เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

          " แก้ว" โทโมะเรียกหญิงสาว
          " มีอะไรเหรอ"
          " จีโฮคือใครเหรอ" ผมถามออกมา
          " เดี๋ยวบอกได้ไหม แต่ตอนนี้นายไปอาบน้ำก่อน แล้วมากินข้าว" ฉันบอกแล้วเข็นรถเข็นมายังห้องนอน
          " ฉันไม่อาบน้ำ"
          " ถ้าอยากรู้ก็ต้องทำตามที่ฉันบอก จะอาบหรือไม่อาบ" ฉันถามชายหนุ่มที่นั่งกอดอกมองมา
          " ก็ได้" ฉันจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มก่อนจะพาออกมาทานอาหารมื้อเย็น โดยคุณมาซากินั่งรอลูกคนอยู่ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
           " ดูวันนี้แม่ผมอารมณ์ดีจังครับ" โทโมะเอ่ยถามมารดา
           " ก็ลูกชายแม่จะเข้ารักษากายภาพบำบัดไงจ๊ะ"
           " ทานข้าวเถอะครับ ผมหิวแล้ว" โทโมะเปลี่ยนเรื่องทันที  เมื่อทานข้าวเสร็จโทโมะก็ขอคุยกัยมารดาเป็นการส่วนตัว  ฉันก็เลยเดินไปเข้าห้องไปเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
           " มีอะไรคุยกับแม่จ๊ะลูกชายสุดหล่อ" มารดาถามพร้อมจอดรถเข็น
           " ถ้าผมจะรักผู้หญิงสักคน แล้วเราไม่ได้มีฐานะเหมือนเราได้ไหมครับแม่" ลูกชายมารดาที่นั่งอยู่ตรงหน้า
           " ถ้าลูกจะรักใคร ฐานะไม่สำคัญหรอกลูก ขอแค่เข้ารักลูกอย่างที่ลูกเป็นก็พอ" มารดายิ้มให้กับลูกชายว่าหมายถึงใคร
            " ครับแม่" ผมถามให้กับมารดา
            " ว่าแต่ลูกแม่ไปสนใจสาวที่ไหนเนี่ย แม่ก็ไม่เห็นว่าลูกจะออกไปไหน หรือว่า.." มาราดาแหย่ลูกชาย
            " ผมไปนอนดีกว่าครับ" โทโมะรีบเข็นรถเข็นออกไปจากตรงนั้นทันที โดยมีมารดามองแล้วยิ้มตาม
 
             " เฮ้ย คุณทำไมไม่เคาะประตูก่อน" แก้วถามพร้อมหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาคลุมตัวไว้ เพราะตัวเองมีผ้าขนหนูผืนด้วยที่พันตัวไว้
              " ขอโทษ ไม่คิดว่าเธอจะแต่งตัวข้างนอก" โทโมะบอกแต่สายตายังมองหญิงสาวไว้วางตา แก้วหน้าแดงก่อนจะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมา
              " จะนอนหรือยัง" ฉันเดินเข้ามาถามชายหนุ่ม
              " ยัง มีเรื่องจะคุยด้วย" โทโมะบอกหญิงสาว ฉันจึงนั่งลงบนเตียงโดยชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถเข็น
              " มีอะไร"
              " เรื่องไอ้เคนตะ"
              " มีอะไรเหรอ"
              " คือเธอกับเคนตะเป็นอะไรกันแน่ ฉันเห็นว่าเธอสนิทกันมันมาก" โทโมะถามหญิงสาว  ฉันมองหน้าโทโมะด้วยความแปลกใจกับคำถามก่อจะตอบกลับมา
              " ฉันกับเคนตะเป็นเพื่อนกัน ที่สนิมเพราะเรียนคณะเดียวกัน เคนตะชอบช่วยเหลือฉันทุกอย่าง เช่นเวลาทำรายงานเคนตะก็ชอบมาทำคู่กับฉัน เลยทำให้เราสองคนสนิทกัน"
              " เธอไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าเพื่อนกับไอ้เคนใช่ไหม"
              " ใช่ นายถามทำไมอ่ะ"
              " ก็ฉันเอ่อ..ชอบเธอ" ผมบอกก่อนจะจ้องตาหญิงสาว ใบหน้าของแก้วเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
              " เอ่อ.นายนอนเถอะฉันง่วงแล้ว" ฉันลุกมาประคองชายหนุ่มให้ไปนอนบนเตียง
              " เดี๋ยวสิ เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม" โทโมะจับมือหญิงสาวที่ห่มผ่าให้ตัวเอง
              " อืม"
  ก๊อก ก๊อก ก๊อก
           " คุณแก้วค่ะมีคนมาขอพบค่ะ" ป้าแจ่มเปิดประตูเข้ามาเรียกฉัน
           " เดี๋ยวแก้วออกไปค่ะ" ฉันห่มผ้าให้ชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วเดินไปปิดไฟในห้อง ก่อนจะเดินออกมา
           " จีโฮ มาได้ไง" แก้วถามน้องชาย
           " แม่ไม่สบาย ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ผมโทรหาพี่แล้วแต่พี่ปิดเครื่อง" จีโฮบอกพี่สาว
           " มือถือพี่เสียนะ แม่เป็นไงบ้าง"
           " ไม่รู้อ่ะ ผมกลัวเลยมาหาพี่" จีโฮบอกด้วยหน้าเศร้าๆ
           " ใครเหรอจ๊ะหนูแก้ว" คุณมาซากิเดินลงบ้านดูว่าใครมา
           " นี้จีโฮน้องชายหนูค่ะคุณมาซากิ"
           " สวัสดีครับ" จีโฮรู้หน้าที่ยกมือไว้หญิงสาววัยกลางคน
           " มีอะไรหรือเปล่ามามืดๆ"
           " พอดีว่าแม่เข้าโรงพยาบาลนะครับ ผมเลยมาหาพี่แก้ว"  จีโฮบอกออกมา
           " หนูแก้วไปดูแลแม่เถอะ เจ้าโมะไม่เป็นไรหรอก" คุณมาซากิบอกหญิงสาวที่ยืนเงียบ
           " ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับนะค่ะ"
           " จร้า ดูแลแม่ไปเถอะ พรุ่งเพื่อนของโทโมะมา หนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" คุณมาซากิบอก
           " งั้นหนูขอตัวนะค่ะ" แก้วเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อหยิบกระเป๋า เห็นว่าชายหนุ่มหลับไปแล้วก็เดินออกมาโดยไม่ได้บอก
      
 
            เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะตื่นมาก็แปลกใจที่ไม่เห็นหญิงสาวอยู่ในห้อง   มีเพียงเพื่อนหนุ่มสี่คนที่เดินเข้ามาในห้องแทน
          " แก้วไปไหนอ่ะ พวกแกเห็นป่ะ" ผมถามเพื่อนๆ ที่เดินเข้ามาในห้อง
          " ไม่เห็นอ่ะ พวกเรามาตั้งนานแล้วยังไม่เห็นเลย" จงเบบอกพร้อมประคองให้โทโมะนั่งพิงกับหัวเตียงไว้
          " เดี๋ยวโทรหาให้ เพื่อแก้วออกไปไหน" เคนตะบอกแล้วโทรหาเพื่อนสาว แต่โทรหาเท่าไรก็ไม่ติด
          " ไม่ติดว่ะ"
          " ลองโทรถามจีโฮดิ ว่าแก้วอยู่ด้วยอ่ะป่าว" ป๊อบปี้เสนอขึ้น
          " ทำไมจรงโทรหาคนชื่อจีโอด้วยอ่ะ" ผมถามด้วยความอยากรู้
          " ก็เพราะว่าจีโฮ" เขื่อนกำลังจะออกแต่เคนตะก็บอกว่าติดแล้ว ทำให้ทุกคนหันมาสนใจเคนตะทันที 
          " จีโอ นี้พี่เคนตะเองนะ"
          ( ว่าไงครับพี่เคนตะ)
          " แก้วอยูกับเราหรือเปล่า" ผมถามน้องชายของเพื่อน
          ( อยู่ครับ แต่พี่แก้วอาบน้ำอยู่)
           " อยู่ไหนกัน ที่บ้านเหรอ"
           ( โรงพยาบาลครับ พอดีเมื่อคืนแม่ไม่สบายครับ ผมก็เลยไปรับพี่แก้วมาอยู่ด้วย พี่แก้วมาพอดีเลย คุยกันเองแล้วกัน)  จีโฮบอกก่อนจะยื่นมือถือให้พี่สาว ส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำบ้าง
            " แก้ว วันนี้จะกลับไหมเนี่ย วันนี้วันเกิดไอ้โมะมันนะ" เคนตะถามเพื่อนสาว
            ( ยังไม่รู้เลยอ่ะเคน แม่เรายังไม่ค่อยดีเลย ถ้าทันก็จะรีบกลับไปแล้วกัน)
            " อืม แล้วมือถือแกจะปิดเครื่องทำไม"
            ( ไม่ได้ปิด แต่มันเสีย แค่นี้ก่อนนะ แม่ตื่นแล้ว)  แก้วบอกแล้ววางสายลงไป
           " "