เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

          ตอนนี้ฉันพาโทโมะเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง ก่อนที่ฉันจะเอาชุดที่เคนตะนำมาให้ เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมาด้วยชุดแซคแขนกุดสีขาวยาวแค่เข่า

        " ทำไมคุณถึงอยากไปด้วยอ่ะ" ฉันถามชายหนุ่ม

        " ทำไม ไม่อยากให้ฉันไปเหรอ"

        " เปล่า ฉันแค่แปลกใจ"

        " ฉันอยากจะขอคบกันเธอแบบจริงจังได้ไหมแก้ว" ผมถามพร้อมเอื้อมมือมาจับมือหญิงสาวไว้

        " เอ่อ ฉันว่ามันจะไม่ดีมั้งคุณ"

        " ทำไมล่ะแก้ว ในเมื่อแม่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าเราจะคบกัน หรือว่าเธอรังเกียจฉัน" โทโมะถามอย่างน้อยใจ

        " ถ้าฉันรังเกียจคุณ ฉันคงไม่อยู่ดูแลคุณอย่างนี้หรอก" ฉันบอกกับชายหนุ่ม

        " งั้นคบกับฉันนะ ฉันจะรีบรักษาตัวแล้วจะได้แต่งงานกับเธอ"

        " ก็ได้ค่ะ" ฉันยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะเข็นรถเข็นพาชายหนุ่มออกมา   ไม่นานเราทั้งสามคนก็มาถึงโรงแรมของครอบครัวของโทโมะ  เคนตะเข็นรถเข็นมายังห้องอาหาร  เมื่อมาถึงโต๊ะก็พบชายหนุ่มลูกครึ่งนั่งรออยู่

        " สวัสดีครับคุณเควิน นี้แก้วคนที่ทำขนมให้คุณครับ ส่วนนั้นโทโมะลูกชายคนเดียวของโรงแรมนี้ครับ" เคนตะแนะนำให้เควินรู้จักทั้งสองคน

        " สวัสดีค่ะคุณเควิน" ฉันยกมือไหว้ตามธรรมเนียม

        " เช่นกันครับคุณแก้ว คุณโทโมะ เชิญนั่งครับ" เควินบอกแล้วเดินมาดึงเก้าอี้ให้หญิงสาวคนเดียวในโต๊ะให้นั่ง แล้วตัวเองก็นั่งข้างๆ

        " เชิญสั่งอาหารเลยครับ มื้อนี้ผมขอเป็นคนเลี้ยงเองนะครับ" เควินบอกทุกคนโดยยิ้มให้หญิงสาว

        " โทโมะกินอะไร" ฉันหันไปถามชายหนุ่มที่นั่งอีกข้างหนึ่งของฉัน

        " นึกว่าจะไม่ถามแล้ว เห็นคุยกันสองคน" ผมแอบว่าเธอเล็กน้อย

        " ยังไม่ได้คุยเลย หึงเหรอจ๊ะคุณชาย"

        " อืม หึงมาก" โทโมะบอกแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ หญิงสาว

        " อ่ะแฮ่ม " เควินส่งเสียงขัดจังหวะ

        " มีอะไรเหรอครับคุณเควิน แฟนเขากำลังจะคุยกันแบบส่วนตัว" ผมถามออกไป

        " แก้วแฟนคุณโทโมะเหรอครับ" เควินถามด้วความตกใจ

        " ค่ะ " ฉันตอบออกมา เพราะไม่ค่อยชอบสายตาของโทโมะเท่าไร

        " เปล่าครับ สั่งอาหารกันเถอะครับ" แล้วทั้งหมดก็สั่งอาหารกัน  เมื่ออาหารมาเสริฟ์ทุกคนก็นั่งกินกันไป  เควินดูไม่ค่อยจะคุยเท่าไรเมื่อรู้ว่าแก้วมีแฟนแล้ว  

         เมื่อทานอาหารเสร็จฉันกับโทโมะ นั่งรออยู่ในห้องอาหารส่วนเคนตะขอตัวขึ้นไปส่งเควินที่ห้องพัก  โทโมะนั่งมองหน้าหญิงสาว

        " มีอะไรหรือเปล่าคุณ มองอยู่ได้" ฉันถามออกไป

        " ก็แก้วน่ารักก็ต้องมองสิ"

        " แล้วพรุ่งนี้คุณต้องไปทำกายภายบำบัดอีกไหม"

        " ไปสิ ฉันจะขอนอนที่โรงพยาบาลเลยล่ะ จะได้หายไวๆ" ผมบอกกับหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า

        " ฉันเป็นกำลังใจให้คุณนะ คุณต้องหาย"

       " เลิกเรียนว่าคุณได้แล้ว แทนตัวเองว่าแก้ว เราเรียกว่าโทโมะด้วย" ผมบอกหญิงสาว

       " ก็ได้ โทโมะ" 

       " กลับบ้านกันเถอะ" เคนตะเดินมาหาเพื่อนทั้งสองที่นั่งรออยู่  ก็จะเข็นรถเข็นมายังรถที่จอดไว้แล้วมาส่งที่บ้าน

          เช้าวันรุ่งขึ้นฉันปลุกโทโมะแต่เช้าเพื่อจะอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงพยาบาล  พร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็ก  ฉันเข็นรถเข็นของโทโมะมาที่โต๊ะอาหารก่อน

        " จะไปไหนกันจ๊ะลูกชายของแม่"

        " ผมจะไปนอนโรงพยาบาลครับ เพื่อจะทำกายภาพบำบัดอย่างต่อเนื่อง" โทโมะบอกมารดา

        " ก็ดีสิจ๊ะ ลูกจะได้กลับมาเดินได้อีกครั้ง"

        " ผมให้แก้วไปอยู่ดูแลผมนะครับแม่"

        " ไม่ต้องขอหรอก แม่รู้ว่าเราจะต้องให้หนูแก้วไปด้วย"

        " ขอบคุณครับคุณแม่"

        " จ๊ะ ฝากลูกชายแม่ด้วยนะหนูแก้ว"

        " ค่ะ " ฉันยิ้มให้กับมารดาของชายหนุ่ม

+++ อัพแค่นี้ก่อนนะ พอดีพี่สาวกลับมาแล้ว  เข้ามาไม่ค่อยบ่อยเท่าไร  แต่จะพยายามกลับมาอัพให้บ่อยนะจ๊ะ ขอบคุณที่ติดตาม  เรื่องอื่นๆ จะเข้ามาทะยอยอัพเหมือนกัน  อย่าลืม ไปดู บางกอกกังฟูด้วยล่ะ แล้วอย่าลืมเม้นให้ด้วย +++