เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

              เช้าวันรุ่งขึ้นฉันปลุกโทโมะแต่เช้า เพราะวันนี้มีตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลและวันนี้ชายหนุ่มยังต้องเข้าทำกายภาพบำบัด
          " หนูแก้ว แม่ฝากดูแลตาโมะด้วยนะจ๊ะ" คุณมาซากิบอกฉันก่อนที่ฉันจะขึ้นรถไป
          " ค่ะ" ฉันบอกแล้วยิ้มให้  ระหว่างทางฉันเห็นชายหนุ่มนั่งหน้าเครียดตลอด  ฉันจึงเอามือฉันไปกุมมือชายหนุ่มไว้
          " มีอะไรหรือเปล่าคุณ" ฉันถามออกไป
          " เปล่าหรอก ขอบคุณนะที่อยู่ดูแลผม" โทโมะบอกแล้วเอามืออีกข้างมากุมมือหญิงสาวไว้
          " ไม่เป็นหรอก" ฉันบอกแล้วยิ้มให้เพื่อเป็นกำลังใจให้ชายหนุ่ม  เมื่อมาถึงโรงพยาบาลฉันพาโทโมะมาพบคุณหมอเพื่อตรวจเช็คร่างกาย  ก่อนที่คุณหมอประจำตัวจะส่งไปยังแผนกทำกายภาพบำบัด  ระหว่างทางฉันเดินมาอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มตลอด
          " เป็นกำลังให้ฉันนะ" โทโมะบอกกับฉันก่อนจะเข้าห้องไป
         " ฉันจะรอคุณอยู่ตรงนี้นะ"  ฉันนั่งรอชายหนุ่มจนผ่านไปสองชั่วโมงได้โทโมะก็ออกมา  โทโมะให้บุรุษพยาบาลหยุดแล้วไล่ออกไป  ผมนั่งดูหญิงสาวที่นั่งรอผมจนหลับ  เธอดูน่ารัก สวย และจริงใจกว่าคนอื่นที่ผมเจอมา  มันทำให้ผมอยากกลับมาเดินได้อีกครั้ง  ผมอยากจะดูแลเธอบ้างเพื่อตอบแทนที่เธอดูแลผม 
         " แก้ว แก้ว" ผมเรียกเธอเบาๆ เพื่อให้เธอรู้สึกตัว
         " คุณออกมานานแล้วเหรอ" ฉันถามชายหนุ่ม
         " เพิ่งออกมาครับ แกบ้านเถอะผมอยากพักผ่อน"  ผมบอกหญิงสาว  ฉันพาโทโมะมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลก่อนจะพาฉันหนุ่มกลับบ้านเพื่อพักผ่อน
         
 
 
              หลังจากฉันพาโทโมะกลับมานอนที่บ้านฉันก็ออกไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล   ฉันมาเปลี่ยนน้องชายเพื่อให้กลับบ้านไปปาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
          " แกกลับไปอานน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่อยู่เอง" ฉันบอกกับน้องชาย  ก่อนที่จีโฮจะเดินออกไปจากห้อง
          " แม่ทานอะไรไหมค่ะ เดี๋ยวแก้วไปซื้อให้"
          " ไม่ต้องหรอกลูก แล้วแม่จะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไรค่ะ" มารดาถามลูกสาว
          " เดี๋ยวหมดมาตรวจเดี๋ยวแก้วจะถามให้นะค่ะ" ฉันบอกแล้วให้แม่นอนพักผ่อน
          " หมอขอตัวคนไข้หน่อยนะครับ" คุณหมอหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักของผู้ป่วย  ฉันออกมายืนรอหน้าห้องเพื่อจะคุยกับหมอเป็นการส่วนตัว
          " คุณหมอค่ะ แม่ดิฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ" ฉันถามคุณหมอ
          " ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วครับ แต่ห้ามให้คุณแม่ของคุณทำงานหนักนะครับ ให้พักผ่อนเยอะครับ"
          " ค่ะ แล้วแม่ดิฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไรค่ะ"
          " พรุ่งนี้ครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ " ฉันเดินกลัเข้ามาหาแม่ที่นอนอยู่ในห้อง
          " พรุ่งนี้หมดให้แม่ออกแล้ว แต่แม่ห้ามทำงานหนักนะ แล้วก็พักผ่อนเยอะๆ ด้วย" ฉันบอกพร้อมกุมมือของแม่ไว้ 
          " หนูกลับไปดูแลคุณโทโมะเถอะ น้องมาแล้ว" มารดาของลูกสาวเมื่อเห็นว่าลูกชายอีกคนเข้ามาในห้องพร้อมถุงเสื้อผ้าและของกิน
          " งั้นหนูไปก่อนนะค่ะ ดูแลแม่ดีๆ ด้วยล่ะ" ฉันบอกลามารดาก่อนจะหันไปสั่งน้องชายที่นั่งอยู่บนโซฟาก่อนจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่มายังที่บ้านของโทโมะ  เมื่อฉันเดินเข้ามาในบ้านก็พบว่าโทโมะมานั่งรอฉันอยู่
          " คุณออกมาได้ไงเนี่ย" ฉันเข้ามาถามชายหนุ่ม
          " ให้ป้าแจ่มพาออกมา แล้วเธอไปไหนมา ไม่บอกกันเลย เป็นห่วงรู้ไหม" ผมถามหญิงสาว
          " เอ่อ.ขอโทษนะ พอดีว่าฉันเห็นคุณนอนหลับเลยออกไปเยี่ยมแม่มานะ"
          " พาฉันเข้าไปข้างในหน่อยสิ " ฉันเข็นรถเข้ามาในห้องนั่งเล่น ฉันเปิดทีวีให้ชายหนุ่มดูก่อนจะเอากระเป๋าเดินเข้าไปเก็บในห้องนอน
 
 
 
              " หวัดดีไอ้โมะ" เคนตะเดินเข้ามาทักทายเพื่อนหนุ่ม
              " มาที่นี้มีอะไรว่ะ" ผมถามอย่างแปลกใจ
              " จะมาขอยืมตัวแก้วแปบนึง" เคนตะบอกกับเพื่อนหนุ่ม
              " จะไปไหน นี้มันก็เย็นแล้วนะ"
              " ไปกินข้าวกับลูกค้านะ แปบเดียวเดี๋ยวมาส่ง"
              " ถ้าไม่ให้ไปล่ะ"
              " ได้ไงอ่ะ ลุกค้าเขาขิมาเลยนะ เพระเขาถูกใจที่แก้วทำขนมให้" เคนตะบอกเพื่อนหนุ่มออกไป
              " งั้นข้าไปด้วย" ผมบอกออกมา
              " หวัดดีเคนตะ มาทำอะไรเหรอ แล้วจะไปไหนกัน" แก้วถามแล้วมองชายหนุ่มทั้งสองคน
              " จะมาชวนแกออกไปกินข้าวกับลูกค้านะ เขาอยากเจอเธอ" เคนตะบอกเพื่อนสาว
              " คุณจะไปด้วยเหรอ" ฉันถามออกมา
              " ใช่ หรือไม่อยากให้ฉันไป" ผมถามอย่างงอนๆ นั้นทำให้แก้วกับเคนตะยิ้มออกมา
              " จะไปก็ไปสิ เดี๋ยวฉันพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" ฉันบอกแล้วเข็นรถเข็นชายหนุ่มเข้ามาในห้องนอน
 
        +++ อัพให้แล้วนะจ๊ะ เม้นให้ด้วย เดี๋ยวจะมาอัพใหม่+++