เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

          " แก้ว" โทโมะเรียกหญิงสาว

          " มีอะไรเหรอ"

          " จีโฮคือใครเหรอ" ผมถามออกมา

          " เดี๋ยวบอกได้ไหม แต่ตอนนี้นายไปอาบน้ำก่อน แล้วมากินข้าว" ฉันบอกแล้วเข็นรถเข็นมายังห้องนอน

          " ฉันไม่อาบน้ำ"

          " ถ้าอยากรู้ก็ต้องทำตามที่ฉันบอก จะอาบหรือไม่อาบ" ฉันถามชายหนุ่มที่นั่งกอดอกมองมา

          " ก็ได้" ฉันจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มก่อนจะพาออกมาทานอาหารมื้อเย็น โดยคุณมาซากินั่งรอลูกคนอยู่ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

           " ดูวันนี้แม่ผมอารมณ์ดีจังครับ" โทโมะเอ่ยถามมารดา

           " ก็ลูกชายแม่จะเข้ารักษากายภาพบำบัดไงจ๊ะ"

           " ทานข้าวเถอะครับ ผมหิวแล้ว" โทโมะเปลี่ยนเรื่องทันที  เมื่อทานข้าวเสร็จโทโมะก็ขอคุยกัยมารดาเป็นการส่วนตัว  ฉันก็เลยเดินไปเข้าห้องไปเพื่ออาบน้ำแต่งตัว

           " มีอะไรคุยกับแม่จ๊ะลูกชายสุดหล่อ" มารดาถามพร้อมจอดรถเข็น

           " ถ้าผมจะรักผู้หญิงสักคน แล้วเราไม่ได้มีฐานะเหมือนเราได้ไหมครับแม่" ลูกชายมารดาที่นั่งอยู่ตรงหน้า

           " ถ้าลูกจะรักใคร ฐานะไม่สำคัญหรอกลูก ขอแค่เข้ารักลูกอย่างที่ลูกเป็นก็พอ" มารดายิ้มให้กับลูกชายว่าหมายถึงใคร

            " ครับแม่" ผมถามให้กับมารดา

            " ว่าแต่ลูกแม่ไปสนใจสาวที่ไหนเนี่ย แม่ก็ไม่เห็นว่าลูกจะออกไปไหน หรือว่า.." มาราดาแหย่ลูกชาย

            " ผมไปนอนดีกว่าครับ" โทโมะรีบเข็นรถเข็นออกไปจากตรงนั้นทันที โดยมีมารดามองแล้วยิ้มตาม

             " เฮ้ย คุณทำไมไม่เคาะประตูก่อน" แก้วถามพร้อมหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาคลุมตัวไว้ เพราะตัวเองมีผ้าขนหนูผืนด้วยที่พันตัวไว้

              " ขอโทษ ไม่คิดว่าเธอจะแต่งตัวข้างนอก" โทโมะบอกแต่สายตายังมองหญิงสาวไว้วางตา แก้วหน้าแดงก่อนจะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมา

              " จะนอนหรือยัง" ฉันเดินเข้ามาถามชายหนุ่ม

              " ยัง มีเรื่องจะคุยด้วย" โทโมะบอกหญิงสาว ฉันจึงนั่งลงบนเตียงโดยชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถเข็น

              " มีอะไร"

              " เรื่องไอ้เคนตะ"

              " มีอะไรเหรอ"

              " คือเธอกับเคนตะเป็นอะไรกันแน่ ฉันเห็นว่าเธอสนิทกันมันมาก" โทโมะถามหญิงสาว  ฉันมองหน้าโทโมะด้วยความแปลกใจกับคำถามก่อจะตอบกลับมา

              " ฉันกับเคนตะเป็นเพื่อนกัน ที่สนิมเพราะเรียนคณะเดียวกัน เคนตะชอบช่วยเหลือฉันทุกอย่าง เช่นเวลาทำรายงานเคนตะก็ชอบมาทำคู่กับฉัน เลยทำให้เราสองคนสนิทกัน"

              " เธอไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าเพื่อนกับไอ้เคนใช่ไหม"

              " ใช่ นายถามทำไมอ่ะ"

              " ก็ฉันเอ่อ..ชอบเธอ" ผมบอกก่อนจะจ้องตาหญิงสาว ใบหน้าของแก้วเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

              " เอ่อ.นายนอนเถอะฉันง่วงแล้ว" ฉันลุกมาประคองชายหนุ่มให้ไปนอนบนเตียง

              " เดี๋ยวสิ เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม" โทโมะจับมือหญิงสาวที่ห่มผ่าให้ตัวเอง

              " อืม"

  ก๊อก ก๊อก ก๊อก

           " คุณแก้วค่ะมีคนมาขอพบค่ะ" ป้าแจ่มเปิดประตูเข้ามาเรียกฉัน

           " เดี๋ยวแก้วออกไปค่ะ" ฉันห่มผ้าให้ชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วเดินไปปิดไฟในห้อง ก่อนจะเดินออกมา

           " จีโฮ มาได้ไง" แก้วถามน้องชาย

           " แม่ไม่สบาย ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ผมโทรหาพี่แล้วแต่พี่ปิดเครื่อง" จีโฮบอกพี่สาว

           " มือถือพี่เสียนะ แม่เป็นไงบ้าง"

           " ไม่รู้อ่ะ ผมกลัวเลยมาหาพี่" จีโฮบอกด้วยหน้าเศร้าๆ

           " ใครเหรอจ๊ะหนูแก้ว" คุณมาซากิเดินลงบ้านดูว่าใครมา

           " นี้จีโฮน้องชายหนูค่ะคุณมาซากิ"

           " สวัสดีครับ" จีโฮรู้หน้าที่ยกมือไว้หญิงสาววัยกลางคน

           " มีอะไรหรือเปล่ามามืดๆ"

           " พอดีว่าแม่เข้าโรงพยาบาลนะครับ ผมเลยมาหาพี่แก้ว"  จีโฮบอกออกมา

           " หนูแก้วไปดูแลแม่เถอะ เจ้าโมะไม่เป็นไรหรอก" คุณมาซากิบอกหญิงสาวที่ยืนเงียบ

           " ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับนะค่ะ"

           " จร้า ดูแลแม่ไปเถอะ พรุ่งเพื่อนของโทโมะมา หนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" คุณมาซากิบอก

           " งั้นหนูขอตัวนะค่ะ" แก้วเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อหยิบกระเป๋า เห็นว่าชายหนุ่มหลับไปแล้วก็เดินออกมาโดยไม่ได้บอก

            เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะตื่นมาก็แปลกใจที่ไม่เห็นหญิงสาวอยู่ในห้อง   มีเพียงเพื่อนหนุ่มสี่คนที่เดินเข้ามาในห้องแทน

          " แก้วไปไหนอ่ะ พวกแกเห็นป่ะ" ผมถามเพื่อนๆ ที่เดินเข้ามาในห้อง

          " ไม่เห็นอ่ะ พวกเรามาตั้งนานแล้วยังไม่เห็นเลย" จงเบบอกพร้อมประคองให้โทโมะนั่งพิงกับหัวเตียงไว้

          " เดี๋ยวโทรหาให้ เพื่อแก้วออกไปไหน" เคนตะบอกแล้วโทรหาเพื่อนสาว แต่โทรหาเท่าไรก็ไม่ติด

          " ไม่ติดว่ะ"

          " ลองโทรถามจีโฮดิ ว่าแก้วอยู่ด้วยอ่ะป่าว" ป๊อบปี้เสนอขึ้น

          " ทำไมจรงโทรหาคนชื่อจีโอด้วยอ่ะ" ผมถามด้วยความอยากรู้

          " ก็เพราะว่าจีโฮ" เขื่อนกำลังจะออกแต่เคนตะก็บอกว่าติดแล้ว ทำให้ทุกคนหันมาสนใจเคนตะทันที 

          " จีโอ นี้พี่เคนตะเองนะ"

          ( ว่าไงครับพี่เคนตะ)

          " แก้วอยูกับเราหรือเปล่า" ผมถามน้องชายของเพื่อน

          ( อยู่ครับ แต่พี่แก้วอาบน้ำอยู่)

           " อยู่ไหนกัน ที่บ้านเหรอ"

           ( โรงพยาบาลครับ พอดีเมื่อคืนแม่ไม่สบายครับ ผมก็เลยไปรับพี่แก้วมาอยู่ด้วย พี่แก้วมาพอดีเลย คุยกันเองแล้วกัน)  จีโฮบอกก่อนจะยื่นมือถือให้พี่สาว ส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำบ้าง

            " แก้ว วันนี้จะกลับไหมเนี่ย วันนี้วันเกิดไอ้โมะมันนะ" เคนตะถามเพื่อนสาว

            ( ยังไม่รู้เลยอ่ะเคน แม่เรายังไม่ค่อยดีเลย ถ้าทันก็จะรีบกลับไปแล้วกัน)

            " อืม แล้วมือถือแกจะปิดเครื่องทำไม"

            ( ไม่ได้ปิด แต่มันเสีย แค่นี้ก่อนนะ แม่ตื่นแล้ว)  แก้วบอกแล้ววางสายลงไป

           " "