รักนี้..ฉันเลือกเธอ

เมื่อถึงร้านอาหารทั้งสองก็ทานอาหารด้วยความสุขและรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมแต่ใครเลยจะคาดเดาได้ว่ารอยยิ้มของแก้ว

ในตอนนี้อีกไม่นานรอยยิ้มแบบนี้จะไม่มีอีกแล้ว เพราะอีกไม่นานแผนการของเธอต้องเดินหน้าแล้ว แก้วที่จะต้องเดิน

ตามแผนของตนก็ต้องหาทางปลีกตัวออกจากโทโมะให้ได้ในเวลานี้..........

แก้ว - โทโมะ แก้วมีอะไรจะบอก แก้วรู้จักกับ เอิ่ม ยัยมารีน มาก่อนหน้านี้แล้วที่สำคัญแก้วกับยัยมารีนก็

โทโมะ - แก้วกับมารีนไม่ถูกกัน โมะทราบแล้วเพราะมารีนเขาไม่อยากแพ้แก้ว แก้วกับมารีนเป็นศัตรูกันเรื่องอะไรโมะ

ไม่รู้ แต่โมะขออย่างเดียวแก้วทำให้โมะได้ไหมครับ 

แก้ว - ............................

โทโมะ - โมะขอแค่แก้วไม่แก้แค้น มารีนเขาไม่ว่าเขาจะทำนี้อีก ก็ขอให้แก้วให้อภัยเขาจะได้ไหมครับ เพราะโมะ

สัญญาว่าเรื่องแบบนั้นกับมารีน ไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้วครับแก้ว แก้วให้โมะได้ไหม

แก้ว - แก้วยังไม่รับปากน่ะโมะ แต่แก้วจะพยายามเพื่อโมะแล้วกัน เอาเป็นว่าเดียวแยกกันตรงนี้น่ะโมะแก้วมีประชุม

เดี๋ยวพวกพี่ปีแอร์กับพี่เควิลมารับ หัวค่ำเจอกันน่ะค่ะ

โทโมะ - ได้ครับ ดูแลตัวเองด้วยน่ะครับคุณ ภรรยา คุณสามีไปทำงานก่อนน่ะครับ อ๋อ วันนี้โมะไปมินิคอนเสริ์ต

กันน่ะครับคงกลับมาถึงประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง เจอกันครับที่รัก ฟอดดดดดด (หอมแก้มแก้วแล้ววิ่งไปทันที)

    "หลังจากที่แก้วออกจากร้านอาหารก็รีบมุ่งตรงไปยังบ้านของประสิทธิ์พร้อมทั้งนายโข่งแล้วนายเอกตามแผน

แรกของตนทันที โดยแผนสำรองของแก้วคือการพาตัวยัยมารีนเข้ามาแลกเปลี่ยนเมื่อเกิดการตุกติกเกิดขึ้น"

นายประสิทธิ์ - ไงเอกไม่เจอหน้าค่าตาจะเกือบสองอาทิตย์หายหัวไปไหนมาว่ะแล้วมาคนเดียวเหรอไง มีอะไรหน้า

ตาดูแปลกๆชอบกล

นายเอก - พอดีผมเจอนายโข่งแล้วล่ะครับนาย แถมไม่พอเจอนายโข่งจับตัวยัยแก้วมาได้ด้วยผมเลยให้มันพาตัว

มาหานายน่ะครับ

นายโข่ง - หวัดดีครับนายผมพาตัวยัยตัวแสบมาให้นายท่านแล้วล่ะครับ (ลากแก้วไปทันที)

นายประสิทธิ์ - ไหนๆขอดูหน้าตาหลานรักฉันชัดๆหน่อยสิ ไหนๆหันมาสิจ๊ะหลานรัก โอ้ววหลานรักของลุงนี่โตเป็น

สาวแล้วสวยจริงๆ มองหน้าลุงแบบนี้ไม่คิดทักทายลุงหน่อยรึไง

แก้ว - ทำไมต้องทักทายคนที่ฆ่าพ่อ แม่ฉันด้วยล่ะ นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่น่ะ นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันน่ะนายประสิทธิ์

เอายังงี้ไหมเรามาทำข้อเสนอ ฉันรู้ว่านายอยากได้ชีวิตฉันเพราะกลัวว่าฉันจะมาขอหุ้นคืน

ประสิทธิ์ - จุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช่างไม่เหมือนหลานคนเดิมของฉันจริงๆเลยน่ะ ร้องขอชีวิตจากฉันก่อนสิแก้ว

แก้ว - มาตกลงกันดีๆจะดีกว่า นี่ปล่อย (แก้วสบัดตัวออกจากประสิทธิ์ทันที)

   "ประสิทธิ์ที่ดูแก้วผิดไปนั้น ก็เริ่มไม่พอใจจากท่าทางของนายเอกและนายโข่งที่ปล่อยให้แก้วหลุดมือจนเดินมาคว้าเสื้อตนเองได้ แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับแก้วจนได้เมื่อ บอร์ดี้การ์ดของประสิทธิ์ที่ชื่อ เอนกได้เดินตรงเข้ามาชาร์ตตัวแก้วเอาไว้ด้วยทักษะที่แก้วไปฝึกมานั้นทำให้แก้วหลุดออกมาได้อย่างหวุดหวิด จึงทำให้เกิดการปะทะฝีมือกันเกิดขึ้น แต่แก้วอาศัยความไวที่เหนือกว่าจึงเป็นฝ่ายชนะเอนก ที่ขึ้นชื่อว่า เก่งเทควันโดตอนนี้มีสภาพแขนซ้ายหักสองท่อน "

แก้ว - เหนื่อยน่ะนี่ เอาเป็นว่าฉันให้เวลานายไปทบทวนดูว่านายจะยอมโอนหุ้่นจำนวน สามสิบเปอร์เซนต์ให้ฉันหรือว่าจะให้ฉันฟ้องร้องนาย

ประสิทธิ์ - นึกว่าฉันจะกลัวแกเหรอ อย่าคิดว่าเรียนต่อสู้มาได้จะเอาชนะฉันได้หมด

แก้ว - อ๋อ นายอย่าคิดว่าคนสนับสนุนธุรกิจแกจะน่ากลัวสำหรับฉันน่ะ  เอาเรื่องนี้ไปคิดให้ดีๆก่อนพูดออกมาพล่อยๆ ลุกสาวแกยัยมารีนฉันขอไปก่อนน่ะ นายเอกนายโข่งกลับ

ประสิทธิ์ - นะนี่พวกแกสามคนรวมหักหลอกฉันเหรอไงว่ะ น๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

แก้ว - หึหึ พึ่งรู้หรือไงตาแก่หน้าโง่เอ๋ย อีกสองวัน ฉันจะมาเยี่ยมใหม่ เอาเป็นว่านายเตรียมนักฆ่ามาเท่าไหร่ ชีวิตยัยมารีนก็จะฆ่าเท่านั้น หึหึ พวกเรากลับ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ประสิทธิ์จะจัดการแก้วแบบนั้น แก้วของเราจะทำอะไรต่อ

มาช่วยให้กำลังใจแก้วกันด้วยน่ะค่ะ รักทุกคนน่ะค่ะ จิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<