เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

         " คุณมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ" ฉันถามพร้อมนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม

         " ที่พูดเมื่อเช้าหมายความว่าไง"

         " ก็หมายความตามที่พูดนะ แปลเอาสิ" ฉันบอกกอ่นจะลุกขึ้นยืน

         " จะไปไหนอีกล่ะ"

         " เปลี่ยนเสื้อผ้า" ฉันบอกแล้วเดินไปยังชุดก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ  ก่อนจะเดินออกมา " ฉันจะออกไปข้างนอกคุณจะออกไปไหม"

         " ไปสิ อยู่ในนี้ทั้งวันเบื่อจะแย่อยู่แล้ว" ฉันบอกก่อนจะประคองชายหนุ่มมานั่งที่รถเข็น แล้วพาออกมายังข้างนอก

         " ว่าไงตาโมะ" มารดาเดินเข้ามาหาลูกชาย

         " หนูขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ" ฉันบอกก่อนจะเดินเข้าไปในครัว  เพื่อที่จะทำขนมลูกชุบตามที่เคนตะบอก

         " แม่ครับ ผมจะเข้ารับทำกายภาพบำบัดครับ" โทโมะบอกมารดาของตัวเอง

         " จริงเหรอลูก "

         " ครับแม่ แต่ผมของให้แก้วเป็นคนดูแลตอนที่ผมไปทำกายภาพบำบัดนะครับ"

         " ได้สิลูก แม่อยากเห็นลูกกลับมาเดินไปปกติ" มารดาบอกพร้อมกอดลูกชายไว้แน่น

         " ครับแม่"

         " เดี๋ยวแม่พาออกไปนั่งเล่นข้าวนอกนะ วันนี้อากาศดี " คุณมาซากิเข็นรถลูกชายออกมานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน  เมื่อแก้วเดินออกมาพร้อมวางสองแม่ลูกกำลังคุยกันอยู่ก็เลยยืนมอง  ก่อนจะเดินเข้ามาเรียกไปทานข้าวมื้อเย็น

         " อาหารพร้อมแล้วค่ะ" ฉันเดินเข้ามาพร้อมเข็นรถเข็นของโทโมะเข้ามาในบ้าน  พร้อมรับประทานอาหารร่วมกัน

            เช้าวันรุ่งขึ้นเคนตะมาเอาขนมที่ฉันทำตรียมไว้ให้แต่เช้าพร้อมกับจินนี่ เลขาสาวสวย  เพราะต้องไปรับลูกค้าที่สนามบิน

        " ขอบคุณมากนะแก้ว" เคนตะบอกเพื่อนสาว

        " ไม่เป็นไร อันนี้ของจินนี่จร้า" ฉันบอกแล้วยื่นกล่องที่ใส่ลูกชุบไปให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เคนตะ

        " ขอบคุณค่ะคุณแก้ว" จินนี่ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรับกล่องขนมมา

        " ให้แต่ยัยจินนี่แล้วของเราอ่ะ" เคนตะถามเพื่อนสาวอย่างน้อยใจ

        " ไม่ให้หรอก" ฉันบอกแล้วแลบลิ้นให้เพื่อนหนุ่ม " ไปได้แล้วเดี๋ยวสาย"  แล้วทั้งสองก็เดินขึ้นรถไป  ฉันเดินเข้ามาให้ห้องเพื่ออาบน้ำให้ชายหนุ่มก่อนจะพาออกมากินข้าว

       " คุณของชิมดูสิว่าอร่อยไหม" ฉันเอาลูกชุบใส่จานมาให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น

       " อะไรอ่ะ น่ารักจังเลย" โทโมะมองขนมในจานก่อนจะหยิบขึ้นมาดู

       " เขาเรียกว่าลูกชุบ ลองทานสิ"

       " อร่อย ซื้อมาจากไหนอ่ะ" ผมถามพร้อมหยิบชิ้นอื่นๆ เข้าปาก

       " ฉันทำเอง อร่อยใช่ไหม"

       " อืม ใรได้ไปเป็นภรรยาคงรักตายเลย" ผมบอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว

       " คงไม่มีใครสนใจฉันหรอก" ฉันบอกกับชายหนุ่ม

       " หวัดดีเพื่อนโมะ อ้าแก้วอยู่ด้วยเหรอ" เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมป๊อบปี้ และจงเบที่เดินตามเข้ามา

       " มาทำอะไรกันว่ะ ไม่มีงานทำกันไง" โทโมะถามอย่างแปลกใจ

       " มี แต่วันนี้พวกเราหยุดกัน มีอะไรป่ะ" ป๊อบปี้ถามเพื่อนหนุ่ม

       " ทำไมไม่ชวนเฟย์ ฟาง มาด้วยล่ะ" ฉันถามป๊อบปี้

       " ไม่ว่างอ่ะ"

       " แก้วแกทำขนมเหรอ มากินบ้างสิ" จงเบถามพร้อมมองไปที่จานในมือของโทโมะ

       " ใช่ ลองชิมสิ" ฉันบอกกับจงเบ

       " ไม่ใช่ นี้ของเขานะ" โทโมะบอกพร้อมเอาจานซ่อนไว้ข้างๆ

       " ทำเป็นหวงไปได้ พวกเรากินฝีมือแก้วบ่อยแล้วว่ะ" ป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มให้เพื่อนหนุ่ม

       " จริงเหรอแก้ว" โทโมะหันมาถามหญิงสาว

       " ใช่ เพราะตอนสอบพวกเราชอบไปรวมตัวกันที่บ้านของป๊อบปี้"

       " แต่เธอไม่ได้เรียนคณะเดียวกับพวกเรานิ" โทโมะถามด้วยความแปลกใจ เพราะเคนตะบอกว่าแก้วเรียนคณะเดียวกับมัน

       " ก็ใช่ แต่ฉันก็ไปติวกับเคนตะไง เพราะเราสองคนเรียนคณะเดียวกัน" ฉันบอกออกไป

       " ใช่ สองต่อสอง" เขื่อนแกล้งแซวออกมา

       " จะบ้าเหรอเขื่อน นายนี่มั่วตลอด" ฉันตีแขนเขื่อนเบาๆ

       " ว่าแต่พวกแกมามีอะไรกันหรือเปล่า"

       " ก็จะมาบอกว่าวันเสาร์เจอกัน พวกเราจะมากันแต่เช้า เพื่อจะได้อยู่กับแกทั้งวันเลยดีป่ะ" จงเบบอกก่อนจะเปิดทีวีดู

       " แล้วแต่พวกแกดิ แล้วเธอจะไปไหนอ่ะ" ผมบอกเพื่อนๆ ก่อนจะเห็นหญิงสาวลุกเดินออกไป

       " ไปเอาน้ำน่ะ จะเอาอะไรหรือเปล่า"

       " ป่าว" แล้วหญิงสาวก็เดินออกไป

       " ห่างกันไม่ได้เลยเหรอไอ้โมะ" จงเบถามเพื่อนหนุ่ม

       " ไอ้เคนเล่าให้ฟังก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคนเย็นชาอย่างแกจะหันมาสนใจสาวได้" ป๊อบปี้เอ่ยขึ้น ทำให้เพื่อนมองมาที่โทโมะทันที

       " แต่แก้วก็น่ารัก ทำขนมอร่อย ทำอาหารเก่ง เป็นแทบทุกอย่าง ใครได้ไปเป็นแฟนรักตายเลยว่ะ จริงไหมโทโมะ" เขื่อนถามเพื่อนหนุ่มอีกครั้ง

       " ไม่รู้ดิ" ผมบอกแล้วหันหน้าหนี เล่นถามซะตอบไม่ถูกเลย ในชีวิตผมไม่เคยจีบสามเลย มีแต่สาวมาจีบผมเอง แต่คราวนี้ผมต้องเป็นฝ่ายจีบเอง

        " แล้วแกจะทำกายภาพบำบัดไหม" จงเบเถามขึ้น

        " เข้าสิ"

        " ไหนเคนตะบอกว่าแกไม่ยอมทำกายภาพบำบัดไง" เขื่อถามด้วยความแปลกใจ

        " คงมีพยาบาลสาวสวยดูแลเป็นอย่างดีล่ะมั้ง เลยยอมทำกายภาพบำบัด" เขื่อนแซวเข้าให้

        " ไม่เกี่ยวเลย ฉันแค่อยากเดินเองบ้าง เท่านั้นเอง" ผมแก้ตัวออกไป

        " จริงเหรอ" ฉันเดินเข้ามาได้ยินพอดี ทำให้ทุกคนหันมามอง

        " เอ่อ."  โทโมะถึงกลับเงียบไป

        " พวกเราขอตัวกลับก่อนนะ" เขื่อนบอกแล้วลุกขึ้นตามด้วยเพื่อนอีกสองคน

        " เขื่อน นี้ขนมฝากเฟย์กับฟางนะ แล้วอีกถุงนึงแก้วฝากเอาไปให้จีโฮด้วย" ฉันบอกแล้วส่งถุงงขนมให้เพื่อนหนุ่ม

        " ได้สิ แล้วแก้วโทรไปคุยกับจีโฮบ้างป่าว เดี๋ยวจะเป็นห่วงเอาได้"

        " เพิ่งคุยกันไปไม่กี่วันเอง ไว้ว่างค่อยโทรหาแล้วกัน" แล้วสามหนุ่มก็เดินออกไป ฉันเก็บขนมที่กินไว้ก่อนจะเดินมาหาชายหนุ่ม

         " แก้ว" โทโมะเรียกหญิงสาว