้วยแล่ว ไปนอนดีกว่า”แล้วชั้นก้อวิ่งขึ้นไปข้างบนทันที
 
 
“แก้ว เดี๋ยวสิรอพี่ด้วย”แล้วพี่โมะก้อวิ่งตามขึ้นมา แต่ชั้นหยุดวิ่งแล้วเพราะไม่รู้ว่าจะเข้าห้องไหนดี
 
 
“ยัยตัวแสบ หยุดวิ่งแล้วหรอ” ใช่สิ ก้อเราไม่รู้ไปไหนต่อหนิ
 
 
“มานี่มา มาห้องพี่นี่”แล้วพี่โมะก้อเดินไปหน้าห้องๆหนึ่ง ชั้นก้อเดินตามไป
 
 
“แก้วต้องนอนกับพี่โมะหรอ”ชั้นถาม
 
 
“ไม่นอนกับพี่แล้วแก้วจะไปนอนไหนหล่ะ”พี่โมะถาม
 
 
“ก้อไม่รู้อ่ะ แก้วนอนนี่ก้อได้ แต่พี่โมะนอนโซฟานะ”
 
 
“เรื่องอะไรหล่ะ นี่ห้องพี่ พี่ต้องนอนบนเตียงพี่สิ แก้วก้อนอนด้วยกันนั้นแหละ พี่ไม่ทำอะไรหรอกหน่า” เชื่อได้
มั้ยเนี่ย
 
 
“สัญญานะ”
 
 
“อืม สัญญา แก้วไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่ไปอาบอีกห้องนึง”
 
 
“ค่ะ”
 
 
หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำเสร็จ ก้อมานอนทันที แก้วอาบน้ำเสร็จก่อนก้อเลยมานอนก่อน ส่วนโทโมะนั้นเพิ่ง
เสร็จพอจะมานอนก้อเห็นแก้วหลับอยู่แล้วก้อเลยกอดซะเลย 
 
 
แล้วทั้งสองก้อกอดกันหลับจนเช้า  พอแก้วตื่นก่อนก้ออรีบไปอาบน้ำทันที เพราะต้องเอาเรื่องมากมายต่างๆ
ไปบอกเพื่อนสาว เพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้อาจจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น แต่ก่อนเทอจะอาบน้ำนั้นเทอได้ส่งข้อความ
ไปบอกเพื่อนสาวไว้ก่อน
 
 
‘ ฟาง แก้วมีเรื่องอยากจะบอกฟางมากมายเลยแหละ  ถ้าฟางเห็นข้อความนี้แล้ว มาเจอแก้วหน่อยนะ แก้วจะรออยู่
ที่ร้านฟาง อย่าช้านักหล่ะ ระวังตัวดีๆนะฟาง   … แก้ว ‘
 
แล้วเทอก้อไปอาบน้ำเตรียมที่จะไปหาเพื่อนสาวทันที
 
 
End Kaew Talk.
 
 
PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF  PF
 
 
หลังจากที่ทั้งคู่ร่วมศึกกันมานั้น ก้อหลับสนิทกันทั้งคู่เลย แต่หญิงสาวร่างบางตื่นขึ้นมาก่อน เพราะได้ยิน
เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือของตน จึงตื่นขึ้นมาดู
 
 
“โอ้ย” เทอร้องออกมาเมื่อยืนขึ้น แต่พยายามร้องให้เบาที่สุด เพราะกลัวชายหนุ่มจะตื่น  แต่เทอแทบจะน้ำตาไหล
เขาช่างทำกับเทอได้ ทำไมมันเจ็บอย่างนี้นะ แล้ววันนี้จะไปทำงานยังไงหล่ะ โถ่ ยัยฟางเราต้องอดทนสิ แล้วหญิง
สาวก้อลุกขึ้นมาจนได้ ถึงแม้เทอจะเจ็บจี๊ดๆก้อตาม
 
 
‘เอ๊ะ เมื่อกี้เสียงข้อความนี่นา ใครส่งมาอ่ะดูหน่อยดีกว่า’ แล้วหญิงสาวก้อเปิดดู ปรากฏเพื่อนสาวส่งมาให้
 
 
‘ยัยแก้วหรอ งั้นต้องรีบไปอาบน้ำซะหน่อยแล้ว’
 
 
20 นาทีผ่านไป เทออาบน้ำเสร็จ ก้อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นยังไม่ตื่น เทอเลยเขียนโน้ตแปะไว้ให้ กลัวว่าตื่นมา
แล้วไม่เจอชายหนุ่มจะโกดเทอเอาได้
 
 
‘ฟางไปทำงานก่อนนะคะ พอดีมีเรื่องด่วน …ฟาง’แล้วเทอก้อรีบออกไปอย่างเร็ว แต่เทอก้อยังคงเจ็บอยู่ คงเดินเร็ว
มากไม่ได้หรอก แต่ไม่นานเทอก้อมาถึงร้านของเทอ และเห็นเพื่อนสาวของเทอนั่งคอยเมออยู่ในร้านเรียบร้อย
แล้ว
 
 
“ว่าไงยัยฟาง มาแล้วหรอ ปล่อยให้รอซะนานเลยนะ”แหมยัยแก้ว พอชั้นเดินเข้ามาก้อบ่นเชียวนะ
 
 
“นี่ยัยแก้ว ชั้นมาหาแกได้ก้อดีแค่แล้ว แกดันส่งข้อความไป ถ้าชั้นไม่ได้เปิดดูก้อไม่รู้หน่ะสิ”
 
 
“อ้าว แล้วทำไมแกเดินอย่างนั้นหล่ะ กระเพกมาเชียว”ถามมากอีกแล้วยัยแก้ว
 
 
“ชั้นเจ็บขานิดหน่อยนะ แกมีไรก้อว่ามาเถอะอย่ามัวแต่ถามเรื่องชั้น”
 
 
“อืมๆ คือว่าเมื่อวานนะ เฮ้ยฟาง คอแกไปโดนไรมาอ่ะ แดงหมดเลย”
 
 
“เฮ้ย แดงมากมั้ยอ่ะ สงสัย หมี เอ้ย มดกัดอ่ะ แกรีบเล่าต่อเถอะ”ชั้นชักจะรำคาญกับนิสัยของยัยแก้วก้อวันนี้แหละ
 
 
“เออๆ ก้อจะเล่านี่แหละ คือว่าเรื่องที่แกขอชั้นหน่ะ ว่าให้ไปหักอกโทโมะอ่ะ ชั้นว่าชั้นคงช่วยแกไม่ได้แล้วหล่ะ”
 
 
“เฮ้ย ได้ไงอ่ะแก้ว แกรับปากชั้นแล้วนะ”ชั้นถามเพราะยัยแก้วไม่เคยผิดสัญญา
 
 
“เอ่อคืออย่างนี้นะ ชั้นจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้แกฟังตั้งแต่ต้นเลย…”แล้วยัยแก้วก้อเริ่มเล่าตั้งแต่ทำไมโทโมะเป็น
แฟนกับพิม แล้วทำไมเขาถึงทิ้งชั้น แล้วตอนนี้ชั้นก้อรู้แล้วว่าควรจะระวังตัวจากพิม แต่ไอเรื่องที่แก้วไม่ช่วยชั้นนี่สิ
มันเกิดอะไรขึ้น
 
 
“แล้วเรื่องที่ชั้นขอช่วยแกหล่ะ”
 
 
“คือว่า…..”แล้วยัยแก้วก้อเริ่มเล่าต่อ ตอนนี้ชั้นเริ่มเชื่อเรื่องพรมหลิขิตแล้วหล่ะ
 
 
โทโมะกับแก้วจากกันไปตั้งแต่ตอนเด็กๆ แค่ตอนโตยังมาเจอกัน และยังจะรักกันได้อีก  แต่ตอนนี้ชั้นก้อไม่
ได้จะคิดแก้แค้นอะไรกับโทโมะแล้วหล่ะ หลังจากที่ยัยแก้วเล่ามา  พ่อนะพ่อ อยากให้โทโมะเลิก ทำไมไม่มา
บอกกันดีๆหล่ะ ทำอย่างนี้ฟางอุตส่าห์นั่งเสียใจ โถ่
 
 
“เออแก้ว ดีแล้วหล่ะ แกกับโทโมะก้อเหมาะสมกันดี ขอให้รักกันนานๆนะ”
 
“แกไม่ได้คิดอะไรกับโทโมะแล้วใช่มั้ย”ดูยัยแก้ว
 
"ถ้าชั้นคิด ชั้นคงเเย่งมาจากเเกเเล้วหล่ะ เเกถามอะไรไม่ดูเลยนะยัยเเก้ว ถามมากเดี๋ยวก้อโดนหรอก"
 
"เฮ้ยฟาง แกอย่าโกดดิ ชั้นถามเผื่อว่าแกจะรัก ชั้นจะไปยอมไป ชั้นไม่อยากโดนว่าว่าเป็นมือที่สาม"
 
"เออ เเกจำไว้เลยนะ ชั้นกับโมะเป็นเเค่เพื่อนกันเท่านั้น เป็นมากกว่านั้นไม่ได้เเล้ว เเกสบายใจเถอะ"
 
"เฮ้อ ค่อยโล่งหน่อย เเก เเล้วเรื่องพิม แกระวังตัวไว้หน่อยก้อดีนะ"
 
"อืม เเกก้อด้วยหล่ะ ระวังตัวหน่อย ชั้นได้ข่าวว่ายัยพิมเป็นเพื่อนเก่าจินนี่ เเล้วชั้นเคยเจอจินนี่มาเเล้ว ร้ายใช่เล่น
เลยหล่ะ"
 
"เฮ้ย เพื่อนเก่าหรอ เเล้วเกี่ยวอะไรกับแกอ่ะฟาง"แก้วถามไม่หยุดเลยนะเนี่ย ขี้สงสัยเกิ๊น
 
"คือว่าจินนี่เป็นแฟนเก่าป๊อปปี้อ่ะ ก้อเลยมาหาเรื่องชั้น"เอ จะบอกเรื่องคำสาปกับเเก้วดีมั้ยนะ
 
"เเล้วทำไมจะต้องมาหาเรื่องแกด้วยหล่ะ แกไปทำอะไรให้รึป่าว เค้าถึงได้มาหาเรื่องแกอ่ะ"
 
"ป่าวนะ ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย ยกเว้นเเต่ชั้นมาเป็นคู่หมั้นของป๊อปปี้ เเบบที่เราไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่"ทำไมพูด
อย่างนี้เเล้วรู้สึกเจ็บจัง ไม่สิ เราไม่ได้คิดอะไรกับป๊อปปี้ ไม่คิด ไม่คิด
 
"ชั้นว่าต้องเป็นเรื่องนี้เเน่ๆ เเต่จินนี่ก้อเป็นเเค่แฟนเก่าหนิ ไม่ควรทำอะไรนอกหน้าอย่างนี้"
 
"เรื่องนี้ฟางก้อไม่รู้หรอกเเก้ว เราอย่าไปยุ่งเถอะ" ชั้นพยายามจบเรื่อง
 
"ไป ไปเดินห้างคลายเครียดกันเถอะ"ยัยเเก้วชวน จริงๆชั้นก้ออยากไปนะ เเต่ว่าไอที่ปวดจี๊ดๆหน่ะ มันจะเจ็บมาก
อีกมั้ย  ลองเดินดูหน่อยดีกว่า
 
เเล้วฟางก้อลุกขึ้นเเล้วลองเดิน สรุปว่ามันไม่เจ็บเเล้วหล่ะงั้นก้อไปห้างกับยัยเเก้วได้ 
 
"อืม ไปกันเถอะ ไม่ได้ไปเดินนานเเล้วเหมือนกัน สงสัยต้องช็อปกระจาย 5555"
 
"5555 ไปเถอะ เดี๋ยวสายคนจะเยอะ"
 
_____________________________________________________________________
 
เย่ จบไปเเล้วอีกตอนนึง เฮ้อเหนื่อย  ตอนนี้โรงเรียนเปิดซะเเล้ว อาจจะได้อัพช้าลงหน่อยนะคะ 
 
อย่าเพิ่งทิ้งกันหล่ะ  ยังไงก้อจะมาอัพเเน่ ซักวันมันจะต้องจบ   เเต่อย่ารีบ 555
 
อยากจะบอกว่าตอนต่อไป อาจจะมีอะไรซักอย่า หึหึ ><  อร๊ายย บอกมากไม่ได้ เดี๋ยวรีดเดอร์รู้หมดอีก
 
บ๊ายบายค่ะ เเล้วเจอกันตอนต่อไปนะคะ ^,^