รักนี้..ฉันเลือกเธอ

 
        “อะไรทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกทีเลย ทำไมมม”
นี่คือคำพูดของเขื่อนหลังจากตื่นขึ้นมา เพราะเขากำลังหงุดหงิดที่ที่นอนด้านโทโมะ ไร้ร่างของร่างสูงนอน จะเหลือก็เพียงเขาและป๊อปปี้ที่ยังนอนอุตุไม่ยอมตื่น และที่เขารู้สาเหตุของการหายตัวของโทโมะ
เขื่อน – เฮ้ยจะแปดโมงแล้วววว เฮ้ยไอ้ป็อปตื่นๆสายแล้วโว้ยยยยยยย
ป๊อปปี้ – ห๊าแง่มๆง่วงนอนเว้ยยย นอนก่อนน่ะ (ว่าแล้วก็จะล้มตัวลงนอน แต่ก็โดนเขื่อนฉุดให้ตื่นเนื่องจากกลัวตกเครื่อง)
เขื่อน – เร็วเว้ยไอ้ป๊อปสายๆๆๆๆๆๆ
โทโมะ – ไงเสร็จกันยัง คุณโจกับแก้วมารอพวกเราชั้นล่างแล้ว ฉันบอกไปว่าอีกสิบนาทีลงไปหาพวกเขาที่ร็อปบี้ ยังไงก็รีบๆกันหน่อยน่ะพวกนาย
เขื่อน – เขื่อนเสร้จแล้ว รอไอ้ป๊อป ไอ้ป๊อปโว้ยให้ไวๆ เขื่อนลากกระเป๋ามาหมดแล้วเหลือป๊อปปี้คุณมึงแต่งตัวอย่างเดียวน่ะวึยๆๆ
ป๊อปปี้ – อ๊ากกกกกกก มาแล้ววววววว ทันพอดี แฮ่กๆๆๆๆๆ
เขื่อน – งั้นไปกันพวกเรา เราออกเดินทางกันดีกว่าให้คุณโจกับแก้วรอนานไม่ดีเนอะ โทโมะๆรอพวกเราก่อนสิ ทำไมไม่รอกันบ้างรอกันหน่อยสิรอกันหน่อย ป๊อปปี้เร๊ว
 
      เมื่อทุกคนเห็นเดินทางมาพร้อมหน้าพร้อมตา ต่างก็ออกเดินทางไปยังสนามบินกันทันที โดยเขื่อนเองเป็นสังเกตเห็นว่าแก้ว มีท่าทางแปลกๆเนื่องจากก่อนแยกกันแก้วดูปกติกว่าวันนี้  เพราะดูเหมือนร่างกายแก้วแปลกๆไป
เขื่อน – ขอโทษที่มาสายน่ะครับ พอดีผมกับไอ้ป๊อปตื่นสายเสียเอง ขอโทษมากๆครับ อ๊ะแก้วไม่สบายรึเปล่า ดูท่าทางแปลกๆไปน่ะ
แก้ว – แก้วนอนไม่ค่อยอิ่มน่ะไม่มีอะไรหรอก เราเดินทางกันดีกว่า เดี๋ยวตกเครื่อง
โจ – นั้นสิๆ ไปกันดีกว่าครับ แก้วค่อยๆน่ะ คุณโทโมะครับ ไปกันเลยไหมครับ คุณป๊อปปี้เชิญครับไหวไหมครับคุณป๊อปปี้ ท่าทางจะง่วงอยู่เลย ฮ่าๆๆ
 
ผ่านไป หนึ่ง ชั่วโมง ณ สนามบิน
แก้ว – ไปก่อนน่ะโจ ฉันคงคิดถึงแกมากๆ อยู่ที่นี่ ดูแลตัวเองให้ดีๆน่ะ เคลียร์เรื่องนั้นให้เรียบร้อยล่ะ ฉันจะโทรหาแกบ่อยไปน่ะ
โจ – แกก็ดูแลตัวเองดีๆเหมือนน่ะแก้ว พวกคุณเขื่อนครับ ผมฝากน้องสาวคนเดียวของผมหน่อยน่ะครับ อยู่เมืองไทยคนเดียวอดเป็นห่วงไม่ได้ อีกสองวันป๊าจะตามไปเปิดงานน่ะ ฉันติดประชุมที่อเมริกาไม่ได้ไปร่วมแน่ของให้แกโชคดีน่ะแก้ว
เขื่อน – ยังไงก็คนกันเองเนอะโทโมะ พวกเราจะดูแลแก้วให้เองครับคุณโจ คุณโจไม่ต้องเป็นห่วงน่ะครับ
ป๊อปปี้ - ใช่แล้วครับ ผมจะดูแลแบบเพื่อนทำเพื่อเพื่อนเลยครับ ใช่ไหมโทโมะ 
โทโมะ - คะครับ พวกผมจะคอยดูให้
โจ - ขอบคุณทุกคนมากจริงๆครับ เดินทางปลอดภัยน่ะครับ แก้วโชคดีน่ะ แล้วโทรคุยกัน บาย
ทุกคนยกเว้นโจ - ลาก่อน บายๆ
 
         ไม่นานทั้งสี่คนก็เดินทางกลับเมืองไทย ความรู้สึกของทั้งสี่ก็แตกต่างกันไป โทโมะ เขื่อน และป๊อปปี้ ต่างกลับไปต้องมีงานให้ทำมากมาย มีแต่แก้วที่คงตื่นเต้นเพราะสิบเอ็ดปีแล้วที่เธอหนีหายออกจากเมืองไทยไปใช้ชีวิตที่เกาหลีแบบไม่ได้กลับไปเหยียบแผนดินพ่อแม่ของเธออีกเลย จนกระทั่งที่เธอเข้มแข็งพอที่จะใช้ชีวิตเองได้ เธอจึงหวนกลับมาอีกครั้ง พร้อมทั้งมาทวงสิทธิ์ของทายาทศิริมงคลกุลเพียงคน ที่ถูกโกงและตามฆ่า อีกครั้ง ฟากเมืองไทยบุคคลที่คอยทำลายครอบครัวของเธอก็ยังพยายามตามหาเธอเพื่อจัดการอีกครั้ง เมื่อเขาได้ยินว่าทายาทที่หายสาบสูญไปได้กลับมาอีกครั้ง แต่เขาไม่รู้เลยว่าทายาทที่หายไปนั้น คือ แก้ว จริญญา คนใหม่ที่ไม่ง่ายแบบเดิม นั้นก็คือ เธอคนนี้สามารถฆ่าคนได้อย่างเลือดไม่แพ้เขาเลยหรือเธอมีฝีมือให้การฆ่าได้เหนือชั้นอีกด้วย
 
 
 
แก้วกำลังกลับไปเมืองไทยแล้ว บอกนิดๆว่าเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่ เพราะฆาตกรที่รอแก้วยังไม่เฉลย
แก้วยังไม่ได้แก้แค้น และที่สำคัญ โทโมะยังไม่ได้รักกับเลย เอาใจช่วยกันต่อไปน่ะค่ะ ไรเตอร์จะพยายามให้ดีกว่านี้
ประกาศใครอยากอ่าน เอ็นซีบ้าง ไรเตอร์จะได้พยายามแต่งเสริมลงไปแต่คงไม่เท่าเรื่อง รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ
หรอกน่ะค่ะ อิอิ รักทุกคนน่ะค่ะ จิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<