รักนี้..ฉันเลือกเธอ

หลังจากที่แก้วออกจากลานดังกล่าว ตอนนี้ก็เป็นเวลา สี่ทุ่มกว่า เห็นว่าดึกมากแล้วเธอก็รีบกลับไปพักผ่อน
อีกฝั่งหนึ่ง นายเอกซึ่งตามการทำงานของโข่งก็เริ่มหงุดหงิดที่ติดต่อไม่ได้
นายเอก - โธ่เว้ย อะไรของมันกัน ใช้ทำงานนิดทำงานหน่อย ทำเป็นปิดเครื่องๆ
ประสิทธิ์ - ทำไม ลูกน้องแกทำงานไม่ได้เรื่องหรือว่าไม่ยอมทำงาน ฉันไว้ใจนายนั้นได้จริงๆใช่ไหม ที่ฉันส่งให้เจ้านั้นไปตามสืบว่ายัยเด็กนั้น กำลังทำอะไรตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว
นายเอก - ผม ผม .... ส่งไปแล้วน่ะครับแต่ตอนนี้ยังติดต่อไม่ได้ผมคาดว่าเจ้านั้นคงอยู่ในพื้นที่ไร้สัญญาณ คงรออีกสักพักผมถึงจะติดตามเรื่องอีกที
ประสิทธิ์ - ขอให้เรื่องมันสำเร็จแล้วกัน อ๋อ อีกเรื่องๆ ยัยเด็กนั่นเหมือนจะคบหาเจ้าหนุ่มโทโมะอะไรสักอย่าง ฉันต้องการแยกมันสองคน เพราะยัยหนูลูกสาวฉันสนใจเจ้าหนุ่มนั้น แกพอจัดการให้ฉันอีกเรื่องได้ไหม
นายเอก - พวกผมเป็นนักฆ่าไม่ใช่นักรักน่ะครับนาย เรื่องแบบนั้นก็ให้คุณหนูจัดการเองสิครับ เรื่องแบบนั้น
ประสิทธิ์ - เรื่องไร้สาระแบบนั้น ฉันเองก็ไม่ถนัด เอาเป็นว่าแกพอสืบการเคลื่อนไหวได้บ้างยัยเด็กนั้นสิบสองปีที่ผ่านมามันไปหมุดหัวอยู่กับใครยังไงกันแน่ แล้วมันไปรู้จักกับนายโจชัวร์ อะไรนั้นได้ไง
นายเอก - ผมเองก็ตามสืบประวัติได้เพียงแค่นั้นธุรกิจใหญ่ทางเกาหลี ที่มีการดำเนินกิจการทั้งบ่อน ไนท์คลับ ร้านอาหารและก็มีธุรกิจโรงแรมที่เปิดที่เมืองไทยกับเด็กคนนี้แหละครับ 
ประสิทธิ์ - ธุรกิจแบบนั้นด้วยเหรอ คงใหญ่ใช่เล่น ประมาทไม่ได้แล้วยัยเด็กคนนี้ แต่จะว่าไปคงไม่มีอะไรมากถ้ามันตุกติกก็ ฆ่ามันสะสิ้นเรื่อง
นายเอก - ครับนายใหญ่ ดึกมากแล้วผมขอตัว ถ้ามีความเคลื่อนยังไงผมจะรีบมาแจ้งทันทีครับ
 
ย้อนกลับมาทางแก้ว ทันทีที่แก้วกลับมาถึงห้องเธอก็ยังคงนั่งที่โซฟากลางห้อง นั่งคิดทบทวนถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา แก้วต้องไม่ได้ต้องการแค่มาทวงของคืนแต่แก้วต้องการจริงๆก็คือเหตุผล เหตุผลของลุงที่เธอเคยรักต้องเอาชีวิตครอบครัวของเธอกันแน่ และสิ่งที่แก้วจะจัดการต่อไปคือ การทำให้เอกมาติดกับเธอจากนั้นเธอจะเดินเข้าไปหานายประสิทธิ์เพื่อเจรจาตรง ถ้าเธอพูดดีๆไม้ได้ก็คงต้องลงมือสักทีจริงๆเพื่อยุติเรื่องที่ค้างคาในใจ จนกระทั่งเช้สโทโมะก็มาเคาะประตูหน้าห้องแก้วก็ตกใจสะดุ้ง จากภวังค์
แก้ว - อะไรกันฉันมัวทำอะไรอยู่ทำไม อ๊ายยยย ยังไม่ได้นอนเลยรึนี่
โทโมะ - ก๊อกๆๆๆๆ แก้วครับโมะมารับไปรอพวกเขื่อนแล้วน่ะ ตื่นยังครับ ก๊อกๆๆๆๆๆ แก้ว........
แก้ว - มาแล้วๆ ขอโทษ สายป่านนี้แล้วเหรอ รอแก้วไปเอากระเป๋าแป้บน่ะ อ๋อ เอารถตู้ไปกันใช่ไหม .....
โทโมะ - เดี๋ยวๆแก้วทำไมขอบตาแดงๆแบบนี้ แก้วยังไม่ได้นอนใช่ไหม แก้วมีเรื่อง......
แก้ว - แก้วทำงานเพลินไปหน่อยน่ะโมะ แก้วก็ตื่นเต้นด้วยไม่เคยเที่ยวทะเลเมืองไทยด้วยเลยยิ่งทำให้นอนไม่หลับน่ะ 
โทโมะ - แก้ว..................
แก้ว - จริงๆโมะแก้วจะโกหกไปทำไม ไปกันเถอะสายแล้ว
โทโมะ - ครับๆไม่บอกก็ไม่เป็นไร ถ้าอยู่บนรถแล้วแก้วง่วงนอนตักโมะเลยน่ะครับ ไม่ต้องฝืนน่ะเดี๋ยวจะหมดสนุกเอาได้
แก้ว - คร้าาาาาาา คุณพ่อไปกัน
 
เมื่อถึงเวลาออกเดินทาง แก้วยังคงสดใสในสายตาของเพื่อนๆเสมอ บรรยากาศในรถตู้นั้น ฟางนั่งข้างป๊อปปี้ ถัดมาตรงกลาง เขื่อนนั่งกินขนมคู่เฟย์ เบาะสุดท้ายก็โทโมะกับแก้ว โดยมีคนขับรถบ้านเขื่อนเป็นคนขับไปให้นั้นเอง เมื่อนั่งไปได้สักพักแก้วก็นอนหลับไปอย่างง่ายๆโดยมีโทโมะแบ่งตักให้หนุนสบายๆไปตลอดเส้นทางที่เดินทาง
 
 
 
อ๊ายยย ววันนี้ไรเตอร์รู้สึกตันนอย่างบอกไม่ถูก เอาเป็นว่าตอนหน้ามาลุ้นกันต่อน่ะค่ะ
คืนนี้ฝันดีค่ะทุกคนรักน่ะ จิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<