เมื่ิอไหร่เราจะรักกัน

มาอัฟให้แล้วนะก๊าฟ...ขอโทษที่หายไปหลายวันเลย
แฮ่แฮ่...อย่าลืมเม้นกันเน้อ
 
 
POPPY......
ป๊อปครับ..ผมมาถึงไทยแล้วครับหลังจากที่พ่อผมกับพ่อโทโมะได้ร่วมหุ่นกันและขยายสาขาไปที่ญี่ปุ่น..พ่อผมจึงส่งผมและโทโมะไปเรียนต่อและศึกษางานที่นั้น..ผมเองก็ต้องทำตามคำสั่งของท่านถึงแม้จะไม่เต็มใจก้ต้องทำ..ก่อนผมจะไปผมขอสะสางเรื่องหัวใจของผมก่อนละกัน..ใช่ครับผมต้องบอกกับฟางแต่ถ้ามผมบอกตรงตรงเธอก้คงบอกกับผมว่า..**ไม่เป็นไรฟางรอได้**แต่ผมไม่อยากเห็นเธอต้องทุกข์ใจเพราะรอผมหนิครับ..ผมจึงต้องโกหกเธอและบอกเลิกเธอแบบไร้เยื่อใยไม่ใช่แค่เธอคนเดี๋ยวหรอกครับที่เสียใจใช่ครับมันเป็นผมเองตากหากทีจะขาดใจตายตรงนี้ตอนบอกเลิกเธอผมแทบหายใจไม่ออกเหมือนขาดอากาศหายใจยังไงไม่รู้แต่ผมก็ต้องทำ..จากวันนั้นถึงวันนี้ 3 ปีที่ผ่านมาทำหลายหลายอย่างสำเหร็จ ผมจึงขอพ่อกลับมาเรียนต่อที่ไทยและที่สำคัญผมจะกับมาขอคืนดีกับฟาง..แต่ทุกอย่างกับผิดผลาดหมด ฟางมีคนดูแลเธอแล้ว แล้วผมหล่ะผมทนไม่ได้แน่ที่จะต้องเสียเธอไปให้กับคนอื่น.....
 
KONE.......
เขื่อนนะครับผม  วันนี้ที่ผมรอคอยมานานก้มาถึงซะที..วันที่ผมจะได้กับบ้าน  หลังจากที่ผมติดตามเพื่อนรักทั้งสองคนมาญี่ปุ่น  ทุกคนอาจจะสงสัยสินะครับว่าทำไมผมถึงต้องตามสองคนนี้ไปด้วย ก้เพราะพวกผมสามคนมันเป็นโรคขาดกันไม่ได้หนิครับ  ถ้ามีโทโมะกับป๊อปปี้ที่ไหนก้ต้องมีเขื่อนที่นั้น  ขนาดเรามีแฟนแฟนยังเป็นเพื่อนสนิทกันอีกด้วย5555  เป็นไงครับเจ๊งป่ะหล่ะและตอนที่พวกนั้นบอกเลิกสาวสาวผมเองก้ต้องทำเหมือนกัน  เฮ่ออออออออออออออ  พูดถึงแฟน  ใช่ครับแฟนผมชื่อเฟย์ เฟย์เป็นคนน่ารักและผมก็รักเธอมากเช่นกัน  แต่จะให้ผมทำไงได้ครับผมต้องไปกับพวกมันหนิ  ผมบอกเลิกกับเฟย์ก้จริง  แต่ผมก้รักเธอมากนะครับผมคิดเอาไว้ว่าถ้าผมกับไทยเมื่อไหร่ผมจะบอกทุกอย่างให้เธอรู้และขอโทษเธอและขอเธอคืนดีด้วย  แต่ตอนนี้ผมแทบยืนไม่อยู่ผมเห็นผู้ชายคนนึงเดินมาหอมแก้มสุดที่รักของผม  ผมแทบคลั่งแต่ก้ต้องเก็บอาการเอาไว้ .....ผมต้องเอาเฟย์คืนมาให้ได้......
 
ณ....บ้านโทโมะ..งานเลี้ยง
 
พิม: หนิยัยหวาย ยัยจิน ยัยมีน ทำไม เฟย์ ฟาง แก้ว ยังไม่มาอีกหล่ะ
มีน: หนิยัยพิม ฉันอยู่กับแกที่นี้แล้วฉันจะรู้มั้ยฮะ...
จินนี่: เดี๋ยวฉันโทรตามเอง...
หวาย: ไม่ต้องแล้วมาโน้นแล้ว
แก้ว: บ่นไรกันค่ะเพื่อนสาว
ฟาง: โทษทีมาสาย..ก้พีชชี่อ่ะดิตอนแรกจะมาด้วยกันแต่ตอนนี้ติดธุระอยู่อ่ะ
เฟย์: ใช่...พวกฉันก็เลยสายเพราะต้องไปรับยัยแก้วด้วย
แก้ว: อ่าว..โทษฉันได้ไง  ก้กั้งติดธุระนี้หน่า
โทโมะ: ไม่ต้องมาได้ก้ดี
พิม: พี่ค่ะ(เอ็ดพี่ชายตัวดี)
ป๊อปปี้: ถูกของแกหวะ..ไม่ต้องมาให้รกหูรกตากดี
หวาย: พี่ป๊อปน้นมันหวายนะ
เขื่อน: แล้วไงครับมันไม่ใช่เพื่อนพวกพี่หนิ
เฟย์: ค่ะ...พวกเค้าไม่ใช่เพื่อนพวกนายแต่พวกเค้าเป็นคนที่รักของพวกเรา  ถ้านายไม่อยากให้พวกเค้ามาก้เท่ากับไม่อยากให้พวกเรามาด้วย
ฟาง: ใช่ค่ะ..งั้นขอโทษที่มารบกวนพวกคุณ
แก้ว : พิม หวาย พวกเราขอโทษนะขอตัวก่อน
โทโมะ: เดี๋ยวมานี่เลย (ลากแก้วใจไปคุยในห้องนอน)
 
 
 
แค่นี้ก่อนนะ...บายม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ..
ฝันหวานหวานเน้อ ^^..