รักนี้..ฉันเลือกเธอ

อ๊ายยยยยยยยย ปล่อยฉันน่ะ ฉันบอกให้ปล่อยนายและก็นายไม่มีสิทธิ์มากักขังฉันแบบนี้ รู้ไหมว่า อุบบบ 

      "เสียงของมารีนก็เงียบลงไปเพราะเควิลทนรำคราญไม่ไหวจึงต้องใช้ผ้าอุดปากของเจ้าหล่อน เมื่อสิ้นเสียงหล่อน 

เควินก็บ่นทันทีที่เสียงของหญิงสาวเงียบลงไป"

เควิล - สบายหูขึ้นตั้งเยอะ ผู้หญิงอะไรน่ารำคราญฉิป เอ้าๆดิ้นยังดิ้นอีก ผู้หญิงอะไรว่ะ แหกปากแต่เช้า

ปีแอร์ - หึหึ ก็ผู้หญิงที่ตามตื้อคุณโทโมะไง คุณหนูจับได้เลยส่งมาให้เราเก็บ อ๋อ แล้วคุณหนูติดต่อมารึยัง นี่ๆผมสอง

ขอบอกคุณเลยน่ะถ้าคุณยังไม่อยู่ดีๆเงียบๆ พวกผมสองคนไม่รับรองความปลอดภัยของคุณน่ะครับ

มารีน - อัยอ้าาา อ่อยอันอ่ะ (ไอ้บ้า ปล่อยฉันน่ะ)

เควิล - อ๋อ ๆคุณอยากให้พวกผมอ๋อยคุณเหรอ ไม่ต้องๆผมมีอารมณ์เมื่อไหร่คุณได้พวกผมเป็นผัวแน่

มารีน - อีดดดดด ออาแอ้แอ่อีดด (อย่าแม้แต่คิด)

ปีแอร์ - ส่งเสียงน่าหนวกหูเว้ยเฮ้ย จัดการซะดีไหมนี่ 

  "จากนั้นไม่นานเสียงประตูก็ดังเหมือนมีคนเปิดเข้า ทั้งสามคนหันมองตามเสียงก็ปรากฎร่างของบุคคลทั้งสามคนเดิน

เข้ามาภายในห้อง นายโข่งและนายเอกเดินตาม แก้วเข้ามา สภาพของแก้วดูแย่ที่สุด"

เควิล - คุณหนูมีเลือดที่หางคิ้วกับมุมปาก พวกนายสองคนดูคุณหนูยังไงให้ได้แผลกลับมาแบบนี้

ปีแอร์ - พวกฉันสองคนไม่หลงเชื่อใจพวกนายสองคนเลยจริง พวกนายรู้ไหมว่าคุณหนูของเราเป็นถึงทายาท....

แก้ว - ไม่ใช่ความผิดของพวกเขา แก้วประเมินฝีมือบอร์ดี้การ์ดของนายประสิทธิ์ต่ำเกินไป แก้วไม่เป็นไรมากหรอก

พวกพี่อย่าห่วงเลย หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว กระสุนฝั่งใน ดาบฟัน มีดแทงก็เจอมาหมดแล้ว หมัดแค่นี้ทำไมจะทน

ไม่ได้ 

"สิ้นประโยคของแก้ว ทำให้บุคคลอีกสามคนที่ได้ยินถึงกับมองแก้วตาค้าง"

นายเอก - เดี๋ยวเธอว่าไง กระสุุุนฝั่งนะใน

นายโข่ง - มะมีดฟะฟัน พวกเธอเป็นใครกันแน่

แก้ว - ไงสาวน้อย สบายดีใช่ไหม สงสัยเป็นเด็กดีสิน่ะนั่งนิ่งเชียวแม่คุณ (แก้วเดินสแยะยิ้มเข้าไปหามารีนที่ร้อง

เสียงอู้อี้ต่อว่าเธออยู่นั้นเอง แก้วลูบไล้มือที่ใบหน้าของมารีนและตบที่แก้มนวดเมื่อมารีนสบัดหน้าหนี) ฉันบอกแล้ว

ไงว่าเธอต้องเป็นเครื่องมือให้ฉันแก้แค้น อย่าริลองดีกับฉัน

นายเอก - แล้วคุณจะเอายังไงต่อ ในเมื่อพวกผมสองคนเสียกับทางนู้นแล้วผมคงต้องอยู่ฝ่ายคุณแล้วจริงๆ มีอะไร

ให้ผมสองคนทำก็บอกมาแล้วกัน 

นายโข่ง - แต่พวกผมจะขอแลกเปลี่ยนถ้าผมช่วยคุณเต็มที่ ผมอยากทราบว่าพวกคุณเป็นใครมาจากไหน อย่าว่า

ผมสอดเลยน่ะ แต่การทำงานร่วมกันมันต้องรู้ที่มาที่ไปของกันสิครับ (โข่งรีบยื่นข้อเสนอเพราะกลัวโดนหลอก)

แก้ว - เฮ่ออออ ก็ได้ พวกเราสามคนมาจากเกาหลี ฉันแก้วที่พวกนายรู้จักดีว่าฉันลูกใคร ฉันได้รับการช่วยเหลือ

จากฝั่งครอบครัวของปาร์ค โจชัวร์พาฉันหนีไปอาศัยอยู่ที่เกาหลี แล้วพี่ปีแอร์และพี่เควิลเมื่อก่อนเป็นมือซ้ายและ

มือขวาคนสนิทของปาร์ค โจชัวร์ ตอนนี้เขากลายมาเป็นคนสนิทดูแลฉันแทน 

ปีแอร์ - หรือว่าง่ายๆคุณหนูแก้ว เป็นทายาทคนที่สองของแก๊งค์เสือขาว ซึ่งแก๊งค์เสือขาวที่ว่าคือกลุ่มมาเฟียที่

ใหญ่ที่สุดในเกาหลีและเป็นแก๊งค์ร่วมพรรค มังกรขาวของจีนและนกกระเรียนขาวของญี่ปุ่น

เควิล - หรือง่ายตอนนี้นายประสิทธิ์ที่มีเรื่องกับทายาทแก็งค์เสือขาว เท่ากับว่ามีปัญหากับแก็งค์มาเฟียเอเชียขาว

นั้นคือโอกาสรอดตายเท่ากับไม่มี

นายเอก/นายโข่ง/มารีน - มาเฟียขาวบูรพา

ปีแอร์ - ถูกต้อง ถ้าอยากมีลมหายใจต่อไปอย่ามีเรื่องกับคุณหนูเราเด็ดขาด

เควิล - และที่สำคัญคุณหนูของเรา ถูกฝึกมาให้สามารถฆ่าคนตายได้ด้วยมือเปล่า จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครจะรอด

ชีวิตได้ถ้าคนๆนั้นคือเป้าหมายของคุณหนู 

แก้ว - อย่าขู่เขามาก เอาเป็นว่านี่คือ ข้อมูลของพวกเรา ต่อไปแก้วจะให้พวกพี่สองคนทำงานกับพวกแก้ว แก้วขอ

เรียกพี่เอกพี่โข่งแล้วกันน่ะค่ะ พี่ปีแอร์พี่เควิลด้วย อีกสองวันแก้วจะเริ่มต้นกับนายประสิทธิ์ พวกพี่พาตัวมารีนไป

พร้อมๆกันเลยน่ะค่ะ แต่แก้วกับพี่เอกและพี่โข่งจะเข้าไปก่อนให้พวกพี่รอในรถตู้ของเราก่อน ถ้าการเจรจาไม่ได้

ความแก้วจะเรียกตัวมารีน พี่รีบตามเข้าไปเลยน่ะค่ะ 

ปีแอร์/เควิล - ครับคุณหนู

   "และแก้วใช้เวลาในการว่างแผนกับพวกตนด้วยความเข้าใจ แต่มารีนที่ได้รับรู้ของการแก้แค้นกับบิดาของตนก็

รู้ถึงความน่ากลัวแต่เธอก็เสียใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าแก้วคือคนที่ไล่เธอออกจากตำแหน่งผู้บริหารร้านจิลเวอร์รี่นั้นเอง 

เธอรู้สึกกลัวและรู้สึกผิดที่ไม่สามารถเข้าไปบอกกล่าวกับบิดาตนกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นได้"

-----------------------------------------------------------------------------------------------

อ๊ายๆๆๆๆ แก้วเริ่มน่ากลัวขึ้นอีกเรเวลหนึ่งแล้ว มาให้กำลังใจกันน่ะค่ะ เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว

สำหรับคืนนี้ นอนหลับฝันดีน่ะค่ะ รักน่ะค่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟ>x,<