เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

              สองวันต่อทชมาคุณมาซากิ มารดาของโทโมะมารับแก้วแต่เช้า  เพราะตัวเองต้องไปทำงาน อีกอย่างตั้งแต่โทโมะกลับมาจากโรงพยาบาก็หงุดหงิดง่าย โมโหอยู่บ่อยๆ จนไม่มีคนใช้คนไหนกล้าเข้าใกล้
        " สวัสดีค่ะคุณมาซากิ มาแต่เช้าเลยนะค่ะ" แม่ของแก้วเดินออกมาต้อนรับก่อนจะเชิญเข้ามาในบ้าน
        " พอดีฉันต้องไปทำงานนะ เลยจะมารับให้ไปดูคาโมะซะหน่อย"
        " มาพอดีเลย" แม่ของหญิงสาวบอกเมื่อเห็นลูกสสาวเดินลงมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า
        " สวัสดีค่ะคุณมาซากิ" ฉันยกมือไหว้ทันที
        " จ๊ะ ไปกันเถอะ" แล้วฉันก็เดินออกมา
        " แก้วไปก่อนนะค่ะแม่ "ฉันบอกแล้วเดินขึ้นรถไป  ไม่นานฉันก็มาถึงบ้านของเจ้านายแม่ บ้านหลังใหญ่มาก  ฉันเดินลงมาจากรถแล้วเดินตามเจ้าของบ้านเข้ามา
  ก๊อก ก๊อก ก๊อก
        " แม่เข้าไปได้ไหมลูก" มารดาเอ่ยถามลูกชาย
        " เชิญครับแม่" ชายหนุ่มเอ่ยตอบเสียงเย็นชา
        " ลูกจ๊ะ นี้หนูแก้วจะเป็นคนมาดูแลลูก"
        " สวัสดีค่ะ" ฉันไหว้อย่างเกร็งๆ เพราะเจ้าตัวทำหน้านิ่งมาก จนฉันกลัวแล้วสิ
        " เดี๋ยวแม่ไปทำงานก่อนนะ ฝากด้วยนะแก้ว" มารดาของโทโมะเดินออกไปปล่อยให้ฉันยืนอยู่ ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องที่ข้าวของกระจัดกระจายเต็มไปหมด  ฉันค่อยๆ เก็บของเข้าที่
        " ทำอะไรนะ" ชายหนุ่มถามพร้อมเข็นรถเข็นเข้ามาใกล้ๆ
        " เก็บของนะ มันรก" ฉันบอกแล้วหยิบหนังสือที่ตกอยู่ที่พื้นขึ้นมา
        " ออกไป" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงดังทำให้ฉันสะดุ้ง แต่เก็บของที่พื้นต่อไป  โทโมะเลยคว้าแก้วน้ำที่อยู่ใกล้ๆ ลงที่พื้นทำให้แก้วแตก เศษแก้วลอยมาบาดที่แขนฉันเป็นแนวยาว เศษนิดหน่อยก็โดนขาของโทโมะด้วย
        " คุณเลือดไหลนะ" ฉันบอกแล้วคว้ากระดาษทิชชู่มาเช็ดเลือดให้
        " ทำอะไรนะ" ชายหนุ่มทำด้วยความแปลกใจ
        " ก็เช็ดเลือดให้คุณไง จะหยิบแก้วน้ำก็บอกฉันสิ เดียวฉันหยิบให้" ฉันบอกแล้วเดินเอาเศษแก้วไปทิ้งขยะให้ห้องน้ำ  ฉันค่อยๆ ดึงเศษแก้วออกจากแขนตัวเอง
        " โอ๊ย" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บ ก่อนจะเช็ดเลือดที่ไหลแล้วเอากระดาษทิชชู่ซับไว้
        " ไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาสิ" ชายหนุ่มสั่งหญิงสาวที่เดินออกมาจากห้องน้ำ  หญิงสาวเลยเดินมายังห้องครัว
        " ป้าค่ะ หนูขอกล่องปฐมพยาบาลหน่อยค่ะ" ฉันบอกกับป้าแม่บ้าน
        " อยู่ในตู้ตรงนั้นนะ ไปหยิบได้เลย" ป้าบอกแล้วชี้ไปยังตู้สามัญประจำบ้านที่อยู่ใกล้ๆ
       " ขอบคุณค่ะ" ฉล้วฉันก็เดินกลับมาในห้องพร้อมกล่อใงปฐมพยาบาล
       " เอามานี้" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวทันทีที่เดินเข้ามา ฉันส่งกล่องปฐมพยาบาลให้ชายหนุ่มทันที
       " มานั่งนี้สิ" โทโมะเรียกฉันไปนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าเขา เมื่อฉันนั่งลงเขาก็จับแขนฉันมาพร้อมหยิบสำลีที่ชุบน้ำยาล้างแผลก่อนจะเช็ดที่แขนฉันที่โดนเศษแก้สบาด
       " โอ๊ย ทำอะไรนะ"
       " ล้างแผลนะสิ เดี๋ยวก็โดนบาดทะยักกินเอาหรอก" ชายหนุ่มบอกแต่หน้ายังนิ่งอยู่ " เสร็จแล้ว"
       " ขอบคุณนะ" ฉันบอกแล้วเก็บของใส่กล่องทันที  ฉันเก็บห้องให้ชายหนุ่มเสร็จและดูดีขึ้นมาจนได้
       " ออกไปข้างนอกบ้างไหม เดี๋ยวฉันพาออกไป"
       " ก็ได้" แล้วฉันก็เข็นรถเข็นฉันหนุ่มออกมาจากห้องนอน  บ้านหลังนี้เป็นบ้านสองชั้น  แต่เมื่อโทโมะไม่สบายคุณแม่ของเขาก็เลยทำห้องข้างล่างไว้ให้ใหม่
 
 
        " ว่าไงไอ้โมะ ออกจากห้องได้แล้วเหรอ อ้าวแก้ว" เคนตะเดินเข้ามาทักทายเพื่อนหนุ่มก่อนะจะหันมาเห็นเพื่อนสาว
        " รู้จักกันด้วยเหรอ" โทโมะถามเพื่อนหนุ่ม
        " แน่นอน นี้แก้วเพื่อนที่ฉันเล่าให้ฟังไง" เคนตะบอกแล้วยิ้มๆ
        " ซื้ออะไรมานะ เดี๋ยวแก้วเอาไปเก็บให้" ฉันถามเคนตะ
        " อาหารนะ ว่าจะมากินกับไอ้โมะมัน"
        " ไปจัดใส่จานซะ ฉันเริ่มหิวแล้ว" โทโมะบอกอย่างอารมณ์ไม่ค่อยดี
        " ค่ะ" ฉันรับถุงมาจากเคนตะแล้วเดินเข้าไปในครัว  ก่อนจะเอาอาหารออกมาวางไว้บนโต๊ะอาหารอย่างเรียบร้อย
        " เชิญที่โต๊ะค่ะ" ฉันบอกแล้วเข็นรถของชายหนุ่มมา
        " มานั่งกินด้วยกันสิ" โทโมะเอ่ยเรียกหญิงสาว
        " ไม่เป็นไรค่ะ เชิญคุณตามสบายค่ะ" ฉันบอกออกไปก่อนจะถอยไปยืนข้างหลังของชายหนุ่ม
        " ฉันบอกให้มานั่งกินด้วยกันไง" โทโมะเริ่มเสียงดังใส่หญิงสาว
        " มาเถอะแก้ว " เคนตะเรียกเพื่อนสาว ฉันเดินไปตักข้าวก่อนจะเดินมานั่งข้างชายหนุ่ม